6,679 matches
-
spună că se duceau la o petrecere, că n-au decât hainele, dar pe Frații Futacu nu-i interesa nici cine sunt, nici unde se duc. Voiau trăsura, bagajele și toate hainele de pe ei. - Dați-vă jos și dezbrăcați-vă! urlase cel cu eșarfa roșie. Zogru îi privea cu uimire și cu teamă. Îi admira într-un mod vag și îl și speriau. El a coborât primul. Apoi, unul câte unul, s-au dat jos și ceilalți. Ghighina l-a fulgerat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
impresie, așa că amânase probarea lui. Voia să-l pună să ridice buștenii rămași în mijlocul curții încă din toamnă. Și pe urmă... avea planuri. Dar tocmai când ieșea din pivniță o văzuse pe Ghighina alergând pe aleea grădinii și începuse să urle și să dea ordine: - Hoața! Prindeți hoața! Să vină gărzile și s-o ducem în cetate! Doi servitori se iviseră pe lângă tufele de răsură. Fata, și mai speriată, o luase spre grajduri unde dăduse peste Ioniță. Acesta tocmai înhămase caii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
de seară. "LASĂ CĂ ȘTIM NOI CUM AI AJUNS ÎN FUNCȚIILE ASTEA. ORICUM, TOT O DOBITOACĂ ȘI O ȚOAPĂ PARVENITĂ AI RĂMAS." "Mă faceți pe mine dobitoacă și țoapă parvenită, mă? Ei, fir-ar mămicuța voastră a dreacu', vă omor!", urlă scoasă din minți Săvuleasca, lăsând de-o parte spoiala ei de mare doamnă. Se repezi turbată la perete cu pumnii goi, dar gândacii mei se și răspândiseră cu repeziciune în toate părțile. În câteva clipe se ascunseră, de parcă nici n-
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
dând dovadă de niște dezinhibiții uimitoare. Moșul meu făcu ochii mari și amuți, căutând cu disperare resurse raționale pentru continuarea acestui dialog. Nu același lucru îl făcu Veronica. Întrebă curioasă nevoie mare: "Vă certați cu gândacii!?". "Păi ce? Credeai că urlu de nebună, aiurea-n tramvai?" Da' ce făceau, doamnă?" "Scriau tot felu' de mizerii despre mine pe pereți, jigodiile dracu'!" Profesorul clipi de câteva ori, trase aer în piept și o chestionă cu aceeași bonomie: "Ai văzut niște gândaci care
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
mei, băăă!". Un moș mucalit și oacheș îi strigă vesel: Hai nu mă-nnebuni! Uite, acu' nu mai e, te-ai prins?". Toată lumea râse. Chestie care îl aduse în pragul demenței pe domnul Ciucurel. Arătă cu degetul spre bătrân și urlă, în timp ce încăleca pervazul: "Te pui cu mine, bă, moșule? Bătaie ce-o să-ți iei tu dă la mine n-o să-și mai ia nimenea!". "Să mori tu?", strigară la unison trei băieți la fel de oacheși ca bătrânul. Hai s-o vedem
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
ce să recunosc?", se sumeți Monica. Domnul director i-ar fi dat o palmă de să-i sară ochii din cap. Realiză însă că i-ar fi lăsat urme. Această situație îl înfurie și mai tare. Tremura realmente de nervi. Urlă, strângând neputincios din pumni: "Cum, bă, ce să recunoști!? Că ai pus la cale totu', numa' dă nebună și dă geloasă ce ești. Că ai aruncat banii pă geam ca o tâmpită ordinară, doar ca să mă lovești pă la spate
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
publicate în premieră de HotNews.ro descriu un sistem mafiot, simptomele unui cancer în metastază care a cuprins instituții-cheie din stat. Avem astăzi prima hartă detaliată a unei rețele, cu nume, clienți, metode și tarife la zi. Cam toată presa urlă sterp că se sufoca sub mafie. Cel mai tare țipă, desigur, simbriașii ei. Emigrăm! Fugim în lume! Mesajul e: fără speranță! Complet fals. Panica, oroarea aditivată și vaietul populist omoară gândirea practică. Sistemul e în agonie, dar încă poate fi
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
alte canale de știri serioase: dezbaterea continuă între jurnaliști. Nicăieri nu veți vedea atâția gazetari, păreriști și opinaci la televizor, vorbind între ei, ca să explice ceea ce nici ei nu înțeleg, de cele mai multe ori: lumea din jurul lor. Când n-ai argumente, urli, dai din mâini, gesticulezi artistic din sprâncene, scuipi flăcări pe ochi și dai cu invitatul de pământ ca să mai ridici un punct audiența. Jurnalistul maimuță câștigă teren și face pui vii. Un semnal de alarmă bine argumentat pe tema discursului
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
pe motiv de procedură securist-bolșevică, deși oroarea jurnalistică părea decupată din Săptămâna lui Barbu. CTP și Nistorescu stau cu listele pregătite, dar strigă primii: „E mai rău ca în anii ’50.“ Sunt primii cu calomnia sub limbă, dar tot ei urlă lezați în fața unui text sec, golit de orice adjective sau referințe personale. De pildă, CTP n-are nicio problemă să scrie, chiar în textul antilistă, despre propria lui listă. Iat-o: „Inși din secta Martorii lui Băsescu, neavând ce să
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
vom fi. Numai astăzi Acum câteva zile, în curtea unui spital de copii din Cluj: în liniștea unei dimineți de sâmbătă, un tată își cară după el copilul cu handicap grav, pe sub ferestrele saloanelor, într-un fel de plimbare. Copilul urlă - un tânguit macabru, un plâns bolnav și trist - urlă continuu. Părintele tace, îl mângâie, imploră băiatul care nu-l aude și nu-l pricepe, să nu mai plângă. Părinte și copil, singuri cu durerea lor, în curtea spitalului. La etajul
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
unui spital de copii din Cluj: în liniștea unei dimineți de sâmbătă, un tată își cară după el copilul cu handicap grav, pe sub ferestrele saloanelor, într-un fel de plimbare. Copilul urlă - un tânguit macabru, un plâns bolnav și trist - urlă continuu. Părintele tace, îl mângâie, imploră băiatul care nu-l aude și nu-l pricepe, să nu mai plângă. Părinte și copil, singuri cu durerea lor, în curtea spitalului. La etajul doi se deschide brusc o fereastră. Cum scoate capul
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
se deschide brusc o fereastră. Cum scoate capul, o femeie între două vârste tulburată din somn răcnește în direcția sursei de gălăgie: — Liniște! Nu ne putem odihni! Faceți băiatul să tacă! Băiatul, cu mersul lui împleticit, atârnat de gâtul tatălui, urlă, plânge, cu ochii dați peste cap. Părintele își vede de mersul lui resemnat, de mângâieri și alintări. Exasperată, femeia își lungește gâtul peste pervaz și vocea stridentă plesnește din nou, fără mila: Faceți băiatul să tacă! E prea multă gălăgie
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
așezată. Iar acum restul încăperii prindea contur, cu mobilele guvernamentale, sofaua din imitație de piele, scaunele, mesele de scris și rafturile, toate făcute din același lemn gălbui. Dar mai mult decât orice altceva simțea prezența de neevitat a ușilor. Salitov urla. Din nou. Două uși se deschideau din 'biroul' lui Porfiri Petrovici, după cum această modestă încăpere a Departamentului de Investigare a Cauzelor Criminale era cu prețiozitate cunoscută. Una ducea spre apartmentul său privat, care îi era oferit, ca tot restul, de către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
vorbesc cu șeful meu. Să nu mai pomenesc de hârțogăria aferentă. Toată tărășenia aceasta era ridicolă. Să fie pus într-o asemenea situație! Să fie pus să aștepte! Să aștepte doar ca să-l primească pe Ptițin, un biet copil! Salitov urlă la tânăr, care se uită înapoi cu o expresie de așteptare bine-crescută care era prea mult de îndurat. ă Ce mai aștepți, prostovane? strigă Salitov. Ptițin făcu semn cu o mână înmănușată și amândoi bărbații începură să meargă. § ă Domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
eroică reajustare a poziției sale, Ptițin reuși să se îndrepte. Fără milă, Salitov îl înjura și îl lovea pe omul de sub el cu călcâiele ca și cum ar struni un cal. ă Dă-te mai aproape de copac, lua-te-ar dracu! Ptițin urlă răspunsul și urcă un pas mai sus pe pantă. Salitov reuși să agațe premiul. ă Jos! Ptițin se lăsă în genunchi gemând, pierzându-și căciula și primind un picior în plină figură de la Salitov care se dădu jos peste capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
strigă Katia și toată hotărârea caracterului său părea a fi exprimată în acel strigăt trimufător și aspru. ă Băiatul! Învârti cu furie mâna cu care îl ținea de urechi, iar capul copilului se întoarse în jos. Băiatul alunecă înainte și urlă de durere. ă Ah! spuse Porfiri, ridicându-se din scaun. Vrei să spui băiatul care a venit să îl viziteze pe Goriancikov? ă S-a întors. L-am prins spionând casa. Gemetele ascuțite ale băiatului nu s-au atenuat: ă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
Afară se întuneca și aerul era îngroșat de fulgi jucăuși, încât era greu să vezi împrejur. Studentul simțea că bărbatul se află încă acolo, așteptându-l, ascuns printre siluetele vagi ale celor strânși în jurul focurilor de pe marginea străzii. Stomacul îi urla dureros, iar fulgi mari de zăpadă zburau înspre ochii săi, însetați de lacrimi. O apucă înspre sud, recunoscător pentru cizmele noi, care îi erau de mare folos pe suprafața lunecoasă. Le simțea afundându-se bine în zăpadă, dar intuia la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
a zdrobit inima! A scos-o din minți! Ea este vinovată pentru tot! Nu am pus picătură de alcool în gură până în ziua aceea. Iar acum, mi-am pierdut slujba, am pierdut totul... Lamentările Iecaterinei Romanovna s-au intensificat. Acum urla și se zvârcolea în brațele lui Porfiri. Când, după o vreme se liniști și îl privi pe acesta în ochi, privirea îi era rugătoare, dar lucidă. ă Eu am crezut-o. Am crezut-o întodeauna. Dar nu am spus nimic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
ar fi Înotat. Holul era Înțesat de oameni. Dar marea mulțime se Îmbulzea afară, dincolo de bariera polițiștilor. Și noi eram Înghesuiți și reținuți Îndărătul unor corzi Împletite, aurite. Starul a Înaintat delicat, făcând semne cu mâna sutelor de grupuri care urlau. Abe Ravelstein nu avea nimic Împotriva faptului că era Încătușat de corzi. Parisul de azi era Parisul așa cum ar fi trebuit să fie. Regii care au schițat planurile pentru Versailles i‑au direcționat pe arhitecți să clădească și magnificele spații
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
Înregistrezi doar pe cele mai bătătoare la ochi. De pildă, ce mutră o fi avut Vela când a stat să lipească pe toate obiectele bulinele acelea prăzulii și portocalii. Numai cât te uitai la ele și Îți venea să fugi urlând. Așadar, de ce să te fi căsătorit cu o femeie al cărei ultim act conjugal a fost să lipească sute, dacă nu mii de etichete colorate? Și dacă‑i pe așa, de ce s‑a măritat Molly cu Leopold Bloom? Răspunsul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
secțiunea franceză a insulei. Gazda noastră ne‑a tratat cam repezit pentru că o ținusem trează atât de târziu. La scurtă vreme după ce ne‑am culcat, a năvălit un furibund care a izbit cu pumnii și cu piciorul În ușa casei, urlând că o s‑o omoare pe femeie. I‑am spus lui Rosamund: - Dacă lanțul de la ușă cedează, să știi că se lasă cu o crimă. Dar au sosit polițiștii Într‑o mașină cu girofar și l‑au Înhățat pe furios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
se deschideau. Cotlete, pui și homari erau oferiți de vreo douăzeci de grătare Înghesuite unele Într‑altele În stradă, cu mai multă flacără decât era nevoie pentru o frigare normală. Și fiecare tarabă avea propriul ei crainic‑reclamagiu, care rânjea, urla, râdea, agitând În mâini homari vii, ținuți de antene sau de coadă. Dacă vreo parte a creaturii se desprindea și cădea pe jos, cu atât mai mare distracția. - Hai să ieșim de aici! Îmi cerea Rosamund. Se plângea de fumul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
an cu ape tot așa, a luat o căruță cu cai cu tot, de au găsit- o, hăt devale, la marginea sălciilor. Pe căruțaș nu l-au mai găsit, o fi rămas îngropat în mâlul șesului acesta. Crezi că degeaba urlă uneori câinii noaptea pe întinsul lui? Femeia rămăsese cu ochii larg deschiși, aprinși ca de friguri, se mai uită odată la omul galben ca de ceară de pe bancă și deschise cu o mișcare smucită ușa. Din câțiva pași se pierdu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Ehei, asta-i poveste veche! De mai multe ori mi-au zis să mă mut dar nu vreau eu. Aici în mijlocul pădurii mă simt eu bine. E liniște tot anul și doar iarna mai vin lupii mei să mă salute urlând sub fereastră. Nu te mira, așa le spun eu, e o haită nu prea mare, doar de vreo șapte lupi care poposesc adesea aici și dorm chiar sub fereastra asta de la dormitor. Acum cine știe pe unde or fi, pot
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
slab înarmată, folosea tunuri antitanc de 45 mm cu care trăgeau contra puternicelor tancuri rusești T34, la care de abia le veneau de hac tunurile germane de 88 de milimetri. Povestea el cum ofițerului comandant îi ieșeau ochii din orbite urlând la servanți, „Trage mă, tu-s născătoarea, anafura și Dumnezeii mătii”. Și trăgeau sărmanii români de aproape, direct în tanc. Vedeau cum este lovit, se oprea o secundă, apoi venea spre ei parcă și mai nervos. Când ajungea pe tranșee
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]