351 matches
-
de la mine. Sunt foarte recunoscătoare, vă rog să mă credeți. Reușesc o grimasă pe post de zâmbet. Ați fost foarte amabili că mi-ați permis să vă inoportunez. — Vorbește o engleză impecabilă, nu ? Eddie ridică din sprânceană către Trish. — E englezoaică ! spune aceasta triumfătoare, de parcă ar fi scos un iepure din pălărie. Înțelege tot ce-i spun ! Îmi scapă ceva aici. Ce se întâmplă oare, par străină ? — Facem turul casei ? Eddie se întoarce spre Trish. Îmi stă inima. Oamenii care fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Mi-au dat chiar și o periuță de dinți, după ce am inventat o poveste cu „geamantan furat în tren”. Ultimul lucru pe care mi-l amintesc înainte să cad lată este imaginea lui Trish înnebunită de fericire la telefon. „E englezoaică !” am auzit-o spunând. „Da, vorbește engleza perfect ! E țais. Are diplomă în cordon-bleu !” Va trebui să le spun că am mințit de la un capăt la altul. Se aude o bătăie în ușa mea și tresar speriată. — Samantha ? Pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
discret. Fata mea mă aduce la disperare. Nu știe să gătească și nu înțelege nici o vorbă din ce-i spun. — A venit pur și simplu la interviu ! îi răspunde Trish, tot în șoaptă, încă trandafirie la față de plăcere. Cordon bleu ! Englezoaică ! Nu ne-a venit să credem ! Mă privesc amândouă de parcă aș fi nu știu ce animal rar cu coarne în creștetul capului. Nu mai pot să suport. — Să vă fac niște ceai și să vi-l aduc în seră ? spun disperată. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
dă pentru asta, o să‑i scriu lui Catherine Zeta Jones. Fiindcă trebuie să aibă nevoie de o cascadoare care s‑o dubleze, nu? Și de ce să nu fiu eu aceea? De fapt, mai mult ca sigur că ar prefera o englezoaică. Poate că o să‑mi dea telefon să‑mi spună că îmi urmărește de mult aparițiile la televiziune și și‑a dorit tot timpul să mă întâlnească! Dumnezeule mare! Nu‑i așa c‑ar fi super? Probabil că ne‑am înțelege
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
nu‑mi pasă. Atâta timp cât sunt haine de designer de vânzare, altceva nu‑mi trebuie să știu. Ajungem la un stop, plătesc șoferului, având grijă să‑i dau un bacșiș de 50 la sută ca să nu zică că sunt vreo turistă englezoaică zgârcită, și, cu inima tresăltându‑mi, cobor. Și, trebuie să recunosc, prima impresie nu e prea grozavă. Sunt pe o stradă plină de fațade neinspirate de magazine și de clădiri de birouri. Pe cartonaș scria că vânzarea este la numărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Cu excepția cailor. Colțurile gurii i se ridică ușor, câțiva milimetri, într‑un zâmbet - deși restul feței îi rămâne imobilă - și eu izbucnesc înr‑un râs isteric. Asta‑i foarte bună! Colega mea de apartament iubește caii. Dar și dumneavoastră sunteți englezoaică, nu? Și arătați absolut... imaculat! Sunt foarte încântată că am reușit să‑i strecor un compliment subtil, însă zâmbetul lui Elinor dispare subit. Se uită la mine cu o figură impenetrabilă și îmi dau brusc seama de la cine a moștenit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
a fost... Al dracului Bazil! A pus suc de roșii, dar nu e rea. Zurliul face și asta, așadar zurliul știe și asta. — Vasile gătește excelent. Da’ nu-l lasă Jeny. Să-l vezi cum calcă rufele. Extraordinar, ca o englezoaică de la curtea reginei. Iar când gătește, e perfect. Numai că la el nu are același efect terapeutic ca la Jeny. Deși îi face bine și lui, sunt sigur. Ți-am spus, gospodăria îl ocupă, îl liniștește. — Și bacșișurile. Lasă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
blugii mei magici și un tricou obișnuit. Așa, Jake o să aibă o surpriză plăcută când o să mă dezbrace, fiindcă lenjeria este mult mai provocatoare decât se așteaptă. Nu sunt așa obsedată cum par. Ce-ar fi să considerăm că toate englezoaicele sunt niște maniace?! Toate petrecem mult timp proiectând weekenduri romantice perfecte, care rămân de cele mai multe ori simple iluzii. Dacă avem norocul să facem o excursie la mare cu un bărbat care ne aprinde focul în șemineu fără să fie nevoie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1970_a_3295]
-
multă vreme. Capitolul unsprezece ― EȘTI FRUMOASĂ!! îmi spune e-mail-ul de pe ecran. Nu-mi venea să cred când am primit poza ta, ai zis că sunt prea bun ca să fiu adevărat, dar tu arăți ca un model! Nici nu știam că englezoaicele pot arăta atât de bine! Chiar mi-ar plăcea să-ți aud vocea, ce-ai spune să vorbim la telefon? Înțeleg dacă nu vrei să-mi dai numărul tău, așa că ți-l dau eu pe al meu. Poate mă suni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
vreodată, dar poate că mă înșel și poate că e sincer nedumerit. ― Păi, ai putea să încerci să-i fierbi. Sau să-i faci în stil italian: să-i dai prin ou și făină și apoi să-i prăjești. ― Ești englezoaică! spune el, luând o poziție mai relaxată. De unde ești? ― Din Londra. ― Bine ai venit în Los Angeles. Ia spune, n-ai vrea să-mi și arăți cum să-i gătesc, ce zici? Acum e rândul lui să ridice dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
da. N-ai crede dacă ți-aș spune că acum ăsta e singurul meu viciu, nu? ― Sună plictisitor. ― Am un sentiment groaznic că ai putea avea dreptate, i-am spus eu, întinzând mâna. Eu sunt JJ. ― Lauren. Și tu ești englezoaică, nu? Am dat din cap. ― De unde ești? ― Din Londra. ― Și eu. Din ce zonă? ― Kilburn. ― Glumești! Pe ce stradă stai? ― Pe Mapesbury. O știi? ― Dacă o știu? Incredibil, dar eu stau pe Avenue. ― Doamne, ce mică e lumea. ― N-aș
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
aici, și la un moment dat, ajungi să cunoști lumea. Nu că l-aș cunoaște pe superbul Brad, nici măcat nu s-a uitat la mine, dar am auzit pe cineva spunând la un moment dat că vorbește cu o englezoaică pe care a întâlnit-o pe internet sau ceva de genul ăsta. ― Păi, cred că asta-s eu, recunosc eu, și mă fac mică. ― De ce pari așa jenată? ― Sună așa de aiurea, să întâlnești pe cineva pe net. ― Nu, deloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
vinovat. ― N-am vrut. Scuze. ― Hei, stai liniștită. O să fie bine. În seara asta vreau să mă agit în jurul tău, și cred c-o să-ți placă restaurantul, e franțuzesc, așa că ar trebui să-ți amintească de casă. ― Dragă, eu sunt englezoaică. ― Știu asta, râde el, dar Franța, Anglia, Italia - sunt toate în Europa. ― Știu asta, râd și eu, și ne spunem la revedere. Nu trebuie să le ținem companie lui Brad și Jemimei la yoga. Poate doar ca să aruncăm o scurtă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
spune Lauren. Mă gândeam că am exagerat, dar e evident că și tu te-ai gândit la fel. Acum putem să ne dăm drumul și să luăm orașul ăsta pe sus. ― Crezi că-și poate da seama cineva că suntem englezoaice? Stăm una lângă cealaltă în fața oglinzii din hol. ― Sincer, nu știu, spune Lauren. Aș spune că de la gât în sus arătam ca două tipe din California, dar de la gât în jos, împodobite așa, suntem la fel de englezoaice precum ceaiul cu biscuiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
seama cineva că suntem englezoaice? Stăm una lângă cealaltă în fața oglinzii din hol. ― Sincer, nu știu, spune Lauren. Aș spune că de la gât în sus arătam ca două tipe din California, dar de la gât în jos, împodobite așa, suntem la fel de englezoaice precum ceaiul cu biscuiți, ceea ce nu poate fi decât de bine. ― Ce vrei să spui? ― Americanilor le place la nebunie accentul nostru ciudat. Cât de calină poți să fii? Îmi trag accentul cel mai englezesc posibil și spun: ― Ploaia în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
un copil, să mă simt păzită și în siguranță, pentru prima oară de nu știu când. ― Ce zici de o ceașcă de ceai cald și dulce? spune ea în cele din urmă, iar eu încuviințez din cap. ― Ești atât de englezoaică, reușesc eu să articulez cu un zâmbet slab, când Lauren vine înapoi cu două căni aburinde. ― Nu sunt chiar atât de englezoaică. N-ai să vezi lapte sau zahăr, ci doar înlocuitor de lapte degresat și îndulcitor. Deci, spune ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
ceai cald și dulce? spune ea în cele din urmă, iar eu încuviințez din cap. ― Ești atât de englezoaică, reușesc eu să articulez cu un zâmbet slab, când Lauren vine înapoi cu două căni aburinde. ― Nu sunt chiar atât de englezoaică. N-ai să vezi lapte sau zahăr, ci doar înlocuitor de lapte degresat și îndulcitor. Deci, spune ea și se așază, ce s-a întâmplat? Îi spun. Totul. Lauren rămâne cu gura căscată, iar când am terminat, mă uit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
aranjează niște interviuri. Atât e de ușor. Chiar încep să mă simt mai bine. Mult mai bine. ― Și între timp, când nu lucrăm, adică mai tot timpul, noi două o să ne distrăm. Dă-i naibii de bărbați. Noi suntem două englezoaice superbe, iar lumea e la picioarele noastre. ― Da, spun eu, și-mi ridic cana. Lumea e la picioarele noastre. Beau pentru asta. ― Deci, spune Lauren, ce zici să începem diseară? ― Ce să începem? ― Să ne simțim bine. ― Vrei să spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
la două luni îi primeam lungile scrisori scrise într-o engleză ciudată, care îmi aducea în minte, plină de vioiciune, conversația lui zgomotoasă, entuziastă și presărată cu nenumărate gesturi. Puțin înainte de a mă duce la Paris, se căsătorise cu o englezoaică și acum se instalase într-un atelier din Montmartre. Nu-l mai văzusem de patru ani și nu-i cunoscusem nevasta. XIX Nu-l anunțasem pe Stroeve de sosirea mea, și când am apăsat pe butonul soneriei de la atelierul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
sau că ar fi putut fi vreodată amuzantă, dar în seriozitatea sa gravă era ceva care-mi stârnea interesul. Felul ei rezervat de a fi era puțin misterios. M-am întrebat de ce s-a căsătorit cu Dirk Stroeve? Deși era englezoaică, nu puteam s-o categorisesc foarte exact și nu era evident cărei clase sociale îi aparține și nici ce fel de educație a primit sau cum a trăit înainte de căsătorie. Era foarte tăcută, dar când vorbea avea un glas plăcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
era copilul din ultimul ei mariaj, unul net inferior celui dintâi. Înainte de tatăl lui Dan, se căsătorise cu un tip care câștigase o avere din comerțul cu șerbet. Avea silueta clasică, în formă de pară, pe care o capătă vrând-nevrând englezoaicele dintr-o anumită clasă și cu o anumită dispoziție. Picioarele, niște tuburi uluitoare, erau îmbrăcate în ciorapi de nailon într-o nuanță caramel specifică. Drept urmare, impresia pe care o lăsau aceste picioare lipsite de genunchi sau tendoane era că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
vaginul uneia era lângă gura celeilalte, surori condamnate de o bucată de carne la o partidă eternă de cunnilingus; penisul unui bărbat absolut normal prezenta un alt penis de bărbat absolut normal, crescând în unghi drept din primul; o tânără englezoaică, deloc neatrăgătoare după canoanele provinciale, avea un clitoris de mărimea unei gulii. Numai că, indiferent câte pagini răsfoia sau câte dintre aceste anomalii acumula, Alan nu reușea să găsească nimic apropiat de situația lui Bull. Sigur, erau destui hermafrodiți, numai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
un om normal, dar mincinos. - Să zicem. - Păi și-atunci nu-ți place să trăiești? - Ba da. Ba da. Și-mi place să fut. Și nu numai, stai că acum îmi dau seama. Îmi place și să iubesc, îmi plăcea englezoaica aia la nebunie, aș fi vrut s-o iubesc pe bune, acum îmi pare rău că am bubuit la Marks & Spencer. Puteam până la urmă să-i fi dovedit că sunt mai bun ca mustăciosul ăla bășit. - Păi vezi, bă? Păi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
pervazul ferestrei mele o nuia! Încă de mică, aveam un temperament teribil. La cinci ani am căpătat o chelfăneală memorabilă pentru că nu voiam să încalț ghete negre, ci... albe. Pe atunci copiilor nu li se cerea părerea. Miss Buckley, guvernanta englezoaică, mă biciuia adesea cu o curea peste picioare. Eram un copil zburdalnic, plin de vitalitate, dar nu eram rea. Totuși, în tr-o seară, exasperată de pedepsele lui Miss, i-am umplut patul cu vreo zece lipitori. A fost o răzbunare
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
aparținea unui domeniu nobiliar la care ridicase pretenții niciodată satisfăcute. Fusese nevoit să fugă În Anglia pentru a scăpa de ghilotină, dar revenise În Franța după Înfrângerea lui Napoleon. Fiul său, Louis-Mathurin, tatăl lui George, o cunoscuse pe soția sa englezoaică la Paris, unde se și căsătoriseră, deși Henry nu Înțelese niciodată cum ajunsese familia ei să locuiască acolo. George Du Maurier crescuse În suburbia pariziană Passy, făcând des călătorii pentru a-și vizita rudele din Anglia, și avea amintiri frumoase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]