3,626 matches
-
evidențiindu-se, pe când încerca să nimerească luna, în care cumetrelor le fuseseră însămânțate lăuntrurile și măruntaiele. Vizavi de eșecurile doctorului legal, Kalia fu poreclită "știuoasa" -care le știe trezindu-se unsă, de obștea colectiviștilor din Goldana, ca moașă cu mâna norocoasă. Ajunsă acasă la Nicanor Galan, Kalia trase zăvorul pe dinăuntru, se urcă pe cuptorul de unde se auzeau bușiturile din picioare ale Petroniei și nu mai lăsă să umble pe ușă decât pe baba Maranda, care ieșea la cazanul cocoțat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
părerile tatălui ei. Și, când mariajul se încheiase dezastruos, nu-i mai pomenise de presentimentul lui, cum că exact așa avea să se întâmple, ci fusese preocupat doar de siguranța și de fericirea ei - așa cum, de altfel, fusese dintotdeauna. E norocoasă că a avut așa un tată, reflectă ea; în ziua de azi sunt atât de mulți copii fără tată, copii care sunt crescuți de mame sau bunici, și care, adesea, nici măcar nu știu cine e tatăl lor. Par destul de fericiți, dar în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Un inel cu diamant. Bijutierul se uită la el printre gene, după care își mută privirea spre Mma Ramotswe. Ea îi întoarse privirea și reflectă: E inteligent. Iată un bărbat șiret, în care nu te poți încrede. — Sunteți un bărbat norocos, remarcă bijutierul. Nu oricine găsește așa o femeie veselă și grasă cu care să se însoare. În ziua de azi dai numai peste slăbănoage cicălitoare. Aceasta o să vă facă foarte fericit. Domnul J.L.B. Matekoni aprobă complimentul. — Da, confirmă el, sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
Nu oricine găsește așa o femeie veselă și grasă cu care să se însoare. În ziua de azi dai numai peste slăbănoage cicălitoare. Aceasta o să vă facă foarte fericit. Domnul J.L.B. Matekoni aprobă complimentul. — Da, confirmă el, sunt un bărbat norocos. — Iar acum trebuie să-i cumpărați un inel foarte mare, continuă bijutierul. O femeie solidă nu poate să poarte un ineluș minuscul. Domnul J.L.B. Matekoni își plecă privirea. — Eu mă gândeam la un inel de dimensiune mijlocie, răspunse el. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
de mers. La doi pași de Molepolole. Mă duc la Silokwolela. Mma Ramotswe zâmbi. — Eu merg tot într-acolo. Pot să vă duc chiar până acolo. Femeia scoase un țipăt de încântare. — Sunteți foarte amabilă, iar eu sunt o persoană norocoasă. Se aplecă să ia punga de plastic în care-și ducea lucrurile și deschise portiera dubiței din dreptul scaunului pasagerului. Apoi, după ce femeia puse punga la picioare, Mma Ramotswe intră în trafic și porniră mai departe. Din obișnuință, Mma Ramotswe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
că poate să strângă atâția. O să vorbim despre asta mai târziu. Să nu mă înțelegeți greșit, doamnelor. Nu sunt unul din bărbații ăia cărora nu le plac consoartele. Sunt foarte fericit cu ea. În fiecare zi mă gândesc cât de norocos sunt că soția mea este în pas cu moda - că oamenii întorc capul după ea pe stradă. Mulți măcelari au neveste care nu arată cine știe ce, dar eu nu fac parte din categoria asta. Eu sunt măcelarul cu nevastă elegantă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
mariajul cu bărbatul ei anost. — E mai bine să fii măritată cu un bărbat anost, comentă Mma Makutsi. Ce fraieră, Mma Bovary asta! Bărbații anoști sunt soți foarte buni. Sunt fideli și nu te părăsesc pentru o alta. Sunteți foarte norocoasă că aveți de logodnic... Se opri. Nu intenționase s-o jignească, dar era prea târziu. Nu-l considera pe domnul J.L.B. Matekoni anost; era un om de încredere și, pe deasupra, mecanic; va fi un soț extrem de bun. Asta vroise să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
J.L.B. Matekoni anost; era un om de încredere și, pe deasupra, mecanic; va fi un soț extrem de bun. Asta vroise să spună; nu vroise să afirme că-i anost. Mma Ramotswe se holbă la ea. — Un logodnic cum? întrebă ea. Sunt norocoasă că am de logodnic... ce anume? Mma Makutsi își plecă privirea. Simțea cum îi ard obrajii și era buimăcită. Pantofii, cea mai bună pereche a ei, pantofii cu trei năsturei strălucitori cusuți pe fața de sus, îi întoarseră privirea, așa cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
întrebă doctorul Ranta. Nu intră și prietenul dumneavoastră de afară? — Nu, răspunse ea. O să mă aștepte afară. Doctorul Ranta izbucni în râs. — Paza? Să vă simțiți în siguranță? Nu-i răspunse la întrebare. — Aveți o casă drăguță, spuse ea. Sunteți norocos. El îi făcu semn să-l urmeze în sufragerie, apoi îi arătă un scaun și se așeză și el. — Nu vreau să-mi irosesc timpul stând la palavre cu dumneavoastră, replică el. Stăm de vorbă doar fiindcă m-ați amenințat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
avem parte de necazuri de genul ăsta. Carla dădu din cap aprobator și spuse îngândurată. — Știu. Am locuit acolo câțiva ani. În urmă cu ceva ani, dar am auzit că lucrurile nu s-au schimbat prea mult. De-aia sunteți norocoși. — Preferați vechea Africă? Carla se uită la ea întrebătoare. Aceasta era o întrebare cu substrat politic și va trebui să fie prudentă. Vorbi domol, alegându-și cuvintele: — Nu. Nu mi-e dor de perioada colonială. Firește că nu. Nu tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2039_a_3364]
-
măsura unei comunități sodomizate. Dar desfășurarea evenimentelor va fi independentă de voința ta. Pentru că Stațiunea nu ai inventat-o tu! Nu ești Creatorul, ci Scribul. Îți culegi datele din câmpul informațional al Planetei. Acceptă ideea și consideră-te un mare norocos! Te înscrii pe frecvențe aproape inaccesibile. Nedetectabile cu aparatura știută; percepute doar de către o mână de aleși. Preiei, fixezi în pagină semnale doar ție destinate. Nimeni, în locul tău, nu poate să scrie Stațiunea. Nu-ți convine: construiești romanul singur, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
de oameni, cot lângă cot, sită lângă sită, se apleacă, se ridică, tremură convulsiv, scuturând ciururile. Vilegiaturiștii privesc de pe culmi; jos, în șuvoiul rece ca gheața, fiecare mogâldeață se gândește cu spaimă că vecinul s-ar putea să fie mai norocos. Cel din dreapta. Sau cel din stânga. Sunt la un pas, nimic nu este exclus: ciururile aproape se ating, trupurile; ochii aleargă de la o sită la alta. Din zori și până-n asfințit, lanțul viu se apleacă, se ridică, se balansează, încercând, hipnotizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
o clipă, graiul. Dar în secunda următoare s-a făcut întuneric și turul a fost anulat; nici unul dintre parteneri nu a vrut să recunoască jocul valabil, s-au încăierat. Au spart. Au strigat. Câțiva au cerut capul Magistratului. Unul - probabil norocosul cel nenorocos - a zis că va pune foc. La flacăra unei lumânări care prin formă și dimensiuni nu exprimă o destinație precisă - tort, pom de Crăciun, ornament -, pentru că toată ziua ți-a mers prost, ai hotărât să strici petrecerea de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
fusese găsit, semn că era vorba de una și aceeași persoană. Câțiva inși s-au repezit într-un tunel care ieșea nimeni nu știe unde. Nu s-a mai întors nici unul. „E un fum otrăvit acolo!” au zis unii dintre norocoșii care nu intraseră. „Castelanul i-a împușcat din spate, nici nu și-au dat seama de unde se trage...” au fost de părere alții. „E un labirint, nu mai găsesc ieșirea!” „Mai este una, dar dincolo de munte, precis; dă într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
nu să și-o amețească. Și iată că își zădărnicea propriile ambiții. După câte se părea, doar cei care reușeau să se închidă în propriile lumi și să ignore luptele ce continuau reușeau să doarmă noaptea. Unul dintre acești puțini norocoși era Kulfi, însăși mama lui Baba al Maimuțelor, care reușise să lase deoparte toată agitația cu primatele, ca și cum nu era decât o mică neplăcere să țină proviziile încuiate înăuntru în loc să le lase la loc deschis sau să trebuiască să gonească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2297_a_3622]
-
știu, făcu în sfârșit Janasen, ridicând din umeri, dar nu pentru că mă ameninți. Și mi-e absolut indiferent dacă păstrez sau nu secretele mele sau pe ale celorlalți. Gosseyn era dispus să-l creadă. Acest agent al Discipolului va fi norocos dacă mai apuca de trăit cinci ani dar își va păstra demnitatea. Totuși, nu făcu nici o remarcă și Janasen începu să vorbească. Prezentă relațiile sale cu Discipolul. Părea sincer. Făcea parte din serviciul secret al Celui Mai Mare Imperiu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85123_a_85910]
-
rutina nivela atenția datorată internaților, el era cel nou, benjaminul grupului, și asta pentru ultima dată În viață, chiar dacă aceasta ar dura cât eternitatea, această eternitate care, așa cum se spune despre soare, strălucește acum pentru toți oamenii din această țară norocoasă, noi, cei care vom vedea astrul zilei stingându-se și vom continua să trăim, nimeni nu știe cum, nici de ce. Acum Însă, noul oaspete, exceptând cazul În care a ocupat un loc Încă liber și rotunjește veniturile căminului, este o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
iar predicatorii, În zelul lor consolator, nu ezitau să recurgă la toate metodele celei mai Înalte retorici și la toate trucurile celei mai de jos doctrine ca să-i convingă pe enoriașii Îngroziți că, la urma urmelor, se puteau considera mai norocoși decât strămoșii lor, de vreme ce moartea le acordase timp suficient ca să-și pregătească sufletele În vederea urcării În eden. Au fost, totuși, câțiva preoți care, Închiși În umbra urât mirositoare a confesionalului, au fost nevoiți să-și adune forțele, dumnezeu știe cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
-ai făcut! CÂRLIG: Păi da... DĂNILĂ: Bade... cum îți zice? CÂRLIG: Istrate Cârlig îmi zice. DĂNILĂ: Frumos nume! CÂRLIG: Păi da... DĂNILĂ: Bade Cârlig, și-o spune ceva. CÂRLIG: Păi spune. DĂNILĂ: Iaca spun. Eu, de când mă știu, sunt om norocos. Dovada aici de față: mi te-a scos norocu-n cărare. Pentru că de ce? Eu am acasă păsăretul pământului, atâta doară că pe gânsacul cârdului meu de gâște l-a mâncat vulpea mai acu' o săptămână. Și mă tot chiteam de unde să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
mie. I-am zâmbit, chipurile îndurerat: — Știu că nu sunt ceea ce s-ar putea numi drăguț, dar v-ați gândit vreodată să adoptați pe cineva ca mine? Ea râse când auzi asta. Am continuat: — Pare să fie un tânăr foarte norocos. — E foarte răsfățat, asta e. Și nu mai e chiar atât de tânăr. Privi în gol, ochii ei părând să urmărească fumul de țigară: — Pentru o văduvă bogată ca mine, Reinhard e ceea ce oamenii din lumea afacerilor numesc un produs
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
discuției noastre să vi-l prezint pe profesorul Hans Illmann, care a avut amabilitatea de a fi medicul patolog în acest caz. Pentru cei care nu-l cunosc, e unul dintre cei mai buni legiști din țară, așa că suntem foarte norocoși că lucrează alături de noi. Illmann dădu din cap în semn de mulțumire și continuă cu rularea perfectă a țigării sale. Era un bărbat cu o constituție fragilă, cu părul negru și rar, cu ochelari fără rame și cu o barbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
fetele. Cel mai probabil e la ea acasă pe Richard Wagner Strasse. — Richard Wagner Strasse? am repetat eu. Unde dracu’ e asta? — Se numea Sesenheimerstrasse, se întinde către Spreestrasse. Știți, unde e Opera. — Bănuiesc că ar trebui să ne considerăm norocoși că Hitler iubește opera și nu fotbalul. Becker rânji. Conducând într-acolo, păru să-și recapete ceva din buna dispoziție. — Vă supărați dacă vă pun o întrebare foarte personală, domnule? Am ridicat din umeri: — Dă-i bătaie. Numai să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
albă. Aceasta lovi roșul, atinse mantaua și lovi puternic cealaltă bilă albă. — Vreți să pariem? Nu după lovitura aia. Ai multe de învățat despre cum se face o linie. Dar dacă ai fi ratat-o... — A fost doar o lovitură norocoasă. Atâta tot, insistă Becker. Se aplecă și trase o lovitură aiurea care dădu greș cu jumătate de metru. Am pocnit din buze: — Ții în mână un tac de biliard, nu un baston pentru orbi. Nu mai încerca să mă aburești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
strângându-mi mâna. Dați-mi voie să mă prezint. Sunt Karl Maria Weisthor și am plăcerea să fi făcut deja cunoștință cu încântătoarea dumneavoastră soție. Vorbea foarte formal, cu accent vienez: În această privință, cel puțin, sunteți un bărbat foarte norocos. Să sperăm că voi putea să vă fiu de ajutor amândurora înainte de sfârșitul serii. Otto mi-a povestit despre fiica dumneavoastră dispărută, Emmeline, și despre faptul că poliția și bunul nostru prieten Rolf Vogelmann nu au putut să o găsească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
a bibliotecii închisă pentru renovare. Continui să completezi fișe; pentru un motiv sau altul, nici una dintre cărțile pe care le ceri nu este disponibilă. În timp ce personalul își continuă cercetările, tu aștepți răbdător, așezat la o masă împreună cu alți cititori mai norocoși, cufundați în volumele lor. Întinzi gâtul la stânga și la dreapta ca să te uiți pe furiș în cărțile celorlalți: cine știe, poate unul dintre ei citește una din cărțile pe care le cauți... Privirea cititorului din fața ta, în loc să se așeze pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]