32,884 matches
-
fapt, programele de purificare taoiste nu elimină din organism toxinele acumulate și nici nu înlătură efectele lor secundare dăunătoare, iar în metropolele din zilele noastre, oricât de multă practică s-ar face, tot nu s-ar putea ține piept intoxicării țesuturilor corpului. În asemenea condiții, corpul trebuie să-și mobilizeze toate resursele și energia doar pentru a se menține pur, ceea ce nu mai lasă multă putere pentru practicarea unei alchimii interne de durată. Astăzi, regimurile taoiste pentru sănătate și longevitate vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
ajuta în două feluri. Dacă urmăriți să locuiți și să vă faceți o carieră într-un oraș mare, aceste programe vă pot asigura o protecție preventivă zilnică împotriva bolilor și a slăbirii organismului și vă vor ajuta să vă mențineți țesuturile și sângele aproximativ lipsite de toxine. Ca urmare directă a respectării acestor programe, veți duce o viață mai mai sănătoasă și mai fericită până la capăt, chiar dacă durata ei nu va fi, probabil, cu mult mai mare decât media de viață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
convențional nu poate spera să aibă o sănătate excelentă și să fie longeviv dacă nu face acest lucru. Posturile de șapte zile curăță nu numai colonul și întregul tub digestiv, dar și întregul corp și toate organele vitale, glandele și țesuturile, până la nivelul celular individual. Există pe pământ o cale mai bună de a face o purificare completă a corpului și o întinerire completă a spiritului și a vitalității. Calea este vizibilă pentru toți: nu vă trebuie decât voința de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
de la lăcomie, viciu și alte activități care distrag mintea și tulbură armonia naturală a celor Trei Comori. Abținerea de la viciul elementar al excesului dăunător este o condiție esențială, deși nu o garanție a longevității. Abținerea și moderația, ca și detoxifierea țesuturilor umane, ajută alte regimuri medicale să își îndeplinească scopurile. După cum afirmă Ko Hung, „trebuie să fim moderați în tot”. Îngrijorările legate de succesul cultivării Căii este considerată, de asemenea, ca fiind o formă de exces emoțional, ce reprezintă un obstacol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
celor Trei Comori și organelor vitale un „impuls” zilnic, accentuându-le armonia funcțională și echilibrându-le energiile. În timpul meditației, corpul și mintea se relaxează, iar canalele energiei vitale se deschid și conduc qi-ul spre fiecare colțișor, spre fiecare celulă și țesut din corp, redând organismului vitalitatea generală. Persoanele preocupate de fizicul lor pot fi interesate să afle că meditația regulată face viața mai frumoasă. Mai mulți mușchi intră în joc schițând un zâmbet sau încruntând sprâncenele decât aruncând o minge de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
prin împușcare: fotoliul de piele răsturnat și, alături, conturul cadavrului trasat cu cretă. Arma, o pușcă cu doua țevi de calibru 12, era exact acolo unde trebuia - la un metru în fața cadavrului, cu țeava acoperită cu sânge și bucăți de țesut. Pereții vopsiți într-o culoare pastel și tavanul erau plini de sânge și creier împrăștiat, iar fragmentele de dinți și alice dovedeau că victima își vârâse ambele țevi în gură. Timp de o oră am tot măsurat traiectorii și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
țesea, plivea în grădină și avea grijă de focul din cortul Adei, care acum stătea mereu aprins, pentru că oasele o dureau tot mai rău. Rahela petrecea cu Iacob atâta timp cât avea curaj, strecurându-se din grădină sau fugind de la războiul de țesut și ducându-se pe dealuri unde își întâlnea iubitul și erau singuri. Ada era prea bolnavă ca s-o mai țină în frâu, iar pe Lea n-o asculta, pentru că sora mai mare începuse să-și piardă din statut de când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Zilpa de-abia îi suportau autoritatea, mai ales că în ultimul timp parcă se făcuse și mai necioplit și mai violent. Își trata propriile fiice ca pe niște sclave și-și bătea nepoții. Profita de munca lor la războiul de țesut fără măcar să le mulțumească. Îi înșela pe lucrători și le lua din berea cuvenită. Cu Ruti se purta foarte urât în fiecare zi. Surorile vorbeau despre toate astea în cortul roșu, în care intrau întotdeauna cu o zi înaintea tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ei, mai ales că dorința Rahelei de a avea un copil nu scăzuse în timp. Nevasta roditoare a încercat s-o protejeze pe cea stearpă, ținându-se departe de ea. Își împărțeau îndatoririle de primă soție. Lea se ocupa de țesut și de gătit, de grădină și de copii. Rahela - încă frumoaasă și subțire - îl servea pe soț și îi aștepta pe negustorii care veneau după produse. Avea grijă de nevoile lui Iacob și, pentru că se pricepea din ce în ce mai bine la boli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mamele noastre și după ce s-au rugat și au implorat, li s-a dat voie să se ducă și ei cu frații mai mari la pășuni. Cele două perechi de gemeni - atunci când nu pliveau în grădină sau nu ajutau la țesut - se jucau doar între ei și cu timpul au devenit un fel de trib închis, dedicat jocurilor vânătorești și trântelor. Iosif și cu mine ne-am apropiat din ce în ce mai mult, dar în doi nu ne mai distram la fel de bine. Nici unul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
a auzit plânsetele mamelor și i-a fost milă. Uttu era fiica lui Nanna, zeul lunii, și a lui Ninhursaga, zeița pământului. Uttu l-a întrebat pe tatăl ei dacă poate să le învețe pe femei meșteșugul torsului și al țesutului, ca să nu le mai moară copiii. Nanna a râs și a spus că femeile sunt prea proaste și că nu vor putea ține minte toate lucrurile pe care trebuie să le facă și ordinea lor strictă, tăierea, spălatul lânii, curățarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
copiii. Nanna a râs și a spus că femeile sunt prea proaste și că nu vor putea ține minte toate lucrurile pe care trebuie să le facă și ordinea lor strictă, tăierea, spălatul lânii, curățarea, apoi construirea unui război de țesut, aranjarea firelor pe bătătură și a urzelii. Și că degetele lor nu erau suficient de fine pentru a stăpânii arta țesutului. Dar pentru că Nanna își iubea fiica, a lăsat-o să încerce. Uttu a coborât mai întâi la răsărit, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
pe care trebuie să le facă și ordinea lor strictă, tăierea, spălatul lânii, curățarea, apoi construirea unui război de țesut, aranjarea firelor pe bătătură și a urzelii. Și că degetele lor nu erau suficient de fine pentru a stăpânii arta țesutului. Dar pentru că Nanna își iubea fiica, a lăsat-o să încerce. Uttu a coborât mai întâi la răsărit, pe pământurile dinspre Râul Verde, dar femeile de acolo nu și-au lăsat tobele și fluierele ca s-o asculte pe zeiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
nord, unde femeile acoperite de blană erau așa de înfricoșătoare încât își sfâșiau sânii înainte de a pleca la vânătoare, iar vânătoarea era nesfârșită. Femeile astea din nord erau pur și simplu prea sălbatice pentru meșteșugul dulce al torsului și al țesutului. Uttu s-a dus apoi spre răsărit, dar a găsit acolo femei cărora bărbații le furaseră limba, iar ele nu mai puteau să vorbească singure. Și cum Uttu nu știa cum să vorbească cu bărbații, s-a dus la Ur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
de mama, pentru că Gad și Asher se rușinau de ciudățeniile Zilpei și, cum ea nu prea știa să facă nici pâine, cei doi se abonaseră la cortul Leei. Ei nu înțelegeau că Zilpa avea alte calități, că era neîntrecută la țesut și, din păcate, nu aveau cum să știe cât era de talentată la spus povești. Așa că aduceau micile lor daruri - flori, pietricele frumos colorate, fragmente din cuiburi de păsări - la cortul mamei. Ea le ciufulea părul și le dădea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
Iacob, pe de altă parte, pretindea măcar dreptul oricărui arendaș, adică o zecime din turme și anume zecimea cea mai bună. Voia, de asemenea, averea personală a nevestelor lui, adică o cantitate însemnată de pietre de măcinat, fuse, războaie de țesut și vase de apă, bijuterii și bucăți de brânză. Îi aducea aminte în zadar lui Laban că corturile, turmele și servitorii erau acolo doar datorită muncii lui Iacob. Îl amenința că o să-și caute dreptatea la tribunalul din Haran, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
era cel mai bun ciobănesc. Toate bunurile Leei și ale Rahelei urmau să fie luate de Iacob, la fel bijuteriile și hainele purtate de Zilpa și de Bilha. Iacob a cerut și mantalele și lăncile fiilor săi, două războaie de țesut și douăzeci și patru de minae de lână, șase coșuri mari de grâu, douăsprezece urcioare de ulei, zece burdufuri de vin și ploști pentru apă din piele, câte una pentru fiecare om. Dar asta era doar ceea ce se dădea la vedere, lăsând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
ea era cea care știa ce e de făcut, nu putea să dea ordine în prezența soțului ei. Așa că stătea în spatele lui și întreba cu voce șoptită - E soțul meu de acord să pună să se desfacă războiul mare de țesut și să se mute în căruță? iar el era cel care trebuia să le zică băieților să facă asta. Și așa s-a făcut, până am terminat cu toate. De-a lungul săptămâinilor de pregătire și mai ales după plecarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
femei s-au înmuiat. Noi ne alăturam lor când ajutam la adăpatul vitelor, ei ne ajutau să despachetăm pentru masa de fiecare seară. Noi îi ascultam cântând cântece păstorești, adresate cerului și stelelor. Ei auzeau cântecele noastre de tors și țesut, pe care le îngânam când mergeam și în același timp torceam lână cu niște fuse micuțe. Ne aplaudam unii pe alții și râdeam împreună. A fost cea mai frumoasă perioadă a vieții mele. A fost ca un vis. Cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
seama că începusem să ocolesc corturile lor. Erau prea prinse în povestea complicată a tatălui meu și prea ocupate să-și imagineze ce ne aștepta înainte, iar eu nu-mi găseam rostul. Terminasem de tors toată lâna iar războiul de țesut nu fusese ridicat, așa că nu aveam ce să fac cu mâinile. Nimeni nu mă punea să aduc apă sau să car baloți de lână și nu exista nici o grădină de plivit. Eram pe undeva la sfârșitul copilăriei. Și eram liberă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
întrebat dacă dorințele noastre aveau să se împlinească și dacă vom mai ști ceva una de alta după ce tații noștri se vor duce fiecare în drumul său. Gândurile mi se duceau înainte și înapoi, ca suveica unui imens război de țesut, așa încât atunci când am auzit glasul mamei strigându-mă, era ceva supărare în acel glas. Ne lungiserăm prea mult. Ne-am întors repede, ținându-ne de mână, înapoi la focurile unde se gătea. Apoi am încercat să stăm cât mai mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
la început. Dar zilele mele erau pline de dimineața până seara și curând am început să învăț să gust minunea prin care făina se transforma în pâine, carnea în friptură, apa în bere. Am trecut de asemenea de la tors la țesut, ceea ce era mult mai greu decât crezusem și niciodată n-am fost la fel de bună ca Zilpa sau Bilha, a căror pânză nu se rupea niciodată. Ca fata cea mai mare, deseori mi se dădeau în grijă copiii servitoarelor, așa că am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
mele ardeau să mai atingă acele haine care se unduiau ca petalele în apa curgătoare. Inna mi-a spus că hainele lui Wenrero erau făcute din mătase, un fel de material făcut de niște viermi în războaiele lor minuscule de țesut. Mi-am ridicat sprâncenele - într-o încercare de a copia expresia cea mai disprețuitoare a mamei mele - ca să se vadă că eram prea mare pentru asemenea povești de adormit copiii. Inna a râs și nu s-a mai obosit să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
spus-o niciodată nimănui, n-a tulburat-o pe Zilpa. Ba dimpotrivă, i-a dat o liniște care a ținut-o tot restul vieții. Din acea zi, Zilpa a început să zâmbească mereu, zâmbea și când lucra la războiul de țesut - și nu era doar un zâmbet fugar, ci un zâmbet larg, cu toți dinții, de parcă și-ar fi amintit o glumă bună. Bilha tremura la gândul că avea să fie interogată de Bunica și când a sosit momentul să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]
-
spunea ea și nimic din ce făceam eu nu era suficient de bun. Auzeam numai batjocoră sau mâinie în vocea ei atunci când îmi cerea să aduc apă, să am grijă de ceilalți copii sau s-o ajut pe Zilpa la țesut. Ori de câte ori vorbea cu mine, mi se umpleau ochii de lacrimi, gâtul îmi înțepenea de rușine și supărare și dădeam cu piciorul în pământ: - Ce s-a întâmplat? Ce e cu tine, mă întreba de trei ori pe zi. Nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]