578 matches
-
remarcăm revigorarea cercetării în domeniul fizicii teoretice prin venirea de la Cluj, în 1950, a profesorului Teofil T. Vescan (1913-1963). Acesta reorganizează Catedra de Fizică teoretică și structura materiei, conducând cercetări în domeniul teoriei relativității, gravitației, mecanicii raționale, fizicii atomice și cosmologiei relativiste. Conducător de doctorat, profesorul Vescan a pus bazele școlii de fizică teoretică de la Iași. 4. Perioada 1962-1990 Și am ajuns în anul 1962 când, printr-un decret al Consiliului de Miniștri din 1 iunie, Facultățile de Matematică și Fizică
O privire asupra învăţământului de fizică la Universitatea "Alexandru Ioan Cuza" din Iaşi : file de istorie şi tendinţe de viitor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100991_a_102283]
-
paleontologie și stratigrafie ; 2. gradul epistemologic; Fizica este singura știință care satisface deplin și integral cele trei postulate metodologice ale științei moderne ; 3. gradul generator de noi discipline : de exemplu tranferarea metodelor din fizica particulelor în astrofizică a dat naștere cosmologiei cuantice Dar astăzi se vorbește și de transdisciplinaritate adică ceea ce se află în același timp și între discipline, și înlăuntrul diverselor discipline, și dincolo de orice disciplină . Finaliatea ei este înțelegerea lumii prezente , unul din imperativele sale fiind unitatea cunoașterii . Am
FENOMENE FIZICE tranziții de fază și corelații interdisciplinare by Liliana Tatiana Nicolae () [Corola-publishinghouse/Science/1164_a_2233]
-
săraci, de ce numai lumea occidentală poate să dezvolte aceste uimitoare metode de folosință a banului, de ce tehnicismul și performanța științifică au ca punct de plecare doar raționalitatea conștiinței și nu confuzia conștiinței. Andrei Pleșu ne amintește că "Spre deosebire de metafizica veche-indiană, cosmologia iudeo-creștină nu pune la îndoială realitatea lumii"180. Nu poți înțelege ceva negându-i existența. "Creatorul nu instituie o iluzie, un joc tainic al Lui cu El însuși. Lumea creată e reală, chiar dacă e dependentă de Făcătorul ei și, prin
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
natura umană. 884 Claude Jessua-co., Dicționar de științe economice, Editura ARC, București, 2006, p. 149. 885 Ibidem. 886 Ibidem. 887 Tomas Sedlacek, Economia binelui și a răului, Editura Publica, București, 2012, p. 93. 888 Ibidem. 889 Ibidem, p. 92. 890 "Cosmologia secolului XX este fondată pe o bază observațională luarea în calcul a expansiunii universului, pe care ne-o dezvăluie observațiile și pe o bază teoretică aplicarea teoriei relativității generalizate .În zilele noastre au fost măsurate deplasările spre roșu ale câtorva
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
care ne-o dezvăluie observațiile și pe o bază teoretică aplicarea teoriei relativității generalizate .În zilele noastre au fost măsurate deplasările spre roșu ale câtorva zeci de mii de galaxii, care confirmă vasta mișcare universală de expansiune.(...) Marea necunoscută a cosmologiei este legea expansiunii cosmice, care exprimă variația temporală a proprietăților spațiului și care guvernează comportamentul universului . Această lege exprimă creșterea în timp a unei lungimi cosmice: orice lungime crește proporțional cu o cantitate R(t) aleasă ca etalon al lungimii
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
ce se stinge. După inițierea în Alchimia asiatică, după fascinația Indiei și indiscreția Caietelor maharajahului, a trudit pe Șantier cu gândul la Huliganii săi, visând-o în nopți cu lună pe Domnișoara Christina. Drumul spre centru trecea însă și prin Cosmologia și alchimia babiloniană, și prin polisimbolismul Șarpelui, intuind puterea lui de nemurire prin metamorfoză. Cu încrederea nestrămutată în destinul excepțional al României, în fertilitatea sa spirituală, a descins în Fragmentarium pentru ca să poată mai apoi Nunti veșnic în cer, alături de Ileana
Lecția Eliade... by Luminița Săndulache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1707_a_3025]
-
bine dacă părții îi merge rău; - cât privește demistificarea iluziilor iubirii, Eryximachos merge mai departe decât Pausanias: „așa cum discursul lui Pausanias este denunțarea indirectă a unei manevre de seducție sentimentală care încearcă să treacă drept o teorie morală, tot așa cosmologia lui Eryximachos este denunțarea indirectă a iluziilor erotice care încearcă să se dea drept intuiții metafizice”; d. discursul lui Aristofan. Poetul spune, în esență, că iubirea înfăptuiește din nou vechea natură prin unirea părților. Trei sunt binefacerile iubirii: - ne readuce
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
Partenie. Cf. Timaios, 26e. Cătălin Partenie, „Interpretare la Timaios și Critias” în Platon, Opere, VII, scrie: „Gestul său (al lui Platon) de a înscrie utopia într-o istorie (într-o istorie imaginară, e drept, dar o istorie), ca și întreaga cosmologie din acest dialog reprezintă în fond o încercare de a reda lumii devenirii mai multă demnitate ontologică”. (p. 115). Timaios, 27b. Timaios, 23b-c. Critias, 109b-c. Cf. Legile, 713b-714b. Paul Natorp, Platos Ideenlehre, Eine Einfühnung in den Idealismus, Verlag der Zürrschen
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
pentru cel dornic de jertfă ..." X, 18, 10) sau Sakuntala " Să fiu pământ de-a pururi, atunci când n-oi mai fi"). "Cercul de forme" un "Tot" din care purcede viața și-n care se întoarce nu naște nici o spaimă în cosmologia lui Eminescu: "... să nu uităm cum că în faza ce ne cuprinde, temporală și trecătoare a pământului, formele se moștenesc și se perfecționează, pe când o reproducere analogă în Tot și în Parte, am putea-o pretinde cu drept cuvânt numai
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
lunii, el întorcea foaie cu foaie..."; "I se păru atunci că e într-un pustiu uscat lung, nisipos ca seceta, deasupra căruia licărea o lumină fantastică și palidă ca fața unei vergine murinde?"46 Semnificația "galbenului" în alchimie și în cosmologiile popoarelor, rămâne asociată de veșnicie (precum aurul este metalul nemuririi), de "esența divină"47, fiind preluat ca atribut al principilor, regilor. În tantrismul budist el corespunde elementului pământ și vestește bătrânețea, "apropierea morții". Eminescu preia aceste valorizări negative ale galbenului
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
și Jefferson Weaver, spectroscopul, „în ciuda simplității lui este probabil cel mai important instrument științific în sine născocit vreodată. De la inventarea lui, el a permis realizarea mai multor descoperiri științifice de anvergură, în domenii care se întind de la fizică nucleului la cosmologia fizică și la astronomie, incorporând și toate ramurile geologiei, chimiei și medicinei, ceea ce înseamnă un număr mai mare de descoperiri decât ar fi fost posibil cu ajutorul oricărui alt instrument sau combinații de instrumente”. Iar Kirchhoff, alături de Bunsen, este primul care
AVENTURA ATOMULUI by ELENA APOPEI, IULIAN APOPEI, () [Corola-publishinghouse/Science/287_a_599]
-
au fost ușor de înțeles, genialitatea lui constând în faptul că el le-a elaborat cel dintâi. În schimb, teoriile lui Einstein sunt greu de înțeles, chiar și atunci când sunt explicate pe îndelete. Contribuțiile lui Einstein determina transformarea rapidă a cosmologiei într-o ramură a fizicii. Astronomii Alexander Friedmann și Georges Lemaitre au demonstrat, prin anii 1920, ca ecuațiile lui Einstein conduc la ideea unui Univers aflat în plină expansiune. Încercând să obțină modelul unui Univers staționar, Einstein introdusese, în cadrul celebrelor
AVENTURA ATOMULUI by ELENA APOPEI, IULIAN APOPEI, () [Corola-publishinghouse/Science/287_a_599]
-
Spre necunoscut (1924) este distins cu Premiul pentru poezie al Societății Scriitorilor Români. Temele versurilor lui F. sunt istorice și mitologice (Orientul, lumea creștină), în prelungirea poemului monumental romantic și parnasian, cu descripții fastuoase și comentarii filosofice pe suport narativ. Cosmologia, destinul omului raportat la universul infinit și la divinitatea atotputernica, măreția și servituțile spetei umane - toate acestea glosate în ample compuneri structurate secvențial (Adonis, Satan și Hari, Nemuritoarea iubita). Autorul adopta o poză prezumțioasa, afișată în prefețe explicative lipsite de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287075_a_288404]
-
de asemenea Dan. 6,1), al treilea regat cu Imperiul Pers, iar al patrulea, cu marele Imperiu Macedonean împărțit, după moartea lui Alexandru cel Mare, între Seleucizi (fierul) și Ptolemei (lutul). Autorul Cărții lui Daniel îmbină mai multe tradiții. Potrivit cosmologiei iraniene care se regăsește de asemenea în opera lui Hesiod, Munci și zile (V, 106 sq.), lumea cunoaște patru vârste, în ordinea lor descrescătoare: de aur, de argint, de bronz și de fier. De asemenea, pasajul în cauză face trimitere
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
mult dacă absolvenții ar fi doar niște cunoscători mirați ai propriei tradiții, deschiși față de întrebările lumii și ucenici silitori ai Cuvântului dumnezeiesc. Nimeni nu ar vrea să întâlnească un preot care crede că le știe pe toate - de la detaliile despre cosmologiile babiloniene la rolul taxei pe valoarea adăugată într-o economie de piață. Este mai important să știi unde să cauți decât să crezi că ai găsit un adevăr universal fără să-l fi căutat vreodată. Nu în primul rând de
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
niciodată, filozofia simte nevoia să îmbrățișeze ispita formalizării logico-matematice a întregii experiențe umane. Atunci, voința de sistem a început să împietrească sapiența filozofilor. „Centrul” nu mai este un miez, pentru că lumea devine o suprafață. Cerul a dispărut în numele unei noi cosmologii. Cuvântul a sărăcit, în urma revoluției nominaliste. Patosul fierbinte al vieții trebuia „obiectivat” în limitele reprezentării logicii deductive. Drept urmare, și istoria trebuia să-și piardă coerența narativă, devenind pură cronologie. Era nevoie deci de o intervenție. Eseul și generozitatea diletantătc "Eseul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Teologul, despre înțelegerea ortodoxă a Treimii? De ce să acceptăm controversa pe marginea lui filioque sau a primatului papal? De ce pierdem vremea vorbind cu „patriarhii ereticilor”, cum îi numea Tertulian pe filozofi? De ce mai citim literatură sau poezie? De ce acceptăm sfidările cosmologiei sau biologiei contemporane? Pe scurt, de ce ne facem probleme? Cum de mai avem întrebări, când „în credința simplă și pură” am primit toate răspunsurile? Pentru că această perspectivă este atât de frecventă printre ortodocși și neortodocși, printre creștini și necreștini, dă-
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
inițiat în mistica neputinței, în arta plictisului și retorica ignoranței. Semn al sfârșitului, el este apoteoza sfârșelii. Omul recent a încetat să mai creadă în lucrurile care au făcut istorie timp de cinci milenii, fie că acestea înseamnă vigoarea sacrului, cosmologia ritului, chemarea politicului sau imperativul estetic. Singurul lucru moștenit din etica modernității este exercițiul utilitar al libertății, pus în slujba nihilismului. În Occident, tot mai puțini sunt cei care înțeleg principiile metafizice și evenimentele istorice care le-a permis să
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
separe formal ontologia (sive metaphysica generalis) de metaphysica specialis, care își ia ca obiect de studiu summum ens. Școala metafizică germană (Schulmetaphysik) - criticată ulterior de Kant - va diviza acest ultim departament al ontologiei în trei discipline (theologia rationalis, psychologia rationalis, cosmologia rationalis), între care teologia rațională (divizată de Kant între o teologie naturală sau cosmoteologie și, respectiv, o teologie transcendentală sau onto-teologie) primește sarcina demonstrării existenței lui Dumnezeu 1. Condamnat iremediabil la condiția de subiect subzistent (subjectum), Dumnezeu devine pentru toți
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
1266-1308) se adaugă acestei turnuri raționaliste; teologia scripturală și chiar doctrina analogiei ființei (care afirmă universalitatea revelației lui Dumnezeu) își pierd treptat creditul. Subiectul judecăților teologice are același statut ca subiectul unor judecăți de ordin matematic. Diferența dintre teologie și cosmologie nu mai poate fi stabilită; „subiectul Dumnezeu” este ancorat în masa de adevăruri propoziționale tematizate de rațiunea discursivă. Revoluția scotistă schițează deja condițiile de posibilitate ale agnosticismului deist, denunțat de Immanuel Kant în Critica rațiunii pure (1781). Agnosticismul și relativismul
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
o dimensiune unitară blocul temporal. Sintagma fizicii recente se dovedește relevantă atât pentru conceptul din teoria textului, cât și pentru comprehensiunea viziunii eminesciene asupra timpului. De fapt, pe ultima o sintetizează. Ioana Em. Petrescu preia teoria celor trei etape ale cosmologiei 61, care postulează sistemul cu trei modele cosmologice, numite platonician, kantian și einsteinian, pentru a le confrunta cu etapele devenirii viziunii poetice eminesciene. Primul este modelul cosmologic pitagoreic, cristalizat de Platon, îmbogățit cu elemente gnostice sau creștine, care a rezistat
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
sau rotirea ritmică a aștrilor după cum explică cercetătoarea de la Cluj. Ipotezele heliocentrice ale lui Copernic, precum și studiile lui Giordano Bruno, experiențele lui Galilei și modificarea revoluționară a bazelor fizicii realizată de Newton au favorizat trecerea la a doua etapă a cosmologiei europene, care propune drept model cosmologic mecanismul (Ioana Em. Petrescu: 2005, 19 et all.). Luneta lui Galilei zdruncină convingerea în spațiul privilegiat central, adevăr al gândirii mitice convertit, în timp, în metaforă, cum ar fi imaginea axis mundi pentru că omul
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
masa de lucru aceeași carte, este vorba de un spirit al epocii: secolul romantic, față de care poetul nostru avea un defasaj care-l apropia de modernitate mai mult decât pe contemporani (Ioana Bot). Universul lui Einstein este primul model al cosmologiei moderne care împacă teorii subiacente, imposibil de cristalizat fără teoria relativității. Materia și energia sunt aici repartizate uniform într-un spațiu închis, hipersferic, în care niciun punct nu se deosebește intrinsec de altul, decât cel mult prin neregularități locale, lipsite
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
întinderea fenomenelor fizice, de la cele mai infime la cele imense. Cel puțin această formă de uniformitate, de a participa la o aceeași devenire, se impune tututror existențelor fizice, de la un capăt la celălalt al scării cosmice (Merleau-Ponty: 1978, 31). Teoriile cosmologiei deductive elaborate între 1930 și 1952 încercau tocmai să depășească problema scării temporale, încât maeștrii fizicii cuantice se întrebau dacă nu cumva "dificultățile de principiu întâmpinate simultan și independent de știința elementarului și de cea a întregului, de microfizică și
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
elaborate între 1930 și 1952 încercau tocmai să depășească problema scării temporale, încât maeștrii fizicii cuantice se întrebau dacă nu cumva "dificultățile de principiu întâmpinate simultan și independent de știința elementarului și de cea a întregului, de microfizică și de cosmologie, nu aveau aceeași origine și nu puteau fi rezolvate împreună" (Merleau-Ponty: 1978, 113). Dacă Universul nu mai este static, un alt semn de întrebare se insinuează în cosmologia de factură einsteiniană și vizează omogenitatea din acest nou spațiu în expansiune
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]