495 matches
-
decretul 310 din ’64 care prevedea eliberarea tuturor deținuților politici din închisori și noi am zis: Ce vezi dracu’ c-am mai pățit-o o dată. Nu mai eram încrezători, n-am mai crezut. Că eu când am fost închis la Gherla în ’960 speram că ne vor elibera... Nu vă mai spun că atunci a fost și Conferința de la Paris, când Hrușciov a dat cu pantofu-n masă. Și io tot le spuneam la colegi: Noi stăm aicea până se-mpacă rușii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Ungaria v-au mutat la Gherla... Da, ne-au dus la Gherla... da’ n-am stat prea mult, 8 luni, un an... Și tot cu lanțuri mergeam pe picioare când eram în deplasare. Eu am avut noroc că am prins Gherla după ce s-o făcut greva foamei... Pe urmă gardienii stăteau cu bâtele, de-o parte și de alta, și când îi duceau la plimbare câte zece-cinsprezece minute, apăi îi loveau pe care cum îi nimereau. Și când se întorceau la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
era și mâncarea ceva mai bună, bineînțeles. La fabrică în Aiud făceam norma, ș-acol’ mai primeam cartelă și mai cumpăram câte ceva... Altfel n-aș putea spune, că tăte-s grele... A fost greu cu mâncarea și la Oradea pentru mine... La Gherla iară tot așe, da’ am stat mai puțin... La Lugoj a fost ceva mai bine, mai relaxată... Nu mai vorbesc de greva de la Aiud. Acolo era așa severitate, că se certau rușii cu chinejii, și atunci regimul era mai sever
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
scară de-asta de pompieri, o bagă prin curte... Mă, o luat foc ceva... Asta a fost singura supoziție... Trece o perioadă de timp... Imaginați-vă că totul se-ntâmpla în partea dinspre interior a „U”-ului, că știți că Gherla e în formă de „U”... Eu eram în partea dinspre cimitir, la parter, și asta era dincolo, dar totuși se-auzeau zgomote, că erau obloanele aruncate de deținuții de la etaj. Și era un exhaustor de metal, care mergea de la parter
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Fiecare și-o luat băncile, că aveam niște bănci lungi de patru metri, că n-aveai voie toată ziua decât ori să te plimbi, ori să stai pe bancă, da’ ca să șezi pe pat nu exista. Și dom’le, toată Gherla ne-am întâlnit acolo în holul pușcăriei. N-o mai existat ca înainte să nu te vezi cu alții... Că înainte, ferească Dumnezeu... Că de câte ori am luat bătaie pentru că eu lucrând ca medic, era camera lu’ tata scoasă la plimbare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
altul... Ei, și comandantu’ nou, Dumitrescu sau Constantinescu, ne-a adunat pe toți și a ținut primul discurs pe care l-am auzit eu în pușcărie... că altfel auzeai numai cum urlau la tine când intrau, sau pe vizetă. La Gherla ați fost vreodată la izolare? Am avut o perioadă, între 14 ianuarie-14 august 1964, când am stat și la izolare. Nu mi-au spus de ce, dar am aflat când am fost eliberat, că de la niște denunțuri, că am dat țigări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
bine, de rău, acolo era multă muncă și eram doar doi. Pe-ormă am ajuns să fim trei... În 1959-’60, a fost perioada în care duceau masiv... Păi erau zile în care duceau câte trei-patru sute de oameni din Gherla înspre Deltă. Veneau sate întregi cu din ăștia de la țară, care nu vroiau să intre în colectivă, da’ numa’ bărbați peste optișpe ani. Și i-aducea cu totu’ în penitenciar, și îi duceau pe urmă pe majoritatea la stuf... Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
cu bătaia: Domnu’... nu sunteți pe măsura oamenilor. Sunteți în afara măsurii omului... Pe fața am spus. M-au lăsat... Au zis că ăsta-i nebun, e fanatic... Da’ m-a ferit Dumnezeu, că n-am fost la Pitești și la Gherlă, că nu știu dac-aș fi rezistat. Acolo nimeni n-a rezistat, acolo toți sunt în mâna Domnului și cei care vorbesc prostii și care rezistă... dar nimeni nu rezistă. Acolo nimeni n-a rezistat, nimeni nu s-a lăudat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
o dată in fiecare săptămână, dar în timpu’ demascării... la 10-12 zile o dată. Când ați plecat de acolo? Am plecat pe 25 august 1951 către Gherla, și am aflat după aceea că am fost ultimul lot care a părăsit Piteștiul. La Gherla ați mai avut parte de reeducare? La Gherla eu am scăpat de reeducare. Imediat cum am ajuns acolo, a venit directorul Gheorghiu, cu un inginer, Benedek, și cu niște ofițeri: Care se pricepe la zidărie? S-a prezentat Tomuța, Dănilă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
la 10-12 zile o dată. Când ați plecat de acolo? Am plecat pe 25 august 1951 către Gherla, și am aflat după aceea că am fost ultimul lot care a părăsit Piteștiul. La Gherla ați mai avut parte de reeducare? La Gherla eu am scăpat de reeducare. Imediat cum am ajuns acolo, a venit directorul Gheorghiu, cu un inginer, Benedek, și cu niște ofițeri: Care se pricepe la zidărie? S-a prezentat Tomuța, Dănilă, Bărbulescu și eu. Nici unu’ nu s-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
52. Și am fost repartizat la atelierul de tâmplărie. Și am stat și la parter, pentru că foarte-foarte des deținuții au fost rearanjați. Nu știu cu ce scop, dar în toate vara anului ’52 am stat la etajul doi... Și din Gherla ați fost eliberat? Din Gherla, da. Și am venit la părinții mei și, după ce m-am prezentat la Miliție, am primit buletin nou și cu ștampilă: D.O. - domiciliu obligatoriu în Cluj. (râde - n.n.) Dar nu pot să îmi amintesc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
De acolo, cam prin iunie 1950, am fost dus la Gherla. Ne-au zis să avem grijă, că mergem acolo, și să căutăm să îi reeducăm pe bandiții de acolo, care erau muncitori. Cine v-a zis asta? Țurcanu. La Gherla cine conducea demascările în camerele în care ați stat? Era Bogos Constantin... Coca îi ziceau ăștia, tot moldovean, de prin Bacău. Păcat de el, că spuneau moldovenii lui de-acolo, care-l cunoșteau, că venea dintr-o familie de intelectuali
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
el 7 ani, tot politic. Te mint? Nu știu, n-am încredere nici în cămașa de pe mine. Va să zică nici asta nu-i valabil. Și dacă ți-oi spune, că-s anul 3 la facultate și din ceea ce am învățat în Gherla pă sticlă am dat examen la facultate și am trecut cu nota 10? Și nu numa’ eu, toți care o’ fost cu mine. Că așa se învăța. Și scriai pe sticlă. Și dacă te prindea la percheziție cu sticla scrisă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
zis că de-i mai dau mâncare... m-or băgat la izolare... la șo’reci... Și cum am lucrat la telefoane, aveam o căciulă de-ale cu clape, sistem de-ăla rusăsc, da’ nici n-am mai adus-o de la Gherla înapoi, am dat-o la cineva, că nu mi-a mai trebuit... Și-apoi odată am lăsat căciula aproape cu mâncare și l-am prins. M-am lăsat pe el, da’ nu l-am omorât... și-apoi i-am dat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
o’ urcat și ne-o’ dus. Când am ajuns în Gherla, n-am știut că unde suntem... Am intrat pe po’rtă... La Gherla pușcăria-i în față, și mai este o clădire care-o fost a feudalului cândva, că Gherla era cetate. Și pe patru inși, pe cumnatu’, pe frate-mieu, pă Bujor și pe Andraș i-o luat și i-o băgat în pavilionul doi, supt o boltă. Numa’ pe ei i-o luat, că pe Popescu, șefu’, l-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
că i-o băgat la izolare pe preoți... Atunci n-o’ intrat în mină vreo 600 de deținuți. Și-apoi o fost unu’ Grigore Bașotă care o intrat în mină că s-o temut că l-or duce înapoi în Gherla la reeducare. Și-apoi ceva balenă n-o fost cum trebuie, o căzut și i-o tăiat piciorul. No, ș-apoi l-o’ dus la spital, l-o’ făcut bine și i-o făcut și proteză, mina. Am stat multă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
tătă lumea o fost în geamuri, pe partea de către curte, și de partea de către strada, că acolo o fost camere mari, și tătă lumea o cântat „Cristos a-nviat!” Și-apăi, de la o cameră la alta se striga... Apăi și din Mintiul Gherlei, care-i acolea imediat după pușcărie, de la șoseauă, am văzut pe geam cum o ieșit lumea afară din Mintiu, și femei în cămașă de noapte, să vadă... O fost o mare cântare... O fost foarte interesant atunci. Vă mai amintiți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
cum o fost, ce-o fost. Atâta mi-o spus. Nu v-a pus să semnați? Nu, nu. Pe unii i-o pus, dar pe mine nu. Cum a fost întoarcerea acasă? Când ne-o scos ne-o dus din Gherla la Dej. Am fost mulți acolo în Gherla... șase mii. Și-apoi cu destinderea asta... o’ fost mulți de-aiește, foști miniștrii, bătrâni, și i-o’ trimes cu însoțitor până acasă în București. Și-apoi noi la Dej am schimbat trenul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
cu [Ioan] Pop. Restu’ toți o’ murit... VÂLCEA EMILIAN APOSTOLESCU S-a născut la 8.08.1913 în Râmnicu Vâlcea. Naționalitatea: română. Religia: ortodoxă. Studii: Facultatea de Drept. Profesia: magistrat. Arestat la data de 3.05.1947 și închis la Gherla fără anchetă sau proces. Eliberat după aproximativ 5 luni. Rearestat în ianuarie 1954 datorită intenției de a participa la constituirea unei formațiuni paramilitare și condamnat la 5 ani de închisoare. A fost deținut la închisoarea din Pitești de unde a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
unul cu altul, că noi eram politici, ei erau de drept comun... Acolo eram mulți, vreo mie de oameni, și am stat 2-3 în pat... Doar că nu am stat decât vreo două-trei săptămâni, și de-acoalea ne-au dus la Gherla că eram considerați oameni periculoși. Cum vi s-a părut Gherla în comparație cu celelalte locuri de detenție? Prima dată am zis: dacă venim în Ardeal, o să fie oameni mai buni. Măi băiete! Da’ periculoasă-i Gherla asta! Și acuma cred că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
comun... Acolo eram mulți, vreo mie de oameni, și am stat 2-3 în pat... Doar că nu am stat decât vreo două-trei săptămâni, și de-acoalea ne-au dus la Gherla că eram considerați oameni periculoși. Cum vi s-a părut Gherla în comparație cu celelalte locuri de detenție? Prima dată am zis: dacă venim în Ardeal, o să fie oameni mai buni. Măi băiete! Da’ periculoasă-i Gherla asta! Și acuma cred că ieste, îi închisoare grea. Atunci era Istrate și cu ceilalți gardieni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
de-acoalea ne-au dus la Gherla că eram considerați oameni periculoși. Cum vi s-a părut Gherla în comparație cu celelalte locuri de detenție? Prima dată am zis: dacă venim în Ardeal, o să fie oameni mai buni. Măi băiete! Da’ periculoasă-i Gherla asta! Și acuma cred că ieste, îi închisoare grea. Atunci era Istrate și cu ceilalți gardieni... Stăteam la al treilea etaj și ne schimba din opt în opt zile... lua 4 inși din celula asta, și-i băga într-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
până unde mergem... Eu nu mai știam nimic de părinți. Ultimul pachet l-am primit de la sora mea de la Iași. Am zis că vreau să mă duc la Iași și mi-a’ dat bani până acolo. Am plecat direct de la Gherla la Iași. Cumnată-meu era controlor de tren, și am venit cu el cu trenu’ până acasă. M-am dus la soră-mea și a doua zi am venit acasă... Era o zi de Înviere. Când am venit în sat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
în județul Satu Mare. Romulus Zăroni ministru al agriculturii în guvernul Petru Groza. Iacob Cimpoca, s-a născut în 1917 în Teregova. Luptător anticomunist, a fost arestat în 1949 și condamnat la 20 de ani temniță grea. A fost eliberat de la Gherla în 30.07.1964. Localitate în județul Satu Mare. Vasile Blidaru (1911-1958). Luptător anticomunist care a activat între 1956-1958 în zona Satu Mare, Maramureș și Sălaj. Jonctór conform DEX, muncitor specializat în legarea cablurilor electrice. Paul Andrei, alias Polak, procuror din Oradea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
revistă bucovineană interbelică apărută în trei serii (1924-1928; 1934; 1940). Aici debutează un mare talent fulgerat în adolescență ca și Labiș - M. Horodnic - și se afirmă nume cu reputație literară ca oaspeții Mircea Ciobanu (din Cernăuți) și Emil Giurgiuca (din Gherla), ca și localnicii Ion Negură, Iulian Vespar (Tudor Grosu), Dragoș Vicol, Nicolae Tăutu precum și viitorii profesori universitari Ion Șandru și Victor Săhleanu. „Literatura Mugurilor dintre cele două războaie mondiale - notează I. Negură - exprimă dragostea curată pentru folclor și tradiții, pentru
BUCOVINA ÎN PRESA VREMII /vol I: CERNĂUŢI ÎN PRESA VREMII 1811-2008 by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/460_a_970]