1,132 matches
-
fel apărea și reclamarea unei competențe superioare populației estimate a fi incompetentă în ceea ce privește „adevărata democrație” și „adevărata economie de piață”. În fine, solicitarea suportului din partea Occidentului pentru accesul la putere, tratând ca nerelevantă dorința populației de a decide singură. Este paradigmatică reacția negativă a marii mase a populației în fața declarației unui viitor actor politic revenit în țară după multe decenii, făcută pe scara avionului și transmisă la televizor: eu știu ce înseamnă capitalism și democrație și o să vă învăț și pe
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
neplăcută între invocarea pericolului comunismului în România și cea a armelor de distrugere în masă ale Irakului. În această zonă s-a constituit în ultimul timp și un pattern de a trata România tot mai agresiv critic. Diferiții funcționari occidentali, paradigmatici fiind baroneasa Emma Nicholson și fostul ambasador al SUA, Michael Guest, atacă insistent România pe diferitele teme care sugerează eșecuri ale tranziției cu origine comportamentală: instituții pentru copiii abandonați, adopțiile internaționale, corupția, dependența politică a justiției. Când o temă este
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
sever limitate de control, este responsabilă de faptul că justiția a fost slab eficientă și foarte vulnerabilă la corupție. Așa se explică de ce marile escrocherii economice ale tranziției au fost „spălate” de justiție. Dispariția puternicei flote românești este un caz paradigmatic. Ea a fost, evident, „furată”, dar s-ar putea ca autorii să fie declarați nevinovați din punctul de vedere al legislației confuze de atunci, ei fiind exonerați de orice responsabilitate. În prima parte a tranziției, forțele politice de opoziție au
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
de stat au fost falimentate prin fraudă sau pur și simplu prin contracte care ignorau propriul lor interes. Prin fraudarea băncilor s-au produs nu numai sărăcirea deponenților, ci și fraudarea bugetului, nevoit să acopere datoriile. Bancorex este un caz paradigmatic. Tolerarea criminală a jocurilor piramidale este un alt tip de corupție. Fiind susținute în mod fals de către persoane publice importante prin invocarea principiului libertății inițiativei private, statul a intervenit mult prea târziu, după ce o masă mare a populației a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2092_a_3417]
-
apud Brate, 2002) sumarizează variatele considerații privind „dilema subiectiv vs. obiectiv”, prezentând argumente atât în favoarea strategiilor de măsurare obiectivă, cât și subiectivă. Alegerea unui instrument de măsurare/diagnoză a SO este în mod clar dependentă de scopul investigării și orientarea paradigmatică a cercetătorului. O problemă cu care se confruntă multe dintre instrumentele de diagnoză este legată de definirea conceptuală, operaționalizarea și măsurarea constructului de „stres ocupațional/profesional, organizațional”, precum și de îndeplinirea criteriilor științifice riguroase de fidelitate și validitate a scalelor utilizate
[Corola-publishinghouse/Science/2159_a_3484]
-
Științe filologice, București, 1980, p.112. 81 Cl. G. Chiosa, op.citata, p.113. 56 "Cunoștințele de semantica ale profesorului, despre sensul și forma cuvântului, despre organizarea lexicului unei limbi în cuvinte Între care se stabilesc raporturi de substituție (serii paradigmatice) și cuvinte între care se realizează relații de asociere (serii sintagmatice), despre clase gramaticale (substantiv, adjectiv, etc.) și clase semantice (cuvinte care aparțin aceleiași clase gramaticale și au o trăsătură semantică comună : nume de arbori (substantive), culori (adjective), verbe care
Logica între gândire și limbaj by Elena Manea () [Corola-publishinghouse/Science/1693_a_3069]
-
intră o primă tranșă (cuprinzând anii 1926-1928) din publicistica lui literară, precum și cu Jurnal de epocă (2002). A doua carte, Momente ale romanului. Modele, continuitate, neprevăzut (1973), este o solidă culegere de studii urmărind destinul romanului european, surprins în ipostaze paradigmatice și din perspectiva reflexelor lui asupra celui românesc, rod al familiarizării cu epica franceză modernă, de la Eugène Sue și Victor Hugo (al cărui roman Mizerabilii este definit, cu un călinescian curaj al expresiei, drept o „caricatură genială”) la François Mauriac
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289904_a_291233]
-
universului, pe care I.Al. Brătescu-Voinești o trecuse într-un personaj de nuvelă. Acest elan conferă personajelor o anumită solaritate - chiar în momentele lor de derută maximă -, provenită și din faptul că ele apelează conștient la forțe benefice și reechilibrante. Paradigmatic este romanul Monstrul, cea mai bună creație epică a lui P., unde protagonistul recurge insistent și programatic la virtualitățile sale pozitive, în stare să le distrugă pe cele malefice (acestea sunt „monstrul”), cauzate de relația exclusivistă (latent complex al lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288778_a_290107]
-
părem că ne disimulăm indiferența sau obediența sub lozinca „științificității”, mai corect ar fi să ne precizăm poziția, chiar dacă susținerea ei este costisitoare. Oricum, cel puțin pentru sociologi, orientările sunt suficient de transparente. Pe planul celălalt, al schimbărilor de ordin paradigmatic din practica sociologiei, sociologia educației a urmat fidel evoluțiile din câmpul la care se raportează. Adevărata explozie a sociologiei educației este consecutivă căderii în desuetudine a marilor încercări teoretice de talia celei parsonsiene. Concepte precum sistem sau funcție nu se
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
arenă a competiției pentru statusuri. • După al doilea război mondial, sociologia educației s-a arătat mai preocupată de determinanții rezultatelor școlare la nivel individual și de efectele rezultatelor școlare asupra mobilității sociale. • Sociologia educației a avut parte de o istorie paradigmatică zbuciumată. Până la începutul anilor ’70, dominante au fost studiile macro, bazate pe cercetări cantitative. A urmat o pendulare către cercetările interpretative, calitative. Capitolul II tc "Capitolul II " Istoria socială a școlii: învățământul public de masă și evoluția universităților modernetc "Istoria
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
acestei investiții. În loc să exprime profitabilitatea investiției în ani de studiu într-o anumită specializare și sporul de productivitate pe care școala îl produce, ratele de revenire calculate de economiștii educației exprimă de fapt eficacitatea unui anumit mecanism de excluziune. Premisele paradigmatice ale teoriei acreditărilor se găsesc în analiza weberiană a stratificării sociale, mai exact în teoria despre dominația exercitată de anumite grupuri de status pe baza diplomelor școlare. Voi prezenta principalele teze ale modelului lui Max Weber, apoi voi reveni la
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
sociologi ai secolului XX. Pornind de la antropologia înrădăcinată în tradiția lui Durkheim, Mauss și Claude Lévi-Strauss, a construit o concepție sociologică ce a fost calificată drept structuralist-genetică sau structuralist-constructivistă. Etichetat drept marxist, durkheimian sau structuralist, Bourdieu a respins orice înregimentare paradigmatică, subliniind că obiectivul sociologiei sale este înțelegerea concomitentă a subiectului și a structurii, fără a pleca de la premisa priorității uneia în raport cu cealaltă. Contribuțiile sale din ultimele decenii au schimbat dramatic modul de înțelegere sociologică a celor mai diferite ramuri, cum
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
și la Herberg (Tschannen, 1992). Prima adevărată "teorie a secularizării" o găsim la H. Becker (1963). După cum arată un studiu empiric de sociologie a sociologiei religiei, în anii '60-'70, textele care se referă la secularizare au dobândit un statut paradigmatic, în sensul kuhnian al termenului (ansamblu de exemple împărtășite de o comunitate științifică în exercițiul științei normale). În afară de Parsons în perioada evoluționistă, autorii care au propus această paradigmă sunt primii sociologi ai religiilor universitari emancipați de sub tutelele ecleziastice: B. Wilson
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
înțelegerea acestui cuvânt, acest tip de cititor nu face o trimitere către sensul etimologic al lui, ci se folosește de sensul găsit în științele socio-umane. 2 Teoria alegerii raționale este considerată o abordare standard în diverse științe socio-umane. Câteva exemple paradigmatice ar putea fi considerate: sociologia: teoria alegerii raționale tratează interacțiunile sociale, luând forma teoriei schimburilor; economia; științele politice; psihologia. 3 Atât Capitolul I al lucrării, cât și Capitolul al II-lea, sunt alcătuite din culegerea unor informații cu privire la sociologia religiei
by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/1120_a_2628]
-
cuantic universal. 16 Fritjof Capra (1939), fizician austro-american, este autorul cărții The Tao of Physics, în care enunță că similaritățile dintre mistică și științele moderne impun înlocuirea universului mecanic cu universul holisitic. Acest nou fel de a vedea universul este paradigmatic. Capra propune "O nouă viziune a realității", introducerea homeopatiei în medicină, a lui chi (concept chinezesc ) în psihologie și a lui Jung în psihoterapeutică. El enunță trecerea frontierei dintre nou și vechi cu ajutorul fizicii cuantice. 17 Lucius Cornelius Sulla Felix
[Corola-publishinghouse/Science/84988_a_85773]
-
rând, cultura liberală, raționalistă și laică și apoi cultura marxistă în politică și pe cea freudiană în psihologie (ca să rămân în limitele unor scheme elementare) nu este un act de subcultură. Ignoranța Bisericii în aceste ultime două secole a fost paradigmatică, mai ales în ceea ce privește Italia. După ignoranța ei s-a plăsmuit și cea simplistă a burgheziei italiene. E vorba despre o ignoranță a cărei definiție culturală este următoarea: o perfectă coexistență între „iraționalism”, „formalism” și „pragmatism”. Sentințele Tribunalului Sacru sunt, de
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
aceștia ignorau timpul real, adică istoria. Timpul zeilor agricoli asemănători lui Hristos era unul „sacru” sau „liturgic”, caracterizat prin ciclicitate, prin eterna întoarcere. Timpul nașterii lor, al acțiunii, al morții, al coborârii în infern și al reînvierii era un timp paradigmatic, după care se remodela periodic timpul vieții, reactualizându-se. Dimpotrivă, Hristos a acceptat timpul „uniliniar”, adică ceea ce noi numim „istorie”. El a rupt structura circulară a vechilor religii și a vorbit despre un „sfârșit”, nu despre o „întoarcere”. Dar, repet
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
s-o facă; Biserica nu poate decât să impună verbal Speranța, deoarece experiența sa cu privire la chestiunile omenești o împiedică să nutrească orice fel de speranță; Biserica nu poate (ca să venim la teme de actualitate) decât să considere veșnic valabil și paradigmatic concordatul său cu fascismul. Toate acestea reies limpede din douăzeci de sentințe „tipice” ale Tribunalului Sacru, publicate în cele 55 de volume ale Sacrae Romanae Rotae Decisiones, editate de Libreria Poliglotta Vaticana între 1912 și 1972. Desigur, nu era necesară
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
genuri), dezvăluie convenționalismul formelor și limbajului lor, pe unele le înlătură, pe altele le include în propria-i structură, reinterpretându-le și reaccentuându-le"175. Oricum, pentru a-i pune acestei scrieri eticheta de roman parodic ar fi necesară înscrierea în plan paradigmatic, evocându-se și evoluția ulterioară a genului romanesc. Petronius contribuie, parodiind, la inițierea în problematizarea evolutivă de tip Bildungsroman caracteristică romanului picaresc. O comparație a "aventurilor cuplului" de așa-ziși eroi din Satyricon cu cele din primul roman picaresc spaniol
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
în ritualuri, pentru că întâlnesc dimensiunea temporal-istorică, ajung să tuteleze ceremonialurile politico-religioase și să reprezinte o anumită vârstă istorică a gândirii colective, o anumită credință sau un anumit tip de teorie a puterii. Dacă arhetipurile ar fi tratate doar la nivelul paradigmatic la care se organizează în imaginarul colectiv, am putea înainta cel mult către antropologia puterii sau a instituțiilor ei. Intenția anunțată aici este de a opera sondajul arheologic în modul cel mai firesc posibil, după cum "relieful" ascuns va condiționa "coborârea
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
sunt preluate într-o anumită perioadă de timp în interiorul aceluiași câmp teoretic) sau oblică (migrează de la o structură la alta și de la un nivel temporal la altul). În această linie de interpretare, imaginarul ar putea fi definit drept un discurs paradigmatic, deschis, aflat în relație cu realitatea sensibilă, precum și cu cea inteligibilă, către care transferă structuri semnificante (spre exemplu, mitul sau conglomerate simbolice) sau din care absoarbe elemente noi, ce îi asigură dinamica internă, în funcție de epoci, de variații culturale, spirituale etc.
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
325, va fi posibilă reprezentarea doctrinară a lui Christos nu numai ca întrupare a divinului, ci și ca om. Aceste două ipostaze, divină și umană, în relația lor cu arhēíron, pot fi regăsite în cadrul imaginarului la un nivel paradigmatic, arhetipal, generativ de modele și de tipuri reprezentative. Fiul, care era Numele Tatălui, devine reprezentarea Tatălui. Cuvântul "consubstanțial" de la Niceea autorizează, în fapt, toate interpretările iconografice. Teama de idolatrie prin imagine se va estompa așteptând întoarcerea intransigenței: iconoclastia. (Tristan 317
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
1. Criteriul structural de clasificare a formanților de sursă greco-latină / 147 VI.2. Criteriul conceptual de clasificare / 149 VI.3. Criteriul interdisciplinar de clasificare a formanților greco-latini / 150 VI.4. Criteriul etimologic de clasificare a formanților / 152 VI.5. Relații paradigmatice la nivelul afixoidelor / 153 VI.6. Prefixe neologice în terminologia medicală / 156 Capitolul VII. Studii interdisciplinare de terminologie. Transferul metaforic / 163 VII.1. Conceptul de interdisciplinaritate în limbajele specializate / 163 VII.2. Tipare de interdisciplinaritate / 165 VII.3. Criteriul contextual
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
legi specifice imaginarului, legi ce propun un anumit tip de echivalențe (în funcție de Școală poetică, de curent literar etc.) desfășurate la nivel sintagmatic. Poetul transferă emoția contemplativă în planul expresivității deliberate. Funcția poetică se întemeiază pe proiectarea principiului echivalențelor din planul paradigmatic, în planul sintagmatic. În versul: "Argint e pe ape și aur în aer" (Mortua est, Mihai Eminescu) principiul echivalenței a fost proiectat de pe axa selecției pe axa combinării, iar paradigmaticul a trecut în sintagmatic. Selecția numelor de materie (metaforele "argint
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
Funcția poetică se întemeiază pe proiectarea principiului echivalențelor din planul paradigmatic, în planul sintagmatic. În versul: "Argint e pe ape și aur în aer" (Mortua est, Mihai Eminescu) principiul echivalenței a fost proiectat de pe axa selecției pe axa combinării, iar paradigmaticul a trecut în sintagmatic. Selecția numelor de materie (metaforele "argint" "aur") din "clasele de ocurență" și combinarea în planul expresiei poetice pun în valoare o prelucrare specială a sinonimiei (argint/aur = luminozitate cosmică). În constituirea mesajului poetic, în general, selecția
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]