30,078 matches
-
în râs doreau să vadă „dacă vine Ilie” ca răspuns la strigătul chinuitor al lui Isus. Cei care asistau n-au trebuit să aștepte mult: „ Isus, scoțând un strigăt puternic, și-a dat duhul” (Mc 15,37). Actul de a striga este însăși expresia morții. Adică Isus nu strigă și apoi, un moment mai târziu, moare. Moartea sa se manifestă în sine ca un strigăt. Exprimându-se în acest fel, evanghelistul Marcu, dacă nu chiar tradiția de dinaintea lui, arată că însăși
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
ca răspuns la strigătul chinuitor al lui Isus. Cei care asistau n-au trebuit să aștepte mult: „ Isus, scoțând un strigăt puternic, și-a dat duhul” (Mc 15,37). Actul de a striga este însăși expresia morții. Adică Isus nu strigă și apoi, un moment mai târziu, moare. Moartea sa se manifestă în sine ca un strigăt. Exprimându-se în acest fel, evanghelistul Marcu, dacă nu chiar tradiția de dinaintea lui, arată că însăși moartea lui Isus demonstrează puterea sa; încredințarea duhului
Ultimele zile din viaţa lui Isus : ce s-a întâmplat cu adevărat by Craig A. Evans, N. T. Wright () [Corola-publishinghouse/Science/101017_a_102309]
-
acelui îndepărtat orășel siberian avea să rămână înmărmurit. Deși obișnuiți cu strălucirea tragică a funeraliilor din țara lor, cu lacrimile năvalnice și cu bocetele răscolitoare, oamenii aceia străteau încremeniți în fața frumuseții chinuite a tinerei franțuzoaice. Ea se zbătea deasupra gropii strigând în limba ei sonoră: „Aruncați-mă și pe mine! Aruncați-mă!” Acel cutremurător strigăt de jale a răsunat multă vreme în urechile noastre de copii. - Poate că ea... l-a iubit..., mi-a spus într-o zi sora mea, mai
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
cel mai mult nu a fost tonul vehement al acelei diatribe. Ci o întrebare derutantă care s-a conturat în capul meu în timpul recreației, pe când ceilalți elevi mă asaltau cu batjocurile lor („Uitați-vă! Dar are o coroană țarul ăsta!”, striga unul dintre ei, trăgându-mă de păr). Întrebarea aceea, în aparență, era foarte simplă: „Da, știu că era un tiran sângeros, e scris în manualul nostru. Dar cum rămâne atunci cu vântul acela proaspăt, mirosind a mare, care sufla pe
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
citit Charlotte, încetinindu-și puțin mersul. Unul dintre muncitori a scos un cui pe care-l strângea între dinți și l-a înfipt cu putere lângă semnul exclamării. - Iaca, vezi, am terminat tot, înainte de căderea nopții, slavă Domnului! i-a strigat el tovarășului său. Charlotte a zâmbit și și-a continuat drumul: Nu, nu visa. Un soldat, postat lângă pod, i-a barat trecerea, cerând să-i arate actele. Charlotte s-a conformat. El le-a luat și, neștiind probabil să
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
mari de care avea să se rezeme, lăsându-se în jos, pe dușumea. De pe treptele izbei, a zărit, sub un măr chircit, o bătrână, cu capul înfofolit întrbroboadă neagră. Încovoiată, femeia trăgea o creangă groasă cufundată în zăpadă. Charlotte a strigat-o. Dar bătrâna țărancă nu a întors capul. Vocea îi era prea slabă și se spulbera repede în aerul mat de moină. Nu s-a simțit în stare să mai strige o dată. A împins ușa cu umărul. În antreul întunecos
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
trăgea o creangă groasă cufundată în zăpadă. Charlotte a strigat-o. Dar bătrâna țărancă nu a întors capul. Vocea îi era prea slabă și se spulbera repede în aerul mat de moină. Nu s-a simțit în stare să mai strige o dată. A împins ușa cu umărul. În antreul întunecos și rece, a văzut o întreagă provizie de lemne - scânduri de lăzi, parchet și, într-o grămăjoară alb-negru, chiar clapele unui pian. Charlotte și-a amintit că ceea ce provoca mânia poporului
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Moscova și apoi... Ecoul o întrerupea: forțele intervenționiste ale străinătății și dușmanii de clasă dinăuntru erau pe cale de a sabota reconstrucția din tânăra Republică a Sovietelor... După un sfert de ceas de astfel de discuție, Charlottei i-a venit să strige: „Vreau să plec! Asta-i tot!” Dar logica absurdă a acelei conversații nu-i mai dădea drumul. - Un tren pentru Moscova... - Sabotajul specialiștilor burghezi la căile ferate... - Starea proastă a sănătății mamei mele... - Oribila moștenire economică și culturală lăsată de
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
umile, deși nu mai puțin neobișnuite. De pildă, copiii aceia, minerii aceia foarte tineri, cu zâmbetul lor încercănat cu negru. Un vânzător de ziare ambulant (nu îndrăzneam să ne imaginăm un nebun care ar fi putut să alerge pe străzi strigând „Pravda! Pravda!”). Un coafor de câini care își făcea meseria pe cheiuri. Un paznic de câmp cu toba lui. Niște greviști adunați în jurul unei „supe comuniste”. Și chiar un negustor de excremente de câine. Eram foarte mândru știind că marfa
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
absolută a acelei plimbări atât de simple, totuși, a scos din buzunar un petec de hârtie și a recitit a suta oară vestea morții, înscrisă cu litere cețoase, și numele soțului ei, scris de mână cu cerneală violetă. Cineva o striga deja la celălalt capăt al coridorului. Urma să sosească un nou convoi de răniți. „Samovare!” Așa îi numea uneori, în conversațiile lor nocturne, tatăl meu și cu prietenii lui, pe soldații fără mâini și fără picioare, trunchiurile acelea vii, ai
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
fi vrut să-i cer iertare lui Hugo și, cu un ton ferm și răspicat, am declarat: - Nu, nu l-au împușcat. Un sergent bătrân, care era acolo, și-a amintit de propriul lui fiu, rămas în sat. Și a strigat: „Cel care se atinge de puștiul acesta o să aibă de-a face cu mine!” Iar ofițerul a trebuit să-i dea drumul... Pașka și-a aplecat obrazul și a început să scoată peștele învelit în lut, răscolind jăraticul cu o
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
în escapadele noastre de la Munte, cástele și clanurile nu mai existau. Eram toți egali în febrilitatea dorinței noastre. Doar tinerii soldați în permisie formau un grup aparte. Îi observam cu invidie. Într-o seară, am auzit pe cineva care mă striga. Vocea părea să vină din frunzișul copacilor. Am ridicat capul, l-am văzut pe Pașka! Pista pătrată de dans era înconjurată cu un gard înalt de lemn. Dincolo de el, se înălța o vegetație sălbatică, un hățiș intermediar între un parc
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
un zâmbet vag, părând să se adreseze altcuiva decât mie. M-a luat de braț. Am coborât de pe Munte. Mai întâi a vorbit fără întrerupere. Vocea ei tânără, de om beat, nu reușea să rămână egală. Șoptea, apoi aproape că striga. Agățându-se de brațul meu, se poticnea din când în când și scăpa atunci o înjurătură, lovindu-se cu o grabă hazlie cu palma peste gură. Sau, dintr-o dată, se smulgea de lângă mine, cu un aer jugnit, pentru a se
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
cu un răcnet de mânie, care ar fi exprimat cel mai bine toată revolta mea. Urletul acela țâșnea încă fără cuvinte. Ele aveau să vină, eram sigur de asta, îndată ce privirea liniștită a Charlottei se va aținti asupra mea. Deocamdată, strigam în tăcere. Doar imaginile năvăleau într-un șuvoi haotic și pestriț. Vedeam sclipirea unui pince-nez în penumbra izolată a unei mașini mari, negre. Beria alegea un trup de femeie pentru noaptea lui. Și vecinul nostru de vizavi, pensionar pașnic, zâmbitor
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
termina expunerea: - Dar la sfârșit, în ultimul vers, există un adevărat paradox al traducerii. Brusov îl depășește pe Baudelaire! Da, Baudelaire vorbește despre „cântecele marinarilor” de pe insula născută din „mirosul sânului tău drăgăstos”. Iar Brusov, traducându-l, aude „vocile marinarilor strigând în mai multe limbi”. Ceea ce e minunat e că rusa poate să redea asta printr-un singur adjectiv. Strigătele în limbi diferite sunt mult mai vii decât „cântecele marinarilor”, de un romantism puțin cam dulceag, trebuie să recunoaștem. Vezi, exact
[Corola-publishinghouse/Science/2364_a_3689]
-
Telle est la foi qui fait leș martyrs, la double certitude que tout vaut mieux que d’offenser le Dieu vivant, et que s’attacher à lui rend vainqueur de la mort”.192 În cea mai adâncă nenorocire, Iov are neașteptatul strigat de încredere: ’an y":a‘ț Go‘al ƒ"y we-’aƒ"rÄn ‘al ‘"p"r y"qóm we-’aƒar ‘Är niqepó zo’Ö: „Știu că Răscumpărătorul meu e viu și că El, în ziua cea de pe urma, va ridica iarăși
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
Dumnezeu.” (t.n.) Zammeró YHWH k gQ’óÖ ‘"œ"h s...ț țahal w"-ronn yÄše>eÖ ȚiyyÄn k g":Äl be-qirbQk Qe:Äš Yiœer"’Ql (Is 12, 5a-6): „Cântați Domnului, căci a făcut lucruri minunate! s...ț Tresăltați și strigați de bucurie, locuitori ai Sionului, căci mare este în mijlocul vostru Sfanțul lui Israel!” (t.n.) Dumnezeu se arătă „mare” în faptele sale. Este interesant de văzut și cu ce alte atribute este asociat: Lo’ ta‘aroț mippenQyhem k YHWH ’ElohQyk
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
17,3)200, ainetós (LXX); „laudabilis” (Vg); „digne de louange” (2Sam 22,4; Ps 18,4), „louable” (BJ); „șworthyț to be praised” (RSV). Contexte: Mehull"l ’eqr"’ YHWH ó min-’oye>ay ’iww"šQa‘ (2Sam 22,4 = Ps 18,4): „Strig către Domnul cel vrednic de laudă și sunt izbăvit de vrăjmașii mei.” (t.n.) G":Äl YHWH ó mehull"l me’o:... (Ps 48,2; 145,3): „Mare este Domnul și vrednic de laudă foarte...”, iar Ps 96,4 adaugă
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
47; 93; 95-99). Ei cântă stăpânirea lui YHWH asupra apelor primordiale (93), dar și în Sion, si îndeamnă: ba-ƒațoțerÄÖ we qÄl šop"r h"r‘ó li-pnQy hammélek YHWH (98/97,6): „cu trâmbițe și în sunet de corn, strigați în fața Regelui YHWH.” ’Pl ga: Äl YHWH u-Mélek ga: Äl ‘al kol ’elohm (Ps 95/94,3): „Mare Dumnezeu este YHWH și împărat mare peste toți zeii.” (t.n.) Alți psalmi constituie o aclamare individuală a stăpânirii lui YHWH
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
miserator” (Vg); „compatissant”, „a pitié”, „est tendresse” (Ps 111,4), „șDieuț de pitié” (Ps 86,15) (BJ); „compassionate”, „gracious” (RSV). Contexte: ... we-h"y"h k yițe‘aq ’Qlay we-š"ma‘ț k ƒannón ’"n (Ex 22,26b): „Iar dacă vă strigă șcel sârman și nedreptățitț către mine, îl voi auzi, căci eu sunt milostiv.” (t.n.) ‚annón YHWH we țaddq w"’lohQynó merahQm (Ps 116/114,5): „Binevoitor și drept e Domnul, Dumnezeul nostru este milostiv.” (t.n.) ZQker ‘"œ
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
g":Äl ’ašer lÄ ’elohm qero>m ’Ql"yw ka-YHWH ’ElohQynó be-kol q"re’Qnó ’el"yw (Dt 4,7): „... ce neam mare mai este de care zeii lui să fie atât de aproape că Domnul Dumnezeul nostru oricând strigam către El?” (t.n.) Metaforă apropierii fizice este și ea o metaforă universală pentru a exprima solicitudinea, afecțiunea, preocuparea de a veni în ajutor. Nu pune probleme de traducere. Ni se pare însă importantă păstrarea topicii originale, pentru accentuare, în
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
forgiving”/ „who forgives”/ „a God ready to forgive” (RSV). Contexte: ... ’att"h ’A:on"y ”Ä> we-sall"ƒ we-ra> ƒese: le-kol qor’Qk" (Ps 86/85,5): „Tu, Stăpâne, esti bun și iertător, bogat în indurare cu toți cei care strigă către tine.” (t.n.) Berak napeš ’eÖ YHWH s...ț hassolQaƒ le-kol ‘awonQk / h"ropQ’ le-kol tahalu’"yk (Ps 103/102, 1a.3): „Binecuvântează, suflete al meu, pe Domnul s...ț, cel ce iartă toate fărădelegile tale, cel ce vindeca
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
ne știe, Israel nu ne cunoaște. Tu, Doamne, esti Tatăl nostru, Răscumpărătorul nostru: din veac e numele tău.” (t.n.) Ha lÄ’ mQ ‘att"h q"r"’ț l ’"> ’allóp ne‘ur ’"tt"h (Ier 3,4): „Acum, nu-i așa? strigi la Mine: Tata! Tu ai fost Prietenul tinereții mele!” (C) ... hayÖ le-Yiœer"’Ql le-’"> we-’Eper"yim bekor hó’ (Ier 31, 9c): „Am fost tata pentru Israel și Efraim este întâiul meu născut.” (t.n.) În acest contexte, ’!> exprimă
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
spune Mariei că fiul pe care îl va naște „Fiul Celui Preaînalt se va chema” (hyiòs hypsístou klQthesetai). Iar în alt loc, hýpsistos este epitet al lui theós: diavolul pe care Isus voia să-l alunge dintr-un om îi strigă: tí emoì kaì soì, IQso¤ hyiè to¤ theo¤ to¤ hypsístou (Lc 8,28, par. Mc 5,7): „Ce am eu a face cu Tine, Isuse, Fiul Dumnezeului Celui Prea Înalt?” (C). 3.2.1.1.10. tò ónoma: „Numele” (toate
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]
-
pne¤mă douleías pálin eis phóbon, allà elábete pne¤mă hyiothesías en hÄÎi krázomen: abba ho pater (Rom 8,15): „Într-adevăr, n-ați primit duh de robie ca să vă fie iarăși frică, ci ați primit spiritul înfierii, prin care strigam Abba! (Părinte!)” (G-R) hóti dé este hyioí, exapésteilen ho theòs tò pne¤mă to¤ hyio¤ eis tàs kardías hQmÄÎn krăzon: abba ho pater (Gal 4,6): „Și pentru că sunteți fii, Dumnezeu ne-a trimes în inima Duhul Fiului Său, care
[Corola-publishinghouse/Science/2091_a_3416]