689 matches
-
nume în Scânteia, Scânteia tineretului, România liberă, Vremea nouă - Vaslui, Presa noastră, Munca de partid etc. Dăm o listă a materialelor din publicistica sa din ultimii ani: 1. În ORIZONTURI, revistă de cultură și informație, editată de Școala „Ion Creangă” Chircești - Vaslui: *Ziarele și revistele - mărturii peste veacuri, editorial, interviu cu Ion N.Oprea, consemnat de prof. Vasile Cozma, în numărul 10 din martie 2007; *Aniversare și un larg protest public, despre prima promoție după 1971 a Școlii normale „Vasile Lupu
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
era clar lucrul ăsta. Poate îmi dădea deja târcoale procesul evoluției. Apoi - sau mai bine zis cam în același timp - am simțit o durere înfiorătoare la cap. Am văzut stele verzi în fața ochilor de parcă ar fi explodat întunericul. M-am chircit pur și simplu de durere. Sigur mi-am spart capul sau în cel mai fericit caz mi-am făcut un cucui. Mi s-or fi împrăștiat creierii? Nu știu. Poate era vorba de moarte clinică și doar amintirile își mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
scos o cutie cu chibrituri din buzunar, a scăpărat unul și l-a apropiat de lipitoare. Îmi supsese ceva sânge. Era umflată ca un dop de plută. Când a atins-o cu chibritul, a sfârâit și a căzut. S-a chircit toată, dar fata a strivit-o imediat cu talpa tenisului. Am simțit o arsură pe piele. Când am întors puțin capul spre stânga, fără să vreau, am crezut că o să-mi plesnească pielea precum coaja unei roșii răscoapte. Dacă mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
la marele public și succesul lui n-are de ce să mire : a fost făcut ca să meargă la inima oricărui spectator care a simțit vreodată pe pielea lui tirania obligației de a reuși. Trebuie să mărturisesc că inima mea s-a chircit ca un melc în cochilie cînd am aflat ce gen de film e Fiecare se crede normal : road-movie independent cu ciudați. E genul de film care primește laude pentru galeria-sa-memorabilă-de personaje-excentrice-și-totuși-atașante, or, tocmai asta mă deranjează pe mine la atîtea
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
găsește el o metodă de a-l convinge să nu fugă. Încărcăm un morman de crengi (pereții căsuței mele), ne urcăm cu toții, plus armadillo, în camionetă și pornim către casă, noi în spate, încercând să mângâiem animăluțul speriat de moarte, chircit într-un colț cu ghearele înfipte în podeaua (de metal!) a camionetei. Odată ajunși, începem cu toții să construim un țărculeț pe fundul căruia bătucim bine crengi și frunze ca să-l transformăm într un obstacol de netrecut. Depunem armadillo-ul în țărculeț
Chemarea Călătorii în lumea șamanilor amazonieni by Ingrid Daniela Cozma () [Corola-publishinghouse/Memoirs/821_a_1747]
-
toate mirosurile altei realități. Cu aparatul de fotografiat agățat de gât, cu mintea vraiște de atâtea cuvinte și de atâtea ipoteze pe care nu le-ar fi luat niciodată în seamă, în alte ocazii (timpuri, vremuri?), îmbrăcat sport, cu creierul chircit sub șapca aceea de baseball, fotograful a făcut pasul. Unul singur, ca și cum ar fi sărit peste o linie trasată pe trotuar, cu creta. A ridicat piciorul, l-a împins înainte, apoi l-a așezat pe pământ. Și gata... Dacă veți
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
o greutate mare în spate, moș Zgârci ieșea din când la poartă și se făcea că trage în trecători cu o pușcă invizibilă... Am auzit că a murit fără să-și mai vadă feciorul. Lau descoperit niște copii în pădure, chircit lângă un copac lovit de trăznet. O babă a zis că ăla a fost semnul lui Dumnezeu pentru moș Zgârci, dar n-a luat-o nimeni în seamă... Turistul Galopul năucitor al norilor negri se desfășura netulburat pe deasupra crestelor agățate
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
negri se desfășura netulburat pe deasupra crestelor agățate de cerul contorsionat. Tunetele se împlântau fără milă în versanții năpârliți, iar fulgere cu zeci de gheare ascuțite torturau retina, scrijelind prin dâre lungi de roșu întreg decorul care dădea senzația că se chircește înfricoșat în fața stihiilor. O răbufnire de orgoliu atmosferic, încă o dovadă evidentă din care ești obligat să tragi concluzia rapidă că, atunci când alămurile celeste declanșează sarabanda infernală, tot ceea ce îți rămâne de făcut este să bagi capul între umeri și
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
mie, o vedeam de la distanță, mergea repede, iar fundul i se mișca în stânga și în dreapta, ostentativ. Curvă. Atunci s-a trezit Durerea. Odihnită după somnul lung din ultimele zile. Mai întâi și-a troznit fălcile, iar stomacul meu s-a chircit. Apoi s-a întins și imediat am simțit cum fiecare coastă pleacă la plimbare. Curva mergea în fața mea, spusese unei colege că vrea să ajungă acasă pe jos, stau aprope, dragă, nu mă răpește nimeni, așa spusese, depravata, cred că
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
dialogând la telefon cu tot felul de cunoscuți, nenumărați cunoscuți. Am auzit, în schimb, în mod surprinzător, niște suspine. Cineva plângea. Cineva plângea în dormitorul alor mei. Am deschis ușa speriată, fără să mai ciocănesc. Am văzut-o pe mama chircită pe pat. Plângea în hohote, cu fața înăbușită în pernă. Era îmbrăcată frumos, ca de obicei, în taiorul ei roz din lână, era coafată, ca de obicei, și plângea. Plângea în hohote, cu sughițuri. — Mama! am rostit eu în șoaptă
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
în el ca un balon sentimentul de biruință, copleșitorul sentiment de bi ruință, cu cât înaintează în ritmul lui propriu, tot mai înfier bântat. Dar o parte din el știe ce urmează și se înfioară - și în trupul care se chircește de spaimă în pat, și în mintea adormi tă în care doar câteva celule, încă treze, semnalează, înfricoșate, alarma. Deja parcă greutatea trupului din pat și greu tatea trupu lui din vis, trupul care escaladează stânca, apasă amenințător, din ce în ce mai amenințător
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
în toate cazurile subiecții păreau să aibă o infecție minoră, o intoxicație, ceva nu foarte grav. Acum era curios dacă medicina a avansat și de aceea a rămas mai departe în Bobo. La laborator, profesoara mai aștepta încă, pe coridor, chircită pe o banchetă acoperită cu mușama lipicioasă. Bobo a trecut pe lângă ea vijelios și-a intrat în laborator, începând să vorbească din ușă, uite, Iuli, ce mi-a ieșit pe gât, uite-aici, punctele astea roșii din care se prelinge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
foarte nostimă, spuse Porfiri. Își scoase tabachera frumos colorată și o deschise înspre Salitov, însă polițistul refuză cu un mârâit. Druzhki începu să încetinească, iar Porfiri băgă tabachera înapoi fără a-și lua vreo țigară. § Virginski îl văzu pe vagabond chircit la o intrare de pe Strada Gorokhovaia, cu un sac aspru tras peste cap. Își dădu seama după cizmele scâlciate ieșind în afară că este vorba despre același om. Fu ușurat că fața bărbatului era acoperită. Îl ferea să își confrunte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
de aur ale Kaiserului: pretindeau că aurul trebuie Înmânat numaidecât. Englezii preferau valuta forte. Unul dintre negociatorii germani era evreu. Când Lloyd George și‑a pierdut răbdarea, i‑a cășunat pe acesta: a ticluit o uimitoare imitație ovreiască a omului; chircindu‑se, gheboșându‑se, târșâindu‑și picioarele, scuipând, sâsâind s‑urile, proiectându‑și posteriorul În afară, parodiind mersul unui evreu cu platfus. Toate acestea au fost descrise de Keynes prietenilor săi din grupul Bloomsbury. Ravelstein nu avea o părere prea bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
gândi scurt: „Doamne, încă nu s-au culcat la pământ”. Fără rost, dădu să se ridice și atunci într-o secvență care i se păru că durează mult, mult de tot, văzu pașii moi, plutitori ai lui Nenea cu fetița chircită la piept, explozia bombei care parcă făcu doar un „puf” inofensiv, fără vreo importanță, ridicând în joacă bulgări de pământ spre înălțimi, Numai un lucru nu a înțeles atunci, imediat: de ce când totul a părut atât de molcom și inofensiv
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
se uită speriat în jur, de parcă deja o făcuse. Văzu un grup de ospătari și ospătare lângă prima masă din restaurant, grup din care se desprinse o ospătară cu șolduri mari, legănate, care venea spre el făcându-l să se chircească în sine ca în așteptarea unei lovituri. Ridică repede ochii când auzi glasul cu mlădieri profesionale: „Ce doriți, vă rog?” Ceva se zvârcoli în el, ce dorea, ar fi vrut să se ridice să plece, ce dorea, la asta nu
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Ar fi făcut bucuroasă cale întoarsă, dar asta însemna recunoașterea înfrângerii. Continuă urcușul spunându-și, mereu, în gând: Nu e nimeni aici în afară de mine. E o prostie să-mi fie frică. Nu există vrăjitoare". Ajunsă sus pe buza podului, se chirci cu genunchii la gură și așteptă nemișcată să vină Dan s-o caute. Vezi să nu! Băiatul o ghici pe Ema, îl găsi pe Doru ascuns în cireș și după încă alte minute de zbucium îl dibui pe Silviu pitit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
inima în loc. Se așteptase ca pământul să se surpe și învățătoarea să cadă înăuntru, cu picioarele în sus. Oropsit al clasei, lipsit de apărare, Vându era bătut zilnic. Când femeia ridica mâna asupra lui, își încrucișa brațele în fața ochilor, se chircea și aștepta lovitura puternică a uriașei femei cu umilința unui câine. Mâna grea a învățătoarei îl dezechilibra și de multe ori Teodor cădea grămadă la picioarele ei. Colegul de bancă al Luanei era urât și pistruiat iar ea nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
de nerăbdarea celor mari, copiii dădeau fuga, pe rând, la pătură și strigau din spatele ei, panicați: Nu-i gata! Să nu veniți aici! În sfârșit, se ridică cortina. Șocați, părinții încremenesc cu paharele la gură. Copiii, îmbrăcați în negru, stau chirciți pe covor, acoperiți de pălării înalte, cu boruri mici, negre. Încep să fredoneze unul din cântecele filmelor cu Charlot. Se ridică, pe rând, sprijiniți în bastoane. Se aliniază și pornesc spre masa spectatorilor, învârtind bastoanele și legănându-se, imitând mișcările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
pe jos. Caietele ei lipseau. Se întoarse spre Violeta cu o privire de fiară. Dă-mi-le! Acum! Violența gestului o lăsă pe fată fără grai. Reuși să bâiguie: Sunt acasă. Ți le aduc mâine. Luana ridică pumnul. Cealaltă se chirci și strânse ochii. Îți jur! Ți le aduc mâine. Trezită din furie, Luana se liniști. Spuse doar scurt, metalic: Mâine. După-amiază ieși cu bicicleta. Alese un traseu oarecare, obsedată de gândul la Violeta. "Data viitoare o dau cu fundul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
Aidan, dacă Ennco își dă ultima suflare... Îl fixă cu niște ochi mari și speriați. O să pierdem totul. Totul. Niciodată nu am lichidat ipoteca pe casă. Mă gândeam că nu contează. Dar dacă nu scot banii pe acțiuni... Dumnezeule! Se chirci și începu să respire convulsiv, repetând:Dumnezeule! —Nu-ți face griji, zise Aidan. N-o să se ajungă așa departe. Nu vom pierde totul. Acum îți imaginezi cea mai gravă situație. Pun pariu că atunci când ajungem acasă la părinții tăi o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
o altă stare de agregare a sufletului, fuseseră poate lucrul cel mai firesc cu putință. Stăteam În colțul meu, paralizată de frică și de dezgust, știind că nu voi mai putea scrie niciodată poezie. Și, În totala mea dezorientare, mă chirceam pe dinăuntru, gata să explodez, fărĂ să-mi pot Întinde mâinile și picioarele, fărĂ Adina Dabija 84 să ies, să sar, să explodez și să fiu una cu toți atomii din univers, ca pe Vremea Poeziei. iar dacă vreo muză
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
fac planuri de viitor“. Nu vă faceți griji. Vara trecu și Începu toamna. Într-o zi, Hikoemon sosi cu un mesaj pentru Hanbei, cerând ca Oyu să devină doamnă de onoare a mamei lui Hideyoshi. Când auzi cererea, Oyu se chirci de frică. Izbucni În plâns. Acesta fu răspunsul ei la cererea lui Hideyoshi. Se spune că un vas de ceai fără nici o imperfecțiune e lipsit de frumusețe, iar caracterul lui Hideyoshi nu era nici el fără cusur. Deși eleganța vasului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lui Kuroda Kanbei, Shojumaru, a fost trimis la castelul lui de Hideyoshi, acum câtva timp, ca ostatic - va fi decapitat imediat, iar capul lui va fi trimis tatălui său, În Itami. Nobumori se Înclină. Toți cei din jurul lui Nobunaga se chirciră un moment, speriați de furia lui neașteptată. Nu se auzi nici un glas și, o clipă, Nobumori nu se ridică. Starea de spirit a lui Nobunaga se putea schimba dintr-un moment În altul, iar furia Îi exploda fără prea mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
o corabie cu pânze și veniseră spre răsărit din Îndepărtata Europă nu putea să aibă o inimă slabă sau lașă, dar Părintele Gnecchi, stând În fața lui Nobunaga și auzind că i se vorbea În acel mod, simți că i se chircea trupul și Îi Îngheța sufletul de frică. În realitate, nu exista nimic care să-l facă pe Nobunaga să arate ca diavolul Însuși, și de fapt atât trăsăturile, cât și felul lui de a vorbi, erau cât de poate de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]