463 matches
-
mai avem mult. Bărbatul se sprijină de ușa toaletei. Se uită la ceas. — Doar câteva ore. Își plimbă privirea de la mine la Snakely și am bănuiala că a băut câteva pahare înainte. De ce nu lucrezi aici? Se uită la mine întrebător. —Astăzi lucrez în spate, îi spun veselă. Am venit doar să iau niște jeleuri pentru un copil și m-am luat la, hmmm, taclale cu Clarissa. —Văd, spune bărbatul pe un ton relaxat. Clarissa pare foarte deranjată. Ce ghinion pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
că are o anume reputație. Îmi pun lapte în ceai și îmi ridic picioarele ca să-i las pe oamenii de serviciu să aspire sub scaunul meu. — Cine are? —Adam Kirrane. —Chiar așa? Vorbești serios? Nu știam asta. Tania mă privește întrebător. Păi, nu ne-ar invita pe noi în oraș, pentru că suntem logodite, râde Tara. Dar nu aș fi refuzat. Dacă mai eram singură, vreau să spun. Haha. — Deci... nu ați auzit să fi invitat în oraș alte fete? Clatină amândouă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
-mi spună s-o urmez, Îi lăsasem chiria mea pe-o lună. Nici măcar nu se uită la bani. Din păcate, nici n-am apucat să ne facem comozi În dormitor, când cineva sună la ușă. Am privit-o pe Dora Întrebător, poate chiar rugător, dar ea doar Îmi puse bluza galbenă În brațe și Îmi zise: — Ia asta și ascunde-te aici. Continuăm imediat. Apoi deschise șifonierul mare și Începu să bată nerăbdător cu unghia vopsită a indexului În furnirul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
ea Își Închipui că era ceva În neregulă ce sistemul de difuzoare al moscheilor din apropiere. Ori asta, ori urechile ei deveniseră extrem de sensibile. — O să se termine Într-o clipă. Nu-ți face griji. Era vocea doctorului. Zeliha Îl privi Întrebător. Oare disprețul pentru rugăciunile electronice i se citea atât de limpede pe chip? Nu că i-ar fi păsat prea mult. Dintre toate femeile din familia Kazanci era singura care era În mod declarat atee. În copilărie Îi plăcea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
servește mâncarea condimentată - știi tu, omlete și quesadillas. Sigur, e o slujbă cu jumătate de normă; nu se plătește cine știe ce, dar ce să-i faci? E doar temporar. Ce Îmi doresc de fapt e să devin Învățătoare. Tânătul studia acum Întrebător chipul lui Rose ca pentru a memora fiecare detaliu pentru a și-l aminti mai târziu. — Oricum, probabil că acolo te-am mai văzut, trase Rose concluzia. Își miji ochii și Își umezi buza de jos, trecând la expresia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
râu În ocean. Prin tradiție, ne oprim prin preajmă, domnilor; submarinul alunecă În râul care ne va purta Într-o scurtă plimbare. — O, da, făcu Ted, scotocindu-se prin buzunare, de unde scoase o bancnotă de zece dolari. Norman Îl privi Întrebător. — Cum, nu știai chestia asta? E o veche tradiție. Trebuie să-i dai ceva pilotului la coborâre, ca să ai noroc... Puțin noroc nu cred că mi-ar strica, spuse Norman. Căută și el În buzunar, găsi o bancnotă de cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
am scos ceasul de la mână, brățara, ochelarii i-am dat jos. Nu mă provocase? Sânziana Pop, de la biroul din fața mea, precis știa ce urmează. Cred că a și avut orgasm. Pe loc. V.P.: (mă uit la partenerul de dialog nedumerit, întrebător...) C.I.: Da, avea orgasm la chestii din astea, masculine. M-am dus la om. Cred că avea peste 90 de kilograme. Era mare, înalt, solid, cu curul cât vatra. Îi zic: ieși afară! Mă, porcule, tu vii aici, în redacție
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
noastre de la o persoană autorizată". Se făcuse deja a treia zi de chef, Lică Făinaru n-avea somn, a lipsit doar cîte o oră, două, cînd femeiușca de lîngă el se pisicea prea tare, prea insistent. O dată l-a privit întrebător, a înțeles că era vorba de o "favoare", dacă nu cumva, ar avea chef să se ducă el cu demoazela de la garsoniera din Cotroceni, cu coada ochiului vedea expresia de pe chipul ei ușor umflat de oboseală, era indiferentă cu cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Poți să iei și o poză, unii cer și poze la gazetă. N-am zis că-l aduc. Am zis că-ți spun totul, că Ali Mehmet o să-ți povestească lucruri nemaiauzite despre Cocoș și banda lui!" L-a privit întrebător, încruntîndu-și sprîncenele stufoase și ciudat de negre pentru vîrsta lui. "Nu-i același lucru?" Îi veni să rîdă. Abia stăpînindu-se, l-a întrebat cu vocea gîtuită: "Și, și ceilalți, ceilalți care au venit pînă aici după Cocoș, ceilalți tot așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
pe furiș" de Șerban Pangratty și i-a spus cu un ton conspirativ, inimitabil, tonul pe care îl avusese întotdeauna la Vladia cînd discutaseră despre orice, politică, vreme, femei, praful de pe uliță. "Ați reușit, prințe?" Și a ridicat din sprîncene întrebător și complice. Șerban Pangratty întinse mîna după un pahar, era îndeajuns gestul, tava plină apărea ca din pămînt, "Servește, domnule Leonard, e Martell adevărat, Cantacuzino își ține rangul". Bîlbîie a luat și el un pahar, nu prea avea chef, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
îmbrace destinul său tragic. Tragedia poate să ne înfioare, dar nu poate să ne mulțumească." Desigur, italianul nu pricepuse nici un cuvînt din cîte le rostise prințul, însă era imposibil să nu fi înțeles că era vorba despre el. A privit întrebător către Corvino care se făcuse palid, părea și mai subțirel, și mai fragil, aproape o odaliscă sub imperiul emoției, dar inginerul nu deschise gura. A făcut un gest de nemulțumire, de intimidare (?), care putea fi luat și drept unul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
sau vom pieri. Așa să ne ajute Dumnezeu!" Inginerul Corvino făcu un pas înainte, o mișcare atît de neprevăzută, încît toți ceilalți, chiar și Bîlbîie, tresăriră, cerîndu-i emoționat lui Radul Popianu să repete cuvînt cu cuvînt mesajul. Adjutantul îi privi întrebător pe ceilalți doi membri ai triumviratului, aceștia aprobară muțește. Își drese vocea și rosti a doua oară, de astă dată fără nici o inflexiune, alb, ca o păpușă mecanică, textul mesajului. Dacă n-ar fi știut că totul nu e decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de război pictat cu motive florale, iar cealaltă ca un zombie. Femeia mai tânără nici nu privi către polițiștii care intrară În cameră. Avea privirea ațintită În gol către televizor, unde Dumbo era chinuit de zor de clovni. Logan privi Întrebător către consiliera pe probleme de familie, Însă aceasta făcea tot posibilul să Îi ocolească privirea. Trase adânc aer În piept. — Domnișoară Reid? Nici o reacție. Logan se așeză vine, chiar În fața canapelei, blocându-i astfel vederea televizorului. Ea privi prin el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
eroic... Ușa s-a deschis cuminte, lăsând cale liberă privirii mele spre interiorul chiliei. Nimic din imaginația mea nu se adeverea. Bătrânul ședea în capul mesei, dar... pe masă se găseau așezate cu tot dichisul încă trei tacâmuri. Am privit întrebător spre bătrân... --Ia loc colo, în capul mesei, dragule. Îndată vom fi serviți... “Adică cineva se află dincolo de ușa cuhnei și...” Nu am apucat să-mi termin gândul, că ușa la care priveam cu ochii dilatați s-a deschis ca
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
Înțeleg. “ Atunci copilul se Întoarse spre el cu o privire pe care domnul Benedek nu i-o mai văzuse. „Toți sînt morți“, zise fetița. După care Începu iar să plîngă-n hohote. Trupu-i era cutremurat de spasme. Domnul Benedek se uită Întrebător la mama copilului. „Zice că i-a văzut În oglinjoară. Toți - zise ea - au fost uciși. Vedeți și singur În ce stare este.“ „În oglinjoară?“ Întrebă domnul primar. Urmară tot soiul de lămuriri. Domnul Benedek, ca un bărbat cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1957_a_3282]
-
degetul divanul din colț. — Vrei să zici zebra aia stacojie?! a țipat cu umor Axia. Iuhuu! Amory e urmărit de o zebră stacojie! Sloane a râs dogit: — Te-a dat gata zebra, Amory? S-a făcut liniște... Bărbatul se uita Întrebător la Amory. Pe urmă voci omenești i-au parvenit, slab, la ureche. — Crezusem că n-ai băut, a remarcat sardonic Axia, dar i-a făcut bine să-i audă glasul. Tot divanul pe care stătea necunoscutul Înviase: era viu ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
azi-noapte, i s-a auzit glasul spart, răzbătând prin fumul țigării de foi. Parcă simțeam că ai dat de belea. Să nu vorbim despre asta! aproape că a țipat Amory. Nici o vorbă! Sunt obosit și terminat. Tom l-a privit Întrebător, după care s-a lăsat În fotoliu și și-a deschis caietul de italiană. Amory și-a aruncat pe podea pardesiul și pălăria, și-a desfăcut nasturele de la guler și a luat din raft, la Întâmplare, un roman de Wells
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
subterană, era în siguranță! Mintea lui evadă din captivitatea disperării. Începu să lucreze mai repede. Simți un impuls de viață nouă. Era o agitație bruscă și anormală, o strălucire difuzându-se în întreaga lui ființă. Șterse cu privirea camera mașinilor, întrebător. Mintea i se concentră pentru a găsi semnele unei prezențe omenești. Avu chiar timp să observe clar că nici măcar gândurile lui Peters și ale celorlalți nu pătrund în aceste adâncimi metalice, închise etanș. În peretele din dreapta lui se deschise o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85100_a_85887]
-
INTRĂ FOARTE VESELĂ. AVEA UN AER INTELIGENT, SIGUR DE SINE ȘI APROAPE FERICIT. ÎȘI ABANDONASE ROLUL DE CURTEZANĂ. ÎI ADRESĂ LUI MARIN UN ZÂMBET STRĂLUCITOR. \ Bună, iubitule! spuse ea cu un hohot de râs natural, cristalin, destins. Marin le privi întrebător pe femeile care o escortaseră pe prizoniera lui. Le cunoștea ca interogatoare foarte competente. Le întrebă: \ AM STAT CU EA DE CÂND NE-A FOST ÎNCREDINȚATĂ, LA NOUĂ FĂRĂ UN SFERT, RĂSPUNSE CEA MAI ÎN VÂRSTĂ DINTRE ELE. AM ÎNCERCAT TOATE
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85099_a_85886]
-
Zach clătina din cap ca un urs închis în cușcă. Dreapta, stânga - scăparea nu era de găsit în nici o direcție. Daniel, a șoptit el. Tocmai a împlinit doișpe ani. E un adevărat maestru la Game Boy. Zach a ridicat ochii întrebător. Era un om rămas captiv în timp, în epoca de dinainte de Game Boy, de dinainte de-a deveni tată. Iar lumea își văzuse de mersul ei fără el. Daniel. Acesta era singurul lucru pe care Zach putea să-l spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
Mirarea lui Marcian fu așa de mare că Elena, care probabil îl urmase cu privirea, descoperise pe vinovată. Deși se uitase la Mika-Le încordat și cu expresia feței înăsprită, Elena nu băgase de seamă schimbarea de coafură. Marcian ridicase capul întrebător cu un surâs. Apariția îi păruse nespus de comică. Spre a preveni aprecierile, Elena venise spre el și făcuse cu grabă prezintăriîe - în absență, de altfel -■ Mika-Le fiind nimicită, ca și dispărută, după mobila elegantă de acajou a bibliotecei. - Un
Concert din muzică de Bach by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295607_a_296936]
-
încruntă, apoi scutură din umeri și spuse, vârându-și instrumentele în trusă: - În cazul dumitale, se poate. Îți voi trimite de îndată un infirmier. Cu microbii străini nu-i de joacă! Kent scoase un fel de mârâit. Grosvenor îl privi întrebător, cu prefăcută mirare. - Ce se întâmplă, doctore? întrebă Kent, pe un ton plictisit. - Încă nu pot spune nimic. Vom vedea ce indică analizele de laborator. I-am luat toate probele posibile. Deocamdată, singurele simptome sunt febră și probabil puțin lichid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Nici o schimbare, spuse Oană. Granițele s-au Închis. Din noaptea aceasta, oricine trece În Moldova pe drumuri lăturalnice e ucis pe loc de arcași. Celelalte porunci le veți primi mâine. Până atunci, odihniți-vă. Trâmbițele sunară din nou. Alexandru privi Întrebător. - La miezul nopții comandanții corpurilor de oaste sunt chemați la măria sa. De mâine, curtea de la Suceava Începe să se mute la Vaslui. Nu pot fi apărate două obiective importante În același timp. Dar despre toate astea vor vorbi la noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
sosi aici, Întreaga ta ființă va fi pregătită pentru lupta supremă. Vei fi ajutat de fratele tău, vei fi ajutat de Liu Huang, vei fi ajutat de Întreaga forță a tempului Shaolin. Și tot nu va fi deajuns. Oan-san privi Întrebător. - Vei lupta cu Zidul. Tânărul nu mai spuse nimic. Înțelegea mai mult decât Îi spusese maestrul Bao. Înțelegea că această oprire la Shaolin nu fusese Întâmplătoare. Că viața lui curgea Încet Într-o direcție pe care doar Yamabushi o putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
rămași În viață descălecaseră și luptau cu Înverșunare. Câțiva dintre ei, poate șase sau șapte, Încercau să-l apere pe Alexandru, care tocmai se ridicase. Deodată, o săgeată aprinsă se ridică deasupra pădurii, străbătând cerul spre miazănoapte. Voievodul Îi privi Întrebător pe Pietro. - Nu-mi vine să cred... spuse acesta, privind pe culmea Șuriei. În limbajul războiului, mongolii cer retragerea. - Retragerea cui? Alte două săgeți aprinse porniră de pe culme trecând pe deasupra capului lui Alexandru. Era limpede. Mongolii aveau să Încerce acoperirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]