415 matches
-
cele etice, ca cetățean?... Încercam să-mi păstrez biata luciditate, biata integritate, măcar atât, să nu mint, să nu mă las corupt, să nu trec de partea Puterii. O subminam, ca un naiv, prin scris, rareori izbuteam și câte o poznă pe scena socială. Încercam să fiu, În felul unui ne-militant, alături de cei obidiți și oropsiți. Măcar atât. Nu destul, poate: nici chiar puțin, poate. Inteligența excepțională nu părea să ferească un intelectual și artist ca Paul de „erotismul” vicios
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
lăsat sacul pe podea și a dat să mă mângâie. Când tații fac asta, se recomandă prudență. Mâna lor se rotește prin aer, o vezi venind și niciodată nu știi cât de tare va fi plesnitura. După caz, adică după ce poznă ai făcut, uneori fața ta are o forță de atracție mult mai mare. Atunci urmează o plesnitură zdravănă și obrazul îți dogorește. În clipa aceea, Pietro a aruncat întrebarea cu care obișnuia să mă necăjească: „Ei, voinicule, pe când nunta?” Pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
sperieți tot Evul Mediu. Într-o zi, spre sfârșitul anului școlar, tata a intrat în clasă. I-a șoptit ceva la ureche profesorului, după care eu am avut voie să plec de la oră. Mă îngrijorasem întrucâtva, întrebându-mă oare ce poznă făcusem, dar am observat numaidecât că tata era foarte bine dispus. Pe stradă mi-a atras imediat atenția un automobil de teren cu număr de Italia: ROMA. Atunci totul mi-a devenit clar și în același moment s-au ivit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
d. Dintre alte nații preocupate de problemă, trebuie să amintim americanii: ei glisează În jurul umorului creind termeni uneori surprinzători, vag traductibili, ca banter (persiflare), clowning (mascaradă), drollery (comicărie), facetiousness (ton spiritual), hoax (păcăleală), horseplay (renghi), jest (șotie), taunting (mușcător), lark (poznă), mockery (batjocură), ribaldry (deocheat), tomfoolery (bufonerie) ș.a.m.d. Personal, am o expresie pentru rîsul profund, veselia-capcană, care se termină-n tragic (exemplificat În lume de Gogol, Cehov , Bulgakov, Capek, Hrabal, iar la noi Caragiale) : rîs În stop-cadru. Sunt și
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
umerii lui Leon două lăboaie, rânjindu-i în față, gata-gata să-l apuce de beregată. Atunci, bietul evreu a țipat ca din gură de șarpe și noroc că a ieșit mama și s-a răstit la Tarzan, altfel se întâmpla pozna. De altfel, era un câine pașnic, păzea toată curtea și grădina de hoți, căci pe atunci erau destui. Când ieșea la plimbare cu fratele meu, Didi, trebuia să anunțăm în cartier să lege câinii, pentru că Tarzan avea fobie pentru tot
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
Acum am vreo șapte stilouri cu penițe „iridium” și nu folosesc nici unul, pentru că pixurile sunt mai la îndemână. Spuneam că noi, colegii de clasă și alți tovarăși de joacă ne-am împrăștiat ca potârnichele în toate părțile. Rămâneau în urmă poznele, șotiile și năzbâtiile, isprăvile noastre vitejești cu scuturi din aluminiu, luat din cimitirul nostru de epave, cu săbiile de lemn, arcurile cu săgeți care aveau în capăt vârfuri de metal de la cartușe, scaldele noastre în știoalnele de pe toloace, merele lui
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
vreo trei și mi-a spus că în lipsa untului, să beau vin, altfel nu merge cartoful pe gât. Îmi era Tarzan ăsta așa de drag, mă uitam la el zâmbind, și mă gândeam că este un copil mare, pus pe pozne și nu ditamai omul însurat. Ziua mergeam la pescuit știuci. Șontea era o baltă generoasă cu noi, ne dădea din totul ei, iar noi o binecuvântam. Câte odată, trecea vreo bărcuță cu motor. În dreptul nostru încetinea și turistul ne saluta
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
pe-o cioată. Că era încă tăiere în parchet și muncitorii lepădaseră sculele, să facă amiaza. - Taman de tine am nevoie, zic eu, și, nici una nici două, haț ! înșfac toporul de coadă. Scula bună face cu ochiul. Să vezi, dumneata, poznă, că-n nes iarnă cât pe ce să facă și de la mine picioare. - Zău ?! - Zău, cumătre ! Așteptam popa de Bobotează. Acu, părintele știi că umblă cu Ion Ghervan cu sania. Eu tăiam lemne la trunchi, în șură, cu fânarul, când
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
eu”. Iordache Cărăușu stupi între picioare. De după lada de făină un omuleț negru zise atuncea tare : - Solomonarii au fiecare feliușagul lor, unii leagă ploile și abat grindina la loc pustiu, pe prund ori pe imaș. Răzbunicul meu știa să facă pozna asta. Alții au dar să nu le facă rău dihăniile. Asta am văzut-o eu cu ochii mei când eram băietănaș. Umblam cu oile în zăvoi, pe malul apei, ș-aveam acolo între trei răchiți colibă și târlă unde aduceam
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
a transmis fiicei Ileana, care nu și-a publicat scrierile în timpul vieții, și nepotului de frate, Ioan Mugurel Sasu, scriitor și publicist recunoscut în mediile literare din țară și străinătate, și poate o fărâmă nepotului ce semnează aceste notații. * O poznă a firii, amuzantă și controversată, care nu mi-a înșelat deloc memoria, a fost verișorul Ramiro, progenitura unchiului Milian Doboș, notarul orașului Vama. Fiind conceput de doi veri primari care s-au iubit și apoi s-au căsătorit în ciuda opoziției
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
duceam în grabă bicicleta în ogradă și dispăream pe „șestache”, lăsândul pe unchiul să repună lanțul, ungându-se cu dohot pe mâini și înjurând de mama „bicicletelor”. Fără să mă căiesc câtuși de puțin, schimbam imediat teatrul de desfășurare a poznelor pe alte trasee, unde eram așteptat ca iarba de leac, în special de Lala și de frații Cimpoieșu, căci le lipsea creierul de la pupitrul de comandă. Împreună cu prietenii, toți „băieți de băieți”, rosteam vorbe de duh, poezii și cântece deocheate
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
De-a lungul celor 18 capitole, trece prin nenumărate peripeții, care ne arată mersul absurd al lucrurilor într-o societate închisă, din perspectiva omului obișnuit. Dzsáta încearcă să ducă o viață normală de copil, să meargă la școală, să facă pozne, să se îndrăgostească, să se bată cu găștile, să caute comori - dar, de asemenea, încearcă să-și afle noul rol în familie, ajutându-și mama și împăcându-se cu tăcutul bunic, neîncetând să spere că-și va revedea tatăl într-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2214_a_3539]
-
faptelor." Fuga de-acasă Vasile Dănilă s-a născut în satul Barcea, situat la 12 kilometri de Tecuci. "Am fost trei frați și patru suori, din două mâini. Tata avea copii și din prima căsătorie. Eram mulți și pentru toate poznele, numai eu eram vinovat și toate cadourile numai eu le luam! Oaia neagră a familiei! Mă trăgeau la răspundere, chiar dacă eram mai mic. Aveam frați vitregi, care proveneau din prima căsătorie a tatei. Mama, ca să nu strice atmosfera cu tata
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
două Tiruri. Un Tir l-am luat cu acte în regulă, altul - cu japca, fără acte și le-am dus tocmai la Cluj. Acolo am făcut peste 500 000 de lei." După cum se vede, Pazvante câștiga enorm pe timpul comuniștilor, dar pozne făcea mereu. "Mie mi-a plăcut să mă verific ca bărbat, dar n-am avut nicio condamnare. Dosare mi-au făcut o mie, dar am avut noroc și cu decrete multe. Mi-am apărat pielea singur. Le făceam la limita
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
ștrengar atras de misterul soneriei electrice și care, după ce a intrat fără inconveniente pe poarta lăsată ca totdeauna deschisă, a apăsat o dată pe buton și a luat-o la goană spre maidanul din vecini, ca să se fudulească printre tovarășii de pozne cu vitejia lui și să-și vadă mai departe de țurcă și de arșice. Mai ascult câteva clipe tăcerea foșnitoare a casei pe care auzul meu crispat a trezit-o, așa cum lupa microscopului trezește dintr-odată nenumăratele viețuitoare ce viermuiesc
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
adevăr o agrea sau dacă era numai în misiune ? Poate credea că ar mai fi ceva de aflat ! Dar uite că au plecat până la urmă ! Uite că stăm iarăși în vechiul salon, unde eu făceam, se pare, tot felul de pozne... Se pare că mă repezeam la măsuța cu rotile a madamei Ana și începeam s-o împing ! Dar nu știu dacă pe madam Ana ai mai apucat s-o cunoști... Da, atunci era bătrână și distrusă, știi care i-a
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
mi-a părut rău, pentru că, sărăcuța, era atunci în prag de pneumonie, dar eu de unde să fi știut ? N-am știut decât când a venit doctorul, dar și atunci m-am înfuriat pe ea, ca pe copiii care îți fac pozne... — Pneumonia e boală de bătrâni, ți-am spus totdeauna să te ferești singură de frig ! Ți am spus să te îmbraci bine, să eviți oamenii gripați, să iei vitamina C, să bei citronade... Pe fața îmbujorată de febră, înconjurată de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
spune și dumneata ! Cum să nu fii nervoasă când tot aștepți, tot aștepți ! E normal pentru un om ca Niki să se poarte ca un copil ? Și, de fapt, ce copil ? ! De fapt, niciodată Tudor nu și-a permis atâtea pozne câte și-a permis taică-său. Este însă un subiect care nu-mi face nicio plăcere ! Voiam doar să-ți spun că numai din cauza nervilor povestesc - nu, nu sunt neliniștită, dar nemulțumită sunt ! Și ce vorbeam ? A, despre moartea bietului
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
valetul, aruncându-și spre el privirea cu o uimire disprețuitoare, ca și cum nu și-ar fi putut crede urechilor. Să fumați? Nu, aici nu puteți fuma și, pe deasupra, ar trebui să vă fie rușine să vă gândiți la așa ceva. He... mare poznă! — Ah, n-am zis că aș putea să fumez în camera asta; știu și eu că aici nu se poate; m-aș duce undeva, unde mi-ai arăta dumneata, pentru că am această deprindere și n-am mai fumat de trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Aici, frățioare, problema nu mai e că tu nu refuzi, ci în solicitudinea, în plăcerea, în bucuria cu care vei primi cuvintele ei... Care mai e situația acasă la tine? — Acasă? Acasă toate-s cum vreau eu, numai tata face pozne ca de obicei, iar în ultimul timp s-a obrăznicit de tot; nici nu mai vorbesc cu el, însă îl țin din scurt și, zău, dacă n-ar fi mama, de mult i-aș fi arătat ușa. Se înțelege că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Umbră mea curge că ploaia Pe umerii vântului, La marginea lumii trece Înfricoșata mașină a tăcerii Cerul sălbatic și larg cât Însumi În ochi. Blestemul de duminică Duminică am trecut prin talcioc Salutari din rai celui ce a inventat Asemenea pozna plină de farmec Mă simțeam etern prin nimicuri Și iertam toată ipocrizia Acestor simpatici poeți potlogari. XXX Să te poți aruncă de la etajul zece Al unei cărți; Să auzi În tăcerea pământului Tot ceea ce a coborât În uitare Să tragi
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
sfârșitul sau, În condiții suspecte, În seara de 21 spre 22 decembrie 1986, Îi șosea pașaportul pentru plecarea definitivă În SUA. I-a rămas doar această carte („Duminică am trecut prin talcioc/ Salutari din rai celui ce a inventat/ Asemenea pozna plină de farmec”) și amintirea unui avid căutător de comori cărturărești. Alexandru Tăcu Zeletin, fost deținut politic, nepublicat vreodată În volum Înainte de 1989, mereu supravegheat de Securitate, mai cu seamă după ce a cerut azil politic În SUA, este acum la
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
picioare, nas, gură, ochi, și se comportau ca oamenii. Am vizitat și grota în care era ascunsă lampa lui Aladin, iar noi ne-am putut îndeplini toate dorințele. Tom și Jerry încă se mai fugăreau și făceau tot felul de pozne. Bugs-Bunny ronțăia din morcovul său. Acolo tot timpul e cerul senin, iar veselia domnește pretutindeni. După ce ne-am spălat pe mâini, am fost poftiți la masă. Meniul era foarte bogat. Eram așa de veselă! Dar când am început să gust
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
-te la ei, dom’ țător’, numai la ce vedem noi, În sate; cine-s preceptorii? Cine jăndarii? Cine slujbașii mai măricei, cu lefuri mari, de trimăși În colònii? Neghina, pleava, drojdia, scursura de la ei din Regat! Care cum face o poznă la ei, pentru care ar trebui să Înfunde pușcăria - pașol na Rumânskii Sibir! În loc să-i vâre la ocnă, la ei, de răi, ni-i trimete nouă, de buni, oameni buni! Da’ ci-i pământu nostru al Moldovei, dom’țători: groapă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
sunt orfănel. Până acum, auzeam: «Băietu’ lu’ domțători’, săracu...» - săracu era și domțători, fiindcă Îl ridicaseră Rușii, dar și eu, băietu lu’ domțători’, rămas orfănel de tată - săracu. Până acum, lumea mă căinase, mă alintase, mă dezmierdase; Îmi iertase toate poznele, toate năzbâtiile; nevestele și fetele mă șezuseră, spunându-mi să nu care cumva să spun ceva-cuiva, că nu se cade să spui că te uiți În sus, ca să intri-n rai pe la jos, iar dacă vreun străin nu știa cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]