468 matches
-
câte știu, încă mai conduce această mașină și nu a mai avut parte de niciun incident. În timp ce pășeam în clădire, trecând dincolo de gărzile blindate, în costumele lor negre și strâmte futuriste, primul detaliu pe care l-am remarcat au fost dulăpioarele mici galbene din spatele pupitrelor. Am întrebat la ce serveau. Secretara mi-a răspuns cu răceală că era locul în care bancherii și invitații lor își lăsau armele înainte să urce scările spre sălile unde aveau loc întâlnirile. În timp ce mi se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
Sigur că te bat! Atunci, nu vin! Mihai începe să rîdă. Nu se poate abține decît rareori. Iar fetița știe. Nu te bat. Treci și mănîncă. Ies din casă întotdeauna în ultimul moment. Merge cu Cristina pînă pe holul cu dulăpioare, ajutînd-o să-și lase hăinuțele groase și să-și încalțe papucii. La despărțire, fetița întreabă: "Cine vine azi să mă ia?" De obicei, vine Ana, pentru că ajunge prima. Sîmbăta, Mihai are zi scurtă și vine el. De-o săptămînă, Ana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
uită la ea și, o clipă, are impresia că se topește. I-ar fi plăcut să lenevească în pat pînă tîrziu, mai ales că-n ultima vreme Cristina doarme profund dimineața, nu mai e prima care se trezește. Uneori, lîngă dulăpioare, cînd o dezbracă, e furios că vreun șiret s-a încurcat, ori că s-a rupt un nasture de la uniformă. Și furia tatălui e suportată de copil. Dacă ochii aceia mari ar putea vorbi, l-ar întreba pe bărbatul matur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vilegiatură, vreau să fie altfel și te asigur că voi primi pe oricine și voi pleca unde voi avea chef. Fără cea mai mică îndoială! zise Lebedev, dând din mâini. Prințul îl privi insistent din creștet până în tălpi. — Lukian Timofeevici, dulăpiorul, pe care l-am văzut la căpătâiul patului, l-ai adus aici? — Nu, nu l-am adus. — Chiar l-ai lăsat acolo? — Nu poate fi adus, ar trebui să-l smulg din perete... E bine fixat. Atunci nu cumva este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
acest obiect? — Nu cumva l-ai pus prin vreun sertar, în birou? — Am căutat peste tot, am scotocit peste tot, mai ales că nu l-am ascuns nicăieri și n-am deschis nici un sertar, ceea ce-mi amintesc clar. În dulăpior te-ai uitat? — De la bun început și chiar de câteva ori în cursul zilei... Dar cum puteam să-l pun în dulăpior, cu adevărat stimate prinț? — Recunosc, Lebedev, că asta mă îngrijorează. Așadar, l-a găsit cineva pe dușumea? — Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că nu l-am ascuns nicăieri și n-am deschis nici un sertar, ceea ce-mi amintesc clar. În dulăpior te-ai uitat? — De la bun început și chiar de câteva ori în cursul zilei... Dar cum puteam să-l pun în dulăpior, cu adevărat stimate prinț? — Recunosc, Lebedev, că asta mă îngrijorează. Așadar, l-a găsit cineva pe dușumea? — Sau l-a furat din buzunar! Sunt două alternative. — Asta mă îngrijorează foarte mult, pentru că cine ar fi putut s-o facă... Asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
zice, nu mai are mult de trăit. După ora unsprezece, își făcu apariția la prinț și Lebedev în persoană, dar propriu-zis „numai pentru o clipă, ca să se intereseze de prețioasa sănătate“ etc. și, pe lângă aceasta, ca să arunce o privire la „dulăpior“. Nu se ținu decât de ofuri și ahuri, așa că prințul îl lăsă repede să plece, dar acesta încercă totuși să-l descoase despre criza din ajun, deși se vedea că știe deja toate amănuntele. În urma lui, tot pentru câteva clipe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
paturi cu un culoar între ele. Al treilea pat e sus. Baia o avem separat. Paturile au câte o apărătoare laterală, ce o ridicăm în cazul când, din cauza furtunii, vaporul are tangaj mare sau balans de la babord la tribord. Un dulăpior, pe care e un afiș, ne atrage atenția, prin instrucțiunile sale. Fiecare avem câte o haină de plută, pe care urmează să o îmbrăcăm în caz de nevoie. Locurile noastre numerotate sunt rezervate în barca de salvare nr. 5. Suntem
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
și să mă Întorc și a doua zi dacă era necesar, mi-a adus o cafea, mi-a aprins lumina și s-a Întors În grădină, lăsându-mă stăpân pe locul respectiv. Odaia avea pereții netezi și albi, nu prezenta dulăpioare, scrinuri, cotloane În care să poți scotoci, dar nu am neglijat nimic, m-am uitat deasupra, dedesubtul și Înăuntrul puținelor mobile de acolo, Într-un dulap aproape gol cu câteva haine ticsite doar cu naftalină, am Întors cele trei sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
făcutul valizelor mi-a luat trei săptămîni. Am scris liste peste liste, a trebuit să Împachetez mai Întîi pentru vacanță, apoi pentru zborul cu avionul, m-am trezit noaptea În sudori reci, am sărit din pat ca să iau Calpol-ul din dulăpiorul cu medicamente și să-l Îndes În geanta pe care o luăm cu noi la bord. A trebuit să Împachetez jucării, scutece, șervețele și gustări, cărți, cremă de soare pentru bebeluși, servețele antibacteriene și schimburi de haine. Am luat pătuțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
să arăt ca dracu’. Și, deși nu pot să fac prea multe În privința stării de spirit, pot măcar să mă ocup de aspectul exterior. Cine știe? Poate că dacă schimb ceva În sensul ăsta, o să mi se ridice și moralul. În fundul dulăpiorului din baie dau peste o veche mască facială cu argilă de la Body Shop, care promite să curețe toate impuritățile. LÎngă ea, se găsesc un tub de exfoliant cu extract de caisă și o cremă Darphin străveche, care pretinde că te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
chiloți minusculi pe sfoara cu rufe la uscat vara trecută. Ăsta-i semnul distinctiv al unei curve adevărate, să-i lași pe sfoară ca pe-o invitație. Pizdele decente folosesc un uscător pentru asemenea chestii. Ginesc o lampă drăguță pe dulăpioarele din lemn de tec pe care Tom le-a făcut de curând pe comandă. Porțelan alb cu albastru. — Ce lampă drăguță. — Mda... Julie a cumpărat-o. John Lewis’s. Mmm. Pare destul de plauzibil. — Ce joc e? arăt eu spre ecran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pulovere noi în noua lui casă, cu părinții lui plini de bani care vor face totul pentru el, ce bine ți-ar prinde ție, dar și mie toate puloverele acelea, cu siguranță deja le împachetează și le pun într-un dulăpior decorat cu peisaje de iarnă și Albă ca Zăpada. Dar eu vreau să îi rămână ceva ca amintire și de la mine, se încăpățânează Hani, să dea Domnul ca acesta să fie puloverul care îi va plăcea cel mai mult, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
a fost făcută, este greu chiar și când este ușor, oftez, indiferența ei mă deprimă, deși lucrurile au mers ușor, nu a fost nevoie de discuții interminabile, de explicații, de consolări și încurajări. Ea scoate un pachet de țigări din dulăpiorul ei și mă servește, hai să ne mișcăm puțin, o ajut să meargă până la locul pentru fumat, iar în momentul în care trecem pe lângă salonul nou-născuților, nu aruncă în direcția aceea nici măcar o privire, trece prin fața bebelușilor frumos aranjați, înfășurați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
nu-ți dai seama. A! Ca să vă spun adevărul... Era tulburat. Ochii i se făcură mici În spatele ochelarilor. Nu am păstrat fotografiile acestea În camera mea. Știți, v-am vorbit ieri despre o cameră obscură Închiriată. Domnul Nemuro avea un dulăpior acolo... era numai al lui. Dacă-i dulăpior, are și cheie, presupun. — Bineînțeles, ca toate dulăpioarele... — Cum l-ai deschis? — Cu șperaclul... știți... cunoștința asta a mea... stăpînul atelierului... — Vrei să spui că l-ai deschis fără permisiunea nimănui? — De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
adevărul... Era tulburat. Ochii i se făcură mici În spatele ochelarilor. Nu am păstrat fotografiile acestea În camera mea. Știți, v-am vorbit ieri despre o cameră obscură Închiriată. Domnul Nemuro avea un dulăpior acolo... era numai al lui. Dacă-i dulăpior, are și cheie, presupun. — Bineînțeles, ca toate dulăpioarele... — Cum l-ai deschis? — Cu șperaclul... știți... cunoștința asta a mea... stăpînul atelierului... — Vrei să spui că l-ai deschis fără permisiunea nimănui? — De fapt am găsit decupajul din ziar În dulăpior
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
În spatele ochelarilor. Nu am păstrat fotografiile acestea În camera mea. Știți, v-am vorbit ieri despre o cameră obscură Închiriată. Domnul Nemuro avea un dulăpior acolo... era numai al lui. Dacă-i dulăpior, are și cheie, presupun. — Bineînțeles, ca toate dulăpioarele... — Cum l-ai deschis? — Cu șperaclul... știți... cunoștința asta a mea... stăpînul atelierului... — Vrei să spui că l-ai deschis fără permisiunea nimănui? — De fapt am găsit decupajul din ziar În dulăpior. Nu considerați că-i foarte important? E de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
dulăpior, are și cheie, presupun. — Bineînțeles, ca toate dulăpioarele... — Cum l-ai deschis? — Cu șperaclul... știți... cunoștința asta a mea... stăpînul atelierului... — Vrei să spui că l-ai deschis fără permisiunea nimănui? — De fapt am găsit decupajul din ziar În dulăpior. Nu considerați că-i foarte important? E de la sfîrșitul lui iulie sau Începutul lui august... exact perioada În care a dispărut domnul Nemuro. Cred că i-a venit ideea citind articolul. Poate că s-a gîndit că la optzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
mea, dacă ai ști... Va veni timpul să-ți povestesc și vei înțelege că... am fost la un fir de păr să nu ne mai găsim vreodată..., dar... Mariana aduse cât a putut de repede câteva feșe mici sterilizate din dulăpiorul cu medicamente. Era înduioșată și abia reușea să-și stăpânească lacrimile ce o încercau, spre deosebire de Iulia, care le lăsa să se rostogolească până la colțurile gurii și abia atunci le ștergea cu batista. Ea privea cu duioșie ce se întâmplă în fața
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
reușea să-și ducă la bun sfârșit gândul, deși părea că se bucură cu toată ființa era de fapt atâta umilință în izbânda ei ascunsă! Carmina își unse o felie de pâine cu zacuscă de vinete, mușca, mesteca, privea în dulăpiorul cu vase, ceștile desperecheate întoarse cu fața în jos pe farfurioară. Ba o să mă duc, spuse, o să mă duc până se termină de cules via. O să mă duc. Tatăl își tampona buzele cu șervețelul. Ridică privirea către fereastră. Caisul își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
lor se găseau două birouri și două scaune, dispuse astfel încât ocupanții camerei să poată învăța spate-n spate. În partea stângă a ușii se aflau două paturi de campanie. Mobila era solidă și extrem de simplă, incluzând de fapt doar două dulăpioare, câteva rafturi prinse în perete și o măsuță mică pentru cafea. Oricât ai fi fost de generos în aprecieri, tot nu puteai califica un asemenea locșor ca fiind poetic. Pe majoritatea rafturilor din camere se găseau radiouri, uscătoare de păr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
noptiera de lângă pat se afla o sticlă cu apă, un pahar, o farfurie și un ceas mic. Midori a scos dintr-o sacoșă de sub masă o pijama și lenjerie curată, le-a netezit cu mâna și le-a așezat în dulăpiorul de lângă ușă. La fundul sacoșei mai erau două grepfruturi, jeleu de fructe și trei castraveți. — Castraveți? Ce naiba caută aici? întrebă Midori. Doar i-am spus surorii mele la telefon ce să cumpere și sunt sigură că nu am pomenit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
foame teribilă după ce trăncănisem atât. Nu mâncasem aproape nimic la micul dejun, iar prânzul doar pe jumătate. Îmi părea rău că n-am mâncat ca lumea de prânz, dar regretele nu-mi erau de nici un folos. M-am uitat în dulăpior să văd dacă e ceva de mâncare, dar n-am găsit decât o cutie cu alge de mare, niște picături de tuse și sos de soia. În sacoșa din hârtie erau castraveți și grepfruturi. Dacă nu vă deranjează, am să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
ca să mai poată fi Înțeleasă. Era doar un chițăit jalnic. — Parc-ați fi o pereche de șobolani, le comunică Barnes cu satisfacție. Ted Își Îndreptă privirea spre difuzor și guiță ceva. Dacă vreți să vorbiți, folosiți laringofonul. Îl găsiți În dulăpiorul de sub bancă. Norman găsi dulăpiorul și-l deschise. Metalul scrâșni puternic, ca o cretă pe tablă. Toate sunetele din incintă erau ascuțite. În dulăpior văzu două pernițe negre din plastic cu curele pentru gât. — Treceți-le pe după gât. Așezați pernițele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
Era doar un chițăit jalnic. — Parc-ați fi o pereche de șobolani, le comunică Barnes cu satisfacție. Ted Își Îndreptă privirea spre difuzor și guiță ceva. Dacă vreți să vorbiți, folosiți laringofonul. Îl găsiți În dulăpiorul de sub bancă. Norman găsi dulăpiorul și-l deschise. Metalul scrâșni puternic, ca o cretă pe tablă. Toate sunetele din incintă erau ascuțite. În dulăpior văzu două pernițe negre din plastic cu curele pentru gât. — Treceți-le pe după gât. Așezați pernițele la baza gâtului. OK, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]