311 matches
-
Ș-apoi, dacă osânditul e sătul, poate să facă pe el, în timpul execuției. Nu? Ș-atunci e groaznic... ARTUR: De ce e groaznic? GARDIANUL: Miroase... ARTUR: Și ce dacă miroase? GARDIANUL: Miroase, domnule! V-ar plăcea să fiți îngropat... așa? ARTUR (Îmbufnat.): Ce-mi pasă mie cum voi fi îngropat? GARDIANUL: Dar îmi pasă mie, pentru că tot eu vă îngrop... ARTUR (Înduioșat.): Dumneata? Dumneata le faci aici pe toate? GARDIANUL (Bravând.): Tot greul cade asupra inferiorilor. ARTUR (Cu afecțiune și compasiune.): Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
pe care le simte cu picioarele în groapă.): Ce s-a-ntâmplat? MAJORDOMUL: Se-ncurcă ăștia... BRUNO (Către FETIȘCANĂ.): Hai, aruncă drăcia aia și cară-te! (FETIȘCANA aruncă peste capetele personajelor conținutul găleții; face câțiva pași de retragere dar, nemulțumită, îmbufnată, se întoarce și aruncă și găleata în groapă; fuge; personajele din jurul gropii se apleacă brusc deasupra gropii, ca să urmărească efectul aruncăturii; câteva secunde de tăcere; apoi urmează bufnitura, care poate produce o mișcare teribilă a scenei, astfel încât personajele sunt cât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2068_a_3393]
-
bine. Dar asta e: partenerul nostru, stăpânul nostru. Să mai facem câțiva pași, te rog. E nevoie, ca să putem pătrunde cu totul În atmosferă. Partea cea mai spectaculoasă Într-un mister este atmosfera, nu? Să nu ratăm șansa... Era vădit Îmbufnată că operasem, cu solicitarea mea imperativă, modificarea parțială a scenariului cu care venise pregătită de-acasă. O Înțelegeam, dar asta era tot ce puteam să fac pentru ea. Am mai Înaintat prin tunelul cu multe deschideri laterale preț de câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
nu scriu nimic. Mă jucam cu pixul pe bancă, rotindu-l într-un gest mecanic. Sfârâia ușor, agasant. Într-un târziu, a izbucnit în râs: — Nu vrei să lași pixul acela și să-ți faci lucrarea? Am clătinat din cap, îmbufnat, amuzat. — Nu știi? Am clătinat iar capul. Începusem să mă joc cu ea. Simțeam că și ea intră în joc. S-a răzgândit, brusc. — Bine. Ai doi. Și cu optul de data trecută, ai scăpat. Poți să pleci. Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
E bună după logica minimalistă „mai bine ceva decît nimic”. De aici pînă la a considera că este retrograd să o critici nu mai era apoi decît un pas. — Bine, dar... — Haide, nici un dar ! mi-o taie scurt amicul, sincer îmbufnat. Mai apuc să zic în sinea mea că este o judecată în cel mai bun caz pripită, după care mă resemnez și tac. E o discuție „fără dar și poate”, ca mai toate discuțiile românești din ultima vreme. Dar să
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
mulțumească deocamdată cu ce i se oferise aici, la hotel. A prins o căruță până la mănăstirea de călugărițe de la Pasărea. De-acolo a fost trimis la călugării de la Cernica, la vreo zece kilometri distanță. O țigăncușă frumoasă, cu o privire îmbufnată și verde, care spera să ciupească de la el vreun bănuț, auzind încotro e îndrumat, a întrebat-o pe maica stareță, cu ochii sclipind de mirare: „Valeu, da’ de ce stați voi acilea și bărbații voștri la zece kilometri?“ Bătuse atâta drum
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
asistența se trezea doar cînd începeau să fie pomenite nume. Niciodată nu lipsea intervenția lui Fărocoastă. Excela prin vehemență căci, la adăpostul funcției, critica fără cruțare pe toți, chiar și pe consoarta lui. O critica pe directoare pentru indulgență. Expresia îmbufnată a acesteia devenea atunci necăjită și aprobatoare, ca și cum ne-ar fi zis: „Vedeți și voi cîte trag pentru toți!” Ceilalți ascultau cu satisfacție etichetele pe care Costică le lipea colegilor: „Na, că i-a zis-o!” Fărocoastă însuși era tabú
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
văd niște bărbați prinși într-o luptă inutilă, fără arme. Văd entitățile spirituale, sau divine, care le îngăduie atleților să depună un efort supraomenesc... Văd un fel de inițiere ce întărește sufletul, nu trupul. Am dreptate? Ești isteț, recunoscu Proculus îmbufnat. Se ridică. Nu se poate discuta cu tine, adăugă, aranjându-și curelușa unei sandale. Voiam să-ți mai amintesc - zise, ridicând un deget osos - că noi, grecii, în ciuda discordiilor dintre poleis, de la Athenae la Sparta, de la Thebae la Corinthus, trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Ar trebui să te plimbi puțin, serile, vorbi Maitreyi. Mama spune că iar ai slăbit... Răspunsei ceva indiferent și pe un ton distant, ceea ce observă numaidecât d-na Sen. Începu s-o întrebe pe Maitreyi în bengali, și ea răspundea îmbufnată, dând din picioare pe sub masă. Mă prefăcui că nu bag nimic în seamă, dar mă durea s-e văd întristată pe d-na Sen, pe care o iubeam ca pe o mamă, deși arăta atât de tânără și de sfioasă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
pe Domnul nostru Iisus Christos? Și acum îmi spui mie să tac din gură... Harold era extrem de încurcat, pe d-na Ribeiro o covârșise panica. ― Ia astîmpărați-vă! vorbi. ― Eu mă duc, le spusei, sfârșit, și mă ridicai. Geurtie mă privi îmbufnată. ― Se duce să se roage la templul lui. Nu-i ajută Dumnezeu... *** Am avut o noapte sălbatecă. De cum am rămas singur (umblasem mult pe străzi, fumând în neștire și căutând tot mahalalele indigene, a căror larmă și forfot, și limbă
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
a acoperi/accentua/ascunde pleoapele, nuanța tenului și a obrajilor, erau Într‑o varietate de culori mai complexă și mai subtilă decât cea din paleta unui pictor: unele te făceau să pari bronzată, altele deschideau culoarea, iar altele te făceau Îmbufnată, bucălată sau palidă. Aveam de unde alege dacă voiam să adaug bujori sănătoși pe obraji folosind un material solid, lichid sau de consistența pudrei, sau o combinație a celor sus‑menționate. Fondul de ten era cel mai impresionant: părea că cineva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2134_a_3459]
-
noi când ne privim văd și ceilalți. Se Întâmplă uneori să rămânem izolați În aceste priviri lacome. Toți pleacă și ne trezim singuri, privindu-ne Încă nesățioși fără nici un cuvânt. Sunem tot În curtea liceului. Margareta a plecat de lângă noi, Îmbufnată că nu-i acordăm atenție. Atunci ne dăm seama instantaneu că ceilalți ne-au Înconjurat formând un semicerc și ne privesc cu maximă curiozitate; suntem deodată transformați În personajele unui spectacol mut, ce se joacă acolo În direct și toți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
de gunoi... câtă vreme există orașul. Sau te pomenești că mută și orașul din loc... Privi înapoi, împiedicându-se : Era frumos, cu macaraua aia cât o clopotniță... Ajungea până la cer, de ce să-l dărâmi ? — Păi, tocmai de-aia... spuse Pârnaie, îmbufnat, amintindu-și de cuțitul pierdut. Iadeș rămăsese iar în urmă, lăsându-și sacul, când și când, la pământ. — Până acum ziceai că de ce-l cari, se răsti Pârnaie. Nici acum nu știu, răspunse Iadeș, oftând de sub sac. Când o să știu
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
ca asta, vorbi Tili, cu buzele parcă strânse, ca să nu piardă aerul din plămâni. Dar n-aș putea nici în ruptul capului să le fac păpușilor așa ceva. Hai, caută acolo, printre cele nouă cete, până nu mă răzgândesc. Maestrul puse, îmbufnat, păpușa jos și alese alta, cam la întâmplare. Tili înclină capul și privi pieziș. — Tu erai Gât-Mort ! exclamă, cu oarece duioșie. — De ce tocmai Gât-Mort ? întrebă Maestrul. Păpușa asta ori nu e moartă deloc, ori e moartă cu totul... — Exact asta
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
au deschis arhivele de-aici. Ce au de căutat atâta prin hârțoagele alea ? Poate că nu voiau să le găsească, spuse Tili, făcându-i semn să se ridice. Că tot vorbeai de sensul ăla, se propti Maca în două picioare, îmbufnat. POVESTEA TRENULUI DE ARGINT PRIVIT DINĂUNTRU. „Era odată un orășel în care mereu se întâmpla ce trebuia să se întâmple. Oamenii nu se mirau niciodată. Se duceau duminica la biserică și, de luni, la serviciu. Își povesteau câte o zi
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
încearcă vreo șmecherie, să-i spui din partea mea că nu există păpuși dezbrăcate. Sau lasă, îi spun eu... Magdalena se opri în fața lui. — Să nu-i spui nimic ! O să se supere și, pe deasupra, nici n-o să recunoască... Tili își încălecă, îmbufnat, motocicleta. — Stau la blocuri, în sud, spuse ea. La doi pași de mausoleu. Ai intrat vreodată în el ? Dacă n-ai intrat, ca mine, când erai mic, acum mai bine nu intri. Atunci nu știam că moartea e moarte, acum
Jocul celor o sută de frunze și alte povestiri by Varujan Vosganian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/602_a_1369]
-
de cremă prin celelalte părți. Am alergat prin casă În căutarea unor haine curate și m-am Întrebat cum voi reuși vreodată să fiu o mamă bună când nu-mi aminteam nici măcar să am grijă de câinele meu. Millington stătea Îmbufnată În colțul ei, sub măsuța de cafea, pedepsindu-mă pentru că o abandonasem ieri seară. În plus, făcuse și pipi pe perna mea, dar n-aveam timp să fac curat. Am reușit să fac slalom printre metrouri și să ajung la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2293_a_3618]
-
mai departe, urechile îi luaseră foc, inima începuse să-i bubuie. O acoperise cu ceva și ieșise să-și tragă sufletul. Apoi o ținu într-o goană spre râu și, urcând spre Monte Consolino, se oprise la don Terentio. Asudat, îmbufnat, tăcut, nu acceptase din partea preotului nici măcar farfuria de cartofi și bucata de brânză. Refuzând făcând semn cu capul, plecase fără să salute. Cine știe dacă don Terentio mai trăia. La moartea sa, cineva va fi descoperit cărțile în dormitor și
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
vânturi nici istoria vieții și nici sentimentele intime, simțea totuși nevoia să vorbească. Apropiindu-se de Paris, regăsi ceva din copilăria lui; își simți inima tresărind voioasă, gata să-și împărtășească cu alții euforia. În schimb, oamenii i se păreau îmbufnați și prea dedați afacerilor; altceva decât în port! Observa o frenezie necunoscută până atunci, ceva ce aducea a furie în mers și în purtări. Încercă să vorbească cu un bătrân așezat la masa unui han. Bătrânul, cu un surâs disprețuitor
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
nici măcar n-a ascultat minciuna pe care o pregătisem: a ronțăit niște pâine uscată găsită prin bucătărie (de iaurtul din congelator, rezerva mea strategică, nu s-a putut atinge, era beton), m-a iubit pe fugă și s-a culcat îmbufnat... Nu se cade să intru în detaliile din pat, dar să știți că asta m-a durut foarte tare; lipsise de acasă o săptămână întreagă și toată seara mă gândisem doar la cât va fi de plăcută revederea. Nu prea
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
extraterestrul numărul șapte și mă căzneam să-i fac o ciorbă (îmi jurasem să nu-i mai fac tocană după ce otrăvisem câțiva căței nevinovați); deși era un maestru în arta culinară, s-a arătat mai degrabă dezinteresat de efortul meu; îmbufnat și oarecum mirat că-i respinsesem nervoasă asaltul amoros (nu-și luase pastiluța, n-avea niciun rost să mă întărâte degeaba), m-a întrebat doar ce fac în bucătărie... N-am vrut să-l las în fața televizorului: aveam de gând
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
Era deja o zeiță, zeița dimineții, proaspătă ca un trandafir, unsă cu mir, cu totul diferită, e adevărat, de marea zeiță a serii. 18. Era chiar ea, ștrengărița încăpățînată și copilăroasă, cu grămada sa de păr încîlcit și stînd așa îmbufnată, ochii verzi și sfidători, avînd ceva din gesturile unei țărăncuțe, cu un miros de parfum ieftin. Observația 1: Așa cum scria I. Delcambre: "secvența narativă se situează explicit, cu referință completă, în literatura realistă obișnuită. Găsim aici tehnica introducerii motivate: un
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
înseamnă ofertă a lumii civilizate, deschiderea spre valorile universale. Cu cât omenirea se rostea mai ferm spre o nouă solidaritate, dincolo de orice sectarism ideologic, religios, rasial etc., cu atât mai mult sumbra dictatură se refugia într-un discurs al izolării îmbufnate, orgolioase și stupide. Ea a sperat că va putea înlocui universalitatea de care aveam nevoie, ca de aer, în ordinea spiritului, printr-o conștiință artificială, demagogică, în măsură poate să câștige adeziunea unor spirite rudimentare, însă cu totul inadecvată spiritualității
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
său, nu a întîlnit modele demne de urmat. Dacă nu a avut decît șefi egoiști și manipulatori, e posibil să creadă că așa trebuie să se comporte un șef, că un bun manager trebuie să fie tot timpul serios și îmbufnat; că nu își face treaba cum trebuie dacă nu se manifestă ca un tiran. De asemenea, comportamentul îi este adesea influențat de circumstanțe exterioare. Se poate întîmpla să fie extrem de solicitat de viața de familie îca să nu mai vorbim
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
întorc asupra ideii de destin din variate motive: unii o combat sau nu manifestă sinceritate când vorbesc despre ea, iar dintre cei interesați se remarcă o grupare ce vorbește cu pietate despre destin, în timp ce alții "flirtează" cu el sau sunt "îmbufnați". Realitatea destinului nu poate fi explorată decât prin raportare la alte concepte: determinism (destinul include determinismul, dar îl depășește), la fatalism (nu se poate concepe destinul fără nici o notă de predestinare, dar omul e și predeterminat și liber) și la
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]