364 matches
-
a timpului Victor și-l petrecea la roată, iar Maria prelucra „lutul”, când afară, când În „tindă”, Întrun proces care cuprindea o succesiune de faze, de la săpat, Înmuiat, călcat, sârmuit, iar călcat și până la predarea către Victor, sub formă de „boți mari”, Va, oamenii din familie și din sat nefiind de acord cu acest nume care nu le spunea nimic, Începuseră ai spune Valerică, dormea pe laița sa, se mai juca, urmărea În amănunt și cu mare atenție miracolul prin care
Milenii, anotimpuri şi iubiri (sau Cele şase trepte ale iniţierii) by VAL ANDREESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1708_a_2958]
-
înainte. ― Stai pe loc! Trag! Trag! Șerbănică Miga se chirci închizînd ochii. Așteptă câteva secunde să pornească glonțul, apoi ridică încet pleoapele. Nevastă-sa apucase de un braț cadavrul șoferului încercînd să-l miște. Plângea fără să se mai stăpânească, boțindu-și chipul mic. Trăgea când de umeri, când de centură, prăvălită peste trupul cald încă. Profesorul încerca să nu privească dincolo de încălțămintea șoferului, niște ghete de antilopă cenușii cu crepul tocit la călcâie. ― Melania! hohoti Florence. Melania, mă auzi? Bătu
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
ceva mai târziu. Consultă din nou agenda: 14 aprilie. ― De ce? ― Habar n-am. Panaitescu n-a fost un comunicativ, iar eu -râse scurt ― nu sânt din cale afară de curios. Când trăiești ca noi, e de ajuns că te suporți. Mărunt, boțit la față, ceva mai înalt decât un băiețel, semăna cu o maimuță cocoțată pe un balansoar. Maiorul căută din ochi scrumiera. ― Mulțumesc... E aici. Așadar, sânt foarte mulți ani de când locuiți în comun. Cum de nu ați găsit până acum
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
la fel presupun că s-au petrecut lucrurile și cu domnul Popa. ― De data aceasta s-au auzit niște zgomote, dar nu m-am impacientat. Știam că lucrează. Dumnezeule mare, ce fantezie! Începu să plângă încet, fără ca lacrimile să-i boțească fața. ― Bietul Popa! Acum îmi dau seama cât mi-a fost de drag... ― Mie mi-a făcut impresia că ați ținut la el dintotdeauna. ― Fără să știu. ― În ciuda unor cusururi! ― Avea unele cusururi, într-adevăr, dar era un bărbat demn
Bună seara, Melania. Cianură pentru un surâs by Rodica Ojog-Brașoveanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295600_a_296929]
-
de la intrare și salutând, în glumă, militărește. Ion Algiu privi în urma lui cu o urmă de zâmbet acoperit bine de mustață. Îi lipsise și lui. 4 Nicu luă plicul și-l puse cu grijă în buzunarul surtucului, să nu se boțească. Apoi se înclină în fața surorii lui Jacques, cum văzuse că fac bărbații importanți, ca domnul Cazzavillan în fața nevestelor redactorilor, dar fata pufni în râs și-l apucă de bărbie, ridicându-i-o spre ea. Așa a putut el să vadă
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
grea în piept. Știa cum arată o inimă, pe jumătate roșie, pe jumătate albastră, cu niște țevi care pleacă din ea, o văzuse pe o planșă a doctorului Margulis, dar era sigur că a lui e acum toată neagră și boțită de supărare. Să-i spună mamă-sii? Nu, de ce s-o sperie, fiindcă inima ei e cu siguranță ca un pui de porumbel, nu te poți apropia de ea fără s-o faci să tremure de frică. Să-i spună
Viața începe vineri by Ioana Pârvulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/586_a_1309]
-
aer sau pur și simplu, ca să nu mai fie apăsat de mirosul acela de mobilă veche din salonul lor. Sau ieșea ca să scape de istoria acestei mobile, de istoria lucrurilor, de istoria casei lor. Să scape de istorie. Ramolite și boțite de ploaia sufocantă și parcă vâscoasă, sloiurile de nămeți, rămase în picioare pe porțiunea destul de lată dintre zona așa-zisă verde și trotuar, așteptau cu sete, parcă o nouă fulguială, ca să se învioreze. În lumina sugrumată a amurgului, cu cer
Fascinantul corn de vânătoare by Nicolae Suciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1284_a_2205]
-
În locul unde-o lăsase, ci În dormitorul unde-l surprinseseră pe Hilfe dormind. Era culcată pe pat, cu fața Îngropată În pernă și cu pumnii Încleștați. — Anna, șopti el. Capul i se răsuci pe pernă: plînsese, și fața-i era boțită ca a unui copil. Simțea pentru ea o imensă duioșie și nevoia de a o apăra cu orice preț. Anna l-ar fi vrut inocent și fericit... ea Îl iubise pe Digby... Iar Rowe trebuia neapărat să-i ofere ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1985_a_3310]
-
să vorbească Între ei“, mi-a șoptit la ureche Olaf. Din când În când, câte unul Încerca să-i adreseze altuia un cuvânt, dar gura i se pungea În mijlocul efortului, câteva grimase chinuite Înconjurau locul supliciului, iar Întreaga figură se boțea Într-un hohot de plâns devastator. „Viața Îi omoară“, a conchis cu milă Olaf. Într-un colț, alți doi indivizi stăteau față-n față, de-o parte și de alta a unei rame goale având forma unui monitor de calculator
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
singurele cadre considerate „cu experiență" și acceptate ușor sunt secretarele de până în 22 de primăveri? Gândește-te nea Grigore, am al muncii postdecembriste, cum ai să te duci matale la șef, cocoșat de nevoi și de gura nevestei, învârtind și boțind basca în mână, ca să-ți negociezi singur salariul, fără vreun contract colectiv? Și cum ai să răspunzi, când șeful te va întreba dacă n-ai auzit de cutremurul din Japonia, de luptele din Libia, de creșterea prețului petrolului și de
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
Femeia îl imploră cu lacrimi în ochi: dă-mi te rog portofelu’! Tocmai am luat salaru’ și mă omoară bărbatu-meu dacă mă întorc acasă fără el! Ieșise din schimbul de noapte, avea niște cearcăne cât o scrumieră. Plânsul îi boțea chipul până când aducea cu un amabalaj de napolitane mototolit. Hai nu mai plânge, fă! o alintă Minge-de-tenis. Îi trecu degetele peste obraz ca o mângâiere. Din obrazul boțit țâșniră trei pârâiașe roșii. Alintătorul izbucni într-un râs gros: între degete
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
să știm din ce motiv se apropie din nou de chiuvetă și se privește În oglindă În timp ce cu mâinile Își Înfige poalele cămășii pe sub cureaua pantalonilor. Este prima dată, de când s-a trezit, că Își ia În seamă ținuta lui boțită de om care a dormit Îmbrăcat. Iese din nou și se Îndreaptă spre capătul opus al culoarului. Pașii lui se aud lovind cimentul, și după ritm ne putem da seama că nu e deloc grăbit. Ba chiar Îl și vedem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
spre grădină - deci nu trebuie să plec de lângă Josephine. Ceea ce este minunat, pentru că în clipa asta cred că n-aș putea suporta să fiu despărțită de ea nici o clipă! Hilary se uita dușmănoasă la fiica ei, văzând cum i se boțește fața în timp ce trăgea aer în piept ca să mai scoată un urlet. — Acum ce mai are? spuse ea. — Gaze, cred, spuse bona. Hilary își făcu vânt cu meniul. Nu poți s-o duci puțin afară? Ne face de râs în fața tuturor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
comoara unde s-a strâns voia Domnului, înțelepciunea înțelepților, știința învățaților, meșteșugul meș terilor.ʺ Și ne mai îndeamnă Sfinția Sa: „Deschideți o, sor biți-o și vă veți înviora.ʺ Ceea ce a făcut și subsemnatul. Cronicar și poet din Porcișăni - Boțești Vaslui La vârsta de aproape 90 de ani (născut la 16 octombrie 1919), Ioan Costache Enache, departe de a și face bilanțul vieții, creează. După ce și-a adus contribuția ca autor la volumele „Memorii de război”, „Ultima noapte de război
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Arsene - o monografie de cartier a Iașilor - iar în prezent în revista „Elanul” de la Giurcani Găgești Vaslui îi apar fragmente din lucrarea „Drumeții prin Țara de Jos a Moldovei” monografie a comunei Boțe ști-Gugești, predată încă din 1986 Consiliului comunal Boțești și Filialei Arhivelor Statului Vaslui - ca document peste veacuri. Deosebit, Ioan Costache Enache are și preocup ări poetice - salba acestora fiind prezentă în multe publicații dar și în mapele personale în așteptare. Iată câteva din versurile autorului: Vis neîmplinit Iubesc
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
Neguț, din care unul, Vasile Ion c ăsăt orindu se la Porcișăni în 1891, s a născut Costache Enac he, tatăl lui Ioan Costache, născut la 16 octombrie 1919, dar la toa te satele care au gravitat în jurul viitoarelor comune: Boțești și Gugești. Ce s-a întâmplat în continuare o spun în postfața volumului scos din starea de manuscris uitat și ajuns astăzi carte pe masa cititorilor. Carte realizată nu numai cu sprijinul colegului Constantin Hușanu, prieten cu mine și calculatorul
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
spun în postfața volumului scos din starea de manuscris uitat și ajuns astăzi carte pe masa cititorilor. Carte realizată nu numai cu sprijinul colegului Constantin Hușanu, prieten cu mine și calculatorul, dar și datorită lui Constantin Rotaru, primar atunci la Boțești, care a suportat bună parte din costul ei. Cartea are o valoare deosebită și pentru că concepția, dar și prima parte a ei, s-a realizat cu participarea și a regretatului profesor universitar dr. Alex.T. Obr eja, și el fiu al
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
putea nici el ține îndosite cuvintele: „Studiu clar și s iste matic, minuțios și documentat, cu utilizarea din plin a materialelor inedite, de o deosebită importanță istorică, aflate în depozitul Arhivelor Statului din București, Iași, Vaslui și Primă ria comunei Boțești, cu o bibliografie bogată și din alte surse.” La cele de mai sus, prof. P. Abrudan elogiind cap acitatea mare de sinteză, vocația autorului pentru scr is, reține calitățile de istoriograf autentic, deși autodidact, capacitatea sa de a închega din
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
amintește de Creangă și Sadoveanu, imprimând stilului său căldură și comunicabilitate.” Cele spuse de profesorii citați s-au păstrat și ele între paginile manuscrisului cărții. Tipărită și difuzată astăzi, la 22 de ani de la conceperea inițială, nu numai în comuna Boțești, la Biblioteca municipală din Huși, Iași și prin librării, cartea s-a bucurat de succes. Iată aprecierile unui cititor, prof.univ.dr.ing. Mandache Leucov, sintetizate în următoarele cinci puncte: „Cunoscând satele și locuitorii care constituie tema acestei monografii, am citit cu mult
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
evoluția comunității satelor sau a unui popor sub raport istoric, geografic, cultural și istorico-social; 2. Monografia aceasta este un adevărat studiu strâns legat de etnogeneza poporului român pe baza căreia se atestă perenitatea populației autohtone pe aceste meleaguri, istoria comunei Boțești încadrându-se armonios în istoria județului Vaslui, a Moldovei și a țării; 3. Cartea elaborată de domul Ioan Costache En ache este o lucrare valoroasă nu numai prin conținut și mod de interpretare; ea este valoroasă și frumoasă m ai
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
scrisă - într-o dulce și autentică limbă românească; 4. Această monografie este o lucrare de refer ință pentru toți cei care vor dori să scrie monografii să teșt i; 5. Conținutul acestei cărți prezintă interes nu numai pentru locuitorii comunei Boțești, ci pentru toți cei care doresc să cunoască comorile de limbă, datini, obiceiuri, port etc. și factorii care ne au menținut ca entitate vreme de milenii; ea este un izvor de învățăminte ce se desprind din studierea trecutului.” Alt cititor
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
școlii, a societăților literare, a muzeelor, a unor particulari, cărora le plăcea să citească dar și să-i vadă și pe alții că îi imită. La Bârlad, Vaslui, Huși , ca centre de influență zonală, dar și la Curteni, Crețești, Bohotin, Boțești, Fălciu și Răducăneni, la Vulturești, Buhăiești, Costești ori Sauca, la Murgeni, Lungești, Băsești, Banca, Tutova ori Șul etea, s-a făcut, în timp, multă literatură, folcloristică, muz eist ică, știință și artă, cultură deci. Asemenea oameni, atunci ca și acum
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
nu mai are margini, o ploaie de sudălmi grele, unse cu sosuri balcanice se scurg printre știrbiturile gurii, fonfăind În rafală toată gama muzicilor neauzite. Un cuvânt anume m-a persecutat ca o dulce chemare, dincolo de revărsarea peste toate muchiile boțite de triviul neîntrebuințării, dincolo de acidul excrementelor În fermentație aruncate În aerul scabros, clătite printre gingiile fetide ale prăpastiei din gura aceea deschisă precum gura iadului. Cuvântul acela m-a oprit din râs, m-a Înfricoșat, m-a Întors către gravitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
stâng, cu sumanul pe umeri, răspunse tot râzând, dezvăluindu-și dinții lungi, sclipitori, ca niște colți de fiară flămîndă: ― Apoi cu uscăturile trebuie să începem, măi nea Iosife, că doar așa ne-am învățat! În ușa cârciumii ieșise Nicolae Dragoș, boțit la față, parcă toată noaptea n-ar fi închis ochii și totuși mai vioi ca de obicei. Văzând pe Toader Strîmbu, strigă din prag înăuntru: ― Haideți, Petrică, nu mai stați, c-a venit și Toderiță! Pe când el cobora în uliță
Răscoala by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295613_a_296942]
-
anumite zone religioase. Sunetul psalmodierii devine din ce în ce mai puternic. Uriașul Buddha din mijlocul sălii zâmbește ambiguu. Pentru o clipă, simțul realității mă părăsește: devin una cu concubinele de pe jos. Mă văd sculptând tărtăcuțe, simt cum mi se încrețește pielea, cum se boțește și se pliază. Părul mi se albește și simt cum îmi cad dinții. Nu! țip eu. Yoo-hoo-loos îmi cad din mână și se împrăștie pe jos. Psalmodierea încetează și sute de capete se întorc spre mine. Sunt incapabilă să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2323_a_3648]