681 matches
-
aspect a fost detectat de Steffens când, privind în urmă la cariera sa de ziarist, a observat că în timpul panicii financiare din 1893, pe când lucra ca reporter pe Wall Street, restricțiile stilului îi interziceau să relateze impresiile bancherului care se lamentează. "Am ales nu omul isteric, ci mărturisirea lui, pe care am scris-o fără lacrimi, în mod statistic" (Autobiography, 186). Aceasta se întâmpla pe vremea când era reporter la New York Evening Post, înainte de a prelua, în calitate de redactor local, ziarul Commercial
[Corola-publishinghouse/Science/84971_a_85756]
-
și nu sunt sigur că sunt eu, că mai exist! Pentru că nu mai cred în nimeni și nimic!1. Mutațiile sufletești care s-au produs în aceste momente au fost extreme, iar regizorii întregului sistem mizau pe aceasta. Așa cum se lamenta Cornel Popovici, victimele nu mai știau încotro să o apuce, fiind total golite de crezuri și înțeles. Singura variantă pentru cei care se prăbușeau sufletește era trecerea de partea agresorilor, fapt care le conferea o relativă stabilitate și siguranță emoțională
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
Vasile Pușcașu și Alexandru Mărtinuș. În primele zile ale lui ianuarie 1950, directorul Dumitrescu a trecut prin cameră și, văzându-l cu urme de tortură, l-a întrebat dacă a fost bătut, moment în care Bogdanovici a început să se lamenteze, recunoscând că a fost oportunist. Mai târziu, spune Cornel Pop, a dat o amplă declarație scrisă în fața directorului. Ștefan Davidescu relatează unul dintre momentele în care Bogdanovici a fost schingiuit. Cu toate că era într-o stare foarte proastă, l-a înfruntat
[Corola-publishinghouse/Science/2118_a_3443]
-
mai ales atunci când are de a face cu autoritatea. Comportamentul agresiv, în diferitele sale forme, este o modalitate de apărare la care apelează cu convingere. Obișnuiește să „tărăgăneze” lucrurile pe care le are de îndeplinit, preferă un comportament mâhnit, se lamentează că nu este înțeles și opune rezistență față de indicațiile celorlalți. Pe plan religios, se află câteodată în conflict cu Biserica și cu credința. Se simte maltratat sau persecutat de „autoritatea” ecleziastică. Pe Dumnezeu și-l reprezintă fatalist, mereu supărat pe
Procesul dialogic în sacramentul reconcilierii by Bogdan Emilian Balașcă () [Corola-publishinghouse/Science/101002_a_102294]
-
numai dacă este conformă. Expertul care știe totul despre tot (i.e. nimic despre nimic) are succes. Exotericul este regula; deși el nu e mare lucru dacă nu e fondat pe un substrat ezoteric. Știm acest lucru. Inutil să ne mai lamentăm. Căci dincolo de un astfel de spectacol histrionic, dincolo de conformismul intelectual despre care L.-F. Céline spunea cu luciditate că este "sloganizat, blablatizat, gargară", se prefigurează exigența și practica unei gândiri meditative. Împotriva unei vorbării utilitare sau abstracte, ceea ce este totuna
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
nu contează, în timp ce comunitatea este valorizată. Să lăsăm critica facilă și stigmatizantă a comunitarismului fetelor bătrâne înspăimântate despre care vorbeam. Ele acoperă pagini întregi în aceste buletine parohiale care au urmat presei libere și curajoase. Să le lăsăm să se lamenteze! Avem lucruri mai bune de făcut: să reflectăm la noile și, printr-o serie de aspecte, vechile forme ale unui mod de a-fi-împreună care se înnoiește. Să reflectăm la imoralismul etic în eterna sa revenire! Capitolul 3 Înțelepciunea sălbatică Multa
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
lui Jan Fabre. Dar aceste forme dezlănțuite nu mai sunt excepții anomice. Ele tind să devină chiar regularitatea canonică a manifestărilor artistice. Și asta pentru că sunt congruente cu imaginarul nocturn constitutiv spiritului timpului contemporan. Poate că nu trebuie să ne lamentăm prea ușor. Figurile caricaturale despre care am vorbit pot fi considerate ca o formă de detașare. Pierdere a eului mărunt într-un Sine mai vast: acela al comunității. Pierdere a eului în Celălalt care poate fi considerată ca o adevărată
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
muncă, stau acolo și merg În oraș să facă speculă”1. Această antipatie, chiar iritare la adresa victimelor Holocaustului se va accentua În gândirea și declarațiile conducătorilor comuniști pentru a ajunge la discursul lui xe "Gheorghiu Dej"Gheorghiu-Dej din ianuarie 1953. Acesta, lamentându-se că s-a făcut prea mult tapaj despre victimele evreiești, va avea următoarea răbufnire În ședința Biroului Politic, criticând practica politică „de punere Într-un singur sac a populației evreiești, pentru motiv că a suferit, ca și cum ar fi suferit
[Corola-publishinghouse/Science/1969_a_3294]
-
quia crescente ecclesiarum numero necesse et nobis plures clericos ordinare („Totuși, pentru că sporește numărul bisericilor, este nevoie să hirotonisim mai mulți clerici”) (Caesarii opera, ed. cit.). 29. Într-o scrisoare către Genesius, la sfârșitul secolului al IV-lea, Siricius se lamenta în legătură cu prostia cutremurătoare a preoților: De presbytero qui ignorat orationem dominicam („Despre preotul care nu cunoaște rugăciunea de duminică”) (Patrologia Latina, ed. cit., XIII, 1130). Conciliul de la Roma din 465 consemna: Inscii litterarum ad sacros ordines aspirans non audeat („Analfabeții
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
bietului Cănuță, ca pentru a-l confirma definitiv, iar nu pentru a da sens opresiunii soartei, care l-a și îngropat de viu. Nu degeaba personajele din Două loturi și Cănuță om sucit împart același refren. Cine credeți că se lamentează isteric: "Hahaha! Să știi, nene Turturene, că le găsim tocma a doua zi după termen...Îmi cunosc eu norocul!...Hahaha!" ? Și cine "...fiindcă și el era român, a făcut și politică: a părăsit totdeauna opoziția, din cauza nemărginitei și injustei ei
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
roșie în frunte și cu ciocanul și secera în geanta-i din piele de bou, ca și a proprietarului ei. După ce-și descrie în câteva cuvinte „prodigioasa” activitate hușeană (pioneri, gazete de perete, propagandă, șamd), lătrăul de partid se lamentează iarăși când vine vorba de vasluienii din turma ce ar vrea-o adunată în jurul lui: „...din cauză că UTC-iștii sunt nedisciplinați, noul comitet de conducere al UTC-ului împreună cu mine (subl.ns.) a hotărât excluderea din UTC a 10 membri care
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
treacă, ce, n-aveam voie? Altfel ai fi crăpat, da? Poate. Deci, te-ai amestecat în treburile naturii. Ia ascultă, dom'le, ce ai cu mine? Ajută-mă. Dinu devine moale. A luat puiul în brațe și începe să se lamenteze. Are ochii în lacrimi. Crezi că sînt de piatră? Acum ce fac? Te duc la doctor. Parcă vrăjit, Dinu se întoarce spre sat. Plînge și mîngîie ieduțul. Căprioara face cîțiva pași după el și vorbește: Mulțumesc, Dinule! Da, îmi mulțumești
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de personalitățile diriguitoare? Cu certitudine. Ei pot merge contra curentului societății sau în același sens. În final, rezultatul este cel pe care societatea îl dictează. Personalitățile pot frîna evoluția societății. Pe mine această frînă m-a costat tinerețea. Nu te lamenta, la mine este mult mai dureros. Eu mi-am consumat viața pentru o iluzie. Privim insula Monte Cristo și pescărușii care fură unul de la altul prada. Ca oamenii... Da... Și tăcerea revine în drepturile ei. Încălcarea principiilor Profesorul Rotaru venise
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
de tot. Dar, din păcate, dacă Eleggúa aduce fericire cînd vrea, el este mereu acompaniat de Echu, cel care încarnează toate problemele, primejdiile care pîndesc omul. Nu este Diavolul, dar este prezent în toate necazurile noastre... Of, Doamne, Doamne, mă lamentez sincer aproape. Nu există fericire fără nefericire, liniște fără zgomot, pace fără război, frumos fără urît. Dacă lampa care atrage iubirea nu merge, atunci veți veni la mine pentru a încerca alte mijloace, mai puternice. Dar eu, cu credința... am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
toate unghiurile. Al naibii, crema aceea nu se lua pe mînă absolut deloc! Ce mare noroc ai avut! O să-mi încerc și eu șansa... Eu, personal, nu prea cred, dar... cine știe? Mă întîlneam frecvent cu ambasadorul și mereu se lamenta de lipsa lui de noroc. Toți mi-au spus că n-au văzut în viața lor o iguană neagră... Ți-am spus că este... unică. Pot să vin să o mai văd o dată? Sigur, cu multă plăcere... A venit, și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
câmpia Gangelui. Într-un alt episod, 'Anat își amenință propriul tată, El, că-i va mânji de sânge părul și barba (text 'nt: V: Oldenburg, p. 26). Când a găsit trupul neînsuflețit al lui Baal, 'Anat a început să se lamenteze, "sfâșiindu-și carnea fără cuțit și bându-și sângele fără cupă"36. Din cauza comportamentului ei brutal și sanghinar, 'Anat - ca, de altfel, și alte zeițe ale dragostei și ale războiului - a fost înzestrată cu atribute masculine și, prin urmare, considerată
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
geografie imaginară a "nivelelor", a "surselor", "ramificațiilor" și "ieșirilor". Sus, totdeauna prea sus, inaccesibilă și pură, țîșnirea unei gîndiri vii, autonome. Jos, noroaie și ape tulburi, încarnări, posteritate, întrebuințări. Între cele două: deformare, degradare, distorsionare. Așadar pe bună dreptate ne lamentăm cu ochii spre cer. UN BUN MEDIOLOG ESTE UN CÎINE Cine urmărește eficacitatea urmei se trezește în momentul în care interpretul marilor texte predă ștafeta "amatorului de anecdote". Filosoful ne explică de unde vine conceptul de "societate civilă" la Marx, filiația
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
general. Voi încerca, dacă-mi revin fizic cît de cît, să protestez împotriva interdicțiilor impuse scriitorilor noștri importanți Doinaș, Pleșu, Paler, Paleologu, Dinescu etc. Mă simt profund jignit și sînt profund solidar cu ei. Ar trebui să nu ne mai lamentăm. Lucrurile au devenit foarte grave. Aș fi fericit să ajung la Eminescu (Festivalul de la Ipotești și Botoșani n. red.) în iunie! În prima zi de București, m-am dus la mormîntul lui. Găsește o soluție să mă inviți atunci! Dacă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
capătă forme cu totul materiale, căci un sentiment are nevoie să se extindă și să îmbrace acele forme pe care le întîlnește, deși îi sînt nepotrivite și poate fi și în contradicție cu el însuși; acea neliniște, spun, care se lamentează în continuu de nedreptățile și greutățile materiale, poate că are o sursă secretă, pe care popoarele în sine nu au descoperit-o încă în ele însele; și se ascunde o necesitate religioasă acolo unde pare că triumfă ireligiozitatea; necesitatea unei
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
rugăciunilor în singurătate și în adunări. Sfîntul Grigorie cel Mare, care conducea Biserica exact în acel veac, nu se putea resemna în fața acelor pericole care însoțeau obligatoriu această nouă etapă care se deschidea în Biserică; și nu înceta să se lamenteze în scrisorile sale și să deplîngă cumplitele împrejurări din vremurile sale, în care el trebuia să fie, în afară de Episcop, custodele și trezorierul Împăratului, "și sub culoarea conducerii ecleziastice, să fie purtat de valurile acestui veac, care adesea conduc la înec
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
care și acestea șocau, stârneau vâlvă, contrastând cu stilul înțepenit, posomorât și mereu previzibil al discursurilor epocii. Îmi amintesc ce succes a repurtat Victor Eftimiu la o întâlnire cu studenții filologi, când, vorbindu-le acestora despre piesele sale noi, se lamenta prefăcut că nu știa cum să-și stăpâ nească personajele. Eu vreau să le țin pe linie, spunea el, dar ele, personajele, de cum le scap din ochi, o iau la dreapta. În sală rumoare, râsete, iar Eftimiu către adunare, cu
Amintiri și portrete literare - ed. a 3-a by Gabriel Dimisianu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1345_a_2700]
-
reproș! - pe Dumnezeu:De ce nu mă vezi, Doamne? Eu sunt un adorator, cred în Tine, am cunoașterea secretă a energiei Kundalini, vorbesc oamenilor despre Sahaja Yoga, particip la programele publice, la Puja... De ce nu mă vezi, Doamne? Știu: în loc să mă lamentez, ar trebui să abandonez problema. S-o abandonez Lui! Dar o fac? O fac cu adevărat atunci când spun că o fac? Dacă da, atunci de ce nu funcționează? Ce este rău în mine? Să însemne că încrederea reprezintă punctul meu slab
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
să fiu în postura Mântuitorului de a nu ști cine ar putea să mă "vândă"! Tovarășul era și secretarul organizației de partid din ambasadă! După ce l-am informat asupra sarcinilor "pe linie de comerț exterior", tovarășul a început să se lamenteze că nu sunt posibilități, că militarii sunt orientați doar către SUA, că nu privesc cu ochi buni țările socialiste etc., eu punând punct lamentărilor și solicitând "o mobilizare mai susținută a eforturilor" pentru a putea motiva necesitatea unui atașat comercial
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1570_a_2868]
-
încredere în el, dar în mine, da. Concettei, sincer îți spun, nu i-a convenit noutatea, pentru că se lăuda în fața lumii cu chinul pe care trebuie să-l suporte și cât îi e de greu. Cum s-ar mai fi lamentat ea dacă Salvatore își revenea? Mi-a spus să nu mai încerc așa ceva, dar n-am rezistat. Era o provocare și pentru mine, și pentru el. Nici eu nu aveam multă putere sau mult curaj, dar mereu mi-au plăcut
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
merg urgent în țară (ceea ce nu era adevărat). Am spus că voi lipsi patru zile, că voi pleca cu avionul pentru că am deja biletul cumpărat. Imediat a pus mâna pe telefon, a început să se vaite tuturor și să se lamenteze. Am rugat-o să-mi ia bilet la autocarul pentru Roma. Urma să fiu liberă peste câteva zile. Nu știam ce va fi, nu știam ce se va întâmpla cu mine în continuare în Italia, dar într-o așa pușcărie
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]