389 matches
-
mușcă buzele. Dar iată: clienții zâmbesc și dau din cap! Eleni se grăbește să le umple ceștile de cafea. Apoi Milton, În alte haine, primește noi clienți, Jimmy bucătarul crapă ouăle cu o singură mână și Lefty arată lăsat de izbeliște. ― Dă-mi o două wisky-uri! strigă Milton, etalându-și noul jargon. Alb sec, 1968, fără gheață! Prim-plan cu casa de marcat deschizându-se și Închizându-se cu un clinchet; cu mâinile lui Milton numărând bani; cu Lefty punându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
acum), ca să-ți apară din nou Coșuță. Doar cu ochii închiși îl poți vedea pe el din nou, nu pe scăunelul unde l-a trimis tovarășa, ci cocoțat pe ceea ce noi numeam atunci cazemată (un garaj de beton, lăsat de izbeliște), bălăngănindu-și picioarele în gol și privindu-mă mustrător pentru prima oară. Nu, nu ai dreptul să dai în Cristos. El nu știa nimic pe-atunci de zborurile lui din înserare, nu știa nici măcar de Bau-Bau sau de Luminița și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
nisiparul părea a fi existat anume ca să șteargă orice urmă de zâmbet de pe chipul unei tovarășe. Era genul acela de junglă împrejmuită cu roți de cauciuc înjumătățite, în care felurite triburi (de grupă mică, mijlocie sau mare) erau lăsate de izbeliște de către zeii lor, care se retrăgeau să croșeteze într-un loc sacru (o băncuță la umbră), atât de ferit încât ai fi jurat că nici nu există. Pătratul ăla cu nisip se transforma atunci, în absența divinităților, într-o patrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
aceea a Apostolului Pavel. Ceea ce, îndrăznesc să spun, nu e cazul. „În România se vorbește mult“ și, mi-aș permite să-l completez pe domnul Pleșu, câteodată miroase. Miroase frecvent, atunci când vezi români care și-au lăsat acasă copiii de izbeliște pentru a face poză de grup în jurul catafalcului. Miroase frecvent, când televiziunile noastre titrează pe ecran, cu litere de-o șchioapă: „România prăbușită de durere“. Simțul măsurii, discreția, raționamentul, deși concepte care nu fac parte din aceeași categorie, converg spre
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
îndreptă spre capul lui Gacel Sayah. — Și acum ce spui, arab păduchios? exclamă. O să-mi dai apă sau nu? Ce dracu’ faci ? se îngrozi colegul său. Ai înnebunit? Lasă arma! Pe dracu’! răspunse înfuriat celălalt. Fără ea am rămâne de izbeliște în mijlocul deșertului. — Dar nu în felul ăsta! O să-i anunțăm prin radio și or să vină să ne caute. — Când? După șase ore sau chiar după o zi? Cu siguranță că ăla care-a trecut înainte le-a plătit porcilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
foc, primind ca plată câte un blid cu sâmburi de dovleac. Nu-i vorbă, ei își recuperau prejudiciul imediat ce „le venea apa la moară”. Vara, Sile și Rică păzeau vacile neurcate la Bârlog, pe imașul Băii, lăsându-le câteodată de izbeliște cu riscul de a pătrunde în grădinile cu trifoi și lucernă de la poalele Buzăului, și a se bolohăni la stomac din cauza nutrețului prea crud. Acolo, pe câmp, Rică aducea făină de porumb de la moară pentru mămăligă, iar Sile mulgea pe
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
Eldorado (Noul Eldorado). Oameni care nu vor să-și părăsească locurile natale, oameni care zic că nu au ce face cu o sumă mare de bani, dar vor să-și păstreze mormintele celor dragi, care nu își lasă bisericile de izbeliște, care mai cred și în altceva decât în puterea banului, care afirmă că pentru ei aurul e blestemat. Și iar oameni: plecați cu banii pe case în buzunar, bucuroși că vin canadienii să investească cu cianură în Apuseni, mândri că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2178_a_3503]
-
mănăstire a lui Sveati Sava, o seliște ce iaste într-un hotar și alături cu satul Stroeștii, anume Cudreavenții,... ca să hie de treabă și de hrană sfentei mănăstiri”. Cum vezi, fiica lui Petru Șchiopu, deși găsește mănăstirea Hlincea lăsată de izbeliște, mai găsește tăria să facă danie către mănăstirea Sfântul Sava. Și mănăstirea Hlincea nu este singura lăsată în paragină de către călugării greci... Dar toate la timpul lor, dragule. Uite că iarăși ne întâlnim cu viile Iașului. Acum este vorba doar
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
și primăverii din ținutul natal (V 3) se află pe același plan cu elogiul din Tristele, III 12 ; epuizarea poetului chinuit de boală (V 1, 2) răsfrânge chinul zugrăvit în Tristele, III 3 ; îngrijorarea pentru soarta propriilor opere rămase de izbeliște la Roma (V 5) este similară cu preocuparea manifestată în Tristele, I 1. Cele două piese ale lui Alecsandri de inspirație antică au o structură similară. În ambele cazuri, în centru se află un mare poet, cu valoare recunoscută și
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
E o prăvălie cumsecade, don Ricardo, iar băiatul dovedește o anumită iscusință, cu toate că e obraznic. — Fleacuri. La ce colegiu Îl duceți? — Păi, merge la școala din... — Astea-s fabrici de salahori. În tinerețe, talentul și geniul, dacă sînt lăsate de izbeliște, se răsucesc și-l Înghit pe cine le are. Trebuie canalizate. Sprijinite. Mă Înțelegi, Fortunato? — Vă Înșelați În privința fiului meu. De geniu, nici pomeneală. De-abia trece la geografie... Dascălii Îmi tot spun că are capul plin de păsărele, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
lui: — N-am făcut încă libația de dimineață, și suntem în în târziere. Ocupați vă voi de ceilalți! Cu un gest afectuos, îl ia cu el pe Iulius Herodes, fără să-i pese de figurile mofluze ale solicitanților rămași de izbeliște. — Hai! Agrippa se lasă tras de mână. Este un semn de mare cinste să fie invitat să asiste la o rugăciune privată. În nici un caz nu poate refuza, deși el a venit pentru altceva. La celălalt capăt al atriumului, un
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
suficient de mult, atunci Julia și-ar da seama și ar răspunde. ȚÎrr, țîrr, țîrr, țîrr. Zgomotul acela nesuferit continuă. În cele din urmă, după un minut, Helen puse receptorul jos, incapabilă să suporte imaginea telefonului sunînd strident, lăsat de izbeliște, abandonat În propria ei casă goală. — N-am prea mult timp, zise Viv scrutînd Oxford Street În sus și jos. — Ești foarte drăguță, Îi răspunse Fraser, că-mi acorzi chiar puținul timp pe care-l ai. Trecuse de ora șase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
-ți place. — Doar pentru că v-ați pricopsit amîndouă cu niște Împuțiți dezgustători, nu Înseamnă că trebuie să vă imit. — Adevărat, dă Fran din umeri. Poți oricînd să devii lesbiană. Aș putea, dar ar fi păcat să las atîția bărbați de izbeliște. Fran se Întoarce spre mine. — Deci, proaspăt logodita Ellie, cea cu preasclipitorul diamant pe deget. Cum Îți priește logoDoamna și ce fel de nuntă crezi că o să ai? — Dă-mi și mie un pic de timp, rîd eu, că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
cu acestea o faptă de mare rezistență și curaj. Însă colegiului invizibil al doamnelor mai în vârstă specialiste în alcătuirea perechilor care aveau în grijă viața socială a bazei militare, o miză ca tânărul vânător nu putea fi lăsată de izbeliște. Au fost imediat aranjate petreceri cu scopul de a-l însura pe Augustus; a fost forțat să îndure frecvente și cumplite picnicuri, unde, tinerele din „flota de pescuit“, abia venite de la Southampton, încercau să-l prindă în mreje cu umbreluțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
o victorie secretă. Capitolul patrutc "Capitolul patru" Chiar în clipa în care o pornim spre clinică, auzim apropiindu-se de noi cu repeziciune sirenele unei ambulanțe, mieunând în urechile noastre ca niște copii agitați, în momentul acela suntem lăsați de izbeliște, toată atenția îndreptându-se către oaspetele cel nou. Privesc în urma mea cu o curiozitate stânjenitoare, cine o fi noul rege, iar atunci o văd în ambulanță, plină de sânge, nu o mai văzusem de ani de zile, doar în cele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
contribuie din plin la produsul intern brut al României, pe care îl fac în afară și îl aduc aici pe gratis, își lasă în genere copiii în țară cu bărbați educați să fie tați abstracți. Copiii aceia rămân relativ de izbeliște sau cu bunica. Iar pentru femeile care într-adevăr câștigă și rezolvă problemele financiare ale familiei, rezultatul este adesea o familie destrămată, cu copii lăsați aiurea și needucați, adesea cu bărbați care lenevesc și beau. Dacă pleacă bărbații, femeile preiau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
grăind aceeași limbă, ne-om fi trăgând cu toții de la Râm, ne-om chema cu toții Români, dar tot străini suntem unul de altul, că dacă nu suntem din același sat... Da’ lasă, Dumnezeu e mare, nu ne-o lăsa El de izbeliște... Dumnezeu e mare, nu ne lasă, El - de astă dată, refugiul e bine organizat: slujbașii au primit din vreme repartizări În provinciile cele mai... din partea opusă năvalei rusești. Ai mei nu „cunosc” pe-acolo, nu mai fuseseră, Însă dacă tunul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și și-au strâns mâinile ușor speriați. Mare le-a fost surpriza să vadă coborând, cu mare bucurie întipărită pe chipuri, pe doctorul Emilian Grigore și pe asistenta-șefă Ofelia Bălan. - Ce credeați, dragii mei, că o să vă lăsăm de izbeliște în momente de cumpănă? îi întâmpină Emilian cu brațele deschise pentru a-i îmbrățișa. Uite că mai sunt și minuni pe lumea asta! Conducerea spitalului a aprobat mașina să vă conducem la București... - Aceasta este chiar o minune, murmură Eugen
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
autoritatea și bărbăția de nădejde pe care maestrul o răspândea ca pe o lumină constantă și liniștită, neorbitoare. În 1909, César Paladión Îndeplinea la Geneva funcția de consul al Republicii Argentina; acolo și-a publicat primul tom, Parcurile lăsate de izbeliște. Autorul a corectat cu cel mai mare zel ediția, pe care astăzi și-o dispută bibliofilii; o strică, totuși, cele mai samavolnice errata, căci tipograful calvinist era un ignoramus perfect În materie de limba lui Sancho. Amatorii de petite histoire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
destul de ingrat, de care nimeni nu-și mai amintește și al cărui unic merit este că exprimă cu claritate originalitatea aproape scandaloasă a conceptului stilistic paladionian. În toamna anului 1910, un critic de mare anvergură a colaționat Parcurile lăsate de izbeliște cu opera omonimă a lui Julio Herrera y Reissig și a ajuns la concluzia că Paladión ar fi comis - risum teneatis - un plagiat. Lungi extrase din ambele opere, publicate În coloane paralele, justificau, În opinia sa, insolita acuzație. Dar ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
deschide unul din Cânturile lui Pound, și se știe bine că opera lui T.S. Eliot Îngăduie versuri de Goldsmith, Baudelaire și Verlaine. În 1909, Paladión mersese și mai departe. A anexat, ca să spunem așa, un opus complet, Parcurile lăsate de izbeliște, de Herrera y Reissig. O confidență divulgată de Maurice Abramowicz ne revelă delicatele scrupule și inexorabila rigoare cu care Paladión și-a dus la Îndeplinire anevoioasa trudă a creației poetice: prefera Apusurile de soare În grădină de Lugones Parcurilor lăsate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Herrera y Reissig. O confidență divulgată de Maurice Abramowicz ne revelă delicatele scrupule și inexorabila rigoare cu care Paladión și-a dus la Îndeplinire anevoioasa trudă a creației poetice: prefera Apusurile de soare În grădină de Lugones Parcurilor lăsate de izbeliște, dar nu se considera demn să le asimileze; invers, recunoștea că tomul lui Herrera corespundea posibilităților sale de atunci, căci paginile lui le exprimau plenar. Paladión i-a dat numele său și l-a trimis la tipar, fără să scoată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
numele său și l-a trimis la tipar, fără să scoată și fără să adauge nici măcar o virgulă, regulă căreia i-a rămas Întotdeauna credincios. Astfel, ne aflăm În fața evenimentului literar cel mai important al secolului nostru: Parcurile lăsate de izbeliște de Paladión. Nimic nu era mai departe, desigur, de volumul cu același titlu al lui Herrera, care nu repeta o carte anterioară. Din acel moment, Paladión se dedică unei activități pe care nimeni nu o mai desfășurase până atunci, cufundările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Herrera y Reissig, Julio. Poet modernist uruguayan (1875-1910); sub influența lui R. Darío și L. Lugones, scrie, printre altele, Wagnerianas (Wagneriene, 1900), Los éxtasis de la montaña (Extazurile munților, 1904-1907), Sonetos vascos (Sonete basce, 1906), Los parques abandonados (Parcurile lăsate de izbeliște, 1908) și Los pianos crepusculares (Pianele crepusculare, 1910). Se remarcă prin imaginația debordantă, sonoritatea versurilor și frumusețea limbajului. Holandilla. Tutun slab și puțin aromat, fabricat În Olanda. Jovellanos, Gaspar Melchor de. Celebru scriitor și om politic iluminist spaniol (17441811), care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
-i sară din piept, cu un nod de panică în stomac. Era imposibil să fie adevărat. În toți acești ani avusese o părere proastă despre Jack și refuzase să aibă de-a face cu el pentru că își lăsase familia de izbeliște, când de fapt, în tot timpul ăsta, fusese exact pe dos. Fran văzu suferința de pe chipul lui Ben. Mama lui nu-l părăsise numai pe Jack, ci și pe propriul fiu. Cum putea cineva să fie atât de lipsit de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]