423 matches
-
tip cu totul special, ce se poartă în zona opusă obișnuitelor epistole punând lumea la cale, adânci sunt pașii în acel "hotar de nisip" care este însăși viața, în metafora lui Pavel Chihaia. I se spune într-o astfel de misivă destinatarului cine este el în ochii și inima unui prieten, ale unei societăți, unei epoci, ce reprezintă el pentru o cultură, motivele prețuirii, ca ecou al izbânzilor sale în sfera acelor preocupări în care excelează. Când nu m-aș simți
Pavele, Pavele! by Barbu Cioculescu () [Corola-journal/Imaginative/15325_a_16650]
-
a romanului Cartea nunții, cu ale sale „cele trei Grații” și cu aceeași ambiguizare a sentimentului prin travestirea în bravadă și fanfaronadă, parodie și joc. Textele de mai jos ne apar astfel ca un preludiu (experimentat exclusiv de autorulnarator al misivelor) al secvențelor din primul roman. Reținem de asemenea dispoziția caragialească a emitentului, care pastișează limbajul lui Costăchel Gudurău din Telegrame, cum și poza de sinucigaș sforăitor-patetic a lui Chiriac din Noaptea furtunoasă: v. amenințarea cu aruncarea de pe turnul înclinat din
O idilă giocosa by Nicolae Mecu () [Corola-journal/Journalistic/3012_a_4337]
-
parvenit), același joc (schimbând ce e de schimbat): a se vedea, spre edificare, vecinătatea sublim / derizoriu din secvența „Roma sfântă al cărui pământ e călcat de piciorul tău. Cerul albastru și azuriu, delicioasele macaroane văzute și mâncate de tine”. Prima misivă (pe care, preluând caracterizarea călinesciană a memorialului grecesc scris de Al. Rosetti, aș defini-o drept o „telegramă sugrumată de emoție”, lipsită totalmente de vreun artificiu diversionist de natură a masca lirismul despărțirii) datează din 13 noiembrie 1924 și marchează
O idilă giocosa by Nicolae Mecu () [Corola-journal/Journalistic/3012_a_4337]
-
constituind, după părerea ei, dovezi peremptorii în sprijinul unor presupuneri pe care le avansa cu neostoită abilitate - și pe care el le lua, întrucîtva, cu aerul taclalelor răs-auzite. "Dar, stimată doamnă, încerca el să forțeze o ușă blocată, ideea cu misivele de amor cade de la bun început: mătușa mea le-a ars acum cel puțin douăzeci de ani, nu era deloc genul de femeie care să păstreze astfel de suveniruri - zău, ar fi fost prima care-ar fi rîs dacă cineva
Ospățul Sfinxului by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Imaginative/15224_a_16549]
-
de el decât de R. Crumb. Cum însă Corpse are relații de adâncime, inclusiv pe lumea cealaltă, până la urmă am putut intra în legătură cu misteriosul artist. Crumb a desenat două coperte, una alb-negru și una color, și ne-a trimis o misivă grozavă, cu scrisul său inimitabil." Iată mai jos și epistola cu pricina: „Vă rog doar să nu vă rupeți în figuri pe desenul meu, adăugându-i alte culori, alte contururi, alte proporții etc. Vă spun asta din cauza tinerilor ăstora de
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6490_a_7815]
-
Nicolae Balotă (din al cărui Caiet albastru citează Ion Vianu) și Ion Negoițescu îl admiră cu precădere și scriu despre el2 (sau îi trimit scrisori, pe care cititorul acestor rînduri este îndemnat a le citi la p. 128-133, 148-153). O misivă îi trimite, de la Cîmpulung, în 1953, și C. Noica (p. 128, 139). Despre Edgar Papu va fi vorba mai departe. 5. Fără îndoială, Tudor Vianu figura printre cei care nu erau în grațiile „șefilor" culturali ai regimului și mai ales
Vianu și Vianu (I) by Alexandru Niculescu () [Corola-journal/Journalistic/6060_a_7385]
-
merita, ea singură, un studiu (sau, cel putin, un interviu întreg). Oricum, în ^99, noi avem altă perspectivă decât a marelui poet, asupra lumii/vremii sale... Să-i dăm crezare lui Ion Barbu însuși, ce-i declară, într-o patetica misiva, Ninei Cassian, în ^47, cum că 1940 e rezultatul unei "ore slabe"? Dar, prin însăși mistica-i fervoare, poemul pare-a fi, din contră, rodul unui ceas de-a binelea astral: Germania (hitlerista) era la apogeu; iar poetul nostru, din
SERBAN FOARTA - "Poetul e captivul propriului său stil" by Remus Valeriu Giorgioni si Constantin Buiciuc () [Corola-journal/Journalistic/17731_a_19056]
-
de afaceri, de bătrîni înstăriți care voiau să evalueze seriozitatea moștenitorilor prezumtivi. Randamentul epistolelor pe care le întocmea Sadim era neașteptat, și nu grație conținutului sau stilului adoptat, ci grație mirosului penetrant degajat, un parfum care adormea voința. Alcătuitor de misive, cocoșatul era capricios, refuza de multe ori pe solicitanți, deși nu se înțelegea de ce. Stîrnea în jur atîta ură că a sfîrșit într-o zi delapidat. Dar știrea nu e perfect sigură poate că a născocit-o chiar el, o
Șalul, pălăria de paie, pasărea cu penaj colorat by S. Damian () [Corola-journal/Journalistic/15520_a_16845]
-
inform și greu de identificat. De aceea, sunt convins, această masivă ediție de scrisori își merită, în primul rând, laudele. Redactate furibund, adeseori zilnic, după un ceremonial care nu admite abateri (trezitul dis-de-dimineață, la ora cinci, cafeaua, alegerea coloritului hârtiei), misivele lui Brumaru funcționează aproape ca un jurnal. Spun aproape, fiindcă diferențele de substanță sunt totuși cruciale, iar autorul insistă asupra lor. De pildă, argumentează el într-un rând, cutare întâlnire neplăcută cu un poet ieșean ar fi fost, întrun ipotetic
Un mare scriitor by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/4187_a_5512]
-
doar și poate un clasic al nostru, cu o mare putere de construcție în roman, cu o sobrietate stilistică impresionantă, cu un dar de a scrie captivant." Impresionat de aceste referințe, Gheorghiu-Dej dă un deznodămînt favorabil și dintr-o altă misivă a soției lui Rebreanu aflăm că solicita o audiență "pentru a-mi exprima personal călduroasele mulțumiri în legătură cu generosul Dvs. gest de ocrotire a familiei mele". Audiența, ne spun editorii într-o paranteză, i-a fost acordată. * Dacă Fany Rebreanu încerca
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16691_a_18016]
-
devotamentul, nici recunoștința. V-aș face rugămintea ca la întoarcerea mea acasă să mă primiți un sfert de oră pentru obținerea, pe care o sper, a unei binevoitoare soluții a cîtorva dificultăți personale minore." " Dificultatea personală" era - aflăm din următoarele misive, trimise după întoarcerea acasă - numirea ginerelui său în postul de lector la Clinica II Chirurgicală de la Spitalul de Urgență. Arghezi se știa ferm în grațiile lui Dej, din moment ce putea să formuleze și pretenții: "v-aș ruga să dați dispoziții ca
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16691_a_18016]
-
deplină mulțumire sufletească. La mulți ani, scumpe tovarășe Nicolae Ceaușescu". Cadoul i-a plăcut probabil mai puțin "mult ilustrului" decît portretele și statuile ce-l reprezentau, așa că a fost trimis la Arhivele Statului. * O mare surpriză a fost pentru Cronicar misiva sobră adresată de George Ivașcu lui Ceaușescu la 27 septembrie 1980, în care fostul nostru director cerea să fie eliberat de la conducerea României literare, unde se afla de nouă ani: "N-aș fi, însă, sincer dacă n-aș menționa că
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16691_a_18016]
-
că iubita lui e preocupată de părerile altor bărbați, se decide să o ajute. Începe să îi expedieze scrisori de dragoste anonime, semnate cu inițiale pe care el le crede lesne de descifrat, C.D.B, Cyrano de Bergerac. Din aceste misive erotice Chantal pricepe că un necunoscut o urmărește permanent, că îi spionează fiecare gest și mișcare, într-o perversa combinație de fascinație erotică și exercitare a unei puteri absolute asupra intimității ei. Ce ii scrie Jean-Marc iubitei lui în aceste
Dragoste la microscop by Andreea Deciu () [Corola-journal/Journalistic/17651_a_18976]
-
de Rougemont. Vlad așează pe ascuns scrisoarea la locul ei pentru a nu întrerupe corespondență. El interceptează ulterior și alte scrisori și constată că toate aparțin Cărei, astfel încât tinde să creadă că se află într-o situație legitimă când citește misivele. Necunoscută i se adresează, poate chiar LUI. Considerațiile eseistice în legătură cu Heloise și cu abatele Abélard sunt completate cu comentarii de o remarcabilă finețe asupra Scrisorilor portugheze ale Marianei Alcoforado, pe care unii exegeți le atribuie unui bărbat: "Era autorul Scrisorilor
UN EXEGET AL FANTASMELOR by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/17872_a_19197]
-
electronică a coborît în bernă genul epistolar, iar mesajele receptate instantaneu, mustind de scorțoșenie protocolară sau debordînd de dezinhibiție confesivă, au degradat pînă la degenerare ideea de corespondență literară. Cu semnele și semnalele electronice am trecut în alt gen de misive omenești, cele în care gustul literelor e scos la mezat, iar elementul estetic e supus prohibiției. De lucrurile acestea nu-ți dai seama decît atunci cînd, avînd posibilitatea comparării, sesizezi contrastul izbitor dintre cum anume se scriau acum cîteva decenii
Arta epistolară by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/10497_a_11822]
-
Cadîr, copiii fugiți aparent în lume scriu ambilor părinți, la mașină, cu indigo, epistole identice. În Jocul ielelor apar două scrisori ce motivează acțiunea: una a Mariei către Gelu, amantul său, în care e relatată o crimă a lui Sinești, misivă cu care Gelu vrea să îl distrugă. Sinești îl acuză că face un simplu șantaj. Îi arată însă lui Gelu o scrisoare a tatălui său, Grigore Ruscanu, către sine. O cerere imperioasă de a scoate bani din casa societății pentru
Scrisori, depeșe, telegrame by Horia Gârbea () [Corola-journal/Journalistic/10038_a_11363]
-
se integra în lupta cea mare și largă, pluridimensională, împotriva ,mocirlei și confuziei de valori din țară". Virgil Ierunca a crezut în lupta de exil: ,României, exilul i-a dat șansa prezenței neîntrerupte într-o realitate vie" - (scrie în aceeași misivă). Exilul - ,acest spațiu blestemat de istorie în care fiecare încearcă să salveze identitatea spirituală a unei Românii reale". Virgil Ierunca s-a înscris - prin viață și prin operă - în acest ,spațiu blestemat" al istoriei țării noastre. Cu prețul sacrificării. De
Virgil Ierunca - 85 - Omul care tace by Alexandru Niculescu () [Corola-journal/Journalistic/11423_a_12748]
-
Anton (= Aurel Martin, directorul Editurii Minerva) la 2 aprilie 1976. Am publicat această amplă scrisoare - cu planul ediției din Opera omnia în cel de-al doilea volum de Corespondență - Europa, Asia, America. Editura Humanitas, 2004, pp. 228-231. Identică e și misiva din 28 aprilie 1977 (pp. 142-43) cu xeroxul inclus de mine în primul volum Europa, Asia, America, 1999, p. 133. într-o notă de subsol, ofeream amănunte intruvabile în arhiva Securității: "Scrisoarea de față este un răspuns la o scrisoare
Mircea Eliade în arhiva Securității - Noi date, certitudini și inexactități by Mircea Handoca () [Corola-journal/Journalistic/7790_a_9115]
-
a cărei strofă finală sună astfel: „Nu am prieten niciun om, / Teascunzi, prietenia ta o caut./ Din crengile înaltului tău pom / Ajută-mă să tai un flaut.” Pe catedră se așternuseră multe bilete cu întrebări venite din sală. Ajuns la misiva lui Vulpescu, poetul Griviței Roșii s-a mărginit să spună: „Cineva a transcris o bucată din volumul Cleștar. O poate reciti acolo.” I se va fi părut, cine știe, o provocare? Dar Vulpescu n-a evitat, puțin mai tirziu, să
Tinerețea lui Vulpescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Journalistic/2579_a_3904]
-
prin excelență, este mesagerul unui rege pe lîngă alt rege. Cei doi sînt dușmani de moarte, iar scrisoarea e menită să rănească. însă îi poate fi fatală și ambasadorului, conștient că drumul e ticsit de vînători de capete și de misive. Spre a se salva anticipat de toți și toate, Chicot deschide scrisoarea, o învață pe de rost, o distruge fără urmă, iar apoi traduce textul în latină. Odată ajuns la destinație, îl va recita, ca papagalul, pretinzînd că e doar
Scrisorile primejdioase by Mariana Neț () [Corola-journal/Journalistic/11940_a_13265]
-
atenția, de care nu am nevoie, dar pe care mi-o acordă. După ce declară țâfnos ca derizoriu textul scrisorii “pe care -zice- mă sfiesc să-l privesc fie și în treacăt”, trece (totuși!) sârguincios la o analiză meticuloasă a respectivei “misive”, apelând până și la vechi fișe bibliografice pentru citate. Și, după ce mă desființează în ziarul “Ziua”, de nu mai aveam îndrăzneala să mai trec prin centru, iar la periferie ieșeam doar cu basca trasă pe ochi de rușine, mai folosește
La umbra aceluiași monument stalinist by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/12989_a_14314]
-
retorică de om cu o gîndire narativă sincopată, în mod vădit nedeprins nici cu expresia articulată, nici cu înlănțuirea logică a unor gînduri, în cel mai bun caz, răzlețe. Dar ceva, ceva, tot se găsește în această lungă și indigestă misivă: finalul. Să revedem, în decupaj, ce cogitează, ca un prevestitor al Apocalipsei aflat în plină transă mediumnică, Ilarion Voinea: din pricina ,,[...] centralismului egoist și imbecil [...]” din [...] ,,economia relațiilor bucureșteanului cu restul țării [...] au apărut manifestările anti-București, și capitala este percepută, pe
La umbra aceluiași monument stalinist by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/12989_a_14314]
-
un joc parapsihologic periculos. Într-o scrisoare ulterioară, adresată lui A. C. Benson (fiul arhiepiscopului), James reia povestea cu „valeții morți" și „guvernanta anxioasă", reiterînd ideea că sursa principală a nuvelei ar fi fost înaltul prelat. Mai tîrziu, într-o altă misivă (către scriitorul H. G. Wells, de data aceasta), prozatorul își caracterizează propria operă ca pe un simplu „jeu d'esprit", refuzînd să adauge însă lămuriri suplimentare asupra enigmaticei sale intrigi. Subiectul nuvelei pare, din start, tras de păr, anunțînd o „povestioară
„Straniu“ sau „miraculos“? by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/6281_a_7606]
-
virtual stăpîn. Ce poate motiva neobișnuita legătură asupra căreia doctorul Jekyll continuă să mențină o misterioasă tăcere? Cele două vizite ale lui Utterson la amicul comun, doctorul Langou, deși nu aduc inițial vreo clarificare a secretului, sînt urmate de o misivă care va marca ulterior intrarea celui de-al doilea narator în scenă, superior informațional primului (Utterson). Langou lasă post mortem mărturia scrisă a episodului infernal, de medicină transcendentală, la care a asistat forțat de dl. Hyde, apărut brusc și în
Deconstrucție postmodernă by Codrin Liviu Cuțitaru () [Corola-journal/Journalistic/8827_a_10152]
-
suveran pentru limbajul afectelor, angoasa timpului fiind depășită acum prin depersonalizarea estetizantă și puțin prăfuită a „culorii de epocă”: „Doamna de Grignan / ședea / la masa de lucru cu picioare rotunde / adusă în caleașcă la țară / și pana subțire scria o misivă / una din zecile de mii de epistole / călătorind cu poștalionul/ în vremea Corespondențelor. Dragă unchiule - / spunea scrisoarea - / te așteptăm cu plăcere / dar rogu-te nu ne aduce / precum ne înștiințezi / puiul de câine / tovarăș la jocul fiicei noastre.// (...) Trăim un
Mioara Cremene la aniversară by Octavian Soviany () [Corola-journal/Journalistic/3166_a_4491]