346 matches
-
nu se putea Împăca nicicum cu frumusețea ei. Era mama sa, cu acest gât splendid și acești umeri divini, grațioasă ca o femeie norocoasă la treizeci de ani. — Amory, dragule, gunguri ea moale, am petrecut momente atât de stranii, de nepământene, după ce ne-am despărțit. — Zău, Beatrice? Când am suferit ultima cădere nervoasă. Se referea la ea ca la o ispravă eroică, vitejească. Doctorii mi-au spus - În voce Îi vibra o notă confesivă - că orice bărbat viu care ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Beatrice pe tonul acela tragic, am avut vise, viziuni uluitoare. Și-a apăsat ochii cu palmele. Am văzut râuri de bronz lingând maluri de marmură, păsări gigantice Înălțându-se În eter, zburătoare pestrițe cu penaj fosforescent. Am auzit o muzică nepământeană și o izbucnire de trompete barbare... Cum? Amory chicotise. — Ce-ai spus, Amory? — Am spus, continuă, Beatrice. — Asta a fost tot, doar că s-a repetat mereu - grădini ce exhibau culori pe lângă care astea ar părea veștede, luni ce se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
temă de cercetare: a se vedea dacă a reapărut În Statele Unite, prin 1924, o persoană de sex feminin cu numele de mai sus ori cu altul asemănător... E o enigmă de dezlegat aici, nu glumă. S-au adaptat ei, niște nepămînteni, În Himalaya, darmite Maria Americana În Regatul României Mari, pe urmă În Republica Populară și În cea Socialistă. În primăvara lui ’77, cînd citea În ziar articole despre efectele cutremurului din 4 martie amestecate cu altele de aniversare a Răscoalei
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
orice context social, le permit să existe independent... Explorez, astfel, legătura indisolubilă dintre sine și lume“, povestea Loretta într-un interviu pentru „Pluk“. Modelele ei nu par să aibă vârstă și nici nu trăiesc în universuri cunoscute. De o frumusețe nepământeană, cu bucle angelice sau codițe strâns împletite, cu picioarele goale sau pantofi de lac, tac, privesc, împrăștie bile colorate pe o podea de lemn, visează, se încruntă, desenează, așteaptă sau își poartă la piept ursulețul de pluș. Uneori copilărie, alteori
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2203_a_3528]
-
fi putut avea cerul acelei lumi de la capătul lumii, ce culori ar fi putut avea pădurile, apele, grădinile, palatele, cum ar fi putut fi Îmbrăcați oamenii și mai ales cum s-ar fi putut ei mișca În acel aer straniu, nepământean. Și apoi Își aminti un cuvânt pe care tatăl său Îl folosise, cândva, la Veneția. Zidul. Căpitanul Oană simțise că Între lumea lor și cea a lui Ștefănel se află un zid al spiritului. Din munții aceia Înzăpeziți, copilul intrase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și înmormântări. Erau căutați mereu. Nimeni nu i-a învățat să cânte, fiecare a îndrăgit un instrument și muzica a venit din interior. Odată au venit de Anul Nou și pe la tata și au cântat o noapte întreagă, cântece aproape nepământene. I-am iubit și i-am venerat pe oamenii ăștia cu muzica lor armonioasă. Și am să-i iubesc mereu pentru că ocupă locurile lor de neînlocuit în oglinda mea interioară. Un alt frate al bunicii era prezicător. Trăgea zodiile, așa
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
La care fug cu toții. E clipa cînd inutilitatea dispare. Unica stare muzicală ce-ți face sufletul să rezoneze cu lumea, să-i simți Nordul și, pătruns de forță, să i te aliniezi.” V. tînăr caut să-mi limpezesc gîndurile. Țipătul nepămîntean și continuu nu trebuie să mă tulbure. Deșertul are scînteieri cînd, pentru fracțiuni de secundă se îmbracă în vegetație și devine junglă. Apoi totul dispare lăsînd în jur nisipul strălucitor „-Scopul e distorsiunea”-îi răspund Doctorului care mă privește mirat
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
ia Domnul și mi-am pregătit totul, căci nu vreau să las pe spatele copiilor mei și a nepoților povara înmormântării, așa cum a făcut și cel pe care-l ai în față și te uiți la el ca la un nepământean. Deci, dacă aș muri mâine sau poimâine, nu mă vei duce nici pe mine la groapă după datină, cu slujbă, fiindcă nu s-ar respecta ce a spus HUE, că n-am auzit bine. Oameni buni, se adresă Dumitru Avădănei
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
săi, pe păstorul Ioan și pe Malhus, căzuți Într‑un somn letargic, Îi simțea, deși erau duși cu dușii, neclintiți și făr‑de suflare, ca Îmbălsămați, nu mai aveau nici un miros de om, nici o miasmă, deși el le simțea prezența nepământeană, presimțind mai la stânga sa, la picioarele lui Iovan, și trupul nepământean și Îmbălsămat al câinelui păstorului care, cu labele din față Întinse, zăcea lângă stăpânul său, veghindu‑l inert la poarta somnului său letargic. 3. Trupuri Încremenite, membre Înțepenite pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
letargic, Îi simțea, deși erau duși cu dușii, neclintiți și făr‑de suflare, ca Îmbălsămați, nu mai aveau nici un miros de om, nici o miasmă, deși el le simțea prezența nepământeană, presimțind mai la stânga sa, la picioarele lui Iovan, și trupul nepământean și Îmbălsămat al câinelui păstorului care, cu labele din față Întinse, zăcea lângă stăpânul său, veghindu‑l inert la poarta somnului său letargic. 3. Trupuri Încremenite, membre Înțepenite pe velința răpănoasă, a cărei jilăveală n‑o simțea Dionisie, căci se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
PAUZĂ ÎN GÎNDURI ȘI PE SPINARE ÎI TRECURĂ FIORI RECI. CA O PLASĂ DE PĂIANJEN. ÎN JURUL LUI ÎNCEPU SĂ CREASCĂ TOT MAI MULT O VAGĂ LUMINĂ ALBĂSTRUIE, ȘI VĂZU CĂ ÎNTR-ADEVĂR ORAȘUL A DISPĂRUT. ÎI LUASE LOCUL O LUME NEPĂMÎNTEANĂ, BLEUMARIN, ȘI PLASE, PLASE ȚESUTE PE KILOMETRI ÎNTREGI. SE TRĂGEAU ÎNAPOI SPRE TAVANUL FOARTE ÎNALT ȘI DISPĂREAU ÎN ÎNDEPĂRTAREA ÎNCEȚOȘATĂ. SE RĂSPÎNDEAU ÎN TOATE DIRECȚIILE, TOPINDU-SE ÎN SEMIOBSCURITATE, CA NIȘTE LUCRURI DIN LUMEA SUBPĂMÎNTEANĂ. DIN FERICIRE, NU PĂREAU SĂ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
pârguite, felii și frunze de țelină, garnisite cu morcovi, conopidă crestată... și pe mine făcut maioneză! Râdea bucuros Verde Împărat! În magazinul de prospături te-am găsit ducând gânduri brumate, purtate în noi de milenii. Idei neuitate zburdau de fericire nepământeană spărgându-se în spume! Scrâșnea afânat Verde Împărat! În magazinul de abțibilduri se vindeau la solduri iubiri veșnic noi aflate la concurență cu însetatele buze, flămânde de-atâtea bunătăți, dornice de mulțumiri ricoșate în timp! Elipsele cu centrele asimetrice, intersectate
Dans haotic by Aurel Avram St?nescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83734_a_85059]
-
femeie. Femeia solară. Marota perpetuă. Îi vei citi din Stațiunea. Veți fi singuri. Într-un moment de entuziasm, îi vei spune că va deveni personajul salvator: Magistratul va uita de Caravella pentru că - nimeni nu va ști de unde - s-a ivit, nepământeană, Femeia solară: acesta va întinde labele lui păroase spre ea și tu îl vei ucide. Poți să-l distrugi pe Magistrat într-o mie de feluri. VOCEA îți spune că nu are cum să scape. Vrei să te sustragi, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
dacă vreau, mă sinucid! Nu: ți-e teamă: ai zis, odată, cuiva: „Pentru răul făcut personajelor mele, acestea mă vor urmări și pe lumea cealaltă!”. Am spus. Poate, acolo, vom găsi, împreună, o continuare mai convenabilă a celor pământene și nepământene. Fapt pentru care voi încheia acest manuscris cu o virgulă. Sau cu două puncte; cu punct și virgulă. Fără nici un semn de punctuație PAGE 81 FILENAME \p D:\microsoft\docuri nefacute\Statiunea redactata acceptat.doc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
atunci doar pentru a-l Întreba de Messalina; nu dăduse de ea, s ar fi putut să o omoare. Filozofia lui neagră, născută imediat după ruptura cu dansatoarea, sufoca tot ceea ce mai rămăsese din legătura dintre cei doi bărbați, aproape nepămînteană, așa putea fi numită, marile amiciții fiind tot mai rare. Cum Își pierdeau, Doamne, unii mințile! Castor avea să se Întoarcă vin decat. Dar, se temea Thomas, acesta s-ar fi putut să o reîntîlnească pe pacostea lui ori să
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
probabil, la fel. Păreri oarecum eronate ; era ceva paralel Între ei, adevărata lor Întîlnire ar fi putut să se petreacă doar la infinit, așa cum geometrii lăsau credulilor impresia că s ar putea Întîmpla cu dreptele echidistante. Nu iubesc... Antonia era nepămînteană, Thomas o adora, nu putea fi pusă În rînd cu nimeni, era un fel de duh, poate aceasta murise de multă vreme și doar imaginația celui tînăr, uneori prea Înfierbîntată sau dornică de un reazem, Îi dădea consistență, formă omenească
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
grâului m-a sufocat infinitul! Două ființe strâns lipite mergeau acum încet pe malul Dunării către câmpiile de la marginea orașului. Adăpostiți de noapte, acoperiți de liniște, mânați de bucuria atingerii. Nemoartă, nevie, se lipea strâns de umărul meu. Frumoasă și nepământeană, Zeița mea îmi respira în brațe pe liniștea cuprinsă de întuneric. Atras de formele ei, iubeam carnea Pământului făcând dragoste cu Cerul. Vestala mea avea să se ascundă de lume până când belșugul se revărsă peste oraș și nimeni nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
niciodată din paharul fanteziei combinațiilor simfonice, trilurile erau ale unei păsări neinventate de Dumnezeu, dar create, spre mirarea Lui, de Satelitu, într-o partitură pe care o ascultau, opriți din stereotipia divină chiar îngerii, așa ceva e strigător la cer, neașteptat, nepământean și nedivin, dar de unde, de unde, și cum, și cum, de ce, de a, o notă țipă ieșită din portativ, dar umbra ei o trase la locul mereu pierdutei, veșnic regăsitei călduri, flacăra devenea săgeată, săgeata deveni după o milionime din ploaia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1494_a_2792]
-
lor. Până și Vagabonzii erau neliniștiți în stratul gros de zăpadă și mârâiau ușor înfundat. Corvium se apucă instinctiv de numărat. 1... Focul rapid se opri! Nimeni nu mai trăgea. Zgomotul și zarva muriră și locul lor îl cedară liniștii nepământene. Clipele deveneau secunde. 2... Un țipăt de durere se auzi din apropiere! Fu curmat un moment mai târziu. Apoi un altul izbucni și avu aceeași soartă. Secundele deveneau minute. 3... S-a auzit o încleștare de arme și imediat un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
Înaintea sa, cu urechile ciulite mergea Vizanti care amușina mirosul capcanelor pentru iepuri și din când În când Întorcea capul către stăpânul său, dădea din coadă și aștepta ordine noi. Noaptea era deplină, Întunericul transformase arborii și tufișurile În vietăți nepământene, nu se auzea nici un zgomot și liniștea Împărățea peste pădurea Mavrocordat. Victor se opri brusc, Vizante Încremeni ca la comandă evitând astfel palma stăpânului său. Urechile de vechi jandarm Își făcură Încă odată datoria și Victor Olaru prinse un zgomot
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
este frică de tine și cu tine. Ca drept dovadă că este așa, Xenia Își apropie botișorul de el, gura ei schițând dorința de a fi sărutată. Va Își aminti ce gură zenzuală are, se apropie lent de acea minune nepământeană și bucuria clipei o trăiră cu intensitatea unui sărut pătimaș și aproape de neînchipuit la doi tineri, chiar foarte tineri. Va i-a mângâiat Încetișor și cu tandrețe fața, ochii, urechiușele și pufulețul de pe gât, apoi a tras-o puțin câte
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
că doar nu degeaba urlase atât de dureros Vizanti. Simți că cineva se mișcă, Îndreptă lumina către chiupul cel mare, văzu că este Întors pe partea În care nu era rănit, rosti un „Doamni agiutî!” și spuse cu un glas nepământean: Adicî, ne’ta poț vorghi? Mă cunoști!? Cât de mult sa bucurat când a auzit un răspuns cu voce stinsă este greu de descris, răspunsul veni ca un balsam peste sufletul ei cinstit: Nu, nu vă cunosc, nu știu unde mă aflu
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
bun pedagog dar și cel mai bun ... „profesor”. Rică Olaru uitase de toate umilințele și mânat de patima care pune stăpânire pe noi toți, avea inițiativă și dorea să se achite de toate Îndatoririle și să-și ofere o noapte nepământeană, fără a pierde din vedere probabilitatea din ce În ce mai Îndepărtată de a fi ... exmatriculat. Ploua cu săruturi, când tandre, când focoase, puține părți ale celor două corpuri au rămas neacoperite de acestea, sângele circula cu viteză cosmică și cele două trupuri erau
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
botfori cu vârf Întors, cu mișcări voit lascive Își descheie jaloba lăsând numai broboada neagră ce-i acoperea capul și fața. Trăgea puțin câte puțin marginile către exterior iar Ștefan se ridică imediat pentru că de sub jalobă Îi apărea un peisaj nepământean, un corp de femeie brunetă Îmbrăcat Într-o idee de rochițică sau cămașă mai lungă, de un roșu aprins și foarte străvezie, cei doi ochi de sub ferigea Îl priveau cu intensitate și fata mulțumită de impresia făcută Își dezbrăcă Încet
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
sau iluzie, băiatul parcă observă luminițele din ochii fostei sale profesoare de geografie, ba mai mult, când fata Își trecu un picior peste celălalt, făcu această mișcare un pic mai lent, timp În care o mică porțiune dintr-o priveliște nepământeană Îi Încălzi tot corpul său deja Înfiorat de frumusețea din fața lui și de whisky. Fata a văzut cutremurul din sufletul și din corpul voleibalistului, se prefăcu neinteresată și Îl Întrebă, fals-mirată: Să Înțeleg că nu ai iubit nicio fată, așa
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]