611 matches
-
de cald! schimbă-te, moșul cu tălpile ei în brațe, glezna i-o țin cu palma, că alunecă, și-i spun să tacă, judecă, omule fără picioare, prea te uiți la tot ca să nu vrei să înțelegi, așa cum pășești în cioturi! ți s-a întors țiganca, altă bluză, într-o clipă a ta de mînie, folosind brațele și mimica, apoi remarci de inteligență, pe spate voinic, de om înalt, mi-alungă alienata mintal ca să-ți cedeze locul. Afară, între linii, deschiderea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
grădină, hala pe schelet metalic nu încăpea în peisaj, industria lemnului în proiect monumental, berze pe capetele fînarului, în două ape și acoperișul de munți, replica Someșului de acum 2-3 ore Moldova, locuri în aer nou, Vama coasta despuiată cu cioturi, Molid, dacă biserica stă între ziduri viața durează numai în coaja ei, ieșirea din munte ochiul opacizat, mintea se caută cu alte argumente, în ideea că a fost centrul de greutate al oricărui peisaj, prelungire în vaste fînețe și în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
decinde, lotca între poale de nuferi, Brînza femeia cu cercei ca fina Stanca la tinerețe, și ea e moartă de doi ani! Pălărie Prăzulie a ieșit cu nevasta, îndoliată bălaie și tare ești firavă, cade fusta de pe tine, bata flutură! ciot de măgură de loess, straturile de sus țin cochilii paleontologice, șoseaua mușcă denivelări, atîrnă Prutul după două case, "Să aducem Europa în casele noastre. Votați candidații Partidului Democrat!" stop pe cîrlani și iadă, ea-și lipește rărunchii de gard, Văleni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
încălzitoare cu parafină aflate la parter au rămas încă un mister pentru mine. Va trebui să-mi cumpăr altele noi, înainte de a se răcori serile. Aseară a fost destul de rece. Am încercat să aprind în cămăruța roșie un foc din cioturi aruncate de mare, dar lemnul era prea ud și coșul fumega. Cred că la iarnă va trebui să mă mut jos. Salonul e mai curând un punct panoramic decât o cameră de locuit. E dominat de un șemineu înalt din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
făcut pe bolnavul, dar eram epuizat. Mi-am revenit după câteva zile, dar tot mă făceam că-s bolnav, că nu pot să merg, că mi-era frică să nu mă scoată la muncă. Pe ceilalți îi scotea să culeagă cioturile de la cocenii de porumb, să elibereze terenul. Era, totuși, umed, era noroi... Eu am rămas și o lună de zile am stat acolo, până ne-au îmbarcat și ne-au dus la Strâmba, o altă colonie din Balta Brăilei. Acolo
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
în marginea Pieței Unirii. Pe vremea aceea, armata culegea porumbul, construia terasamente de cale ferată și, la nevoie, ataca la baionetă și simboluri capabile să evoce România de altă dată. Așa că era oarecum în firea lucrurilor să șarjăm (cu târnăcopul) cioturile rămase în vechea incintă a Academiei. Erau teribil de zdravene acele vechi zidiri, unele groase de peste un metru! Numărându-mă printre demolatorii propriu ziși, am rămas și cu o anume nedefinită jenă, și cu mult interes față de destinul zidirii înlăuntrul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
Vine cu nouă voinici. Numai cine vrea vine cu el. 25 68. Alcătuiți propoziții din cuvintele: tricicleta, Lucian, cu, circulă Văleni, la, vine, el, mereu 69. Despărțiți în silabe cuvintele: căciulă, ciulama, măciucă, tăciune, accelerat, lucernă, cinci, răcit, vaci, tocilar, ciot, minciună, taci, motocicletă. 70. Scrieți numele obiectelor desenate: 71. Transcrieți cuvintele: putină, lopată, aripă, copac, pelican, pălărie, polonic, pompă, portar, plete. 72. La cuvântul „pom” înlocuiți ultima literă cu: c, r, l, t și formați noi cuvinte. 73. La cuvântul
Primii paşi în lumea cuvintelor/ Auxiliar curricular pentru perioada preabecedară şi abecedară by Teodora Covrig () [Corola-publishinghouse/Science/697_a_980]
-
a explica care este logica aceste „dinamici”, cu repercursiuni dramatice pentru acest prezent de mileniu III. Astfel de subiecte pot avea efecte distrugătoare asupra ființei umane. Demonicul, terifiantul, sadismul etc. pot mutila caracterul uman. Acestea pot transforma ființa în nedorite „cioturi umane” (Sfârșit de partidă). Asistăm (nolens, volens) la micșorarea conștiințelor (gândind la Richard Matheson, și-al său The Incredible Shrinking Man). Vizualul pune în mișcare memoria. Avertismentul se subînțelege: preferând sângele (moartea), vom semăna sânge. Parafrazându-l pe Prentice Mulford
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
Ionesco, precum copacul din povestirea lui Silverstein par pregătiți „a aștepta de-a pururi” (posibil) întoarcerea ființei dragi. Dacă Ionesco ține să precizeze că al său arbore este „demn în tristețea” lui (p. 63), arborele lui Silverstein, rămas doar un ciot, este - pe veci - dezamăgit. Amândurora le recunoaștem însă un suflet suferind, iar morala (rostită de-același Silverstein): „Iubirea vorbește limbajul dăruirii”. Un alt Copac negru (de la pagina 66) este reprezentat printrun trunchi gros, aproape perfect vertical, cu brațe care sprijină
În braţele lecturii by Livia Ciupercă () [Corola-publishinghouse/Science/1219_a_2214]
-
altă cameră, unde Aurel Popa i-a spus că în prima zi numărase 980 de lovituri cu parul asupra lui Măgirescu, în afară de pumnii, palmele și călcatul în picioare. A fost forțat să își lovească și fratele, care era infirm, peste ciotul piciorului 1. Decăzut, a fost selecționat de Țurcanu să ia parte la „școala de cadre” din camera 4-spital, unde primeau cărți, se țineau lecții de marxism, seminarii (totuși, menționează Măgirescu, cine greșea ceva era zdrobit în bătăi), se cânta „Internaționala
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
știu dacă ai remarcat dar, pe măsură ce se îndepărta de fapte, numele proprii au devenit comune (de specii virtuale în zoologie). Apoi frecate insistent pe râzătoare au devenit silabe slab legate între ele (abia mai vezi pe ici pe colo un ciot de nume). Dacă ar fi trăit puțin mai mult, ar fi ajuns să le combine liber. DAK: Adică ar fi creat un amfibian pe nume ciurda, sau ciuraland, un cocoșel pe nume boțag și cine știe ce alte crocozenii? MX: Nimic nu
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
CNTRL. Evident, nu vă așteptați să traduc, cin e interesat și nu cunoaște franceza, poate căuta cuvântul și în dicționarele americane. Barthes ar avea multe de spus. 29 Nu-l voi divulga din rațiuni de securitate semiotică, voi da un ciot de identificare (ultimele cinci cifre din codul ISBN, respectiv 49-67-7) Restul va fi dezvăluit după ce vom fi obținut acordul lui Bunge. 30 a) corespondență (o anumită concordanță între construcțiile abstracte și fapte; b) reprezentare (structura faptelor este într-un anume
[Corola-publishinghouse/Science/1502_a_2800]
-
la maxim stigmatele corporale, la București sau la alte pelerinaje. Una dintre cele mai pregnante amintiri pe care le am de la acest rând a fost aceea a unui cerșetor, bărbat încă tânăr, ce ținea în aer, cu un aer triumfător, cioturile celor două mâini înfășurate în ban daje galbene, murdare. Peste umăr avea o geantă de voiaj în care introducea banii primiți cu o mișcare ciudată, cu gura. Efectiv „ara” prin interiorul rândului, oamenii se dădeau la o parte vinovați. Hidoșenia
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
aproape ultimativ. Brusc, printr-un ciudat joc al memoriei, revin amintiri din perioada copilăriei, atunci când am vizitat împreună cu părinții mei Mănăstirea Curtea de Argeș. Se întâmpla la începutul anilor 1980 și-mi aduc aminte cum m-au impresionat pansamentele murdărite intenționat și cioturile sângerânde ale cerșetorilor de atunci. În plus, era chiar un 15 august, zi de sărbătoare aici. Ora 10.00. Ajung la racla Muceniței Filofteia, mă închin grăbit, mânat din spate de îndemnurile preoților din jur, îmbrăcați gros din cauza frigului de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
a întâmplat cu fostul deținut: Bineînțeles, avea din nou dreptate! Ce fel de viață mai e aia în cârje? Cum ar fi stat acum, spre exemplu, alături de ea cum și-ar fi ținut cârja? Și unde și-ar fi pus ciotul?... Păi, nici măcar scaunul n-ar fi putut să și-l care singur, ar fi trebuit să i-l ducă ea. Ce mai, să trăiești fără picior aia nu mai era viață. Viața-i dată pentru fericire 401. Oleg Kostoglotov, ca
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
poruncit gâdelui. Alexandru bate din palme, cu bucurie: L-ai răzbunat pe bunicu'! Capul descăpățânat s-a rostogolit într-o mocirlă. Își găsise tronul. L-am ridicat de chică: picura cu noroi și sânge... Am văzut multe trunchiuri descăpățânate, cu ciotul gâtului gâlgâind de sânge înspumat, dar niciodată nu m-a cuprins o scârbă mai mare privind stârvul acela ce se zbătea în spasmele morții. Am ridicat ochii spre cer: "Te-am răzbunat tăicuță!! am strigat eu. Dormi în pace". Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
deschidea ochii ca să nu mai vadă. Dar visul continua aievea. Maria lui zăcea Într un colț de grădină, cu hainele sfâșiate și smulse de pe trup, cu fața Înțepenită Într-un rictus de groază. Din sânul gol și vânăt ieșea un ciot de suliță. Peste drum, pe gardul de lemn al bisericii, un șir Întreg de bătrâni cu pletele Însângerate atâr nau pironiți În cuie. Îl descoperise și pe tatăl lui, cu fruntea găurită de un piron. Rătăcise ca un nebun prin
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
cadavre din care sângele se scursese abundent, Înroșind zăpada și dând locului o Înfățișare de coșmar. Vână torii, toți În slujba Casei princiare, fuseseră sur prinși toc mai când, liniștiți, pregăteau mâncarea. Din pieptul celui care Învârtea friptura ieșea un ciot de suliță. Mâna alunecase de pe crăcană În foc și nu mai rămăsese din ea decât cenușă. Altul ducea la gură, Înmărmurit pentru totdeauna În acest gest, o cupă cu vin. Sabia care Îi tăiase pe jumătate capul nu clintise degetele
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
fiecare câte: un pieptene, o felie de pâine, un pahar mic. Ies apoi din casă la un gard de la livadă cu stâlpi mari. Numără nouă stâlpi și pune palma pe al nouălea. Dacă se-ntâmplă ca stâlpul să fie cu cioturi, având scoarța groasă, înseamnă că alesul inimii sale va fi om bogat. Apoi, cu ochii legați intră în cameră și se îndreaptă spre străchini. Dacă o atinge pe cea cu pieptene, alesul va fi unul bătrân și colțat (știrb), iar
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
scalda fără voie ce a făcut-o. Ieși pe mal, adună rămășițele harbuzoaicei și le duse într-un tufiș spre râpa Gârceneanca, unde nimeni nu le-ar fi descoperit. Apoi, udă ca o paparudă, se strecură în colibă și așeză ciotul de secere în așa fel încât să nu se cunoască că a umblat mână de om cu el. Apoi se retrase și ea spre râpa Gârcineanca, unde se dezbrăcă de haine și le puse la uscat. Neavând parte să se
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
a vindecat de viață“, „Zare“ - „Raze“, „Zvon de liniște“, „Lu mina curge - balegă - pe trup“, „dispută“ - „spută“, „pupic în pupilă“) sau la titlul primului meu volum (Fațete, Zvîrcoliri, Fațete de zbor înăuntru, Labirintul fațetelor, Zbor întors în labirintul de fațete, Cioturi din pădurea uscată, Trăire zvîrcolită în labirintul fațetelor). Evident, notam totul cu mare răspundere și conștin ciozitate. Conștinciozitate față de treaba pe care o aveam de făcut și răspundere față de posteri tate, care trebuia să fie informată de trăirile, zvîrcolirile și
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
tale, așa cum ai lăsat-o. Ți-aduci aminte de valizele de pe scaune, deschise și închise, de febrilitatea ta, de ultimele clipe, înainte de plecare? Mă sfâșii, când mă gândesc la ele... Și acum, cum ziceai tu, cu ce presimțiri? „Ia, un ciot la o răscruce de veacuri“ (Petru Rareș). Odată, când vei avea vreme, să mergi în biserica St. Julien le Pauvre și la St. Etienne du Mont, unde ai ascultat cea dintâi messe basse, îmbrăcată în hăinuța de lutru, cu pălărioara
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
deși mă vreau bravă, mă îndoi și mă plec în fața grozăviei consimțite, dorite de mine. Niciodată să nu ai nicio remușcare că nu ai venit, orice s’ar întâmpla. Tu trebuie să-ți împlinești viața; eu sunt acum un oribil ciot inutil. Dar te-am avut pe tine. Poate nu am fost totdeauna bună, totdeauna înțelegătoare cu tine, poate [am fost] prea exigentă, dar te-am vrut peste potențialul de creație umană. Sunt cuprinsă de un pesimism rațional: văd clar că
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
Acolo? părintele Gavril Enăchescu. Bătrân tare e? Ei nu, nu-i tocmai bătrân. Cum nu-i bătrân? Apoi nici nu i-a crescut barba. Apoi popă fără barbă se poate? Dă, așa câte-o leacă tot i-au dat niște cioturi..." Tăcem un răstimp. Vasile întreabă. Da de omul cela cu copii mulți, din Topolița, știi? De Ion Bălan cum nu? cel cu douăzeci de feciori. Știu. Oare să fie toți ai lui Ion Bălan? Eu știu? Poate să se mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
o parte și de alta. Femei, bărbați se strecoară repede prin întunerec. În fund, sub deal, la băi, s-a aprins lumină electrică și cântă muzica. Preotul Gavril Enăchescu care nu-i tocmai bătrân și de-abia i-au dat cioturi în barbă, a plecat cu preuteasa la Târgul Neamț. Duminică, mâni, are un sobor. Ionică argățelul care ne primește n-are nimic. La întrebările noastre răspunde că n-are, parcă se tânguiește, dar prin întunerec se simte că zâmbește. N-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]