307 matches
-
trecere. La un moment dat, autoduba aproape că atinse platforma, și atunci el sări lîngă șevalete, cît mai-mai să cadă grămadă peste ele, dar se redresă și-o Îmbrățișă pe Fiona Taylor, care radia de frumusețe. — Jos cu hainele! Bobby, nătărău frumos ce ești! — Jos, jos, jos! Charles, dă-i ordin să se dezbrace! Femeile de lîngă mine țopăiau În tenișii lor ca niște majorete, vîjÎind cu rachetele pe deasupra capului meu, iar Crawford, amabil și binedispus, se descheie la cămașă, expunîndu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1875_a_3200]
-
eu una m-am săturat, a șoptit văduvei baba Mița, atunci picată și ea. Marghioala a îmboldit-o cu pumnul pe sub fustă: - Taci, s-auzim ce mai spune... - Căci, fraților, răcnea lunganul, țara românească nu mai poate de hoți și nătărăi. Partidul nostru, al liberalilor, s-a hotărât să sfârșească cu hoția, să întroneze cinstea și libertatea. Drept care, domn' primar Rigo a început cu pavarea străzilor, adică cu cartierul dumneavoastră, care suferă cel mai mult de lipsă de urbanistică. - Ce zice
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
primarul sectorului de verde! Toboșarul mai lovi de câteva ori în instrumentul lui și mulțimea se împrăștie. Lunganul intră în cârciuma lui Stere, mai bău ce mai bău cu zidarii și, când termină să le împuie capul, se răsti la nătărăul care-l aștepta afară: - Vezi, ai grijă să nu ia careva pietrele sau nisipul, că-i avutul primăriei, și dacă află domn' primar că s-a clintit ceva, ți-ai pierdut pîinea! ' Ăsta ce să zică? A dat din cap
Groapa by Eugen Barbu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295563_a_296892]
-
fie mai degrabă rezervați când vine vorba despre dandysmul englez, În ciuda strădaniilor unui grup restrâns de tineri bărbați de a-l imita. Să ne reamintim primele impresii ale unui Chateaubriand sau Stendhal, care, de pildă, În 1822, Îi ridiculizează („niște nătărăi care nu știu altceva decât să-și lege bine cravata”), chiar dacă mai târziu, În Roșu și negru, părerile se nuanțează. Un autor puțin cunoscut, Eugène Ronteix, scrie la 1829 În Manual pentru un Fashionable sau Ghidul Elegantului, neuitând să exclame
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ecumenice ale toaleteitc "Principiile ecumenice ale toaletei" Oamenii care se Îmbracă la fel ca zilierii, cei al căror trup se acoperă zi de zi, nepăsător, cu aceeași Învelitoare ce duhnește și e la fel de soioasă, oamenii aceștia sunt tot atât de numeroși ca nătărăii care umblă prin lume fără să vadă nimic, care mor fără să fi trăit, care nu știu să recunoască nici calitatea unei mâncări, nici puterea femeilor, care nu rostesc nici o vorbă bună, nici o prostie. Dar „iartă-i, Doamne, că nu știu ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prima dată, le surâdea ideea viitorului. Ahmed, guralivul clasei, se plimba de colo până colo, aruncând rapid o privire peste umăr. Unde ai fost azi-noapte? —Nicăieri. Acasă. Reflexul fricii. Ghicești unde am fost eu? Nu știu. —Ghicește. —La Salima? Nu, nătărăule! Mai ghicește o dată. —Nu știu. Dă-mi un indiciu. — Am strâns o comoară, frate. —Ai muncit? — Poți să-i zici și așa. O, am tras mult azi-noapte. Am făcut mai mulți bani decât o să vezi tu toată viața. —Cum? Salam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2274_a_3599]
-
face eforturi să se stăpânească. Fereastra camerei era larg deschisă în așa fel, încât de bună seamă că toate urletele acelea înfiorătoare din casă se auziră și afară, în stradă. - Realist și radical cu tine însuți, zici? Ah, inconștientule, mare nătărău mai ești! Și naiv! N-ai mai multă Istorisiri nesănătoase fericirii 187 minte decât un preșcolar limitat! Efectiv, ai o gândire de două parale! Și văd că mult ai mai trăit tu în viața asta, multe mai înțelegi tu din
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
un preșcolar limitat! Efectiv, ai o gândire de două parale! Și văd că mult ai mai trăit tu în viața asta, multe mai înțelegi tu din ea! Oricum, să știi că pricep perfect despre ce vorbești, însă te socotesc un nătărău, căci n-ai fost în stare să-ți dai singur seama, drogându-te, cam cât greșești și, deci, să încetezi numaidecât a o mai face. Zic că știu despre ce vorbești, pentru că (și, în privința aceasta, tu n-ar mai trebui
Istorisiri nesănătoase fericirii by Rareş Tiron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1251_a_1941]
-
fi exclus. Este o dezbatere electorală. Exact acolo merg și eu. M-au invitat la o confruntare între candidați. Rodion rîde cu gura pînă la urechi. Eu sînt unul dintre combatanți. Mie mi-s toți antipatici... Toți? Da, toți. Niște nătărăi și pe deasupra, niște hoți. Umbrela se ridică ușor și lapovița izbește din nou ochelarii profesorului. Acesta nici nu observă mișcarea și din nou începe lupta cu batista. Dar preocuparea aceasta devine secundară, excitarea centrului nervos al "omului politic" domină celelalte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
își sună șeful. Șefu', sînt în spital. Am avut un accident groaznic. Bine că ai scăpat. Dar am o problemă, șefu'! O rezolvăm noi. La ce oră să te vizităm la spital? Șeful dorea să afle ora sosirii camionului, dar nătărăul de Crudu n-a înțeles. Nu-i nevoie să veniți, șefu'. Mai bine sunați la soția mea pe la 14 și 45 minute. Bine, fă-te sănătos. Ne descurcăm noi. S-au dus toți banii, oftează Crudu ciudos. La orele 14
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
că ar cam fi cazul să încerce un sărut. Băiatul se retrăgea brutal, ca și cînd ar fi atins un șarpe, fapt ce-o făcea pe fată să-și pună întrebări grele: N-o fi oare homo? Era atrasă de "nătărăul" ăsta de Dorinel, dar dacă este așa de sperios, se rușina să fie ea care face primul pas. N-ai vrea să mă săruți? Ba da, gîfîia Dorinel. Atunci fă-o! După ce i se înroșeau urechile, după ce se foia stînga-dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
puțin un metru nouăzeci; avea Însă un pic de burtă și era un spectacol bizar, cu burtica lui, când Înainta pe trambulină. Să fi avut vreo patruzeci și cinci de ani. În seara aceea, din nou, profitând de faptul că nătărăul se lansa Împreună cu ceilalți Într-o improvizație de dansuri africane, Bruno o șterse rapid și urcă dealul Înspre restaurantul convivial. Găsi un loc liber lângă ex-feminista care se așezase În fața unei colege simboliste. Bruno abia gustase din tocana de alge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
un singur ochi? — Care? a Întrebat dobitocul, Încordându-și degetul pe trăgaci. Vederea periferică proastă, am zis, ațintindu-mi privirea undeva În jumătatea de cameră pe care el, cu un sistem video mono neperformant, nu avea cum s-o acopere. Nătărăul a tresărit, sucindu-și fără să vrea gâtul În aceeași direcție. Pistolul s-a rotit și el câteva grade, iar 0,1732 secunde mai târziu, bila albă de pe masa de biliard Își lua la revedere de la palma mea dreaptă, Începând
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
un prost. Auzi!! Vra dumnealui să schimbe lumea!... Și pentru asta e-n stare să-și piardă și viața. Ptiu! Auzi dumneata! Feciorul lui Berl Aizic să schimbe lumea pe care nici Dumnezeu n-o poate schimba! Și cine-i nătărăul ăsta al meu, spune și mata, domnu’ pictor? Moise? Isus Hristos? I-un catîr puturos la care, cît a dormit de-a curmezișul patului, nu i-am croit destul urechile. Acum încape doar pe lung și bietul tat su nu-i
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
fiecărei clase. Directoarei, care-și dădea avizul asupra fiecărui cuvînt, nu-i venea să creadă că pînă atunci întrebuințase o ortografie greșită. Pentru toți chestiunea aceasta apărea ca una minoră. Vorba lui Jugan, îndefinitiv, oricum ar fi fost scrise, orice nătărău înțelegea ce voiau să spună vorbele de pe tablă. Reușisem să mă detașez de colegi. Adîncit în mine, le auzeam doar glasurile care se impuneau agresiv, chipurile deabia dacă le întrezăream. Din cînd în cînd totuși nutream un cu totul omenesc
CARTIERUL SULAMITEI by MARCEL TANASACHI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/513_a_701]
-
Îți dai seama. Voiam să aflu ce mai e nou. „Ascultă“ - zice tatăl tău - „cum vine asta?“ - și mă privea Încremenit. „Știi că n-a făcut altceva decît să vorbească tot timpul de tine? Știi ce“ - zice - „eu cred că nătărăul acela bătrîn te iubește, pe cinstea mea.“ Ei, eu n-am zis nimic, n-am vrut să-l necăjesc, dar eu citisem totul În ochii lui, băiete, și știam, știam! Ei, Doamne, de cînd sînt n-am văzut așa un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
-i iasă În cale un țăran cu o căruță de marfă de care voia să scape și să plece din oraș ca să se Întoarcă acasă, el Îi cumpăra tot. Că doar ți-am mai spus! Ce părere ai? Doamne, ce nătărău... atunci a trimis omul acasă cu cinci sute de ouă... Doamne ferește! eram așa de furioasă că i le-aș fi aruncat pe toate-n cap... că doar aveam găini care făceau zilnic o groază de ouă. „Cum naiba ți-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
ținutului. — Hai, zău, spune Mortimer. Nu se poate să nu simți puțină... cum să spun... — Simt exact ce îți închipui că simte orice femeie, i-o retează Dorothy, care știe că se va căsători cu unul dintre cei mai mari nătărăi din lume. Mortimer se uită în jur ca să vadă dacă nu cumva logodnicul, invitat și el la petrecere, n-a auzit remarca ei. Dorothy nu pare să se sinchisească. Ce naiba vrei să spui? Vreau să spun că dacă nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
în nouă săptămâni, având o rată de convertsie de 2,3. Folosește cele mai moderne metode intensive. Dorothy vorbește cu tot mai multă pasiune, cum Mortimer n-a mai văzut-o niciodată vorbind. Îi sticlesc ochii. Și în acest timp, nătărăul ăsta de George își lasă în continuare găinile să ciugulească pe afară ca și cum ar fi niște animale de companie. Ca să nu mai pomenim de vițeii lui, care sunt lăsați să doarmă pe paie și fac mai multă mișcare decât câinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
să vadă mai bine la distanță, adică la ce distanță se află cei de la asigurări. Și vin? Nu, că n-are voie vin din motiv de alcolemie. Dumneavoastră de ce ați oprit? Ați făcut semn. Aha. Și opriți la semnul oricărui nătărău? A orică... Domnu... A oricărui individ care ar putea avea intenții negative, morbide, criminale sau chiar mai rău?!... Ce v-a convins să opriți? Uniforma. Daaa? Păi orice tâmpit poate face rost de o uniformă. Mie mi s-a furat
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
care o făcuse. "Să nu mă mai gîndesc! își ordonă. Să mă gândesc la altceva!..." Și, totuși, de atâta timp, nu face altceva decât să recite poeme și să-și repovestească cărțile pe care le-a citit. "Am fost un nătărău! M-am speriat degeaba..." Deși, o dată plecase de acasă și, ajuns în stradă, înțelese că nu-și mai amintea unde voia să se ducă... Dar poate a fost doar un accident. Poate eram obosit, deși n-aveam nici un motiv să
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
copii, ce le spune. Lăcomia: Terminați cu gălăgia, parșivilor! Vedeți că deștepții ăia, bebelușii lui Verde Împărat, vor să ne curețe. Da, da, pe toți, pe toți! Și nu va fi chiar bine de voi. Eu mă descurc dar voi, nătărăilor, s-ar putea s-o pățiți. Zmeii își dau coate și râd: „Aiurea!”, „Ce vorbești, babo?!” Lăcomia continuă: Va trebui să vă deșteptați și voi. Adică să fiți atât de parșivi încât toți slăbănogii din Țara lui Verde Împărat să
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
Împărat să ni se închine nouă, zmeilor. Zmeii colcăe, sâsâie, se fac că se roagă, își bat joc și râd: „Ha, ha, ha! Cum să ni se închine slăbănogii din Țara lui Verde Împărat, așa sau așa?” Lăcomia: Nu râdeți, nătărăilor! N-ați auzit până acum că „Omul e un animal care se închină”? Toți oamenii simt nevoia să se închine la ceva sau la cineva. Voi trebuie să-i îmbrobodiți pe ăștia, ca ei să se închine la noi și
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
contra slugoilor ambițioși, înjugați la arta cu mesaj. Desculții nu i-ar fi interzis pe culți, în numele "moralei proletare", preț de jumătate de secol și mai bine. Vergangenheitsbewältigung " Nu spera cînd vezi mișeii La izbîndă făcînd punte Te-or întrece nătărăii de ai fi cu stea în frunte". M. Eminescu, Glossă 24-25 august, 2001 Am șters din agendă numele unui prieten murit. Casc ochii pe geamul mansardei, dînd, de capul lui, spre cimitirul Eternitatea. Iarăși mi s-a scufundat flota. "În-țe-lep-ciu-ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
Anton. Răul-bine de România. "Invidiezi dexteritatea socială a lui Genosse?, nu mă slăbește vocea vitregă. Ai fi vrut să ajungi, imediat după ce-ai absolvit, să scrii discursuri pentru baștanii PCR, ca el?" Zău că nu. Mă și gîndeam ce nătărăi puteau fi dacă le scria potîngul de Genosse discursurile. Am s-o testez pe Șichy cînd vine, a spus că vine în după amiaza asta: între un mediocru bine programat și un suprainteligent, excelent profesional, cine crede că era propus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]