30,078 matches
-
agent pl? țiț al evreilor�. Dup? care P�rvan conchidea: �Genera? ia noastr? nu ne mai �n? elege�125. �n decembrie 1924, �n timpul �Celei de a Doua Vacan? e Na? ionale Studen? e?ți�, profesorii au ie? it din s? lile de curs �n strig? te puternice de Jos jidanii!. Iorga s? a sim? it ru? inat. Scenele acestea se desf?? uraser? �nainte de vizita profesorului universitar francez Mario Roques, ale c? rui conferin? e erau �deocamdat? tolerate�126. O dat? cu trecerea timpului, mult
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
i la aceast? �ntrunire de la Palat. Regele Ferdinand a refuzat s?? i primeasc? �mpreun? pe Iorga ? i pe Maniu, consult�ndu? i separat. Dup? ce toat? comedia această a luat sf�r? it, liderii politici au putut auzi pe str? zi strig? tele v�nz? torilor de ziare f? c�nd reclam? edi? iilor speciale care anun? au formarea guvernului Averescu. Guvernul Averescu a fost o �interpunere� plasat? de Br? tianu �n vidul de putere p�n? c�nd el ? i Sistemul s? u
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
studen? e?ți din 1922) a fost s? rb? torit? a?a cum trebuie, cu un substrat antiguvernamental. Sloganul era �Tr? iasc? Cuza! � La 13 martie 1931 (aniversarea zilei de 13 martie 1906), demonstra? ia s? a �ncheiat cu acelea? i strig? te de �Tr? iasc? Cuza! � �n ciuda reconcilierii sale cu Iorga, Cuza nu avea o influen?? restrictiv?. Cu toate acestea, �n 1931, atunci c�nd Iorga le? a cerut trupelor s? fac? uz de arme la nevoie că s? st? vileasc? violen
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
primi? i că mit?. Iorga �? i amintea cu indignare c? remarcile acestor lep? d?turi erau rostite �n auzul copiilor mei! � Tot la Mangalia, o delegă? ie de ? omeri a f? cut apel la Iorga. C�? iva dintre ace? tia au strigat c? s�nt dispera? i. Iorga, impulsiv cum era, le? a replicat: �n cazul acesta, nu trebuiau s? vin? la casa lui, ci s??? i continue drumul p�n? �n marea din spatele ei, ne? în�nd cont de ceea ce avea s? se �nt
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
p? reau lui Iorga manifest? rile unei mi? c?ri similare celei din Sude? i104, consider�ndu? le drept inacceptabile ? i lipsite de loialitate. A men? ionat cu furie o parad? desf?? urat? la Sibiu �n timpul c? reia s? a strigat �Heil Hitler! � ? i faptul c? să? îi din Bra? ov au arborat zvastica 105. �ntr? o scrisoare adresat? unui intelectual rom�n din Sibiu, Toma Cornea, apreciind remarcă acestuia c? prefer? un evreu unui să? hitlerist, Iorga scria: �A? i sesizat unde
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
r�ț s? ini? ieze o �ac? iune direct? �: au n? v?lit �n cameră spitalului, l? au h? cuit cu topoarele, au dansat purt�nd �n m�ini h? lci din trupul acestuia, dup? care s? au �mbr?? i?at, sco? �nd strig? te de bucurie. Conform tradi? iei, s? au predat că s??? i �isp?? easc? � crimă. �n �nchisoare, ei au devenit o alt? legend? legionar? , �Decemvirii�, �cei zece�15. �ntre timp, R? zboiul Civil din Spania, repeți? ia general? a celui de
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
um? r. Mul? imile i? au administrat regimului cea mai grav? insult?: acesta nu reprezenta nimic pentru ele, nesocotindu? l nici m? car subiect de batjocur?. Mul? imea a m? r?? luit pe l�ng? Palatul Regal, c�ntecele ? i strig? tele p? trunz�nd p�n? �n apartamentele lui Carol ? i st�rnindu? i s? lbatic gelozia. Oric�ț de incredibil ar putea p? rea, Carol ? i?a dorit �ntotdeauna s? fie ceva �n genul lui Codreanu; �n ciuda pateticei sale corup? îi, el ? i?a dorit
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
milioane de rom�ni prad? unui jug str? în (c? ci un jug avea s? fie ? i �nc? unul dintre cele mai oneroase), sistemul acela trebuia s? plece de la putere! O mul? ime imens? s?a adunat �n jurul statuii lui Mihai Viteazul strig�nd un singur nume, cel al lui Maniu: �La lupt?! �l vrem pe Maniu! � Marele cotidian �Universul� a publicat un editorial fulminant despre �zece ani de tiranie sub care ț�n? ra genera? ie na? ionalist? a fost ucis? mi? ele? te
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
te rude ale lui. Iorga i? a mul? umit, dar nu p? rea �ngrijorat. A petrecut totu? i o noapte alb? nu prea pl? cut?. A doua zi de diminea?? , v? z�ndu? l pe domnul Pascariu pe fereastr? l?a strigat, i? a f? cut din deget a mustrare ? i i? a zis: �Mi? ai tras o sperietur? pe cinste ieri! Dup? cum vezi, nu s? a �nt�mplat nimic, totul este �n regul?! �?i mul? umesc, totu? i�. A doua zi la
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
ia lui Ilie R? dulescu erau foarte proaste. Munteanu, op. cît. , p. 446 142�Goga era un fascist liric. C�nd a aflat c? �n timpul puciului (care a dus la asasinarea � n. t.) lui Dolfuss, trei nazi? ți austrieci au strigat �Heil Hitler! � �nainte de a fi execută? i, el a remarcat cu triste? e: �Dac? m?car trei oamei ar muri �n acest mod pentru mine! � Memorii, vol. VII, p. 273 143�Corneliu Zelea Codreanu, �Circulare, Scrisori, Sfaturi, G�nduri� (volum litografiat
by NICHOLAS M. NAGYTALAVERA [Corola-publishinghouse/Science/959_a_2467]
-
cerută de sclav, nu de stăpân. Între artist și arta sa se însăilează o complicitate și o dependență pe care nimic și nimeni n-o poate desface. Regizorul Alexa Visarion ne spune tuturor, la repetiții, că spectacolul după ce distrează, amuză, strigă sau atinge, dispare, în vreme ce universul spectacolului se adresează, prin subtilitate și finețe universului interior al omului din sală, iar acesta, indiferent de condiția sa, este un instrument care vibrează nu la melodii fixe, ci la acorduri și la stări de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
scenă despovărată de decor, a Actorului (interpretat de Ilie Gheorghe), bătrân deja, care după reprezentație a adormit în acest teatru de provincie. Nițel mahmur, doar cât să prindă curaj pentru întâlnirea cu proprii demoni, Actorul se plimbă pe scena goală, strigă ba pe unul, ba pe altul și vorbește singur ca să-și țină de urât și să uite de bătrânețe, de oboseală, de regrete, de tristețe, de spaimă. Încă-și păcălește nostalgia cu râsete și chicoteli. E ușor ridicol, se învelește
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
I. Mulți au venit din încercare, alții că sună cool să fii regizor. În primul curs, ne-a vorbit despre dumnealui, despre școală... și a punctat vulcanic, cu voce puternică, "să știm că aici nu e școală de șmecherie!''... A strigat... Și am tresărit. Reflexele diagnosticului meu, mă fac să sar, cu totul, la zgomote neașteptate. Nu mi-a plăcut pe loc. Putea și fără, am gândit. M-am temut că așa va fi mereu. Apoi i-am văzut ochii. Și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
glob pământesc construiau un miracol. Nu l-am văzut în viața mea pe Victor Ștrengaru atât de strălucitor și atât de dureros de adevărat. La un moment dat, cu globul pământesc în mână, pe care îl învârtea, Sizwe Ștrengaru își striga deznădejdea dar și iluziile, iar iluziile erau mai puternice. Era întuneric, doar un spot lumina globul obiect al iluziei (adică avem în mână lumea întreagă) și o parte din chipul răvășit al actorului. Țin minte, asta o să-l surprindă poate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ea nu apare ca răzbunătoare în sine, ceea ce ar face-o într-adevăr rea și antipatică; ba chiar, în final, ea pare a regreta năpasta care a dat peste Dragomir (cînd acesta e legat și dus la poliție, Anca îi strigă numele cu o sfîșiere dureroasă). Oamenii sînt mai complicați decît ne apar la prima vedere, vrea să spună Alexa Visarion, și oricît i-am cerceta, tot mai păstrează în ei taine de nedescoperit. Caracterul polemic al filmului Năpasta e astfel
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
tot s-ar susține: un amfiteatru natural impresionant, cu lumina zorilor prefirată printre copacii cuprinși de întuneric, monumentalitatea de stîncă a femeii care privește împietrită scena, cutremurătoarea zbatere a lui Ion și gestul lui capital, disperarea lui Dragomir care își strigă ultima speranță de salvare, totul încadrat de o natură aspră, implacabilă și stranie în măreția ei, toate acestea trimit spre, sau mai bine zis aduc spre noi tragedia antică. La al doilea film al său, Înghițitorul de săbii (1982), Alexa
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Zamfirescu, a avut viziunea sa uitând de tot ce-l înconjura, cu privirea rătăcită... Aici cuvintele și-au pierdut importanța. Ele au devenit lipsite de sens în fața mâinilor care tremurau, a ochilor triști și nevinovați, a expresivității întregului trup care strigă: "nu mai vreau să sufăr, nu mai vreau să trăiesc". Spectacolul poate fi comparat din acest punct de vedere cu Regele Lear montat de Giorgio Strehler la Piccolo Teatro. Toți actorii din spectacol au fost remarcabili (Dorina Lazăr, Corneliu Dumitraș
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
trăi și a fi viu este momentul de vârf al disperării. Echipa de zgomote, echipa supraviețuirii mârșave, sincronizează secvențe după secvențe din proiectul neștiut vreodată de ei. Ce film e ăsta? Ce film? Trebuie să știu la ce film muncesc? strigă Nill.. Vocea monocordă, impersonală a inginerului de sunet, de undeva din întuneric dă verdictul: Filmul nostru, film românesc... Dumnezeule, oare vom putea ieși din nou oameni după o viață întreagă în Echipa de zgomote?... (Alexa Visarion) Ion Vîlcu Mușat Pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
sinonimă supunerii oarbe. De aceea Predicatorul (personaj inexistent în piesă), cu toate adevărurile pe care le spune, își va risipi îndemnul în neant. Ca și Buchner care încercase să trezească la luptă, prin manifestul Curierul din Hessa, el își va striga adevărul în gol (de altfel, întregul text al personajului este scos din Curierul din Hessa și din scrisori ale autorului)... Woyzeck Florin Zamfirescu nu este nici orgolios, nici nebun, nici înapoiat. El este mai degrabă un rătăcit... deplângând omenirea și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
dramaticitate pe alocuri excepțională, convocând numeroase și subtile mijloace în coagularea obsedantei imagini globale. Dintre reprezentațiile românești de până acum, Alexa Visarion dă, incontestabil, cea mai pătrunzătoare versiune scenică extinzând sensurile textului spre universal, construind o lume fabuloasă, cu oameni strigând libertatea și aclamând tirania viscerali și meditativi, răi și buni deopotrivă... [...]Alexa Visarion și-a afirmat puternica personalitate creatoare și în arta cinematografică. Realizate după scenarii proprii, inspirate din literatura română, cele trei filme Înainte de tăcere, Năpasta și Înghițitorul de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
noastră. Atingem moartea fără rost, fardându-ne cu cioburi de veșnicie. Singuri și rostuiți de nimicuri ne batem stângaci în soartă, destrăbălându-ne sufletele în ridicole partide de sfâșiere... Ne lăfăim în râs-plânsul de zi cu zi, chiuind a viață... Strigăm metafore în semn de revoltă, hăulind amăreala dulceagă a trecerii. Trecem desăvârșiți și continuu... Suntem ceea ce ne aducem aminte despre noi că suntem." Andrei Finți Trigorin, Nina Udrescu Arkadina, în prim plan profil Lucian Iancu Dorn Pescărușul meu se naște
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
sau al primelor mineriade. Câtă vreme cei doi tineri discută despre semnificația artei, despre reprezentarea artistică, pornind de la tabloul lui Pacea, spectatorii nu pot să nu cupleze invaliditatea cu fotografia de la Revoluție și cu destinul multor sute de tineri care strigau atunci: "Libertate, libertate!" Din aceeași categorie a aluziilor meta face parte și scena unui accident fictiv, care a fost desfășurată pe DN1 în cadrul unui proiect cinematografic. Ambele mașini trec pe acolo în doi timpi diferiți ai poveștii. Tico-ul e oprit
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
un nume foarte frumos, misterios, maestre: Visarion... Deși toată lumea îmi spune Alexa, ironia face că acesta e numele meu de familie. Prenumele meu Visarion este, într-adevăr, frumos, cu toate că l-am urât toată copilăria, pentru că nimeni nu putea să mă strige așa, considerând, probabil, că era un nume prea grav pentru un copil. Credeam că e de origine slavă, dar am aflat mai târziu (mi-a spus profesorul Constantin Daicoviciu) că e de origine persană. Și ca regizor, am semnat Alexa
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
cunoșteam pentru că m-am născut când el era la Canal. Și nu înțelegeam cine e străinul care a venit în casa noastră și tot stă cu mama mea și devenisem agresiv cu copiii cu care mă jucam și care îmi strigau tot felul de vorbe. Deși mama se ferise să-mi povestească despre detenția lui, eu știam ceva și, cu imaginația mea înfierbântată, voiam să fac revoluție, să-l scap din închisoare și să-l aduc acasă. Atunci când l-am văzut
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
știu atunci când nu mai pot că trebuie să pot... și încerc întotdeauna să nu mă treacă viața fără ca eu să mușc din ea și, apoi, trăgând aer în piept, curățit de nimicnicia ce mă atacă, să pot cânta, fluiera, recita, striga ceea ce îmi place, ceea ce vreau și ceea ce simt. Trăiesc-trăind. Cu frică, neliniște, iubire, speranță și dorință de a înțelege și de a lupta... Bucuria vine din oferta sufletească cu care te arunci în lume. Există vreo rețetă a succesului în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]