595 matches
-
nu a fost niciodată, nu ați avut noroc. Ploaie, umezeală, multă lume, delegații oficiale”. În fine, un alt dialog între un bărbat îmbrăcat jerpelit și un jandarm : „Multă lume sărmană aicea, domn’ jandarm !”. Răspunsul jandarmului cade ca o lamă de ghilotină : „Da’ ce credeai, că dacă erați milionari mai veneați aici ?”. Rândul de noapte, după ora 21.00. și în acest an am avut sentimentul că „rândul de noapte” (sau rândul noaptea, nu știu cum ar fi mai bine să spun) este diferit
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
serios, fiindcă orice edificiu statal este construit în mod durabil pe nisip. Durabil: construit pe represiv și pe juridic. Dar pe nisipul "spiritului public". Un fin cronicar politic al secolului al XIX-lea remarca: "O mulțime de baionete sau de ghilotine nu mai poate opri opinia, așa cum o grămadă de ludovici nu poate opri guta" (Henri Beyle, supranumit Stendhal). Un talentat profesor de drept public confirmă în secolul XX "că opinia se furișează și puterea se scufundă. Dacă e recuzată de
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
apoi se usucă, se sortează, se netezesc, li se extrag nervurile, sunt răsucite și lipite la capăt cu un lipici natural. Havanele obținute se învelesc într-o foaie superioară, aleasă din 18-20 clase de foi, se trec pe la o mică ghilotină și sunt tăiate în lungimea dorită. Se pun câte 50 strânse cu o bandă într-o cameră de fumi-gare, pentru eliminarea paraziților, depozitate pentru pierderea umidității și ajung la sectorul de clasificare și ambalare. Aici sunt selecționate după culoare, existând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
și o "Casa del Habano", inaugurată în 1994, pentru vânzarea de produse. În sălile de expoziții sunt prezentate panouri informative privind istoria tutunului în Cuba, utilaje folosite la plantarea și procesarea tutunului, unele din secolele XVIII-XIX, mese pentru fabricarea havanelor, "ghilotine" pentru tăiat capetele ha-vanelor, pipe din secolele XVII-XX, colecții de ustensile folosite de fumătorii de havane, din secolele XIX și XX, cutii, tabachere, chibrituri speciale... În ultimii ani, Havana a devenit locul de desfășurare a "Festivalului internațional al havanei", a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
mărunte și negre pretutindeni: pe jos, peste pături, pe masă, peste farfurii, pe hainele noastre, cu o nerușinare vădită, gândită și planificată satanic. Cu piciorușele lor scurte, dar solide, musculoase, energice și botul ascuțit prevăzut cu incisivii tăioși ca o ghilotină în miniatură, nu le rezista nimic, fiind perfect înarmați și adaptați pentru viața subterană, specialiști în construirea galeriilor multiple, adânci și ramificate. Ne-am cumpărat o lampă și o țineam noaptea aprinsă, sperând că lumina îi va descuraja, obligându-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
de carte. Nimeni nu a câștigat vreun război împotriva Cărții. Dacă a făcut-o, victoria a fost vremelnică, după care a plătit crunt. Până și Inchiziția a pierdut această partidă. Cine ridică mâna împotriva Cărții, de Carte piere. Nu există ghilotină mai ascuțită decât fila de carte care cade pe gâtul agresorului - fie el în viață, fie el deja trecut în lumea umbrelor. „Artileria tăcută a timpului”, cum spunea un alt președinte, Abraham Lincoln, nu iartă. Cartea este un nume generic
[Corola-publishinghouse/Administrative/1857_a_3182]
-
solidarității între Cler și principe, tocmai pentru că acel Cler a fost ales de principele însuși. Mare și înspăimîntătoare lecție! Era totuși cult, era totuși pios, era totuși eroic acel Cler cutezător care, fără să se umilească, a căzut sub tăișul ghilotinei; și, totuși, nu a putut să facă nimic pentru acea națiune care nu era insensibilă nici la vocea creștinismului, nici față de generozitatea virtuții. Marile calități nu au fost de ajuns; Galicanismul l-a dus la pierzare, căci el propovăduia o
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
aproape de sensibilitatea secolului XX, au interpretat Antichitatea cu ochii de acum, iar noi i-am urmat, evocând vizual țesătura complexă a poveștii. Decorul era pe o turnantă ce permitea să Începem spectacolul În fața porții palatului, care se deschidea ca o ghilotină odată cu violentele acorduri de orchestră, pentru a descoperi În fumul cuptoarelor nevăzute din interior un furnicar de siluete ce păreau parte om, parte insectă, târându-se, Îngrozite de frică, și spălând frenetic dușumelele pline de sânge. Aceste figuri scheletice, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
telectuali" de vază ajunși pe acolo nu s-au bucurat de acest "regal", "pe sticlă și în cerneală", până a intervenit "Declararea, ca neconstituțională, a Legii de funcționare a CNSAS" și aprobarea Ordonanței de Urgență 24/2008, care le lua "ghilotina", transferând decizia finală, așa cum e normal într-un stat de drept, tribunalelor. Îmi amintesc de un caz întâmplat după al Doilea Război Mondial într-o țară nordică și ăștia tot cu ochi albaștri, da' benigni! -: cică au descoperit, prin munți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
direcției acordându-mi calificativul de "foarte bine" pentru activitatea desfășurată în anul anterior (menționez că era cel de al 15-lea "foarte bine" de la intrarea, în 1968, în MAE). După doar două zile, aveam să fiu și eu chemat "la ghilotină", primind oferta generoasă de "șef serviciu" la Loto-Pronosport. Fiind o fire "cu picioarele pe pământ", mi-am zis, precum Cezar, "alea iacta est" și m-am prezentat la noul meu loc de muncă. Am fost refuzat, întrucât nu aveam "pregătire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
lipsească nimic, am luat măsuri, le-am pus în fiecare cameră și câte o canistră de 20 de litri cu apă". La auzul acestei "atenții" am intrat în "fibrilație" și l-am întrebat pentru ce canistre, răspunsul venind ca o ghilotină: "Știți, seara se mai întrerupe apa rece și dacă cineva merge la toaletă..." Noroc de faptul că aveam tensiunea 11 cu 6, că altfel gândul la Herr Rector manevrând la miezul nopții canistra, cu Frau Rector alături, îmi putea fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
nefondate, dând dovadă de neprofesionalismul "membrilor", subiectivismul și reaua lor intenție? Erau aceste "comisii" detașamente de pedepsire ale partidului, care aveau ordin "de sus" să "dea exemple", indiferent de probe și evidențe ? Mă mai întrebam cum, la câteva luni de la "ghilotina" CC al PCR, trei miniștri ai turismului, comerțului exterior și finanțelor -, plus doi viceprim-miniștri ai guvernului avizau anularea măsurilor dispuse de "Comisia de Control a CC al PCR"? Și dacă așa stăteau lucrurile și eram "vinovat fără vină", în numele eticii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
care nu pot spune că sclipeau de inteligență. Un gust amar dintr-o perioadă pe care o credeam și o doream uitată. Noroc de faptul că în urma unui scandal politic, juridic și mediatic, în 2008, CNSAS-ului i se luase "ghilotina" ce-i permitea să dispună "cine are și cine nu are ochi albaștri cu diferite nuanțe" acest drept fiind atribuit, cum era și normal într-un stat democratic, instanțelor de judecată. În final, "Oda bucuriei" la "somnul rațiunii naște monștri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
destul de departe fărĂ să vorbim de un ele‑ ment foarte important care s-a petrecut în ’90 pe scena politică. SĂ vedem cine erau continuatorii vechiului regim și cine erau ceilalți care voiau să întoarcă România de-acolo de unde căzuse ghilotina asta a ocupației, după război, ce stopase dezvoltarea naturală a României. Este vorba de Casa Regală românească, de prezența regelui Mihai. Întâmplarea fericită pentru cariera mea profesională a făcut să fiu primul român care avea să facă o emisi‑ une
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
ne putem imagina arta, un fel de Cupidon legat la ochi. Parcă Schiller definea deviza artei: "Îndrăznește să te amăgești și să visezi". Cum să mai visezi într-o natură ciuntită? Întrebarea aceasta a căzut ca un șoc, ca o ghilotină care pune capăt vieții. Esteticienii susțin că știința veștejește ceea ce atinge, naturaliștii spun că civilizația doboară natura. Cum să le împaci pe toate? Răspunsul ar fi: prin armonie. Dar armonia pleacă de la multă înțelepciune și înțelepciunea nu este totdeauna îndestulătoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
s-au simțit în anii următori. Mai întâi de toate, evenimentele sângeroase din decursul lunii decembrie 1989, inclusiv execuția sumară și dubioasă din punct de vedere legal a cuplului Ceaușescu versiunea românească a asaltului Bastiliei și, pentru o clipă, chiar ghilotina iacobină au făcut ca România și românii să pară a fi ușor primitivi, chiar dacă încă eroici, în ochii Occidentului. Bineînțeles, occidentalii au avut o înțelegere superficială a comunismului românesc și a familiei Ceaușescu și, de aceea, nu au putut pricepe
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
direcției acordându-mi calificativul de "foarte bine" pentru activitatea desfășurată în anul anterior (menționez că era cel de al 15-lea "foarte bine" de la intrarea, în 1968, în MAE). După doar două zile, aveam să fiu și eu chemat "la ghilotină", primind oferta generoasă de "șef serviciu" la Loto-Pronosport. Fiind o fire "cu picioarele pe pământ", mi-am zis, precum Cezar, "alea iacta est" și m-am prezentat la noul meu loc de muncă. Am fost refuzat întrucât nu aveam "pregătire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
lipsească nimic, am luat măsuri, le-am pus în fiecare cameră și câte o canistră de 20 de litri cu apă". La auzul acestei "atenții" am intrat în "fibrilație" și l-am întrebat pentru ce canistre, răspunsul venind ca o ghilotină: "Știți, seara se mai întrerupe apa rece și dacă cineva merge la toaletă..." Noroc de faptul că aveam tensiunea 11 cu 6, că altfel gândul la Herr Rector manevrând la miezul nopții canistra, cu Frau Rector alături, îmi putea fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
1830 apar cele 5 volume Despre religie considerată în funcție de izvoarele, de formele și de evoluția sa. CUSTINE, ASTOLPHE LOUIS LÉONOR, marchiz de ăLorena, 1790-1858), scriitor și călător. Este nepotul contelui Adam Philippe de Custine, general în armata republicană, mort pe ghilotină în 1793, și fiul lui Armand de Custine, executat în 1794. Este crescut în exil de mama sa, Delphine de Sabran, legată pentru o vreme de Chateaubriand, care i-a dedicat un elogiu funebru în Memorii de dincolo de mormânt. Își
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
În timpul Revoluției este deputat în Adunarea Legislativă, apoi participă la dezbaterile din Adunarea Constituantă și ajunge ministru al justiției, el fiind cel însărcinat cu arestarea și apoi cu procesul lui Ludovic al XVI lea. Grație 307 lui Robespierre, scapă de ghilotină și străbate Directoratul, Consulatul și Imperiul, menținut în onoruri. Restaurația îl respinge și moare uitat. -, -GENLIS, STÉPHANIE FÉLICITÉ DU CREST DE SAINT AUBIN, contesă de ăChampcéri, 1746-Paris, 1830). Romancieră, autoare dramatică și memorialistă. La început atașată Revo luției și ducelui
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
în paginile gazetei, un fel de Bocca della Verità. Tot așa zavera, revoluția imaginată de cei doi sexa- genari, permite descoperirea celui de-al doilea chip mai vechi al ei, sărbătoarea, care are în centrul ei execuția, spectacolul oferit de ghilotină sau linșajul. Această ambi- guitate și inversiune tipic carnavalescă lasă să se întrevadă propensiunea pentru exaltarea nimicului în paralel cu o exacerbare a simțului civic articulat discursului gazetăresc, mecanismul lui „simț enorm și văz monstruos”. „Lumea pe dos” a sărbătorii
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
că întreaga retorică revoluționară este deturnată în beneficiul sărbătorii. Fapt emblematic, Prezidentul vorbește Poporului urcat pe un scaun de tăiat cârnați. Gestul oricât de secundar ne-ar părea întoarce pe dos o altă imagine revoluționară, sinistră, invocând „mânia poporului”, imaginea ghilotinei. Nu capete cad la această revoluție, ci boloboacele sunt rostogolite, nu curge sânge, ci vin. „Poporul” în calitate de corp politic se constituie aici după o ordine cutumiară a comensualității în corp fizic al comunității antrenate în vertijul plăcut al petrecerii. Legiferarea
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
piile moderne” limitează accesul la violență, chiar și vio- lența legiferată. Există un singur loc permis al violenței legiferate în spațiul public, - exceptând starea de război - și anume cel al execuției capitale la care face aluzie Lache referindu-se la ghilotină. Mache reușește să suspende polemica lui Lache cu Sache Protopopescu la rândul lui înarmat „cu un formidabil bagaj de argumente științifice”. Însă discursul continuă luându-l ca martor pe Mache. Fragmentul este relevant : „Cum ?... Care va să zică să intri dumneata în casă
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
amănunte de șeful evreu din Huși de vreme ce autoritățile nu prea s-au sinchisit de această Întâmplare. Iată lacrimile grele, de regret, ale lui Naty Terdiman, că toți cei prezenți acolo au rămas cu capetele pe umeri În loc să cadă În coșul ghilotinei: „Aceste lucruri au fost imediat cunoscute de populația evreească a Hușului, care a rămas impresionată (negativ, compl.ns.). Șeful Postului de jandarmi era acolo, de asemenea se aflau și membri de partid (Reznicenco, Grănișteanu, etc.) cari au luat atitudine, au
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
exploatare din partea patronatului!”, le-au replicat sindicaliștii francezi! Românii și-au luat inima socialistă în dinți și au vorbit cu managerii sucursalei românești, împreună cu sindicaliștii omologi, șomeri în favoarea fraților euro-români, prospectând o mărire de salariu. Răspunsul a venit ca o ghilotină: „Dacă cereți mai mult, suntem nevoiți să mutăm afacerea în India, unde salariile sunt semnificativ sub cele din România. Orice mărire a costului de producție ne scoate de pe piață, odată ce alții pot vinde același produs la un preț mai mic
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]