842 matches
-
ar fi fost frică să n-o critic, să nu-i spun ceva rău lui Simon când o să fim singuri. Probabil că se convinsese că el îi făcuse o favoare extraordinară căsătorindu-se cu ea, căci era vizibil deștept și chipeș, și în același timp era scuturată de resentimente, să nu cumva să se considere că nu e destul de bună pentru el, sau să nu se gândească lumea că a luat-o pentru bani. Cea mai cumplită întrebare era dacă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Kelly Weintraub spunea: Are pe vino-încoace cu ochii ăia care te pun pe jăratec, Augie! Dar n-am auzit asta decât eu și m-am uitat pătrunzător la el să văd dacă voia să îmi facă probleme sau dacă glumea, chipeșul camionagiu, cu părul lins, cu niște ochi la fel de focoși ca ai lui Simon și cu o bărbie cu care transmitea mesaje pline de subînțelesuri. Las’ că vă știu eu pe voi, mi-a spus el mie. Apoi l-am recunoscut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
greutate brută care îți încarcă venele prea tare și care pare să-ți îngreuneze falca, să-ți înnegrească ochii cu curente de violet fierbinte și întuneric de smoală. Fetele nu se arătau speriate întotdeauna; transmitea acel miros al puterii, era chipeș și numai el știa câte podele de alcovuri ferite de lumină călcase. Cu doar un an înainte asemenea pipițe nici nu s-ar fi uitat la el. Acum, oriunde mergea, dobândea informații care mie mi-ar fi fost inaccesibile, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o replică atât de tăioasă așa încât acest individ, acest Weintraub, să nu aibă la îndemână vreo remarcă cu tâlc pe care să mi-o servească la rândul lui, ceea ce a și făcut, cu privirea aia plină a lui, de camionagiu chipeș, cărnos și cu sprâncene arcuite, în timp ce se legăna mândru pe călcâie. Știi, am și alți veri, mi-a spus el. Mi-a venit să-l pocnesc, de vreme ce oricum nu aveam să-l mai văd după ce se ducea să-și verse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
domnule Magnus. Nu, când te hotărăști s-o rupi, o rupi cu totul, mi-a spus doamna Magnus. Îmi pare rău, Augie. Personal nu-ți doresc răul. Dar te sfătuiesc să te controlezi. Nu e prea târziu. Ești un băiat chipeș și inteligent. Nu avem nimic împotriva familiei tale; îl respect pe fratele tău. Dar nu ești deloc omul potrivit pentru Lucy. Dar Lucy ce crede despre asta? am zis, umplându-mi-se gura de furie. Bătrânul s-a arătat enervat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
capete o parte albă a penajului, năpârlesc de multe ori. Iar al nostru nu și-o căpătase încă, acel bănuț alb de pe cap, ca un ochi atins de albeață; era încă un Prinț Negru, nu un Rege. Totuși era extrem de chipeș, cu capul lui proiectat înainte și cu pene albe și catifelate printre cele mai negre, cu ochii care păreau niște pietre scumpe sângeroase, neexprimând nimic alta decât cruzime în liniile lor mărunte, și faptul că el se afla acolo pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
lumea credea că eu eram dresorul vulturului. Desigur, spuneam, „Oh, Thea e de fapt șeful!“ dar lumea părea să creadă că doar un bărbat e în stare să se descurce cu o pasăre de o asemenea mărime. Cu toții, mai puțin chipeșul tânăr cafeniu și zdravăn pe nume Talavera, care a spus că el știe ce bine se pricepe Thea la animale. Nu pot spune că m-a încântat prea tare contribuția lui la conversație, deși trebuie să recunosc că părea a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în pantaloni strâmți care așteaptă la capătul funicularului în Capri să agațe fete olandeze sau daneze. Și dacă aș fi avut atâta experiență, poate că tot n-aș fi ghicit adevărul despre Talavera. Era un tip greu de citit. Foarte chipeș, arăta ca Ramon Novarro, actorul de cinema, dar era și molatec și țanțoș, și se spunea că ar fi de profesie inginer de mine; acest lucru nu avea să fie niciodată dovedit, însă el n-avea nevoie de un loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
încăierare. Mai purta pe el încă tunica lui de serj cu margini albe și cu găuri de la gloanțe. Era foarte mândru și nervos și își rodea unghiile. Avea pielea capului golașă, strălucind ca un fel de lumină blândă pe solemnitatea chipeșă a feței lui, mereu bărbierită cum se cuvine. Avea nasul drept, gura cu o linie de ranchiună plină de tandrețe, și sprâncene negre, continue, ilustre. Să mă ia naiba dacă n-arăta exact ca portretul poetului D’Annunzio pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
oricum ea tot ajungea la concluzia pe care o voia ea. În costumul ei tivit cu blană, mare și arătoasă, era ca un demnitar de la tribunal, chiar dacă avea buzele rujate și ochii făcuți. Iar eu, eram un fel de pirat chipeș, larron de mer, doar că nu eram destul de îndrăzneț să îi răspund. Un lucru care o deranja era că, fără să am para chioară în pungă, păream complet în largul meu față de multe din satisfacțiile de care se bucură cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
o anumită mohorală asupra cămăruței de saună ultra-luminate. După acest efort, a continuat precum urmează: Dar doar pentru că e interesant, o să îți mai povestesc un caz. Despre un cuplu de bogătași pe care i-am avut clienți înainte de război. Bărbatul chipeș, nevasta o frumusețe. Connecticut, Yale, genul ăsta de mediu. Bărbatul pleacă într-o călătorie de afaceri în Italia, întâlnește acolo o italiancă și are o affaire de coeur și după ce se întoarce acasă corespondează indiscret cu femeia. Nevasta interceptează o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
În special îi îndemnam pe toți să dea dovadă de dragoste. Au apărut unele personalități extrem de stranii. Griswold, de pildă, unul din stewarzi. Fost cioclu, fost mare sculă în costum vărgat, cântăreț de jazz. Un mulatru cu pielea deschisă, tare chipeș și arătos, cu o bărbuță scurtă care sclipea grațios, cu părul bogat și dat cu pomadă; arsurile de pe obraji și le dăduse cu Unguentină. Pantalonii îi coborau voluminoși și dungați până la pantoful cu două curelușe. Fuma frunze de ceai ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
că nu era vina mea sută la sută. Atunci al cui Om era acest oraș? Din nou mi se servea versiunea cuiva. Mereu aveam parte de o versiune sau alta. Dar cine se putea plânge de acest Paris sprințar și chipeș când el se învârtea asemeni unui carusel - căluții aurii de pe pod, eroii grecești și frumusețile sculptate în piatră din Tuileries, încărcata Opéra, vitrinele amețitoare și culorile cu dichis, obeliscul ca un arminden, înghețata de toate culorile, pachetul cel mai țipător
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
să vedem aici mai mult decât o chestiune de gust. Lumea e sătulă de coșmare, nu mai vrea să se lovească de ele și în piatră. Dar să nu-i judecăm pe sculptorii azteci după criteriile noastre. În vechiul Mexic, chipeșul Paris ar fi rămas un simplu cioban anonim. Nici o zeiță nu l-ar fi căutat să-l facă atributul frumuseții, întrucît frumusețea nu-i interesa pe acei zei. Lucru greu de înțeles și poate și mai greu de acceptat, dar
Caminante by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295603_a_296932]
-
spuse Georgie. Ador frații și surorile, mai ales că eu n-am. Seamănă cu tine? — Da, puțin, am răspuns. Toți cei din familia Lynch-Gibbon seamănă între ei. Doar că el e mai lat în umeri și nu e așa de chipeș. Îți fac cunoștință cu sora mea, Rosemary, dacă vrei. — Nu vreau să fac cunoștință cu sora ta Rosemary, spuse Georgie, vreau să fac cunoștință cu Alexander și am să te bat la cap întruna cu chestia asta așa cum am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1892_a_3217]
-
fost postați ceferiști care au bătut evrei cu ciocanele folosite la verificarea roților. La „numărătoare” au luat parte ofițeri de la Poliția din Iași, care se aflau acolo - unul dintre ei, Leon Cristiniuc XE "Cristiniuc, Leon (polițist)" , comandantul gardienilor, „un tânăr chipeș, mi se pare licențiat În drept”, cum l-a descris un evreu care s-a străduit mult să-și salveze tatăl. Comandantul gardienilor s-a folosit de cizmă sau de bici pentru a-i „număra” pe evrei și pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2137_a_3462]
-
Probabil că fusese foarte fericit atunci. Acum, în sfârșit, bolnav de îngrijorare și de o bucurie înspăimântată, ajunsese în fața ușii și își apăsa degetul pe sonerie. Părerile difereau în privința faptului dacă John Robert Rozanov era „în felul lui“ un bărbat chipeș sau dacă era una dintre cele mai urâte creaturi care existat vreodată. Era înalt, fusese întotdeauna solid, iar acum devenise corpolent. Avea un cap extrem de mare, turtit în creștet, o frunte joasă și un păr foarte scurt, creț, sur pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
localnic get-beget, care se născuse și copilărise în zonă. Nici unul dintre amici nu apucase să observe, însă, umbra înaltă, care se desprinsese din peretele cârciumii, dintr-un intrând neatins de iluminatul stradal și care înainta acum, înspre dânșii. Un tânăr chipeș, blond, bărbos și cu alură neîndoielnică de hipiot purtând cu stângăcie o pereche de blugi Dolce & Gabbana gri, mototoliți și un tricou galben, smuls de la uscat (se mai vedeau pe el urmele cârligelor!), cu inscripția Forza Petrolul! își ridică ritualic
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
o togă albă ca neaua, se ridică de pe jilț și se apleacă în fața mea, ceremonios. Înțeleg urarea de pace pe care mi-o adresează, fără a-și mișca în vreun fel buzele, minunat arcuite. Lângă picioarele desculțe ale tânărului celui chipeș se joacă, pe pajiștea cosită, numai el știe cu ce, un copilaș bălăior și gol, delicat și zglobiu, ca un amoraș din porțelan. Ca un putto! De jur-împrejur, în plină lumină solară, cu surâsuri fericite, senine, împăcate, pe figuri, se
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
vine în întâmpinare s-o salveze cu frumusețea sa. Manus, polițistul de la echipa operativă specială, el ia unul dintre biscuiții ăia cu moț și-l pune între dinții lui îmbrăcați în porțelan. Și mestecă. Și-și lasă pe spate fața chipeșă cu maxilar pătrățos și închide ochii, Manus își închide ochii de-un albastru electric și-și răsucește încet capul dintr-o parte în alta și înghite. Părul negru și des, cum are Manus, îți amintește că părul oamenilor nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1904_a_3229]
-
în învățământul primar, Editura Media Tech Iași. www.copilul.ro : „Legendă mărțișorului” METODE ȘI PROCEDEE : conversația, lectură, explicația, demonstrația, munca independența, exercițiul, observația; ANEXĂ 1 Legenda mărțișorului A fost odată ca niciodată, o vreme în care Soarele întruchipat intrun bărbat chipeș obișnuia să coboare pe pamant pentru a dansa hora în sate. Știind care este noua pasiune a Soarelui, un dragon l-a urmărit și într-una dintre aceste incursiuni pe pământ, l-a răpit și l-a aruncat intrun beci
Abilitati Practice si Educatie Tehnologica-Proiectare by Laura Savin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84042_a_85367]
-
fie un fel de mărturie despre niște creaturi de bîlci, cu trei mîini și ochii pe aceeași parte a capului, cu un singur dinte, cu părul În dezordine și inegal. Ceea ce nu e adevărat, din fotografie mă privesc niște oameni chipeși, iar unii chiar zîmbesc, În timp ce alții afișează tunsori Îndrăznețe, interesante. De ce se produce această deformare? Nu e clar, poate pentru că nuanțele de mijloc se pierd cu timpul și pentru noi, azi, are mai mult sens să punem totul În măsuri
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
la câteva sute de kilometri înainte de vărsare. Veneau apoi, ca o centură, cartierele născute din legendă, cu birturi, cârciumi, restaurante ieftine de periferie, reînviate acum ca și după primul război, de tarafuri tocmite în grabă, cu repertorii lăbărțate, cu țigani chipeși, prelungind la ureche dulci melodii de cântece deocheate, apoi duioase romanțe de dor, căci se respira încă - naiv - aerul din veacul trecut, pe care nici tancurile celui de-al doilea război nu-l putuseră distruge. Nu venise încă seismul puterii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
se mai întorc. Și ultima parte a acestei cărți începe din dimineața aceea când doamna Pavel picotea în bucătărie, obosită de vârstă și somn, un fel de somn permanent și când poștașul cel nou din cartier, un bărbat tânăr, chiar chipeș, a bătut la poartă și mi-a înmânat telegrama Anei, prin care îmi anunța moartea tatălui ei și faptul că peste două zile avea să aibă loc înmormântarea. A doua zi, spre ceasurile prânzului, căruța de ocazie, luată din gară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
decenii. Ana vorbea. Era în tonalitatea vocii și în inflexiunile rostirilor ce urmară (după ce servi șirul de meseni, își aduse un scaun și, forțând un mic deranjament, se așeză între mine și cel din dreapta, secretarul școlii, un bărbat tânăr și chipeș) o ridicare de mari cortine peste timpuri în adevăr uitate; ningea pe câmpuri albite și eu mă plimbam cu ea pe drumul comunal de acum patru decenii, ea alunecă, zăpada era pe alocuri întărită, și ca să nu cadă o prinsei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]