380 matches
-
este infinit mai complex decât versiunea sa caricaturizată, larg difuzată prin intermediul televiziunii. Din punct de vedere strict juridic, faptele sunt dincolo de orice echivoc. Convins că îl are pe diavol în ea, preotul a supus o tânără măicuță unui ritual de exorcizare. În urma tratamentului foarte dur, aceasta a murit. Cine ar fi putut fi martorul apărării într-un asemenea proces? Diavolul însuși. Dar cum ar fi putut fi adus în apărarea preotului, un astfel de martor, dintr-o altă dimensiune a universului
Fețele profane ale sacrului by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7955_a_9280]
-
fi putut fi adus în apărarea preotului, un astfel de martor, dintr-o altă dimensiune a universului? Din punctul său de vedere, preotul nu are ce să își reproșeze: nu a făcut decât să respecte cu strictețe etapele ritualului de exorcizare. Dacă Necuratul și-ar fi făcut apariția la tribunal, și-ar fi târșâit picioarele până în boxa martorilor și acolo ar fi pițigăiat, da, domnilor, am intrat în fata aceea și dumnealui, adică inculpatul, nu s-a lăsat până nu m-
Fețele profane ale sacrului by Tudorel Urian () [Corola-journal/Journalistic/7955_a_9280]
-
spații și timpuri fragmentate, sparte de anumite impacte cu anumite părți ale realității și ale subconștientului, o încercare, pînă la urmă, de descifrare a intervalului vieții parcurs brutal. O încercare de terapie prin povestire, prin verbalizare a celor săvîrșite, o exorcizare pentru ca Isbjörg să aibă puterea să trăiască. Se poate asta? Răspunsul îi aparține fiecărui spectator. Am căutat împreună cu actorii un text care să spună o poveste interesantă și pentru noi, și pentru cei care trăiesc, ca și noi, într-o
Faptul divers by Marina Constantinescu () [Corola-journal/Journalistic/13937_a_15262]
-
jurnalele de actualități se înscrie în seria faptelor abominabile, este individualizat de către artiști prin apropiere de concretul sensibil. Violența, lipsa de decență nu sunt ale piesei, ale regiei sau ale actorilor, ci ale vieții și ficțiunea scenică devine pură prin exorcizare, prin mărturisirea acestui rău. Spectacolul se desfășoară fluent și am admirat coeziunea micului grup de actrițe, solidare în momentele evoluției de grup, știind să se retragă cu grație pentru a ridica la plasă mingea necesară performanței individuale. Așa cum se exprimă
Monoloagele vaginului de Eve Ensler by Magdalena Boiangiu () [Corola-journal/Journalistic/15053_a_16378]
-
Și, de acolo, de undeva, Nenea Anghelache, «cuminte», ne face cu ochiul!”. Dintr-un atare punct de vedere însuși carnavalul, care e un fundal lesne de constatat al creației caragialiene, n-ar constitui decît un ritual cu finalitatea ocultă a exorcizării răului, a anihilării celor șapte păcate fundamentale, ritual așadar izvorît din teama unor pedepse. În sprijin e citat John Bossy: „Carnavalul era un bărbat gras; în timpul sărbătorii era obligatoriu să se mănînce mult, mai ales lucruri grase, cum ar fi
Caragiale între contraste by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/3691_a_5016]
-
de-a face cu Diavolul, au întîlnit de fapt metamorfoza lui în ființe omenești. Urmarea a că în loc de Dracul cu majusculă avem de-a face cu surogate mai placide, forme larvare posedate de spirite malefice. De aici tot cortegiul de exorcizări și practici apotropaice servind la alungarea Nefîrtatului, pe care Duquesne nu ezită a le descrie. A doua trăsătură e că, înainte de orice, Diavolul înseamnă inteligență fără suflet, adică perspicacitate infailibilă fără putință de a-și compătimi apropiații. Pe Diavol nu
Portret de drac by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2429_a_3754]
-
în afaceri, face pentru sporul casei, unește persoane despărțite. Garantează rezultatele. Tel. 0742905314, 461945. Viorel, din Buziaș, aș vrea să-i mulțumesc doamnei Rozica pentru că din 3 ședințe mi-a readus soția înapoi. Tel. 0742905314, 461945. Apelați cu încredere! Clarviziuni, exorcizări, previziuni. Profesioniști, rezultate imediate, în orice mediu. Diagnosticare la distanță, indiferent de țară. Programări, tel. 0256/436801, 0722200147, 0744528876. Alex, mulțumesc doamnei Ioana, vestită regină a magiei albe, lucrează cu plante și buruieni, apă sfințită, scoate argintul viu, dezleagă cununii
Agenda2004-3-04-publi () [Corola-journal/Journalistic/281961_a_283290]
-
evident străbătută de un flux de preocupări comune, de teme și abordări înrudite. Însă ceea ce-i unește pe tinerii prozatori brașoveni este mai degrabă inevitabilul unui parcurs existențial comun și nu o coerență a intențiilor estetice. Cei mai mulți scriu din nevoia exorcizării unor demoni personali imediați, cu un ochi întotdeauna deschis către realitatea brută de lîngă ei, iar ceea ce practică este o literatură a urgenței, a dramei existențiale curente. La modul brutal, prozele publicate de Interval se supun la două direcții radicale
Generația post-optzecistă by Iulia Popovici () [Corola-journal/Journalistic/13056_a_14381]
-
un mod de domptare a interiorității. Departe de-a fi lăsată să zburde în slobozenie, fantezia e supusă unui sever regim rațional care o acoperă cu o puzderie de semne de-o impecabilă exactitate. Negreșit e aceasta o modalitate de exorcizare a zonelor obscure ale ființei cu ajutorul instrumentului lingvistic: „Noi facem caz de așa-zisa «criză a limbajului» sau «a comunicării», cînd, de fapt, acesteia din urmă îi preferăm pălăvrăgeala, vorbăria vacuă, taifasul, radotage-ul fără noimă, die Gerede". Deși însuși verbul
Regulă și de-reglare (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6779_a_8104]
-
semințe (v. Feuerbach), îi pregătise lui Ghiță Dej o masă trăznet: țiganii diblari fuseseră urcați în copacii livezii. Păsări cîntătoare. Paradis terestru. Agonicul Luchian își amîna, eroic, dezordinea finală prin legarea pensonului de dreapta-i neascultătoare. Cea mai la îndemînă exorcizare a tartorului. Trecerea liniștit majestuoasă a Regelui Mihai pe bulevardul Ștefan cel Mare. În tumultul străzii. Ordinea firească a României eterne. Dezordinea se moștenește. Uitați-vă (uitați, cum zic teleaștii sudiști, ca și cum ne-ar îndemna să uităm), uitați-vă la
Ordinea - dezordinea by Val Gheorghiu () [Corola-journal/Journalistic/16154_a_17479]
-
ca experiență genetică însăși istoria filmului de doar un veac, dar cu un impact formidabil în conștiințe. Un impact comparabil cu cel al spectacolelor în aer liber din amfiteatrele anticilor provocatori de catharsis ori, la extrema cealaltă, cu adunările de exorcizare ale evului mediu inchizitorial. Fără doar și poate, autorii atrocelor atentate de maximă spectaculozitate s-au inspirat atît din scenariile marelui ecran, cît și din practicile micului ecran, livrînd satului planetar un mesaj care s-ar putea să nu fi
Festival în doliu by Irina Coroiu () [Corola-journal/Journalistic/15833_a_17158]
-
joc de provocări decadentiste, de exhibare calofilică, sub mistificatoare măști inițiatice, risipă de virtuozitate de tipul oricărei manifestări performante. Cutia cu bătrâni ar avea însă și atunci, cum afirmă de altminteri prefațatorul cărții, dl Dan C. Mihăilescu, un scop de exorcizare, caz în care ceea ce dânsul numește substanța reflexivă al fi elementul major al unei, în fond, meditații despre viață și moarte, despre plurisemia misterului. Cu riscul de a se pierde, cititorul prozelor dlui Andrei Oișteanu va admira oricum priveliștea de
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1748]
-
morții; hai să ne blastămăm și, care dintre noi amândoi o fi mai meșter, acela să ieie banii.” Ultima probă, a șasea, cifră ce îmbracă aceeași încărcătură simbolică a maleficului, asociat minciunii și răului în lume, este un model de exorcizare a răului prin logos. Apelul se face la copii, simboluri ale purității, pentru rostirea “blastămurilor părințești”, cu valoare incantatorie: “băieții încep a curge toți, care dincotro cu blastămurile părințești în mână.” În final se produce o demitizare a simbolurilor cu
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Ştefan Fînariu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_952]
-
narațiunea postumă a disculpării care va deveni manuscrisul Calvarului, dar cum va putea recupera și reconstrui șansa de a fi scriitor român din moment ce și-a pierdut creditul? Remus Lunceanu e proiecția unui Rebreanu ratat, având, în același timp, funcția unei exorcizări a răului și a nenorocului. Dar personajul fictiv impune, paradoxal pentru realismul consecvent al scriitorului, imaginea romantică a geniului fără noroc: „Sunt convins că am talent... Acum, la marginea prăpastiei, îmi pot îngădui toată sinceritatea. Da, deseori, în sufletul meu
De ce scria LIVIU REBREANU? by Ion Simuț () [Corola-journal/Journalistic/5872_a_7197]
-
n-o auzise niciodată. Dar pentru cei doi frați Schluter, cele patru versuri conțineau chiar esența fiorului înghețat al copilăriei. Văd luna, începu Karin, pe același ton cu mama ei, de pe vremea când poezioarele lui Joan Schluter nu erau încă exorcizări de diavoli. Iar luna... Ochii lui Mark se măriră, într-un val de înțelegere. Buzele sale se închiseră în jurul unei grimase pline de speranță. — Mă vede pe mine! — Domnul să aibă-n pază luna, îl asigură Karin, refrenul acela vechi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
O și recunoaște, subtil, personajul François Weyergraf în Franz și François, când spune că primele exerciții de scriere au fost scrisorile către bunica sa: „n-am găsit altceva să-i povestesc decât mărunțișurile petrecute în ultimele mele zile“. Romanul e exorcizarea relației cu tatăl său, Franz Weyergraf, cel care se isterizează când află că bunul său fiu catolic a citit Greața, „de parcă ar fi aflat că am vreo boală venerică“. În același timp, e lupta lui François (care la 50 de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2172_a_3497]
-
care obnubilează, prin taina răului, memoria confortabilului, o imagine care marchează rezolut un univers expresionist și sumbru, fără pedagogia iertării, fără șansa mântuirii, o confuzie absolută, un carusel mental, o lume văzută ca un iarmaroc excentric unde totul este posibil. Exorcizarea ar duce la pustiire, la nimicirea forței care stă la pândă în confruntarea tensionată cu iluzia. Însă transgresarea acesteia rămâne un deziderat, o speranță fragilă, al cărei contur poate fi ghicit uneori, la o clipire insidioasă din ochi, acolo unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
poze tragic-grotești, prin afișarea unor grimase care să ascundă golul cuvintelor. Cuvintele erau gropi în care cădea el, volpone. Cuvântul incendia propoziția toată. Și propoziția și fraza deveneau catastrofe. (Rondul de noapte) Sacrificarea cuvântului în favoarea obiectului numit duce la o exorcizare a acestuia din urmă din magma existenței, la o bestializare a lui: Se punea la cale o conjurație infernală a lucrurilor, fiecare te lua zălog, te îmbrâncea să-ți faci la galop testamentul, pașapoartele și rugăciunile și, odată atras în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
sunt originale, din Germania. Din plafon, Sfântul Ioan Botezătorul te urmărește în ce poziție te-ai afla. O mare de oameni la sfințire. Au venit și securiști. L-au otrăvit de 12 ori pe părintele Ilarion. Nebunie! Te mănâncă sfinții! - Exorcizarea este un sacrificiu făcut de preot? - Ai urmări mari... Ai bani, dar ce folos? N-ai liniște. Îți bagă dihonie în familie. Ce-ți place mai mult îți ia. Eu am avut opt păuni și toți mi-au murit. Citeam
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
Ersatz de nemurire, de o nemurire care nu poate fi obținută în termenii lumii de aici. Jurnalul meu nu este o luptă cu Timpul, nu este amprenta pe hârtie sau masca mortuară a vieții mele, ci un suprem exercițiu de exorcizare, de scoatere la aer și lumină a conținuturilor leneșe din mine, aruncate alandala într-o cămară fără ferestre, reziduuri enorme, adunate de-a lungul anilor prin amânări repetate ale momentelor când trebuia să fac curat. Din acest punct de vedere
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
jurnale de modă și reviste, de cutii cu desene, din cauza sumedeniei de discuri, perechi de pantofi, afișe făcute sul și prinse cu elastice, pungi de plastic pline cu scrisori. Pe perete agățase măști africane și himalayene care folosiseră probabil la exorcizarea unor boli mortale, măști alături de care portretul lui Van Gogh cu urechea tăiată sau Țipătul lui Munch erau de-a dreptul odihnitoare. Îi plăceau măștile acelea care se strîmbau, și cu siguranță că era singurul lor administrator, deoarece negustorii erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1977_a_3302]
-
prefăcându-le oasele în praf, dar în cazul lui nu crede că moartea ar fi necesară. În locul ei(deși va fi dureros) poate scoate spiritul rău afară. Lui Jonathan îi este teamă și-l imploră pe bătrân să nu facă exorcizarea. Vă rog, zice el nu sunt rău. Nu sunt vrăjitor. Dacă scoateți spiritul, nu mai rămâne nimic. Bătrânul îl bate pe umăr îmbărbătându-l, și-i întinde vasul său cu o băutură groasă, amară. Imediat ce ia o gură din ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
O vor desface iar în fâșii. Vor tăia (ca în propria carne vie) pasaje. Vor compune altele. Vor rescrie. Până atunci însă, refac acest drum. Umbre? Spectre? Poate. În strictul sens al cuvântului“. Experimentul Femeia în roșu are ca scop „exorcizarea“, desprinderea scriitorului român de vechile sale complexe. Adriana Babeți, Mircea Mihăieș, Mircea Nedelciu, Femeia în roșu, colecția „Fiction Ltd“, Editura Polirom, 2008, 34.95 lei TREI R|SPUNSURI DE LA ADRIANA BABEȚI „ Am scos la bătaie tot arsenalul teoretic, dar numai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2205_a_3530]
-
izbită În pagina capricioasă... Înrămurată În fel și chip de crengi frunzoase, clipocitoare-n vântul șuierând purpuriu, din clipele de restriște amoroasă... adiind abia În răstimpurile de falsă acalmie... Fiindcă, vrem, nu vrem, ne este imposibil să nu fim geloși! Efectul exorcizărilor ține doar cât auzim jurământul de castitate și credință al femeii dragi; pândirile, aparențele uneori indubitabile reapar, un fleac le Însutește, le Înmiește, le Împodobește cu fantasmagorii formal logice, de fapt deliruri din nopți de insomnie, desfăcute cu un simplu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
de a fi omologat întîi în occident, pentru a fi apoi recunoscut la el acasă. aceasta fu adevărata revoluție interioară a culturii românești, pe care presa internațională nu ezită să o califice drept unică în istoria relațiilor umane. o admirabilă exorcizare colectivă demnă de țara care îl dăduse pe Dracula. nu întîmplător, deci, scriitorii străini adunați în jurul lui Guy Courtois veniră la București cu sentimentul îndeplinirii unui pelerinaj esențial. Unde în altă parte pe planetă devenea mai interesantă o discuție despre
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]