7,819 matches
-
cred niciodată că fratele tău a murit. Simt doar că e foarte departe. - Nici tu? se lumină Alexandru. Am crezut că doar eu sunt nebun. Aici nu pot vorbi cu nimeni despre Ștefănel. Mama și bunicul au purtat doliu. Ești singurul care Îmi spune că n-a murit. Spune, te rog, mai spune-mi o dată, mai spune-mi dacă ești sigur, absolut sigur, că n-a murit... - Sunt sigur că fratele tău trăiește, Alexandru. Nu știu Însă dacă Îl vom vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cunoscuse pe Simina sau de la nunta la care naș le fusese Însuși domnitorul Ștefan, din seara aceea de aprilie, atât de parfumată, atât de frumoasă... Nu. Nu era totul liniștit. Zările nu erau cu totul senine. Pe prag se ivi singurul lui Însoțitor, arcașul Modruz. Cei doi se priviră Îngrijorați. Undeva În depărtare, se auzea un zgomot Înfundat. Un nor gros de praf Începea să se ridice la orizont. Deodată, În spatele norului de praf licări un foc. Apoi altul. Dinspre malul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
zicem că ți-e foame, dar aștepți ca mama ta să plece, fiindcă n-ai chef să dai ochii cu ea și, cu atât mai puțin, cu condotierul... - De unde știi? - Unii oameni ajung să te cunoască, Alessandro. - Cred că ești singurul. - Posibil. Și mai cred că ți-a Încolțit În minte gândul plecării. Alexandru tăcu. Bunicul său Înțelegea chiar mai multe decât știa el Însuși. Da, putea fi vorba despre o plecare. Abia acum Își dădea seama. Dar nici el nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
atac spre dealul lui Mirenilă, unde primii fugari turci Încercau să se salveze. Călărimile de Vrancea și corpul secuilor respingeau un atac disperat al achingiilor. Dar, dincolo de aceste regrupări care deschideau calea unei victorii nesperate, căpitanul observă că nu e singurul care studiază starea oștilor În acest moment crucial al bătăliei. Mii de priviri erau ațintite spre atacul Apărătorilor. Nu doar fiindcă acolo se afla voievodul, ci fiindcă el răsturna o credință. Aceea că nu puteai ataca direct un comandant turc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
fără nici un efort. Sub ea, acoperit cu pământ, era un obiect de metal. Șeful tribului Bordjighin se aplecă și scoase ceea ce știa deja că se află acolo, dar nu Îndrăznise să creadă cu adevărat. Era semnul pe care Îl aștepta, singurul care putea lega clipa ieșirii, de acum șaptesprezece ani, de clipa revenirii. Un pumnal. Îl ridică În lumina torțelor și Îl scoase din teacă. Pe lama lui era scrijelit cu un vârf ascuțit un singur cuvânt. „ANDA”. Citi de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
văzuse decât de curând, poate fiindcă abia se Întorsese din misterioase străinătăți. Avea o față rotundă, păr și barbă de culoare castanie, ochi negri, mereu scrutând depărtările. Era puțin mai scund decât Morovan, dar mult mai vânjos. Părea a fi singurul care știa cu precizie ce misiune avea fiecare Apărător. De aceea, poate, Gabriel era cel care nu avea o misiune anume, ci trebuia să vegheze asupra celorlalți. Deși echipajul și Apărătorii abia Începuseră să se cunoască, legăturile dintre ei erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
afla În piață. Își aminti și detaliile care Îi dovediseră că palatul se mai afla sub supravegherea unei forțe străine, dar care nu Îi era deloc ostilă. Aflase de la Amir că Alexandru studiase pictura la Veneția. Pictorul acela! Pictorul acela, singurul care observase transformarea lui din cerșetor În ienicer! Tânărul aflat la pupa corabiei care se Îndepărta! - Amir! exclamă Ștefănel, tulburat. Alexandru a fost aici! Chiar aici, În fața palatului! Acest portret... e pictat de el! De fratele meu! Amir rămase Încremenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
iar cetatea e liberă. Căderea Sabac-ului e iminentă. Deci, numărul participanților la târg crește. Fiindcă, prin acțiunea armatei ungare, Belgradul a redevenit un oraș al Europei. Comandantul trupelor ungare este Vlad Țepeș, fiul lui Dracula. - Și vărul lui Ștefan. Singurul lui aliat dacă Moldova e atacată. Și va fi atacată, În mai puțin de cele opt luni, cât trebuie să asigur transferul Cuceritorilor spre alte structuri militare. Amir, de ce crezi că târgul de cai de la Belgrad e atât de important
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
acceptabile. Oricum, odată căzut În zăpadă nu s-ar mai fi putut mișca. De jos se auzi un zgomot de cizme care urcau scările. Oană rămase nemișcat, așteptând. Putea fi tătarul care Îi aducea cina și Îl ajuta să mănânce. Singurul care nu avea aproape nici o vină În tot ce se Întâmpla. Singurul care făcea un gest de bunătate, chiar dacă la porunca lui Ogodai. Tătarul ajunse la etaj și deschise ușa. Oană nu mișcă, rămânând cu ochii Închiși. Tătarul spuse ceva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mișca. De jos se auzi un zgomot de cizme care urcau scările. Oană rămase nemișcat, așteptând. Putea fi tătarul care Îi aducea cina și Îl ajuta să mănânce. Singurul care nu avea aproape nici o vină În tot ce se Întâmpla. Singurul care făcea un gest de bunătate, chiar dacă la porunca lui Ogodai. Tătarul ajunse la etaj și deschise ușa. Oană nu mișcă, rămânând cu ochii Închiși. Tătarul spuse ceva În limba mongolă. Nu primi nici un răspuns. Îngrijorat, puse strachina cu mâncare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
dublul efect al surprizei și al loviturii. Oană se Întoarse cu greu În patul În care se afla și căzu jos, peste tătar, lovindu-l din nou În același loc. Ascultă dacă respiră, dar de data aceasta tehnica avusese succes. Singurul lui ajutor În acea casă murise. De jos se auzeau voci, dar nimeni nu părea a urca pe scări. Oană continuă aplicarea planului. Se târâ pe jos, Împingând mai mult din piciorul stâng, până ajunse la fereastră. Acum urma partea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se află alături de noi. - Fiul cel mare... murmură tătarul. - Ce ai spus? tresări Angelo. - Ce am spus și mai devreme. Poate Înălțimea voastră n-a fost atentă la formulare. Era vorba de fiul cel mare al căpitanului Oană. - Deocamdată, e singurul... spuse Angelo, scormonindu-l cu privirea pe mesager. Am auzit și noi zvonuri, dar ne e greu să credem În legende... - Fiul cel mare, repetă mesagerul, privind drept În ochii lui Angelo. Căci fiul cel mic este stăpânul suprem al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și oastea sultanului la Vaslui. Dar, după ce văzuseră reacția lui la cuvintele lui Iusuf, Înțeleseră că au În față un conducător imprevizibil și crud, asemeni stăpânului lor, Mahomed, și asemeni Înspăimântătorului Vlad Dracula. Iar În lumea musulmană stăpânii cruzi erau singurii respectați. - Ridicați-vă! porunci Ștefan. Întoarceți-vă la Mahomed și spuneți-i că mesajul meu este cel pe care l-ați văzut. Solii se retrase de-a-ndărătelea, ducând mâinile la frunte, la buze și la piept, după tradiția islamică. Nici unul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
târziu, se auzi doar sunetul unor corpuri căzute la pământ. Un spahiu ieși dintr-un cort, sesizând, probabil, zgomotul ciudat. Dar abia făcu un pas și se prăbuși cu o săgeată În gât. Locul În care țintea arcașul mongol era singurul care elimina riscul unor gemete care ar fi alarmat tabăra. Oană Înțelese că acela nu era un plan de evadare, ci o nebunie. Ascuns undeva, Într-un loc strategic, un om privea cum cei doi se Îndreaptă spre marginea taberei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mai erau călăreți, ci pedestrași, iar ridicarea lor fu doar o jumătate de gest. Nici unul nu apucă să ridice iataganul. Umbra scoase de la spate o sabie care nu semăna cu nimic din ceea ce exista În Europa, iar gestul acela fu singurul care putuse fi deslușit. Mișcările acelei săbii, lungi și drepte, fără mâner de apărare a pumnului, erau atât de precise și de iuți Încât nu mai puteau fi văzute. Alexandru se concentră. Îi trebuia un chip. Îi trebuia un indiciu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
care Alexandru nu-l Înțelese. Războinicii Bordjighin ridicară capetele și puseră genunchiul drept la pământ. Li se permitea să privească. Dinspre Răsărit se auzi semnalul unui atac. Achingii porneau spre mongoli. Nimeni nu tresări. Anda se ridică În picioare. Era singurul care avea dreptul. Era primul care trebuie să decidă. El decidea totul. Înmormântarea. Locul. Ceremonia. Urmările. Iertarea. Sau răzbunarea. Anda era cel care putea porunci ca albastrul liniștii eterne să stingă furia oamenilor. Așa se Întâmpla de obicei. Fratele de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Își putea mișca decât brațul stâng. Dar, chiar și așa, era cel mai bun strateg pe care Îl avea. Iar sosirea lui era un miracol. Îi acordase dreptul de a prelua conducerea bătăliei, fiindcă știa că vechiul său prieten este singurul care Îl poate Învinge pe Mahomed. Altă bătălie nu mai putea exista. Acesta putea fi Începutul eliberării Moldovei. Sau sfârșitul. Cosmin avea dreptul de a decide. Era cel care Îl salvase la Reuseni și care fusese alături de el În toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
treia minune fusese scufundarea flotei care sosea pe Marea Neagră, cu misiunea de a relua luptele. O catastrofă neînțeleasă și explicată de Ștefănel scurt, În stilul lui asiatic de a vorbi: „A venit furtuna”. Tânărul desenase, apoi, pe pământ, o ideogramă. Singurul care o Înțelese fusese Alexandru. „Vânt deasupra unei mări Întunecate, cădere a luminii În haosul Începuturilor”. Era ca un haiku, o poezie scurtă japoneză. A patra minune fusese Înscăunarea lui Vlad Dracula, pentru a doua oară, ca domnitor al Țării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Prefectura de județ spre mai departe lucrare. Acest proces verbal s-a încheat în dublu exemplar, din care unul va rămânea la dosarul exproprierei, iar celălalt se va trimite la Onor. Direcțiunea Generală a Căilor Ferate Române”. De altfel, Ștern a fost singurul care a reclamat decizia exproprierii, fără a avea câștig de cauză. Deja, în ziua de 20 ianuarie 1897, în cancelaria comunei Iași s-a depus planul și tabloul parcelar privitor la exproprierea terenurilor necesare pentru construirea atelierelor de la Iași și
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
Însă, ca un laitmotiv, rămânea necesitatea reconstrucției țării, sarcină care revenea guvernului, în ciuda propagandei elementelor reacționare. Populația era chemată să sprijine instituțiile statului, în efortul de redresare economică țării, operă în care comuniștii revendicau rolul principal. Ei se erijau în singurii salvatori, total dezinteresați, preocupați de refacerea economică, dispuși până și la alianță cu capitaliștii, cu condiția ca cei din urmă să-și limiteze câștigurile. Continuarea este demnă de orice manual propagandistic: „capitaliștii” s-au dovedit incapabili să-și respecte cuvântul
Povestirile uitate ale Nicolinei : o istorie a oamenilor şi a fabricii by Serinela PINTILIE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100998_a_102290]
-
de natura oricărui pact ca amândouă părțile să puie reciproc condiții și ca stipulațiunea lui definitivă să fie rezultatul unor concesiuni reciproce. {EminescuOpXII 155} Cu câțiva ani în urmă M. Sa a recunoscut că acel om de stat a fost singurul care a voit serios și binele țării și al tronului. Dar era prea târziu. Declasarea, ridicarea în sus a existențelor catilinare se consumase repede; statul roman era condamnat de-a se vedea stăpânit de Caradale și de Costinești, de ignoranța
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
fi căzut să cunoască că nu oamenii legați de sute de ani de soarta acestui pământ și a acestui popor pot fi inamicii lui, ci cei scurși de ieri, de alaltăieri, cari uzurpaseră pentru ei privilegiul de a fi ei singurii români, nefiind români și singurii patrioți, neavând o patrie hotărâtă. Și când Epureanu a dat consiliului său M. Sale l-a dat după îndemnul a o sumă de deputați cari amenințau a nu voi să treacă Milcovul daca e vorba
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
fi căzut să cunoască că nu oamenii legați de sute de ani de soarta acestui pământ și a acestui popor pot fi inamicii lui, ci cei scurși de ieri, de alaltăieri, cari uzurpaseră pentru ei privilegiul de a fi ei singurii români, nefiind români și singurii patrioți, neavând o patrie hotărâtă. Și când Epureanu a dat consiliului său M. Sale l-a dat după îndemnul a o sumă de deputați cari amenințau a nu voi să treacă Milcovul daca e vorba
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
neadevăruri și citări de acte apocrife în raporturile cătră rege, c-un cuvânt tot ce spiritul fanariotic de lingușire și minciună poate inventa, s-au întrebuințat pentru a răpi lașilor gloria de-a fi rămas singurul oraș independent în țară, singurul de la care se putea spera inițiativa pentru o reîntoarcere de la politica cosmopolită a străinilor din partidul roșu la o politică sănătoasă de conservare națională. De ani întregi durează molestarea Corpului electoral. Pentru acest scop, s-a înființat un jurnal evreiesc
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
STAGIUNEA... Aseară s-a deschis stagiunea Teatrului Național cu Marion Delorme. Actorii și-au recitat bine rolurile. Dar atâta tot. Victor Hugo desigur nu și-ar fi recunoscut pe nici unul din personajele piesii sale. Domnii Manolescu, Velescu și Nottara sunt singurii cari au încercat să se susție în rolurile d-lor, dar mai trebuia încă mult... [3 octombrie 1881]
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]