30,078 matches
-
Stubb se întoarse la corabia franceză. Băgă de seamă acum că omul din Guernesey, care coborîse între timp printre lanțuri, cu o sapă în mînă, își vîrîse nasul într-un fel de săculeț. Ă Ce-i cu nasul dumitale? îi strigă Stubb. E spart? Ă Mai bine mi l-aș fi spart sau nu l-aș mai fi avut deloc, răspunse omul din Guernesey, care nu părea de fel încîntat de treaba pe care-o făcea. Dar dumneata, de ce ți-l
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
beți, ați face mai bine să lansați toate cele patru ambarcațiuni ca să tragă vasul cît mai departe de balenele astea, căci marea e prea liniștită ca să le mîne singură. între timp Stubb sărise peste parapet, în ambarcațiunea lui, de unde îi strigă omului din Guernesey că, avînd o parîmă de remorcare, îl va ajuta să îndepărteze de vas balena mai ușoară. Și astfel, în timp ce ambarcațiunile franceze trăgeau dintr-o parte vasul, Stubb trăgea din cealaltă parte balena, cu ajutorul unei parîme neobișnuit de
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
că-și desprinde ambarcațiunea de balenă; ridicîndu-și la bord ambarcațiunile, corabia franceză începu să se depărteze, dîndu-i lui Pequod posibilitatea să se strecoare între ea și balena lui Stubb. Atunci Stubb se apropie repede cu ambarcațiunea lui de balenă și, strigînd către cei de pe Pequod pentru a-i pune la curent cu intențiile sale, purcese numaidecît să-și culeagă rodul șireteniei lui diabolice. Apucîndu-și sapa ascuțită, începu să taie o gaură în trupul balenei, cam înapoia aripei dorsale. Ai fi zis
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
lumi, culegînd dude. Bucătare, hei, bucătare! Gătește-ne! încinge-ți, Doamne, plita și coace-ți pita!“ Capitolul XCIX PICIOR ȘI BRAȚ. PEQUOD DIN NANTUCKET îNTÎLNEȘTE PE SAMUEL ENDERBY DIN LONDRA Ă Hei, corabie! Ai zărit-o pe Balena Albă? Așa strigă Ahab prin portavoce, zărind din nou o corabie sub pavilion englez, care luneca înapoia noastră. Bătrînul stătea în ambarcațiunea lui, suspendată la prova, cu piciorul de fildeș la vedere, sub ochii căpitanului străin, care stătea nepăsător la prova propriei sale
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
om cu un singur picior e prea neajutorat ca să se poată folosi de o ase menea scară marinărească. Dar situația asta penibilă nu dură decît un minut, căci comandantul vasului străin, dîndu-și seama, dintr-o singură privire, cum stau lucrurile, strigă: Ă înțeleg, înțeleg! Marea e prea agitată! Săriți, băieți și coborîți palancul de tranșare. Din fericire, corabia avusese, cu o zi-două înainte, o balenă remorcată lîngă bordul ei, așa că palancul cel mare încă nu fusese demontat; enormul cîrlig pentru prins
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
pe capul cabestanului. Cu brațu-i de fildeș întins în semn de bun venit, căpitanul străin înaintă spre Ahab, iar acesta, întinzîndu-și piciorul de fildeș și-l încrucișă cu brațul celuilalt îparcă s-ar fi încrucișat colții a doi pești-spadă) și strigă cu o voce ursuză, de marsuin: Ă Da, da, cu dragă inimă! Să ne încrucișăm ciolanele! Un braț și un picior! Un braț care nu mai poate fi niciodată scurtat și un picior care nu mai poate niciodată s-alerge
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
un cap alb ca laptele, plin de zbîrcituri și de riduri. Ă Ea era, ea era! exclamă Ahab, care-l ascultase cu răsuflarea tăiată. Ă Lîngă aripa-i dreaptă erau înfipte niște harpoane. Ă Da, da, ale mele, harpoanele mele! strigă Ahab cu exaltare în glas. Dar continuă! Ă Atunci, lasă-mă să vorbesc, spuse englezul, cu umor. Ei bine, străbunicul ăla venerabil, cu capul și cu cocoașa albe, se repezi drept în cîrd, mușcînd cu furie saula harponului meu, înfipt
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
peste parapet ca să apuce vîsla-cîrmă a ambarcațiunii, în vreme ce Ahab, trăgînd spre el palancul, porunci marinarilor de pe vas să-l coboare în ambarcațiune. Peste cîteva clipe, stătea la pupa acesteia, iar oamenii din Manilla vîsleau din răsputeri. în zadar îl mai strigă căpitanul englez. Cu spatele la corabia străină și cu fața-i de cremene îndreptată spre propria-i corabie, Ahab rămase în picioare pînă ce ajunse la Pequod. Capitolul C CARAFA înainte de a pierde din vedere corabia engleză, e cazul să spunem că
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
nimic viu - numai și numai oase. Tăindu-mi o nuia verde în chip de măsurătoare, m-am vîrît din nou în schelet. Printr-o gaură măruntă cît un vîrf de săgeată, preoții mă văzură că măsor altitudinea ultimei coaste și strigară către mine: Ă Cutezi să-l măsori pe dumnezeul nostru? Asta-i treaba noastră! Ă Bine, cinstiților preoți, le-am răspuns eu. Spuneți-mi atunci, cam ce lungime îi dați? Drept care, se încinse între ei o dispută aprigă, în legătură cu dimensiunile
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
Vasăzică, un omuleț bătrîn și mărunțel ca mine n-ar trebui niciodată să se încumete să treacă prin ape adînci împreună c-un căpitan lung ca un cocostîrc! Cînd ești mic, apa îți gîdilă repede bărbia și, atunci, începi să strigi „ajutor“, cerînd o barcă de salvare... Uite piciorul cocostîrcului! lung și zvelt, firește! La mai toți oamenii o pereche de picioare ține o viață întreagă, cînd le folosesc cu blîndețe, cum își folosește o bătrînică inimoasă caii de trăsură. Dar
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
să fii înțelegător! N-am putea oare, căpitane Ahab, să ne înțelegem mai bine decît pîn-acum? Ahab luă din rastel îcare făcea parte din mobilierul cabinelor mai tuturor navelor pornite pe Mările Sudului) o pușcă încărcată și, îndreptînd-o spre Starbuck, strigă: Ă Un singur Dumnezeu e stăpîn peste pămînt și un singur căpitan e stăpîn peste Pequod! înapoi pe punte! O clipă, judecînd după ochii lui injectați și după obrajii lui încinși, ai fi putut crede că secundul primise focul armei
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
și ciocănește-le, ca să stea împreună ca șuvițele unei parîme de remorcare. Repede! Suflu eu în foc. După ce fură gata cele douăsprezece tije, Ahab le încercă pe fiecare, încolăcindu-le în jurul unui drug lung și masiv. Ă Asta e crăpată! strigă el, aruncînd-o pe cea din urmă. Forjeaz-o din nou, Perth! După ce-o făuri și pe asta, Perth dădu să sudeze tijele, dar Ahab îl opri, spunîndu-i că vrea să-și sudeze singur harponul. Și, icnind, se apucă să ciocănească
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
mai rog, pînă... Hai, pune-te pe treabă! Oțelul, fasonat în formă de săgeată și bine sudat, căpătă în sfîrșit și vîrf; iar cînd Perth se pregătea să treacă vîrful prin foc pentru ultima oară, înainte de a-l căli, îi strigă lui Ahab să-i aducă aproape butoiul cu apă. Ă Nu, nu! exclamă Ahab. Nu în apă! în moarte vreau să-l călești! Hei, Tashtego, Queequeg și Daggoo! Ce ziceți, păgînilor? îmi dăruiți un pic din sîngele vostru, ca să călesc
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
cu privirea neclintită. în clipa cînd cele două baleniere se încrucișară - una, jubilînd pentru izbînzile trecute, iar cealaltă fremătînd de presimțirea viitorului - cei doi căpitani întruchipau parcă întregul contrast dintre ele, un contrast izbitor. ĂPoftim la bord, poftim la bord! strigă veselul comandant de pe Burlacul , ridicînd un pahar și o sticlă. Ă Ai zărit Balena Albă? mîrîi Ahab printre dinți. Ă Nu, am auzit doar vorbindu-se despre ea, însă nu cred deloc în existența ei, răspunse celălalt cu voie bună
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
viza pe Ahab, dar și o umbră de deznădejde fatalistă, ce-l viza pe el însuși. Se ridică neobservat și se depărtă tiptil; între timp, marinarii, îngroziți de înfățișarea căpitanului lor, se strînseseră roată la teuga, pînă cînd Ahab le strigă, plimbîndu-se tulburat pe punte: Ă Brațați vergile! Cîrma în vînt! într-o clipită vergile începură să zbîrnîie, corabia se răsuci într-o rînă, iar cele trei catarge zvelte dar puternice, bine înfipte în coca lunguiață, se cabrară aidoma celor trei
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
a paratrăznetului de pe o navă nu e întotdeauna fixată în afara bordului și are îndeobște forma unor mici lanțuri lunguiețe și subțiri, care pot fi legate grabnic de lanțurile din exterior sau azvîrlite în mare, cînd e cazul. Ă Paratrăznetele, paratrăznetele! strigă Starbuck către marinari, treziți brusc din toropeală de fulgerul puternic care-l ajutase pe Ahab să-și găsească drumul spre pivot. Sînt peste bord? Aruncați-le peste bord, la pupa și la prova! Repede! Ă Nu! răcni Ahab. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
sîntem mai slabi. Aș fi primul care aș contribui la instalarea unor paratrăznete pe Anzi și pe Himalaya, pentru a pune la adăpost de fulgere întreaga lume - dar să nu trișăm! Lasă-le acolo unde sînt, domnule! Ă Privește sus! strigă Starbuck. Mingile de foc! Mingile de foc! Flăcări palide tiveau toate capetele de vergi, iar în vîrful întreit al fiecărui paratrăznet pîlpîiau limbi de foc, astfel încît cele trei catarge ardeau în tăcere în văzduhul cu miros de pucioasă, aidoma
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
nou vasul Pequod și toți oamenii de pe punțile sale fură învăluiți în giulgiul negru al nopții. Peste cîteva clipe, Starbuck, încercînd să înainteze, se izbi de cineva. Era Stubb. Ă Ce mai ai de spus acum, omule? Am auzit cum strigai. Parcă altfel decît adineaori, cînd cîntai... Ă Nu, n-am strigat deloc, am spus doar: „Fie-vă milă de noi, fulgerelor!“ Și încă mai nădăjduiesc c-au să aibă milă de noi. Dar ce, n-au milă decît de ăi
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
în giulgiul negru al nopții. Peste cîteva clipe, Starbuck, încercînd să înainteze, se izbi de cineva. Era Stubb. Ă Ce mai ai de spus acum, omule? Am auzit cum strigai. Parcă altfel decît adineaori, cînd cîntai... Ă Nu, n-am strigat deloc, am spus doar: „Fie-vă milă de noi, fulgerelor!“ Și încă mai nădăjduiesc c-au să aibă milă de noi. Dar ce, n-au milă decît de ăi cu fețele lungi? nu știu de glumă? Uite, domnule Starbuck - dar
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
clipa aceea, Starbuck văzu fața lui Stubb ieșind încet din umbră și parcă strălucind. Ridicîndu-și privirea, exclamă: Ă Uite, uite! Flăcăruile acelea subțiri apăruseră din nou, cu o paloare parcă și mai nefirească. Ă Fie-vă milă de noi, fulgerelor! strigă iar Stubb. La baza arborelui-mare, chiar sub dublon și sub flacăra înaltă, Fedallah stătea în genunchi în fața lui Ahab, dar cu capul întors în altă parte; iar aproape, drept deasupra lor, în greementul unde tocmai legaseră o vergă, cîțiva mateloți
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
ca un roi de viespi încremenite pe-o creangă, într-o livadă. Alții, înmărmuriți în diferite poziții, aidoma scheletelor de la Herculanum - în picioare, șezînd sau alergînd - parcă prinseseră rădăcini în punte, dar toți priveau în sus. Ă Da, da, băieți! strigă Ahab. Uitați-vă la flacăra albă. Uitați-vă bine la ea, căci ea ne luminează drumul spre Balena Albă! Dați-mi lanțurile alea legate de arborele-mare, vreau să-i simt pulsul fulgerului și să-l fac și pe el să
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
incomunicabilă, durerea ta de neîmpărtășit. în agonia mea trufașă îmi descifrez tatăl și stăpînul. Sări, sări și linge cerul! Eu sar cu tine-odată, ard cu tine, m-aș contopi cu tine! Te sfidez și mă închin ție! Ă Ambarcațiunea, ambarcațiunea! strigă Starbuck. Privește-ți ambarcațiunea, bătrîne! Harponul lui Ahab - cel făurit în forja lui Perth - rămăsese bine înfipt la prova ambarcațiunii, prelungindu-se dincolo de ea, dar talazul care sfărîmase fundul ambarcațiunii smulsese teaca de piele a harponului; din vîrful dezvelit al
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
talazul care sfărîmase fundul ambarcațiunii smulsese teaca de piele a harponului; din vîrful dezvelit al acestuia, țîșni deodată o flacără lividă, ca o limbă de șarpe. în vreme ce harponul ardea în tăcere, Starbuck îl apucă pe Ahab de braț și-i strigă: Ă Dumnezeu îți stă împotrivă, bătrîne! Renunță! Expediția asta a început prost și continuă prost - e o expediție blestemată! Dă-mi voie, bătrîne, să brațez vergile cît mai e timp și să îndrept corabia înapoi spre patrie - o să fie o
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
osia lumii... Trage, tahitianule, trage! Saulele astea sînt întregi cînd le desfășori, dar cînd le tragi înapoi sînt rupte și abia se tîrăsc. Hei, Pip, vino să ne dai o mînă de ajutor! Unde ești, Pip? Ă Pip? Pe cine strigați? Pip a sărit din barcă. Pip nu mai e. Ia să vedem, pescarilor, dacă nu l-am pescuit cumva? Saula atîrnă greu, pe semne că s-a agățat de ea. Scutură saula, tahitianule. Scutur-o zdravăn, pînă-o cădea! N-avem
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]
-
iese din apă! Un topor, un topor! Să i-l tăiem! Nu tragem la bord asemenea fricoși, nu ne trebuie! Căpitane Ahab! Domnule căpitan! Uitați-l pe Pip, încearcă să se suie iar la bord! Ă Ține-ți gura, nebunule! strigă omul de pe insula Man, apucîndu-l de braț. Cară-te de pe puntea de comandă! Ă Prostul cel mare îl ceartă întotdeauna pe cel mic, murmură Ahab, apropiindu-se. Jos mîinile de pe ființa asta sfîntă! Unde ziceai că e Pip, băiete? Ă
[Corola-publishinghouse/Science/2072_a_3397]