323 matches
-
cer și Dumnezeu atotputernicul, același Dumnezeu care, de o viață Întreagă, nu-i băga În seamă rugăciunile, și el Însuși, cu bucurie, avea să-i smulgă ochii, dacă Îndrăznea să-l Îndepărteze Încă o dată pe Julián de viața lui naufragiată. Pălărierul era omul pe care florarul ambulant Își amintea că-l zărise cu cîteva zile În urmă, dînd tîrcoale În jurul vilei de pe bulevardul Tibidabo. Ceea ce florarul interpretase ca parșivenie nu era decît tăria de spirit care Îi sprijină doar pe cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
care, mai bine mai tîrziu decît niciodată, Își găsesc un scop În viață și Îl urmăresc cu ferocitatea pe care ți-o dă timpul irosit În zadar. Din păcate, Domnul n-a voit să asculte nici această ultimă oară rugăciunile pălărierului, astfel Încît acesta, trecînd de pragul disperării, a devenit incapabil să găsească ceea ce căuta, salvarea fiului său și a lui Însuși, pe urmele unei fete de care nimeni nu-și mai amintea și nu știa nimic. „De cîte suflete pierdute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
devenit incapabil să găsească ceea ce căuta, salvarea fiului său și a lui Însuși, pe urmele unei fete de care nimeni nu-și mai amintea și nu știa nimic. „De cîte suflete pierdute ai nevoie, Doamne, ca să-ți astîmperi pofta?“, Întreba pălărierul. Dumnezeu, În infinita sa tăcere, Îl privea fără să clipească. — N-o găsesc, Julián... Îți jur că... — N-ai nici o grijă, tată. Asta e treaba mea. Dumneata m-ai ajutat cît ai putut. În acea noapte, Julián a ieșit În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Încă menționa ca domiciliu apartamentul familiei Fortuny din Ronda de San Antonio. La ora aceea, vestea ajunsese deja la urechea lui Fumero, care s-a deplasat la morgă pentru a-și lua rămas-bun de la Julián. Acolo s-a Întîlnit cu pălărierul, pe care poliția Îl căutase pentru identificarea trupului neînsuflețit. Domnul Fortuny, care nu-l mai văzuse pe Julián de două zile, se temea de ce era mai rău. CÎnd a recunoscut corpul celui care, cu doar o săptămînă În urmă, Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
anticari și de la colecționari. Cineva localizase un exemplar rătăcit din operele lui Julián Carax. Atunci, ca un lup, dispărea mai multe zile și se Întorcea, duhnind a ars și a resentimente. În timpul uneia din aceste absențe m-am Întîlnit cu pălărierul Fortuny, care rătăcea prin claustrul catedralei, căzut pe gînduri. Încă Își amintea ziua cînd, Împreună cu Miquel, mersesem la el să Întrebăm de fiul său Julián, cu doi ani În urmă. M-a condus Într-un colț și mi-a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
intrigant, salvator sau demiurg. Prea puțin conta. Toți se temeau de el. Toți Îl voiau de partea lor. Poate pentru că era mult prea ocupat cu intrigile din Barcelona pe vreme de război, Fumero parcă uitase de Julián. Probabil că, asemenea pălărierului, Își Închipuia că fugise undeva departe de raza lui de acțiune. Domnul Fortuny m-a Întrebat dacă nu cumva eram o veche prietenă a fiului său și i-am zis că da. M-a rugat să-i vorbesc despre Julián
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
decît Fumero. Nu l-am contrazis. Am mințit cum am putut, din milă sau din teamă, nu știu. I-am spus că eu credeam că Julián se Întorsese la Paris, că era bine, că, după cîte știam, ținea mult la pălărierul Fortuny și că, de Îndată ce Împrejurările aveau s-o Îngăduie, avea să se Întoarcă la el. „De la războiul ăsta - se lamenta el - totul putrezește.“ Înainte să ne despărțim, a stăruit să-mi dea adresa lui și pe cea a fostei sale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
pe Sophie, dacă primeam vești despre Julián. — Pe maică-sa nimic n-ar putea-o face mai fericită decît să știe din nou ceva despre el. Voi, femeile, ascultați mai mult de inimă și mai puțin de prostie, a concluzionat pălărierul cu tristețe. De aceea trăiți mai mult. Cu toate că auzisem atîtea povești violente pe seama lui, nu m-am putut abține să nu mi se facă milă de acel sărman bătrîn care nu prea mai avea nimic pe lume decît să aștepte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
el s-o bănuiască, ne unea și năzuința de a-l recupera pe Julián, am prins drag de el și am devenit singura lui prietenă. Fără ca Julián s-o știe, Îl vizitam adesea În apartamentul din Ronda de San Antonio. Pălărierul nu mai lucra. — Nu mai am nici mînă, nici ochi, nici clienți... spunea el. Mă aștepta aproape În fiecare joi și Îmi oferea cafea, fursecuri și zaharicale din care el abia gusta. Își petrecea orele vorbindu-mi despre copilăria lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și Înainte, că toate acele povești mi le mai spusese și altă dată. Într-una din acele zile de joi, m-am Întîlnit pe scară cu doctorul care tocmai Îl vizitase pe domnul Fortuny. L-am Întrebat cum se simțea pălărierul, iar el s-a uitat la mine pieziș. SÎnteți rudă cu el? I-am spus că eram cel mai aproape de așa ceva. Atunci, doctorul mi-a spus că Fortuny era foarte bolnav, că era o chestiune de cîteva luni. Ce are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
a spus că Fortuny era foarte bolnav, că era o chestiune de cîteva luni. Ce are? — Dumneavoastră v-aș putea spune că e inima, Însă ceea ce-l ucide e singurătatea. Amintirile sînt mai rele decît gloanțele. CÎnd m-a văzut, pălărierul s-a bucurat și mi-a mărturisit că pe doctorul acela nu se putea bizui. Doctorii sînt ca niște vrăjitori de duzină, spunea el. Pălărierul fusese toată viața lui un om cu profunde convingeri religioase, iar bătrînețea nu făcuse decît
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ceea ce-l ucide e singurătatea. Amintirile sînt mai rele decît gloanțele. CÎnd m-a văzut, pălărierul s-a bucurat și mi-a mărturisit că pe doctorul acela nu se putea bizui. Doctorii sînt ca niște vrăjitori de duzină, spunea el. Pălărierul fusese toată viața lui un om cu profunde convingeri religioase, iar bătrînețea nu făcuse decît să i le adîncească. Mi-a explicat că vedea mîna diavolului pretutindeni. Diavolul, mi-a mărturisit el, orbește rațiunea și Îi pierde pe oameni. — Uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
unul din romanele lui Julián. I-am scris mamei acestuia, la Bogotá, În numele unui presupus avocat recent numit, cu care răposatul domn Fortuny se consultase În ultimele lui zile pentru a-și pune treburile În ordine. O informam că, Întrucît pălărierul decedase fără testament, averea lui, care cuprindea apartamentul din Ronda de San Antonio și prăvălia situată În același imobil, se afla acum, teoretic, În proprietatea fiului său Julián, despre care se bănuia că trăiește În exil, la Paris. Avînd În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
iz de rășină și de bureți galbeni.“ 99 de ingrediente „ Fiecare pitic are, după cum se știe, câte o profesie, iar Hörbe cu Pălăria cea Mare are chiar două meserii. El era și un priceput împletitor de coșuri, dar era și pălărierul piticilor.“ Ceea ce nu este deloc o treabă simplă. „Pălăriile piticilor nu sunt făcute pur și simplu din pai sau fetru, cum se fac de obicei pentru oameni. Pălăriile piticilor sunt alcătuite dintr-un material compus din șase feluri de pene
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
de pene de pasăre și cinci feluri de păr de șoarece date în piuă, din urzeala funigeilor, din văluri de ceață, din fire subțiri de ferigă proaspăt culeasă și încă din multe alte adaosuri: în total nouăzeci și nouă - și pălărierul piticilor nu avea voie să uite nici una, altfel nu va ieși niciodată o adevărată pălărie de pitic.“ Apoi, Hörbe are de așteptat. Pentru că fiecare pălărie de pitic trebuie să fie plouată de nouă ori și ninsă de nouă ori înainte de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
În nisipurile deșertului sterp. Se zice - și pe bună dreptate - că, pentru a nu rătăci un bob de orez, nu-i nici pe departe prea mult să ai la fieștecare mână câte nouă degete; cu acordul tacit al frizerilor și pălărierilor, eu dispun doar de o singură tărtăcuță și nu visez decât să-mi pun capac cu două, dar desăvârșit de Înțelepte: una impunătoare, a doctorului Montenegro, și una pe măsura marsuinului, a domniei voastre. Cu toate sălile de studiu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
reprezentat printr-o corabie, steagurile căilor ferate, carul artelor grafice, bijutierii și ceasornicarii, florarii. Pe carul florarilor o splendidă coroană de flori; când a trecut carul în fața reginei, i s-a oferit coroana. Carul țesătorilor și al boiangiilor, cizmarii, croitorii, pălărierii, brutarii. Carul brutarilor e tras de 8 boi măreți. Pe car brutarii fabrica pâinea și o arunca mulțimii de jos și lumii de pe la ferestre. Carul caretașilor tras de cai de lux. Carul birjarilor muscali, înhămat în troică, este dintre cele
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
mai chelfănească bărbatu-său. Și Îi spunea niște chestii... — Ca de pildă? Portăreasa adoptă un aer confidențial, arcuindu-și o sprînceană și privind cu coada ochiului Într-o parte și-n cealaltă. Ca de pildă că băiatul nu era al pălărierului. — Julián? Adică Julián nu era fiul domnului Fortuny? — Asta i-a zis-o franțuzoaica Viçentetei, nu știu dacă din pizmă, ori cine știe de ce. Mie fata mi-a povestit-o după cîțiva ani, cînd ei nu mai locuiau aici. Așadar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
găină. — Și ce spunea lumea? Doriți o ceșcuță de rom? E de Igualada, Însă are un stropișor caraibian... E tare bun. Nu, mulțumesc, dar vă țin companie. Între timp, continuați să-mi povestiți... Antoni Fortuny, pe care toată lumea Îl numea pălărierul, o cunoscuse pe Sophie Carax În 1899, În fața treptelor catedralei din Barcelona. Tocmai făcuse un legămînt dinaintea Sfîntului Eustachie, care, dintre toți sfinții cu capelă particulară, avea faima de a fi cel mai harnic și cel mai puțin năzuros cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
spus să-și Întrebe soția. Cuplul Fortuny s-a Întors la Barcelona după numai două zile. Vecinii au zis că Sophie plîngea cînd a intrat pe scară. Viçenteta avea să jure, cîțiva ani mai tîrziu, că Sophie Îi spusese că pălărierul nu se atinsese de ea nici cu un deget și că, atunci cînd ea Încercase să-l seducă, o tratase ca pe-o stricată și se simțise Îngrețoșat de obscenitatea propunerilor ei. Șase luni mai tîrziu, Sophie și-a anunțat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
sa particulară, a hotărît că era vorba despre diavol, căci acela nu era altceva decît fiul păcatului, iar păcatul nu avea decît un singur tată: necuratul. Încredințat astfel că păcatul se cuibărise În căminul lui și Între coapsele soției sale, pălărierul a Început să atîrne crucifixe pretutindeni: pe pereți, pe ușile tuturor camerelor și pe tavan. CÎnd Sophie l-a găsit semănînd cu cruci dormitorul În care o surghiunise, s-a speriat și, cu lacrimi În ochi, l-a Întrebat dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
cu zori și, fără o vorbă, Își bătea vechea soție cu Înverșunare și cu prea puțin discernămînt. Protifînd de aceste rare și beligerante momente de intimitate, Sophie Încerca să se Împace cu el susurînd vorbe de dragoste, dăruind mîngîieri iscusite. Pălărierul nu era amator de fleacuri, iar talazul dorinței i se evapora În cîteva minute, dacă nu În cîteva secunde. Din aceste asalturi În cămașa de noapte suflecată n-a rezultat nici un copil. După cîțiva ani, Antoni Fortuny s-a lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
n-a rezultat nici un copil. După cîțiva ani, Antoni Fortuny s-a lăsat păgubaș să mai viziteze dormitorul Sophiei, În mod definitiv, luînd obiceiul de a citi Sfînta Scriptură pînă În zori, căutînd acolo alinare pentru chinul său. Cu ajutorul Evangheliilor, pălărierul făcea un efort de a-și deștepta În inimă dragostea față de copilul acela cu privire profundă, căruia Îi plăcea să facă glume despre orice și să născocească umbre acolo unde acestea nu existau. În ciuda strădaniilor sale, nu-l simțea pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
magi de la Răsărit În scopuri scabroase. În curînd, dobîndi mania de a desena Îngeri cu dinți de lup și de a născoci povești cu spirite purtînd glugă care ieșeau din pereți și mîncau ideile oamenilor În timp ce aceștia dormeau. Cu timpul, pălărierul Își pierdu orice speranță de a-l Îndrepta pe băiat către o viață folositoare. Copilul acela nu era un Fortuny și nici nu avea să devină vreodată. Drept dovadă, se plictisea la colegiu și se Întorcea cu toate caietele pline
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
și buimăceau Înțelegerea. Îi interzise lui Sophie să mai gătească vreodată cu unt. Rezultatele nu au fost tocmai cele sperate. La doisprezece ani, Julián a Început să-și piardă interesul febril față de pictură și de Velázquez, Însă speranțele inițiale ale pălărierului au fost de scurtă durată. Julián Își abandona visele despre Prado pentru un alt viciu, cu mult mai pernicios. Descoperise biblioteca de pe strada Carmen și folosea orice răgaz pe care taică-su i-l acorda la magazin pentru a da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]