990 matches
-
necesar din aceasta"251. Corupția este profund nedreaptă și pentru că alienează individul, îl pune într-o situație de neîncredere și de lipsă de perspectivă. Mulți oameni au plecat din România împinși afară de sărăcie, dar tot mulți au plecat și din lehamite pentru un sistem politic nedrept, profund injust care le lua totul fără a le oferi nimic în schimb. Percepția unei lumi nedrepte este dată și de faptul că cel de lângă tine se îmbogățește peste noapte datorită poziției sale de putere
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
ghimpată ale călăului mereu amenințător în fața voinței de a scutura ceva din ceea ce simți apăsător. Să vezi negru și să-l declari alb, să știi binele și să spui contrariul, să vrei ceva și să declari lipsa dorinței - toate instaurează lehamitea, neîncrederea în tine, anularea necondiționată. Adesea cred că ceea ce se întâmplă - chiar și acum, când toată lumea vorbește și nimeni nu ascultă - nu este altceva decât o altă față a vechii formule de generalizare a indiferenței. Lăsăm să vorbească cine nu
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
sfințenie...” (II, 385). Dacă reține doar ceea ce îl interesează în mod direct, atunci cazul lui Tolstoi e elocvent: Notează Cioran: „Pentru că a vrut să devină sfânt, deși nu avea nici o înclinație naturală spre sfințenie, Tolstoi avea să sfârșească în tristețe, lehamite și silă” (I, 178). Ce înțelege oare Cioran prin sfințenie? La un moment dat, când aduce în discuție o dispută între sfântul Macarie și diavol, afirmă că atributul tare al sfințeniei ar fi smerenia. Or, în umbra sfințeniei Cioran întrezărește
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
amprenta propriilor strămoși, pe care adesea îi reneagă. Când nu o face, căci vede în ei vigoarea, se reneagă pe sine, cel căzut, neputându-și explica declinul. Iată: „Născut în Carpați, cum oare am putut ajunge să cunosc toate nuanțele lehamitei? Și să simt acest gust de neant la începutul și la sfârșitul fiecărei zile? La ce avea să ducă vigoarea străbunilor mei!” (I, 176). Își spune într-un loc: „Vin dintr-un spațiu bântuit de tracii care plângeau la nașterea
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
oase, cranț, cranț Domnilor și Doamnelor și domnii mei Aceasta e presiunea mortală Înalta presiune mortală de folosință generală COMPOZITORUL (furios pe cei strânși în jurul mesei): Pe de altă parte ce vreți voi Din punctul culminant scâncește încăpățânarea ca o lehamite Ca atunci când e gata se scâncește, nu Râsul, Gândul, Boarfele Cu un strigăt înstrăinat de carne toate se întorc la loc Măgarul se sincronizează și înfulecă, moare Cu încetul se termină, în sfârșit. IDIOTUL (sare în sus): Nu are voie
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
că nu-i umpluse paharul decât pe jumătate. El era un băiat de treabă, pe cinste, pus oricând pe fapte mari. Ah, la dracu! Jupânul putea să-și mute gândul, n-o să-i mai calce prin dugheană, i se făcuse lehamite 201. (b) Deja își dădea seama că părerea lui Piatranera începea să fie pentru el cea a întregii lumi. Trebuia să se răzbune ca să pară un laș. Dar pe cine să se răzbune? Nu-i putea crede pe Barricini în
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
acceptă: se simți salvată. Peste cincisprezece zile debuta la Bobino. Această nouă viață îi fu pe plac. Așa cum toate nenorocirile pe care mizeria și instigarea le târăsc prin cotețele unui oraș, tot așa ea simțea, fără să vrea, în ciuda unei lehamite oribile ce o apucase încă din primele momente, acest straniu regret, această teribilă boală care face ca orice femeie care a trecut prin această viață să se întoarcă din nou zi după zi. Acest trai de febre și de beții
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
flăcău. De unde știi că-l cheamă Macovei? -Cum să nu știu, dacă așa-i scris pe firmă, deasupra ușii? Dumitru Macovei. -Văd că toți sunteți cu cap și cu învățătură. Numai eu îs o proastă. Flăcăul tăcu. Uneori îi era lehamite să se mai uite la obrazul maică-sa”. Într-adevăr, femeia lui Nechifor-Gheorghiță se arăta bombănitoare și rea „la vedere”. Dar asta pe-o anumită linie de portret, destinată să schițeze o latură a personalității sale. Mai poate fi identificat
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
și mai enervată, pretinzând că ea vrea burlan până la stradă”. Avem a face, dacă adun cuvinte-cheie din mai multe mesaje, cu lumea lui „să ni se dea”, cu o „psihologie a milogelii”, cu cunoscuta „pasivitate și așteptare depresivă”; iar „oboseala, lehamitea și lentoarea noastră ancestrală sunt dușmani mai redutabili decât clasa politică”. Preiau din mesajul doctorului Covic: „criza societății civile este mai dăunătoare decât toate celelalte; dar să nu disperăm, este multă, multă nevoie de oameni ce pot dinamiza spiritele și
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
dinamica grupului există o multitudine de metode de Învățare Împreună a reflecției, pentru viitorului tuturor. Puteam oare imagina un sistem de consultare a corpului social prin metode psihosociologice? Vrea cineva să audă? (10.08.2009) Ce se poate naște din lehamite? Societatea românească a luat-o razna, cu o intuiție obișnuită nu poți bănui În ce direcție se Îndreaptă. Omul normal nu găsește repere pentru a interpreta ce se Întâmplă În jurul lui. Criteriile clasice de apreciere și evaluare - munca, eficiența, morala
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
debusolat de dezordinea socială și mintală a celor din jur, un amic Îmi scrie: „M-am săturat, mi-e lehamete, ce lume e asta?”. Și-mi cere ajutorul să descifreze și să pună un diagnostic. Caut În DEx: „lehámete” sau „lehamite” Înseamnă oboseală, plictiseală, dezgust, silă (față de cineva sau de ceva), scârbă, aversiune, greață, Îngrețoșare, oroare, repulsie, urât.. Ceva care ți face pielea de găină, traduc eu efectul acestei stări de rău care-ți dă frisoane și o stare generală de
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
exista așa ceva, cum de au statut de onorabili oameni care judecă totul numai În funcție de interesul sau plăcerea lor și-ți vine să-ți iei lumea În cap. „Mi-i lihamiti de ăștia”, Îmi spunea mama, În timpul din urmă al regimului. Lehamite, pentru mama mea, Învățătoare care a transmis buchiile cărții la zeci de generații din sat, Însemna că s-a săturat, că nu-i mai suportă, că i-au amărât viața. Dar acum trăim În democrație, ăștia s-au mai șlefuit
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
aranjamente clocite În beciuri rău mirositoare, În subterană; iar aplecarea pentru scandaluri și subsoluri ar semnala o afecțiune, o boală psihică sau/și morală. În tot cazul, opusul lui Înalt, superior, sus, la aer, a poziției de dominare a situației. Lehamitea are Însă și o urmare, o consecință psihică: instaurarea unei stări de apatie, de indiferență. Grecescul apatheia cheamă alte cuvinte-surate care-i Întregesc Întinderea: impasibilitate, indolență, indiferență, inerție, lene (cognitivă, socială), stare depresivă. O insensibilitate față de idealuri, incapacitate de a
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
Fălticeni au trăit goții. — Așadar, coane Artur, a zis el, suntem acasă la goți ? Mein Gott ! Noroc că nu-s bigot ! Și nici bigam, l-a completat cu înțeles Sadoveanu. — Lasă, coane Mihai, vine acuși vremea să n e fie lehamite și de monogama legitimă, o să ne dedăm la anecdote picante, zicând ca Anatole France: „Viața asta îi atât de tristă, încât ne îngăduie să fim încă vese li când nu mai avem puterea să fim serioșiʺ. După ce bătrânul s a
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
toată silința să nu neglijez această slujire în timpul căreia observ cât de bine primesc ceea ce li se spune”. În acest caz intervine cel de-al treilea factor psihologic în procesul de învățare: auditorul însuși. În asemenea momente critice de „dezgust, lehamite” râvna celor ce doresc să asculte dezvoltă motivația. Pornind de la acest substrat psihologic, al relației vorbitor-auditor, Fericitul Augustin ajunge la principiul psihologic al catehizării, aplicat cu sobrietate în Răsărit, cu mai puțină sobrietate în apus, și formulat aici în formă
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
și nu sunt inițiați în acel moment. Când însă vine spre a deveni creștin unul singur, sau doi, sau în număr mic, e riscant să le vorbim ținându-i în picioare. Totuși, dacă deja am început astfel, măcar atunci când observăm lehamitea ascultătorului trebuie să-i oferim un scaun și să insistăm să se așeze, iar apoi să-i spunem ceva prin care să-i reîmprospătăm forțele și să-i alungăm din suflet grija care l-a pătruns probabil, începând să-i
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
atunci gândul lui doar cocheta cu inventarea lor. În visele lui cele mai ambițioase apăreau deseori niște pâlnii înrămate pentru frumos, în care, cufundându-se în obscuritate, strălucirea lui kalon crea un efect de sucțiune, capabil să dreneze simțirea de lehamite. Își zicea că, dacă le-ar fi cuplat două câte două în partea de jos, după modelul clepsidrelor egiptene, prin răsturnare ar fi putut obține o mișcare prelungită, aproape continuă. Numai de-ar fi rămas strălucirea neafectată de trecerea prin
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
străine și ostile (“Azi va muri cea din urmă speranță. / Sunt cântecelul auster, morbid, / intonat ca un imn de o paiață / în luminișul nelocuit”). Refugiul în sine este adeseori soluția salvatoare, la care se revine obstinat, cu speranță și cu lehamite (“Ochii obosiți se închid. / Universul e un animal părăsit. Îmi trag pe mine trupul / să nu mi se facă frig”; „M-am înfășurat în mantaua răcoroasă / a pielii. Cum aerul rece din subsoluri urcă / în amiaza toridă, frigul urcă în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286220_a_287549]
-
bine de 3 săptămâni știm pe noii guvernanți, parlamentarii aleși cu "dragoste și recunoștință" de cât mai multă suflare vasluiană. Așa cum se desfășoară ostilitățile vor fi la vot doar susținătorii fiecărui partid, ceea ce nu va provoca nici un fel de cutremur. Lehamitea de care sunt cuprinși concetățenii noști îi va face ca pe 30 noiembrie să doarmă liniștiți mai toată ziua. Se vor agita cei din partide, cei din comiții și comitete, agitatorii plătiți, șoferii, ziariștii și... bețivanii. Poate în jur de
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
despre noi. Ori vina e în altă parte? Ca scrierea să fi apărut mai întîi, sau numai, în Asia, poate fi un poncif ca altele. Semnele au devenit necesare, și necesarmente au apărut, oriunde comunităților primitive li s-a făcut lehamite de riscurile barbariei jafului și s-au dedat neguțătoriei; asta a implicat de îndată evidențe, contabilitate, fiscalitate, răbojuri. Așadar privesc, nu fără oarecare neliniște, construcția unui alt poncif, căci e în tăietura cea mai clasică să presupui: Putem considera ca
by ALBERT LABARRE [Corola-publishinghouse/Science/966_a_2474]
-
Strategia guvernării miza, corect, pe faptul că numărul mare de partide va fi curățat prin eșecul politic predictibil. Ceea ce nu s-a luat în considerare era, pe lângă costul economic plătit de colectivitate pentru un asemenea gest demonstrativ, costul psihologic de lehamite față de începuturile noii democrații. Opt distorsiuni ale procesului politictc "Opt distorsiuni ale procesului politic" Evenimentele politice descrise mai sus și-au pus pecetea asupra procesului politic postrevoluționar, producând numeroase deturnări structurale. Forma generală a procesului politic nu poate fi explicată
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
cu simpatie. Dimpotrivă, îl încearcă un dezgust copleșitor privindu-se: „Îmi e scârbă de mine însumi; chiar și mâinile mi se par respingătoare; Această ținută nerușinată, neglijentă a mâinilor îmi face silă. Urăsc tot corpul meu lipsit de vlagă, mie lehamite să-l port, să-l simt. Cât aș dori să mor!” (p.115) Modul cum se așează intelectualul lui Hamsun sub întâmplări, lasă impresia că oricâte eforturi ar face individul prins în plasa fatalității, în fața prejudecăților, în fața așteptărilor stereotipe ale
Responsabilitatea de a fi intelectual by Valeria Roşca () [Corola-publishinghouse/Science/91718_a_93229]
-
cei mai buni regizori de film din România. Cursa (1975), Ediție specială (1977), Proba de microfon (1980), Vânătoarea de vulpi (1980), Croaziera (1981), Glissando (1984), Iacob (1988), A 11-a poruncă (1991), Tusea și junghiul (1992), Patul conjugal (1993), Această lehamite (1994), Senatorul melcilor (1995) constituie „blazonul” unei cărți de vizită impresionante. Senatorul melcilor a fost, de altfel, ales în secțiunea oficială a Festivalului de la Cannes, Iacob a obținut Premiul european „Felix”, Glissando a participat la Festivalul filmului de la Veneția, iar
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286683_a_288012]
-
ale oboselii. El l-a invocat pe prietenul său, un priceput dresor de câini, care susținea că o ședință de dresaj nu trebuie să dureze mai mult de zece minute, întrucât intervine oboseala; ea declanșa la animal un fel de „lehamite”, care anula orice „chef” al animalului de a persevera în învățarea giumbușlucurilor cerute de stăpân. Guthrie s-a invocat și pe el însuși, în calitate de cititor. Dacă intervine oboseala, continuăm lectura cărții fără să-i mai urmărim conținutul și, mai devreme
[Corola-publishinghouse/Science/2361_a_3686]
-
nu vadă, la căderea serii, prudentele manevre ale lupilor în jurul capetelor lor lipsite de apărare. Nikolai își închipui țipetele acelea, reîntoarcerea soldaților, lovitura de grație, tăcerea. Erau acolo oameni doborâți de gloanțe, în grabă, desigur, sau într-un gest de lehamite... Nikolai se întoarse spre Vulpoi, îl bătu ușurel peste bot și își spuse că fuseseră amândoi mai speriați de salturile micului animal carnivor negru, care rodea cadavrele, decât de capetele acelea care ieșeau din pământ. Când să urce iarăși pe
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]