383 matches
-
boșorog, tot nu mai ești în stare să faci ? Asta numa lu nebuna de Reli i-ar place, să meargă la baluri și să se dea la bărbați, că ea zice că are nevoie de bărbat, și al ei, la cinzeci de ani, n-a mai putut... — Nu-i vorba neapărat de viața sexuală, madam Delcă, deși acolo ei au o cu totul altă concepție ! Teribil de liberă ! Și eu, cât sunt de îngăduitoare, uneori tot am fost șocată... — Să fie
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
spui dumneata, fac pensia praf în două zile ! Fără ciorbe, fără macaroane, fără o mâncare de cartofi, fără o iahnie - păi astea e la mine baza, și altminterea nu se poate ! Nu se poate, și gata ! Păi, două suflete, șase sute cinzeci de lei, și chiria, și lumina, și televizoru ?... — Da, dacă mă pun în postura dumitale, da, e mai dificil. Nu pot să nu recunosc că este, de aceea de multe ori ți-am spus : eu te admir, madam Delcă, pentru
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cincizeci de lei ! Sigur, îi dăm cu plăcere, pentru cei apropiați dai cu plăcere, dar vezi ! Se adună ! Una peste alta, se adună ! Dar, à propos ! Dacă tot ai făcut drumul pân-aici, să-ți dau de pe-acum și cinzeci de lei ce s-ar cuveni să ți-i dau luna următoare ! — Eee, lasă ! Lasă, că nici dumneata n-ai ! Ai și dumneata cheltuielile astea, de tot ziseși... Mi-oi trimite, dacă oi putea, când o fi, pân poștă... — Este
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
fi ea apucată, da vezi că din ei doi, tot ea e cu baza ! N-o fi ea pricepută la gospodărie, da femeie de casă tot e ! N-are suflet rău, că ea s-a gândit să-mi dea ăștia cinzeci de lei ! După ce-a murit mă-sa, ea s-a gândit să mi-i dea, în loc să facă la colive și la parastase și să-ndoape pân cimitire toți țiganii ! Toată liota de nespălați care sare pe tine cum te
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Cristide ? Da de știut le știu, că toate alea se știe. A-ntins-o cu nevastă-sa și-a lăsat ei tot : casă, covoare, cristale, a lăsat tot, c-acu o să le ia Statu. Tu stai și ntinzi de șase sute cinzeci de lei, două suflete, și atâta avere care se duce pe gârlă, păi să nu-ți vie dracii ? încă să fiu în locu la proasta asta de Ivona, aș toca tot ; tot-tot, să știu că nu rămâne de mine nici
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
doresc să plec, decât dacă am pleca cu toții ! Odată ce m-am sacrificat pe altarul familiei, să știu pentru ce... Dar toți odată este foarte dificil ! Și dacă am avut o vreme gândul, acum se poate spune că am renunțat... După cinzeci de ani e mai greu să găsești ceva acolo... Se preferă oamenii tineri... Și în modul acesta, nu cum bănuiești tu, de la cazul meu, ia seama, am ajuns la tine... Eu, spune Clemența, dacă aș fi în locul Ivonei, de mult
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
dracu de curvă ! șoptește Vica. E și asta o curvă și o prefăcută ! Trăiește cu văr-su, care toată viața lui nu s-a însurat. Merge-n garsoniera lui, că zice că ea nu poate fără, și-al ei de la cinzeci de ani a-nchis taraba... Mai dă-o dracu și p-asta și pe toate. Haidi, să șezi să te odihnești în grădină... Știi, cum făceai când... Vica se învârte în jurul meu, greoaie și importantă, în vârful picioarelor. Iar eu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
bine-așa, că prăjituri mi-ai adus ! Da să nu mai strici banii, că nici tu n-ai, lasă, că n-ai nici tu... Și io, din ce mi-ai lăsat data trecută, poate să fi cheltuit vo doi lei cinzeci, păi la ce, c-aici ai de toate ! Nu fac io mofturi, bună-rea, ei știe cum dă mâncarea ! Da io-mi moi pâine-n sos și... E câtă vrei pâine, dacă nu-ți ajunge, te lasă să mai iei ! Pâine
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cu împrumut. Asinius Gallus înghite în sec. Se ținea deci și de cămătărie. Și pe el îl încearcă de mult gândul, dar nu îndrăznește. Tot de gura Vipsaniei! — Au făcut împreună o afacere. — Ce afacere? — S-au strâns cam vreo cinzeci de debitori și tot atâtea co răbii. — Da!? cască Gallus ochii mari. Tata a investit o mică parte, a mai pus și principele... Augustus deci! Cum altfel? — Iar Otacilius a lucrat pe mare împreună cu debitorii. — Adică taică-tău nu risca
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Oricum, mă interesează mai mult pizdele adevărate. Bucățica aia babană În civil, Regina Mărimii e p-aici. Lennox o linge-n cur, da nu ajunge nicăieri. Lennox o linge-n cur, da nu gândește deloc. Eu da. Punem la bătaie cinzeci de lire pe cine o s-ajungă primu-n chiloții Reginei Mărimii, iar mangoții ăia o să intre-n cufăru lu Robertson. Să mor io. Am grijă cât beau și aștept momentu potrivit, când toți puțoii o să fie beți muci. Apoi mă apuc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
la ce tioi fi așteptat. Nu ponici să-și conducă țara n morții măsii fără noi, doar nu tioi fi așteptat să fien stare să faco nmormântare fărăso bușască. Nu cred... Începe Drummond. Gillman o oprește cu o privire amenințătoare. — Cinzeci de ani au avut săndrepte lucrurile ce mama dracu. Dacă liar findreptat n-ar mai fi avunevoie de nicio Maică Tereza pencă n-ar mai fi avut atâta sărăcie și mahalale. — Păi, zice Inglis voios, acu avem propiu nostru Parlament
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
a dat seama că nu era doar o iluzie și că reușise într-adevăr să se urce în tramvai. apoi a început să numere stațiile. a numărat patruzeci și opt de stații. știa că trebuia să coboare la stația numărul cinzeci și doi. așa că a devenit atentă la zgomotul ușilor de tramvai care se deschideau și se închideau în răstimpuri. încerca să localizeze de unde vine zgomotul și să se apropie de el. a poposit un minut cu nasul înfipt în pardesiul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2194_a_3519]
-
Nimic ?" În primăvara care a urmat, tatăl Dorei, Simion Almăjan plecase de acasă în căutarea prietenului din prizonierat, a acelui domn Ovidiu Frunză, care scrisese scrisoarea pe care o ține în mână Dora cea de acum, trecută prin încercările celor cinzeci de ani care o despart de copilul de atunci. Tatăl se întorsese acasă după vreo săptămână, ca și bolnav. Bolnav de o tristețe care nu l-a părăsit până când s-a stins, sunt mai mult de zece ani de atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
ei, se vedeau copacii, o masă neagră, compactă. Știi pe unde suntem? O întrebă Ovidiu și la negarea ei mută, continuă: lasă, e mai bine așa. Ai dormit tot drumul. Erai foarte liniștită și calmă. Am condus cu o sută cinzeci de kilometri pe oră. La viteza asta puteam avea un accident mortal. Știai? Ai? Ea aprobă mut. Știa. Poate chiar sperase să se întâmple așa. Când a închis ochii deja era împăcată cu ideea, i se părea singura rezolvare posibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
sold. Chilipirgiu din noi i-a vândut: a plătitără douășpe clondire și, când a pupat al optulea, iera Cuartetu Matola. Ciuruiții dă pălinci care, ce mai, sunt igoizmu În persoană, n-au făcut caz că io le dam târcoale cu cinzeaca, pân nu s-a pus rusticanu d-a latu, spunând un spirit dă glumă: că să nu mă disprețuiască pă măndel, că și iel a fost câine și uite ce javră s-a făcut. M-am profitat că s-au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
brutar, cu nasturi de sidef. În ce privește vreo aluzie la bilete, Îmi luasem măsura de precauție să păstrez În arhiva proprie tot ce Îmi rămăsese de data trecută. Ce diferență Între trecătorii modești, Întâmplători, dacă vreți, care plăteau fără să crâcnească cinzeci de firfirici pentru La Nación, și droaia de arhitecți reuniți În breaslă, care ne-au dat În judecată, după nici trei zile! În pofida celor pledate de avocăței, chestiunea e clară, evidentă. În cele din urmă, În biroul său deja clasic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
gata butelca și m-a lăsat bușbeu cântându-l personal pă Caruso În Lohengrin. Puhoiu dă potol, băutură și șuetă i-a trezit soileala și la trei și douăzeci p.m. s-a și pus pă crivat. Mandea igienizam farfuria și cinzeaca și gemeam la gându că ce-o să servească diseară. M-a zmuls dân idei un urlet dă mai mare groaza, care-o să-mi rămână pregnant cât oi mai trăi. C-a depășit În oroare orice cartoforeli. Cotoiu Cachafaz ăl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
parpalac siniliu bine croit. Am vestea coaptă la primă mână că a văduvit și l-au botezatără Alexis. N-ai ce-i face, ăla ie și cu iel defilăm! Ca vârstă Îi urmează fiu Gaston cu remorca. Gaston bate În cinzeci dă ani și ceva, pare mai dăgrabă un măcelar morcoviu, da ie tot timpu În stare dă pază la remorcă și la bibilice. Dă otravă nu știu dă ce să-ngrijește atâta. Libelulele ie altă mâncare dă pește, care Chantal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
știi tu - care data trecută s-a impus și ca Tapioca Științifică. Tapioca, care trăiește doar pentru Cataplasmă, ie Încasator acolo și nu-i dă mirare că, dat de-a berbeleacu, a pus În circulație atâtea biglieti dă până În zero cinzeci câte n-a văzutără Împreună nici Nebunu Calcamonía, care a fost priponit când zugrăvea caraghioz primu lui bigliete. Da oamenii lu Souza nici că iera lași și-a plătitără În marafeți cheș prețu net pentru Chissottis și io am ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Pleci undeva în weekend? — De fapt, fac un drum cu bicicleta până la Cambridge. Dar sunt peste o sută de kilometri! — Merită. Au bicicleta la care visez în Exchange&Mart săptămâna asta. Un tip din Cambridge vrea s-o vândă. Cu cinzeci de mii mai ieftină decât aș găsi-o oriunde. Fran era uluită. — Și faci așa un drum pentru asta. Nu sunt oferte de biciclete mai aproape de Woodbury? — M-am gândit să dau un anunț în ziar, de fapt, dar n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
tineri, considerându-i niște potențiali huligani violenți și prost-crescuți. Ralph se dovedise a fi cu totul diferit. Amuzant și spontan, interesat de ceea ce gândea și credea Ben, de parcă i-ar fi despărțit o diferență de doar cinci minute, nu de cinzeci de ani. Și, mai degrabă decât a face front comun cu autoritatea meschină reprezentată de paznicul parcului, el o provocase constant, într-o manieră care lui Ben i se păruse destul de subversivă. — Grozav, Rover, uite! Arătă spre lumina de la etaj
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că ar fi cazul să donez și eu câteva picături. Le salută și dispăru în interiorul cortului cu crucea roșie. — Oare avem vreo șansă să ținem piept la așa ceva? murmură Stevie. Pentru prima oară își pierduse aplombul și își arăta cei cinzeci și opt de ani. — Stevie! Fran avea prea mare nevoie de sprijinul ei ca s-o lase să se dea bătută acum. — Sigur că avem. Ideea noastră e cu totul diferită. Vino, hai să facem și noi ceva pentru binele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
de casete ni l-a făcut cadou. — De ce? Jack nu părea prea convins, dar Ben era de obicei atât de sincer, încât uneori era greu să trăiești în aceeași casă cu el. — Pentru că nimeni altcineva n-a închiriat-o de cinzeci de ori. El socotește că de banii ăștia puteam s-o cumpăram de câteva ori. Și vrea să fac parte din echipa lor la concursul despre filme. — Ăsta e semnul unei tinereți irosite, faptul că știi atât de multe despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
să-ți spun să nu mai dai așa multă atenție celor din sală. Nu te mai teme de ei, nu-ți fac nici un rău” “Bine, dar...” am îngăimat eu. “Ei, să lăsăm asta. Hai, mai bine să bem câte-o cinzeacă de țuică. De care vrei, de anu’ ăsta, de acum un an sau?...” “Știu și eu? Care-i mai bună?” “Ageamiu mai ești, frate. Păi, băutura, cu cât este mai veche, cu atât e mai bună. Am să aduc din
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
aduc din cea de acum trei ani. Mai are tata o damigeană. Dar, știi ce? Hai, mai bine, amândoi în beci. Ne servim direct de la sursă, ce mai... cu... intermediari...” Ajunși la subsol, Stelică a băgat pe rând cele două cinzeci în gâtul mare și gros al unei pântecoase damigene de cinci deca. “Ei, ce zici?” “Bună...” “Cum bună, mă...? Undelemn, nu alta. Nu observi ce parfum are, ce buchet, ce înfățișare?! “Cât despre gust, ce să mai vorbim?!” Da, nimic
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]