1,487 matches
-
în acest sens: astfel, se așteaptă de la profesori să-și educe elevii, de la managerul unei organizații, să-și conducă subordonații etc. Asemenea dezvoltări ale puterii legitime sunt necesare, întrucât ele regularizează interacțiunile sociale în direcția unor principii nescrise de evoluție dezirabilă. Totuși, trebuie remarcat că, în contemporaneitate, aceste concepte tind să-și flexibilizeze câmpul de acțiune; mai precis, putem lesne observa că aceste roluri caracterizate de puterea legitimă tind să-și diminueze efectul: spre exemplu, profesorul educă, dar - într-o anumită
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
individului tind să fie continuu rejectate sau ignorate; este, spre exemplu, cazul unui elev cu probleme disciplinare care, audiind împreună cu colegii săi un mesaj despre educație civică, nu recepționează în mod efectiv înțelesul mesajului; - ajustarea - părțile din mesaj considerate înalt dezirabile pentru receptor sunt luate în considerație într-o pondere foarte mare; când cadrul didactic le spune elevilor că vor primi premii în urma realizării unor activități mai puțin atrăgătoare pentru aceștia, elevii vor fi tentați să se centreze mai degrabă pe
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
starea conflictuală, problema rămânând nerezolvată (Luthans, 1985, pp. 387-390); metaforic, am putea spune că ei se apără când nu sunt atacați sau acolo unde nu sunt atacați: 1) compensarea reprezintă „contracararea unei slăbiciuni reale sau imaginare prin accentuarea unor trăsături dezirabile ori manifestarea unor comportamente de excelență în alte domenii” (Coon, 1983, p. 318); prin acest mecanism de apărare, „subiectul înlocuiește un sentiment intolerabil (inferioritate, culpabilitate) prin alt sentiment (superioritate, merit...) dezvoltate de alte ocazii, inconștient provocate” (Mucchielli, 1981, p. 52
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
șansă, este necesară folosirea afirmațiilor, a gândirii pozitive. Afirmațiile, spun cei doi autori, se bazează pe convingerea că persoana implicată este cea care determină modul de desfășurare a unui eveniment, astfel încât concluzionarea pentru cursanți este simplă: nerezolvarea conflictului în unghiurile dezirabile educațional este opțiunea părților; • Teama de conflict este cea care face ca preocuparea față de propriile rezultate să fie scăzută. Aceasta pentru că rezistența la cedare, care este produsă de o înaltă preocupare față de propriile rezultate, tinde să genereze conflict; frica de
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
ale comportamentului care sunt acceptate și așteptate de către membrii unui grup” (Hellriegel, Slocum, Woodman, 1992, p. 326). Sau mai simplu, așa cum tratează fenomenul Dominique Oberle și Jean-Léon Beauvois, „atunci când o opinie comună se stabilizează și începe să definească ceea ce este dezirabil, ea devine o normă a grupului căpătând valoare de cvasiprescripție” (De Visscher, Neculau, 2001, p.309). Norma poate fi privită la nivel de grup sau în calitatea ei de regulă socială inconștientă și general acceptată; un exemplu al acesteia din
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
-i privesc; inițiativa este încurajată; 24) liderul este ales cu grijă, poate folosindu-se nominalizările membrilor și apelându-se la metode de identificare a abilităților de conducere. Desigur că astfel de inventare de caracteristici pot părea, la o primă privire, dezirabile, dar fără consistență practică. De aceea, pentru început, este util să întreprindem o analiză a determinanților unei astfel de coeziuni în interiorul grupului; după Cartwright și A.Zander, aceștia sunt în număr de cel puțin patru (cf. tabelul 9): 1) baza
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
în trecut, fie în viitor. Într-o primă etapă, un grup de experți stabilesc fundația în analiza erorilor, evidențiind următorii factori: o prezentare a misiunii și un set de scopuri ale programului proiectat, o hartă a succesului, criterii pentru starea dezirabilă. Acest pas se intitulează analiza succesului; în continuare, analistul, împreună cu echipa sa, construiește diagrame logice care relatează posibilele combinări ale sistemelor sau subsistemelor din problemă; construcția acestor diagrame intenționează să prezinte modul de funcționare a problemelor respective în clipa în
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
momentul în care un asemenea context de cooperare a fost stabilit, participanții la controversa decizională sunt pregătiți pentru rezolvarea de probleme; 2. identificarea și definirea problemei - grupul examinează diferențele dintre modul în care decurg lucrurile în prezent și desfășurarea dorită/dezirabilă a acestora; 3. diagnoza existenței, magnitudinii și naturii problemei - sunt caracteristici aleproblemei care trebuie să facă subiectul discuției între membrii echipei pentru ca fiecare dintre aceștia să înțeleagă fenomenul, precum și percepția colegilor asupra lui; 4. identificarea și analizarea cursurilor alternative ale
[Corola-publishinghouse/Science/1885_a_3210]
-
Societatea perfectă trebuie să facă diferența între îmbogățirea ca un lucru favorabil și acceptat din punct de vedere social și costul social al acesteia"357. Îmbogățirea nemeritată și ilegitimă nu poate fi acceptată și nu trebuie acceptată într-o lume dezirabilă, perfectă, așa cum metaforic o numește Galbraith. Costul maxim al averii ilegitime poate fi chiar anomia socială, adică o stare de dezordine în care oamenii nu mai recunosc virtuțile asocierii. Instituțiile și normele își pierd valoarea lor magică, iar omul renunță
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
și nu în ultimul rând creștere populațională. Braudel și Gauchet au ceva în comun. Ambii se gândesc la depărtarea omului de ,,somn", de ,,adormire", de ,,vraja" religiei, care conferă omului o stare de beatitudine, în mijlocul căreia totul este posibil și dezirabil. Evident că lumea trezită este o lume atroce, reală și rațională. Dacă ar fi să înțelegem sensul sintagmei ,,vremurile bune de altădată", atunci acesta ar fi singurul sens spre care am putea merge. Vremurile de altădată erau bune pentru că percepție
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
statele foste socialiste își caută soluții capitaliste, libere, de dezvoltare. A fost un ciclu economic marcat și de o puternică revoluție culturală și socială. Oamenii se emancipează din punct de vedere social, dar și sexual. Libertatea este soluția dorită și dezirabilă și datorită strălucirii si spectaculozității creșterii economice din anii '80 ai secolului trecut. Economia ofertei, ca doctrină și practică economică va duce la rezultate spectaculoase din punct de vedere politic planetar. Chiar dacă punctul de maxim este situat în anii '80
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
limitelor puterilor rațiunii umane. Cea de-a doua se bazează pe ceea ce am numi raționalism ,,constructivist", o concepție care duce la tratarea tuturor fenomenelor culturale ca fiind produsul unei proiectări deliberate și pe convingerea că este atât posibil, cât și dezirabil să reconstruiești toate instituțiile conform unui plan preconceput", Adrian Paul Iliescu-co., Filosofia socială a lui F. A. Hayek, Editura Polirom, Iași, 2001, p10. În mod clar ne vom situa, pe tot parcursul acestei lucrări, de partea primei interpretări, de tip evoluționist
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
decât târziu odată cu începutul secolului al XX-lea". Jocurile schimbului, Editura Meridiane, București, 1985, vol. I, p. 8. 167 Karl Marx, Capitalul, Editura Partidului Muncitoresc Român, București, 1951, p157 168 Hayek arată: ,,Prin liberalism voi înțelege concepția unei ordini politice dezirabile care a fost dezvoltată în primă instanță în Anglia din vremea vechilor inhigs, în ultima parte a secolului al XVII-lea, până în vremea lui Gladstone, la sfârșitul secolului al XIX-lea", Adrian Paul Iliescu-co., Filosofia socială a lui Hayek, Editura
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
umană". Mentalitatea anticapitalistă, Editura Universității ,,Alexandru Ioan Cuza", Iași, 2011, p. 15. 8 ,,Ceea ce face ca mulți oameni să fie nefericiți într-un regim capitalist este faptul că acest sistem oferă oricui șansa de a-și atinge pozițiile cele mai dezirabile, dar care desigur, nu pot fi atinse decât de câțiva. Indiferent de cât a reușit cineva să obțină, acest ceva nu reprezintă decât o mică parte a ambițiilor sale". Mentalitatea anticapitalistă, Editura Universității ,,Alexandru Ioan Cuza", Iași, 2011, p. 22
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
viziunea grav absconsă eminesciană. Mitul reapare ulterior, ca o încununare, în metafora ontică a "... cercului vostru strâmt". Este lumea tatălui biologic, în antiteză cu lumea care nu cunoaște nici timp, nici loc, în care viețuiesc nemurind Hyperion și tatăl său dezirabil, imaginar, Demiurgos. Mitul lui Procust este conexiunea intimă, profundă, care leagă opera eminesciană de cea a lui Camil Petrescu. "Plusurile", acele extensii morale pe care Ladima le deține cu asupră de măsură, fac din personaj un exemplar unic, angoasat de
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
dezvolte resursele proprii, să-și atingă scopurile propuse pentru a se integra în societate, să ia, în măsura posibilităților, decizii pertinente și realiste. Pentru a încuraja copilul cu cerințe speciale să se dezvolte în acord cu cerințele unei viitoare profesiuni, dezirabile pe piața muncii, consilierul trebuie să cunoască particularitățile psihointelectuale și aptitudinale ale copilului, să-l informeze cu privire la ofertele școlii sau ale instituțiilor de educație de masă și speciale, ori despre programele de formare din zonă, să evalueze resursele familiei și
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
distanțare de unele categorii, precum și accentuarea apartenenței sale la un grup ales - desigur, o sistematizare simplificatoare, o stereotipizare, absolut necesară însă pentru a se situa, plasa, integra. Operația presupune și atribuirea unor trăsături de personalitate celorlalți, împărțirea acestora în buni, dezirabili (ai noștri) și răi, adică cei care nu sunt ca noi sau cu noi - o polarizare care nu înseamnă numai procese cognitive, ci și asimilare socială și culturală, convertită în situarea sa într-o categorie bine plasată ierarhic, în raport cu puterea
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
fel ca la un chestionar de investigație sociologică, unde răspunsurile pot fi distorsionate din diferite cauze (vezi Chelcea, 2001, pp. 171-261), fișa de personal dezvăluie în general tendința de prezentare favorabilă a persoanei. Favorabilă, adică în acord cu ceea ce era dezirabil social la acea dată. De aici decurge valoarea de document social a ei și a dosarului de personal în ansamblu. În anii ’50 prezentarea favorabilă însemna să ai „origine socială sănătoasă”, să fii fiu/fiică de muncitori sau de țărani
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
deloc. Fenomenul de dilatare/contractare a timpului se întâlnește și în (auto)biografiile spontane, dar după o altă logică decât în cazul A.d.p. În acest din urmă caz avem de-a face cu o „logică socială” (se dilată episoadele dezirabile social în momentul expunerilor); în (auto)biografiile spontane dobândesc preeminență, sunt povestite pe larg întâmplările cu rezonanță afectivă în momentul consumării lor: avem de-a face cu o „logică psihologică”. Unele intervale de timp se contractă atât de mult, încât
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
și coerent (echilibrul în integrarea perspectivelor multiple și diverse); - măsura în care integrarea conduce la progrese în atingerea scopurilor stabilite de cercetători (eficacitate în avansarea înțelegerii). Există diverse percepții și opțiuni cu privire la condițiile care pot face cercetarea interdisciplinară nu doar dezirabilă, ci și riguroasă, responsabilă și productivă. Un element-cheie în acest proces, neglijat în bună măsură, este legat de metodele colaborării interdisciplinare, care, spre deosebire de conceptele și rezultatele concrete ale cercetărilor, rămân mai degrabă opace, nedescrise și necunoscute pe scară mai largă
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
ignora complementaritatea din perspectivă educațională a tuturor acestor niveluri. O precizare absolut necesară și categorică este că progresia ca nivel de integrare curriculară nu implică vreo ierarhizare din punct de vedere valoric. Nu există în sine un nivel optim sau dezirabil al integrării curriculare. Acest nivel și tipul adiacent de integrare vor fi determinate de o serie de variabile, cum ar fi: - scopul integrării; - tipul de curriculum cu care se lucrează; - obiectul integrării; - nivelul de competență în domeniu a profesorilor; - gradul
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
relație este mai puternică în cazul grupurilor cu mai mult de cinci membri. Capitolul 11 Normele de judecată și evaluarea personalului 1. Normele în organizații Conceptul de normă apare în vocabularul clasic al psihologiei sociale. Este vorba de ceea ce pare dezirabil, convenabil într-o societate sau într-un grup particular" (Maisonneuve, 1973, p. 56). Putem diferenția împreună cu Dubois (1994) două tipuri de norme: normele de comportament care prescriu conduitele de adoptat și normele de judecată care trimit la un mod de
Psihologia socială a organizaţiilor by Claude Louche [Corola-publishinghouse/Science/879_a_2387]
-
o orientare sociocognitivă, adică o orientare care leagă cunoștințele de conduitele social obligatorii față de obiecte. Evaluarea constituie una dintre aceste conduite. Beauvois și Dubois (1988) prezintă câteva presupoziții constitutive ale unei teorii a normei de internalitate: • explicațiile interne sunt social dezirabile; • membrii grupurilor sociale favorizate sunt mai interni decât mebrii grupurilor defavorizate; • norma este însușită prin dispozitive socioeducative; • ea este legată de practicile sociale de evaluare. Aceste presupoziții au fost verificate în numeroase cercetări. Ne vom apleca în principal asupra studiilor
Psihologia socială a organizaţiilor by Claude Louche [Corola-publishinghouse/Science/879_a_2387]
-
cercetări. Ne vom apleca în principal asupra studiilor dezvoltate în context organizațional (vezi Pansu, 1997, pentru o sinteză). Notă metodologică despre abordarea internalității Cercetările despre norma de internalitate au un dublu obiectiv. Primul obiectiv este să verifice caracterul normativ, deci dezirabil, al internalității. Două proceduri sunt cel mai adesea utilizate pentru asta. Prima este numită "paradigma judecătorilor". Populației studiate i se cere să se pronunțe asupra unui dosar fictiv prezentat fie ca intern, fie ca extern. Subiecții emit o judecată despre
Psihologia socială a organizaţiilor by Claude Louche [Corola-publishinghouse/Science/879_a_2387]
-
control continuu asupra subordonaților. Rezultatele arată că internalitatea responsabililor este semnificativ mai mare în situațiile de conducere prin obiective. Mai multe studii au încercat să verifice, în situații de recrutare sau de pronostic profesional, presupoziția că explicațiile interne sunt social dezirabile. Dacă internalitatea este dezirabilă, ar fi de așteptat ca internii să facă obiectul unui pronostic profesional mai bun și să fie preferați în situațiile de recrutare. Beauvois, Bourjade și Pansu (1991) au realizat o serie de studii în întreprinderi din
Psihologia socială a organizaţiilor by Claude Louche [Corola-publishinghouse/Science/879_a_2387]