594 matches
-
materia și timpul. Bunătatea și justețea dumnezeiască sunt infinite, răutatea este terestră, proprie doar ființei umane. Sf. Augustin și-a manifestat de la început interesul față de problema păcatului originar. Psihologia sa a făcut referire repetată la acest fenomen. În paginile Confesiunilor, entuziast (cf. Mueller), el se întreabă asupra facultăților mentale proprii ale omului, asupra "frumuseții corpurilor, fie cerești, fie terestre", dincolo de care se află adevărul, imuabilul. El a evidențiat eforturile necesare pentru a depăși seducțiile exercitate asupra organelor de simț, necesitatea de
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
care depinde afecțiunea pe care o purtăm oamenilor și atenție deosebită „frumuseții fizice” ca sursă a simpatiilor și preferințelor tipului de perteneri pe care și-i doresc femeile și bărbații. Cândva, cineva spunea într-o altă carte: „Lumea este a entuziaștilor care nu se înfierbântă”. Emoțiile noastre au un rol important în procesul de adaptare la mediul social. Pe lângă faptul că emoțiile ne atenționează atunci când ne lipsește ceva sau ne ajută să tragem niște semnale de alarmă atunci când ne deranjează comportamentul
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
care o va exprima despre nuvela Duduca Mamuca de B.P. Hasdeu. În Schițări de literatură română (1859) ori în Schițe de istoria literaturei române (1885), în articole, ca și în conferințele de la Ateneul Român, U. se manifestă ca un popularizator entuziast al mișcării literelor autohtone, al perioadei vechi cu deosebire, opinii teoretice mai largi, dar de un eclectism dezarmant, aflându-se în De clasicism, romantism și realism (1865). Afirmațiile exagerate, bombastice privind valoarea unor scriitori români, inflamația retorică, confuziile, inadvertențele i-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290374_a_291703]
-
apropie sfârșitul lor pedepsitor 7. Tonul milenarist amintește de „Marea Instaurare a Științelor” a lui Francis Bacon. Oare el a scris sau numai a inspirat cele două manifeste? „Frații invizibili” au fost căutați, dar nu au fost găsiți niciodată. Câțiva entuziaști au încercat să intre în legătură cu ei, dar nu au reușit. Calea cea mai firească era aceea de a răspunde în scris apelurilor rozicruciene. Dar, după vâlva făcută, „frații R.C.” s-au ascuns din nou. Au trecut în starea pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
și educația globală; hidden curricula desfășurate la nivel local și la nivel global prin televiziune; formarea „omului total” ca model sociouman dezirabil pentru o lume integrată economic, informațional și (poate!) politic și religios ș.a. Există, bineînțeles nu doar apologeți și entuziaști ai acestui „viitor luminos” obținut prin curricula globale și educație standardizată la nivel mondial, ci și critici virulenți care condamnă aceste evoluții, considerându-le simptome ale unei catastrofe pedagogice realmente mondiale și care va antrena prăbușirea întregii civilizații omenești. Ne
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
de dinamica formelor literare, capabil să însuflețească erudiția și să problematizeze dosare de creație ce păreau ireversibil clasate. Utilizând comparatismul pe scară largă și morfologia genurilor, lucrarea vizează recontextualizarea Țiganiadei în plan european, scoțând în relief originalitatea scriitorului român. Primită entuziast de critică, monografia a devenit un reper în domeniu. În 1978 P. publică studiul Eminescu. Modele cosmologice și viziune poetică (reeditat postum de Ioana Bot, în 1994, cu titlul propus inițial de autoare: Eminescu, poet tragic), primul dintr-o serie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288787_a_290116]
-
im)pacientul cititor. Inventată de el, cheia în care se exprimă "lumea" lui Caragiale ascultă de o rețetă inefabilă, comică pînă la frison. O lume care se repetă, într-o operă care se autocitează ar fi pierdut pe drum mulți entuziaști. De ce nu se întîmplă niciodată așa? Atracția pe care o exercită, tiranic, textul lui Caragiale spune ceva despre măsura veritabilei magii cu care el își "răpune"cititorul. O bună parte din această putere vine din faptul că autorul respiră cu
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
l-ai putea gîndi decît cu stimă. Poate că a noastră cultură română nu e prea pregătită pentru a recepta orice poezie. Vorbesc atîția despre Olson, Eliot, Levertore sau Pound, cu admirație, dar sînt convins că aproape nici unul dintre acești "entuziaști" nu pricep nimic din ei, nu-i receptează profund. Ne trebuie mult bun-simț pentru această constatare. Eu continuu să cred că poezia trebuie citită numai în original, că traducerile nu fac decît deservicii POEZIEI. Deci, să învățăm cît mai multe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
to be"!). Presa uruguayană de dreapta avea să-l "mitralieze" pe tânărul ministru cubanez abia împlinise 33 de ani deși acesta reușise să adune, la 17 august, la o conferință pe teme economice la Universitatea din Montevideo, peste 4000 de entuziaști, majoritatea rămași în stradă, mai mult decât oricare politician local! În legătură cu intervenția sa la Conferința de la Punta del Este două comentarii ale "presei imparțiale": "El Pais": "Două ore și 11 minute în care Guevara a spus ceea ce în mod normal
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
școli psihiatrice din țară (București, Iași, Cluj, Timișoara). Prin urmare, noi, recuperatorii din acest spital, am avut în decursul timpului contribuții demne de luat în seamă. Majoritatea dintre noi, care mai vechi, care mai noi, eram la fel de harnici și de entuziaști, deprinși să pună mult suflet în această meserie grea, dar frumoasă, umană și pe care cine o îmbrățișează, pleacă din ea, de regulă, direct la pensie. Nimeni nu poate fi tânăr la infinit, după cum nu poate trăi la infinit. Bătrânețea
Frânturi din viaţa unui medic by Popescu Georgie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1175_a_1888]
-
dintre absolvirea Institutului și plecarea la New York. GB: Pofta ta de lucru era impresionantă și la televiziune. Aveai toată energia Începuturilor și ai putut profita și de momentul propice al parțialei libertăți de creație de la sfârșitul anilor ’60. Am pornit entuziast În prima mea aventură filmică să realizez un ciné-verité la Brașov, la Începuturile Cerbului de Aur, festivalul pe care tineretul acelor ani Îl aștepta cu frenezia cu care ar fi mers la cel mai sexy concert rock. În prima zi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
adică să devin una cu noul tot al cărui element constitutiv începusem să mă simt. Trăiam într-o altă frecvență, era minunat! Minunat a fost câtă vreme m-am lăsat purtat de val, câtă vreme picătura ce eram se avânta entuziast spre larg, uitând de imperfecțiunile ființei umane din care provenea. Și, totuși, picătura divină era inițiată pe imperfecțiunea recunoscută a unei obișnuite ființe umane. O ființă umană creată perfect de către Dumnezeu, cu toate însușirile dăruite, dar și cu... slăbiciunile caracteristice
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
cu multe suișuri și coborâșuri, pe durata unei jumătăți de veac, sarcina realizării bibliografiei critice a acesteia se impunea cu acuitate. De altfel, o primă încercare în demararea unei atari întreprinderi, de anvergură, avem în 1976, când un colectiv de entuziaști cercetători semnează, la Editura Academiei Române, un prim volum, nu prea bine inspirat însă în planul de abordare a cercetării, ceea ce a făcut ca acțiunea să rămână blocată la acel nivel. Dar, pornind de aici, după cum ne încredința la vremea potrivită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
cu antena improvizată din so miera patu lui meu. Degeaba! Veacul nostru Îmbătrânește văzând cu ochii și nici o emoție sau uimire de acest fel nu mai e astăzi cu putință ca În climatul, plin de candori, al primului său pătrar, entuziast după invenții și experiențe neverosimile, dar totuși realizabile. Cum fu - aproximativ și glumeț - acea experiență sau prin soare băiețească din redacția Noii Reviste Române de prin 1912, când m-a ajuns o carte poștală anume adresată mie de prietenii din
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Femeile de rând sau moftu roase se răsfață În plină lume la o masă scumpă, Într-o grădină pretențioasă de vară. Însă femeile de mare soi iubeț, cu fantezie și cu gust al pitorescului, al ineditului, Îți cedează bucuroase, palpitând entuziast și coapte pentru dragoste, după o seară petrecută În confidențe calde la vreun colț de cârciumă cunoscută numai de tine, cu rinichi de vițel de lapte fâlfâind pe talerul de lemn, brânză albă, roșii și ardei grași la gheață și
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
când în când păreau că privesc lung în depărtare drumul spre un viitor ce urmau să-l parcurgă pe o cale necunoscută. Alin privi cerul ca pe ceva nou și dulce, apoi luă o cutie de chibrituri și scrise cu entuziast un mesaj „Bine ai venit în pribegie!”, aducându-și aminte cu duioșie de Carlina și de cum îl povățuise ea să meargă în lume ca să-ncerce „marea cu degetul” că nu se știe niciodată ce ai putea descoperi. Le adună din
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
Criticul a refuzat invitația, invocând schimbarea regimului său de viață, ajuns la un stadiu aproape ascetic și la fuga de orice mondenități. Am insistat cu încăpățânare, căci nu mi-l puteam imagina pe Nego decât așa cum îl cunoscusem pe vremuri: entuziast, vivace, monden; nu mi-l puteam închipui decât tânăr, veșnic tânăr și deci neatins de aripa plecată a bătrâneții. Cu o încăpățânare și mai mare, el a găsit alte și alte pretexte de refuz; când toate au fost, pe rând
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
-mi mamă apela mereu la doctori și se întorcea cu taică-meu, după „raclaj“, palidă și prăpădită, iar ca licean într-a treia ori a patra am fost întrebat dacă aș vrea o soră sau un frate și, oricât de entuziast și stăruitor am răspuns că da, nu mi s-a împlinit dorința: doctorii s-au opus categoric. Drept recunoștință pentru suferințele provocate de nașterea mea, eu respinsesem deja, ca sugaci, îmbelșugatul lapte matern, astfel că maică-mii i s-a
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
ofițer în armata română care, după înfrângerea Puterilor Centrale, a ocupat Transilvania, jurase - în vibrantul său patriotism - să ia de soție pe prima fată ardeleancă pe care o va cunoaște în înaintarea prin provincia eliberată. Într-o gară, din rândurile entuziaștilor veniți să-i întâmpine pe eliberatori, s-a desprins domnișoara în costum național, care, întinzându-i un braț de flori, l-a sărutat pe obraji și care nu era altcineva decât Miți, sora scriitorului din București. În 1940, când s-
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Teodor Vârgolici, Călătoriile lui Iosif Vulcan, ALA, 1995, 255; Valentin Chifor, Caleidoscop critic, Oradea, 1996, 131-144; Datcu, Dicț. etnolog., II, 283-284; Rusu, Membrii Academiei, 563; Mihai Cimpoi, Critice, I, Craiova, 2001, 32-42; Dicț. scriit. rom., IV, 818-820; Cornelia Ștefănescu, Un entuziast: Iosif Vulcan, RL, 2003, 28. G. D.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290664_a_291993]
-
Rădășenii și sărbătoarea sfântului Mercorie. După mulți ani (în 1925), un Sadoveanu patetic, larg închis efluviilor naturiste și dispunând de o excepțională memorie senzorială rememorează mișcat: "Beldiceanu a murit și primăvara aceasta mi l-a evocat, așa de tânăr, de entuziast, de idealist și de bun. El e în pământ și privighetorile cântă iarăși la pârâul lui Faur. Nimic din el n-a mai rămas acolo. Va muri peste puțin și această amintire." E de presupus că Sadoveanu-poetul asistase la o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
am dus cu Nicușor Beldiceanu și cu Neculai Dunăreanu, noaptea pe la două ceasuri, lună plină, înspre iazul de la morișcă și cântau privighetorile pela pârăul lui Faur. Beldiceanu a murit, și primăvara aceasta mi l-a evocat, așa de tânăr, de entuziast, de idealist și de bun. El e-n pământ, și privighetorile cântă iarăși la pârăul lui Faur. Nimic din el n-a mai rămas acolo. Va muri peste puțin și această amintire. Când, într-o primăvară am ieșit la soare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
consolează astfel cui stă să-l asculte: „Important e ce se întîmplă cu noi, cu copiii noștri, cu nevestele noastre. Fraților, - și privirea i s-a îndreptat, pentru aprobare, spre Gavrilovici, zelosul tip - vedeți că societatea n-are nevoie de entuziaști?” Să fim serioși: el din pur entuziasm s-ar fi dus acolo!... Sala de lectură numărul 1 a Bibliotecii Academiei are trei rînduri de mese. Cu o săptămînă în urmă, în după-amiaza zilei de 4 martie 1977, ocupam un loc
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
Întorși în țară, au făcut cu avionul un tur al marilor orașe, care i-au primit mai ceva decât romanii pe Cezar întors victorios din Galia. La Rio, au fost întâmpinați de la aeroport de nu mai puțin de două milioane de entuziaști, care ar fi fost în stare să-i ducă pe brațe cu tot cu avion. După meciurile excelente ale echipei noastre contra Columbiei și Argentinei, posibili rivali ai Braziliei în fazele următoare, am avut parte în fața Consulatului de manifestații de simpatie și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
Talleyrand nu era un Warwick politic: puterea care surpă și înalță tronuri lipsea brațului său. Nătângi imparțiali spun: „Suntem de acord, era un om profund imoral; dar câtă dibăcie!“ Vai, nu! Trebuie pierdută și această speranță, atât de consolatoare pentru entuziaștii săi, atât de dorită pentru amintirea prințului, speranța de a face din Domnul de Talleyrand un demon. În afară de anumite negocieri de rând, în conținutul cărora avea abilitatea de a da întâietate interesului său personal, Domnului de Talleyrand nu trebuia să
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]