4,141 matches
-
aduce după sine dorința egoistă de a te cruța și frica... Momentele tot mai dese din războiul balcanic, când, parcă trezit deodată din somn, se întreba ce căutase el însuși să-și istovească plămânii șubrezi în marșuri sub arșiță, printre muște, praf și microbi fără număr, printre ambulanțe ticsite și tărgi acoperite cu cearșafuri albe... Cui i-ar fi folosit dacă și-ar fi dat sufletul într-un asemenea mod penibil, nemaiavând nici ce dejecții însângerate să scoată din trupul deshidratat
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
spui... Doliu ? Doliu știu c-a pus când a murit Regele Ferdinand... P-ormă știu când a pus mov în loc de negru, pentru Regina Maria... Ce zurlie și-asta, Dumnezeu s-o ierte, că toată viața ei a fost rea de muscă... Astea e care-am apucat io zile de doliu... p ormă când a murit Stalin și Gheorghiu-Dej. Cel mai bine țiu minte când a murit Gheorghiu-Dej, c-am văzut la televizor înmormântarea. Săracu, ce l-am mai plâns ! Io nu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
farfurie. — Șșș ! Nu pomeni de Connor ! spune tata cu vocea lui, gen Basil Fawlty. — Parcă era vorba să vă mutați Împreună, spune Kerry, luînd o gură de șampanie. Ce s-a Întîmplat ? — I-a pregătit micul dejun, se bagă ca musca Nev, iar Kerry chicotește. Încerc să zîmbesc, dar chipul nu vrea deloc să mă asculte. E unu și zece. Mă așteaptă Jack. Ce să fac ? Tata Îmi Întinde o farfurie și Sven trece pe lîngă noi. — Sven, zic iute. Îhm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
am o replică usturătoare și superinteligentă, cu care s-o pun pe Artemis la punct. — Destul, Artemis. spune Paul. Emma, tu rămîi aici. Am Încheiat discuția. La ora doișpe fără cinci, nu mai e nimeni În birou. În afară de mine, o muscă și un fax care pîrÎie, primind un mesaj. Deschid sertarul În căutarea unei minime consolări, și scot din el un Aero. Și, pentru siguranță, și un Flake. Tocmai desfac ambalajul de la Aero și iau o gură din el, cînd sună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
celorlalți, se mulțumește doar să-l lovească ușor cu degetul peste nas. Unul dintre cei de lîngă ea îi adresează o chemare. Fata însă, așezată acum pe colțul mesei, devine gravă: "Degeaba ai bani și ești tuciuriu. Caută-ți o muscă, știi ce-i aia?, Musca domestica, sau... solo!" Și face spre el un gest vulgar, stîrnind hohote de rîs. Prins între vorbele fetei în roșu și durerea pumnului mușcat, Mihai renunță brusc să mai bea ultimul pahar. Se ridică și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
-l lovească ușor cu degetul peste nas. Unul dintre cei de lîngă ea îi adresează o chemare. Fata însă, așezată acum pe colțul mesei, devine gravă: "Degeaba ai bani și ești tuciuriu. Caută-ți o muscă, știi ce-i aia?, Musca domestica, sau... solo!" Și face spre el un gest vulgar, stîrnind hohote de rîs. Prins între vorbele fetei în roșu și durerea pumnului mușcat, Mihai renunță brusc să mai bea ultimul pahar. Se ridică și pleacă grăbit. Ajuns în cameră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
nici una, nici alta. Care-i chestia...? — Ciocu’ mic! Leonard, căutăm trei tipi de culoare cărora le place să tragă cu pușca dintr-un Merc ca al tău, făcut În ’48, ’49 sau ’50. Știu că tu n-ai omorî nici o muscă. Te-am văzut cum te băteai cu Gavilan și-mi place stilul tău. Noi căutăm niște tipi răi pe bune, care au o mașină ca a ta și care s-ar putea să fie În clubul tău. Bidwell ridică din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
Ajunse la poartă pe străzile de la nivelul solului și Îi arătă paznicului legitimația. Omul dădu din cap și deschise poarta. Două personaje se plimbau pe Marea Promenadă. Ed parcă și porni spre ele. În Dream-a-Dreamland era o liniște de auzeai musca. Inez Îl văzu. Pivotă și Îl luă pe Dieterling de braț. Își spuseră ceva În șoaptă și Inez se Îndepărtă. Dieterling se Întoarse spre el: — Domnule inspector. — Domnule Dieterling. — Ray. Și sînt tentat să te Întreb: de ce atît de tîrziu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
cu corecturile la Hegel într-un loc care-l privește pe Sorin Dumitrescu și am să te rog să i-l dai să-l citească: este capitolul cu "Animalitatea spiritului și înșelăciunea". În jurul unei opere noi, ceilalți se strâng ca muștele pe laptele proaspăt, spune Hegel. Și începe apoi un întreg balet. Pe de o parte, artistul se ascunde în operă, se identifică cu ea și declară că ea spune totul; pe urmă simte totuși nevoia să explice, să vorbească și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ce spun și ce vreau să spun și în clipa în care îl aud pe doctor că oftează privindu-mă cu ochii lui albaștri și umezi de emoție culturală, "Ah! Imperiul Spiritului", mă zăpăcesc complet și mă simt ca o muscă mare care intră în derivă când e surprinsă de un jet de flit. Îl rugasem pe Bogdan să ne pregătească, pentru a nu veni cu mâna goală aici, o mini-conferință despre "Aristotelul lui Heidegger". Bogdan stă lângă jgheabul cu firul
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Întîmplase cu doamna Susan cînd cu boala Cinthiei; același lucru se va Întâmpla, cînd o să-l dea pe urechiatul ăsta la școală... Din pricina atîtor gînduri; amărăciunea se strecurase În sufletul domnișoara Julia, adoptase atitudinea psihologică a celui care așteaptă ca musca să se așeze mai Întîi undeva: Julius făcuse o greșeală, se pomeni că-l lovește peste degete Îngrozitor. Copilul țipă și Vilma apăru Îndată, dar nu Îndrăzni să intervină de frica spaniolei atît de corecte și expresive a Învățătoarei. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
erau din păpuriș, bucăți de placaj, de calamină, de carton presat... CÎnd au fost alungați din curtea aceea, s-au aciuiat În niște grajduri și acolo unde mai Înainte fuseseră ținuți caii, trăiau acum acești oameni sărmani, printre roiuri de muște. — Susan, de ce nu-i povestești cum a vîndut Zoilon salteaua pe care i-ai făcut-o cadou... Povestește-i cum a preferat să rămînă cu bărbatul acela.. — Darling, lasă-mă, te rog... Eu povestesc ce s-a Întîmplat, nu tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
murdăresc grilajul cu labele lor... — So funny!... SÎnt atît de cumsecade.. Uneori le fac injecții și mă Întreabă: cît vă datorez, domnișoară? — Și ea nu le cere nimic, de asta o să-i facă un monument printre grajduri și-o să foiască muștele În jurul lui. — Darling! Are we having a fight? — Da, Susan! Bobby! Du-te și scoate Jaguarul din garaj... „PANDO Very Dry Scherry. Shipped and Bottled by Williams and Humbert Ltd. Jerez and London. Produce of Spain.“ Juan Lucas mîngîie sticla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
din ochi; micul dejun Însemna trei grepfruturi desfăcute pe farfurii, ceștile de cafea cu lapte fierbinte, acuma goale, feliile de pîine prăjită cu unt care mai rămăseseră, impregnate de grăsime și unse cu marmelada pe care aveau să se așeze muștele, deși, dat fiind că se aflau Într-o suite de la Country Club, probabil că muștele nu vor ajunge aici niciodată; micul dejun mai Însemna și Juan Lucas, impecabil Îmbrăcat, În alb, anunțîndu-i că avea o Întîlnire foarte importantă cu cîțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
fierbinte, acuma goale, feliile de pîine prăjită cu unt care mai rămăseseră, impregnate de grăsime și unse cu marmelada pe care aveau să se așeze muștele, deși, dat fiind că se aflau Într-o suite de la Country Club, probabil că muștele nu vor ajunge aici niciodată; micul dejun mai Însemna și Juan Lucas, impecabil Îmbrăcat, În alb, anunțîndu-i că avea o Întîlnire foarte importantă cu cîțiva oameni de afaceri și cu ministrul de finanțe, anunțîndu-i că va trece pe la amiază ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
bufet cu vitrină, care nu seamănă de loc cu bufetul enorm din bucătăria palatului, sînt doar trei solnițe care au prins cocleală, fiindcă nu sînt de argint și o ceșcuță crăpată și o portocală și trei banane În jurul cărora roiesc muștele și din cele patru scaune din jurul mesei nu sînt două la fel și bucătăria din chirpici se află chiar În sufragerie și privirea lui, oriunde s-ar Întoarce, Înseamnă o insultă și aici și acolo și dincolo, găina, găina și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
femeia și, În numele rasei albe, se Întoarse să se uite la casa lui spațioasă, cu Întinsul patio luminat misterios, poate că priveliștea asta reușea să-i alunge acea deprimare Îngrozitoare: erau cîțiva bărbați cu haine albe, perfecte, care roiau ca muștele În jurul unor bărbați cu haine Închise de seară și cravate argintii pe fondul perfect de culoare albă sau sidefie a cămășilor de mătase; ăștia nu vedeau muștele, erau niște muște tăcute și folositoare, făceau parte dintr-o ordine naturală, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
acea deprimare Îngrozitoare: erau cîțiva bărbați cu haine albe, perfecte, care roiau ca muștele În jurul unor bărbați cu haine Închise de seară și cravate argintii pe fondul perfect de culoare albă sau sidefie a cămășilor de mătase; ăștia nu vedeau muștele, erau niște muște tăcute și folositoare, făceau parte dintr-o ordine naturală, de culoare albastru electric, la fel cu acel patio atît de frumos luminat unde Juan Lucas, foarte sigur pe el, se juca de-a iubirea cu blonda, totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
erau cîțiva bărbați cu haine albe, perfecte, care roiau ca muștele În jurul unor bărbați cu haine Închise de seară și cravate argintii pe fondul perfect de culoare albă sau sidefie a cămășilor de mătase; ăștia nu vedeau muștele, erau niște muște tăcute și folositoare, făceau parte dintr-o ordine naturală, de culoare albastru electric, la fel cu acel patio atît de frumos luminat unde Juan Lucas, foarte sigur pe el, se juca de-a iubirea cu blonda, totul plutind deasupra Limei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
palma și le spuse că mai aștepta fiindcă erau Încă prea calde; ei erau fericiți, acum erau gata clătitele pentru domnișorul, focul Începea să se stingă, el făcu o strîmbătură, scutură din cap de parcă ar fi vrut să alunge o muscă și simți că-l prindea din nou somnul, cu căldura asta, dar trebuia mai Întîi să mănînce clătitele... Șeful de sală și chelnerul Încremeniră lîngă masă și așteptară ca niște santinele. Ei se mișcară, dădură să se ridice În picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
autorul modern ține seama de avertismentul inclus în argumentul piesei eline : el corectează abaterea de la canoanele genului săvârșită chiar de unul dintre părinții tragediei antice. Mit și folclor Ca și O’Neill (Din jale se întrupează Electra), Giraudoux (Electra), Sartre (Muștele) și Gerhart Hauptmann (Tetralogia Atrizilor), Victor Eftimiu (Atrizii) și Petru Dumitriu (Preludiu la Electra) rețin, în reinterpretările dramatice ale mitului Atrizilor, mai ales secvența cuprinsă în Orestia lui Eschil de la întoarcerea lui Agamemnon din război la eliberarea lui Oreste de
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
se termină, ovații prelungite - tot din magnetofon (II, p. 76). Atena lui Oreste și Cleon este un stat totalitar și se înrudește peste veacuri cu alte regimuri dictatoriale. Cadrul antic și mitologic deghizează referințele la contemporaneitatea autorului, ca și în Muștele lui Sartre, reinterpretare a mitului Atrizilor cu aluzii la situația Franței sub ocupația nazistă. Cea de-a doua parte a dipticului, privitoare la nașterea și formarea lui Atenus, fiul lui Oreste și al Aglaiei, îmbină și ea planuri diferite : descendenții
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
cuvânt, se uită cumva ciudat și parcă se clatină. În cele din urmă, mă potolesc, o privesc mai atent, îi pun niște întrebări, dar ea tace și nu-mi răspunde nimic. Am mai stat câteva clipe neștiind ce să fac: muștele bâzâiau, soarele scăpăta spre asfințit, liniște; în sfârșit, derutat de tot, plec. În drum aflu că mă cheamă maiorul, a trebuit apoi să trec pe la companie, încât acasă am ajuns pe înserate. Din prag, Nikifor îmi zice: „Știți, Înălțimea Voastră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și-a cam mâncat mălaiul. Cândva a avut copii, un soț, o familie, rubedenii, toate acestea, ca să zic așa, fierbeau împrejurul ei, era înconjurată de zâmbete și deodată - basta, s-a ales praful din toate, a rămas singură ca... o muscă acolo, purtând din veac stigmatul blestemului. Și iată că, în sfârșit, Dumnezeu a chemat-o la el. Odată cu asfințitul soarelui, într-o seară tihnită de vară își ia zborul și bătrânica mea, firește, aici nu se poate să lipsească o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
febrilă îmi era dorința de a trăi; mă agățam de viață și voiam să trăiesc cu orice preț. Sunt de acord că atunci puteam să fiu înfuriat pe sorții tenebroși și impasibili, care au poruncit să fiu strivit ca o muscă și, firește, fără să știu de ce; însă de ce nu m-am limitat doar la furie? De ce într-adevăr am început să trăiesc, știind că nu mai am voie să încep? De ce am încercat, știind că nu mai am voie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]