734 matches
-
II, în Sancta Maria dell'Ammiraglio "La Martorana", Palermo, secolul XII). Aceste ipostaze privilegiate l-au situat pe împărat într-o poziție inatacabilă, superioară, și față de ecclesie ("corpul matern", în raport cu substanța divină a autocrației, masculină), și față de puternicele aristocrații locale. Preeminența de substanță și cea de grad i-au asigurat dreptul de a conduce și de a stabili politica imperiului de unul singur, influențând astfel istoria statului în mod decisiv; la fel, imaginarul colectiv creștin. Dincolo de aspectele cu relevanță teologică, criza
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
imperiului roman de răsărit, a înfruntării fără precedent dintre instituția basileică și instituția monahală iconodulă (cum spuneam mai devreme). Cele două mari conflicte instituționale, unul finalizat, în occident, cu așa-numita (astăzi) teorie a cezaropapismului (de aici, soluția schismatică și preeminența clamată a Vaticanului asupra patriarhului constantinopolitan), celălalt cu teoria politico-religioasă a oikonomiei creștine (bază pentru păstrarea intactă a canonului ortodox), stau la baza desprinderii definitive a occidentului de orientul creștin; totodată, ele au dus la formularea a două tipuri de
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
curgere"-, sferoid - "ideea de sferă", deltoid - ,,ideea de Δ" (delta, a patra literă a alfabetului grecesc) etc. Sunt structuri în care concretul și abstractul par să formeze o singură unitate. Faptul nu este întâmplător în cognitivistică. Comparând limbajul medical - unde preeminența corporalului este regula de bază în structura compuselor - cu limbajul științelor socio-umane, cu terminologia religioasă etc. - unde abstractul este preeminent - observăm antinomiile de model conceptual și structural dintre domenii. A se compara eidetic (filoz.), ideogramă, ideologie... cu deltoid, sferoid etc.
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
Coreea* și la cea a ofensivei lui Ho și Min* din Vietnam*. Această expansiune în Asia provoacă schimbări profunde în sistemul comunist mondial. Desigur, Mao este un Kominternist format la școala stalinistă și, într-un prim moment, el nu contestă preeminența URSS, țară de la care așteaptă sfaturi, dar și ajutor militar și financiar. Dar PC chinez - ca și al PC nord-coreean - nu este integrat în Kominform. și, mai ales, Mao, a dobândit o autonomie și un prestigiu personal care constituie o
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
dinamică contradictorie ne permite să înțelegem cum au putut evolua regimurilor comuniste plecând de la dominația partidului asupra tuturor organizațiilor, definită ca „partid polimorf”, care marchează în anii 1970 și 1980, în URSS și în democrațiile populare*, dar și în China, preeminența birocrațiilor particulare asupra funcționării colective. Puterea birocratică Arhetipul procesului birocratic ne este furnizat, odată cu crearea Gulagului*, în anii 1930, de administrarea sistemului concentraționar. Ideea nu e nouă: din ianuarie 1924 și până la moartea sa, în 1926, președintele organului suprem al
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
va fi aplicat cu mai mare sau mai mică intensitate, potrivit momentului, în democrațiile populare*, apoi în China* lui Mao* sau în Coreea de Nord* - cu excepția Cambodgiei unde khmerii roșii* mizează pe un fel de autarhie rurală. Economia URSS se bazează pe preeminența Gosplanului având în vârful ei Comisia Centrală a Planului căreia, cu unele mici diferențe, îi sunt subordonate ministerele responsabile de industria grea și de cea ușoară. Organizarea schimburilor externe depinde de o centrală, singurul organism abilitat să aibă relații comerciale
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
legalității admise, nivelurile schimburilor economice și sociale sprijinindu-se pe diferite rețele de actori și tipuri de legalitate. Reforme imposibile Numeroasele crize care punctează dezvoltarea economiilor de tip sovietic trimit toate la natura economiei centralizate care articulează strâns între ele preeminența partidului comunist, gestionarea centralizată a aprovizionării, suprainvestițiilor în anumite ramuri, dominația comercianților și adaptarea comportamentelor microeconomice. Puternica logică a sistemului creează „dependențe” de comportament: orice tentativă de amenajare locală nu poate duce decât la apariția unor gâtuiri, a blocajului, a
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
ea încastrând un tezaur științific căruia și astăzi i se conferă un rol privilegiat în ansamblul gândirii sociologice. Poate fi decelat cu ușurință ca miez al gîndirii acestor titani un câmp de forță ale cărui linii directoare sunt reprezentate de preeminența tematizărilor ce au permis apariția viitorului sociologiei. De-a lungul acestor linii de forță sunt plasate demersurile sociologice contemporane. Ioan Mărgineanu, în Proiectarea cercetării sociologice, o lucrare în care demonstrează indirect perenitatea clasicilor sociologiei, susține cu multă pertinență: "Studiul clasicilor
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
rămîne decît să studiați ce facem noi" ( The New York Times, 17 octombrie 2004). Machiavelli era mic copil. E ilustrativ pentru ceea ce neoconservatorii de la Casa Albă s-au chinuit să schimbe, și anume, raporturile dintre politică și realitate. Numai că, prea preocupați de preeminența politicii, aceștia au pierdut legăturile cu adevărata realitate și asta s-ar putea să ne coste scump pe toți. Acești oameni, cei mai puternici din lume, și-au creat o altă realitate care să-i încapă și trăiesc în ea
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]
-
va fi ținut să plătească creditorului daune-interese și nu va fi obligat la executarea în natură. În common law se consideră că executarea în natură (specific performance) reprezintă o măsură de excepție, în vreme ce drepturile romaniste stabilesc valoarea de principiu și preeminența executării în natură 163. Principiile Dreptului European al contractelor recunosc creditorului dreptul de a obține executarea 164, cu o serie de excepții. a. Obligația de a da o sumă de bani Cvasimajoritatea raporturilor contractuale, inclusiv cele profesionale includ obligația de
Drept profesional. Teoria generală a contractului profesional by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1415_a_2657]
-
contribuții aparțin, în acest domeniu, specialiștilor străini, dar există și în spațiul românesc lingviști ale căror lucrări sînt consacrate analizei de corpus: Luminița Cărăușu, Liliana Ionescu Ruxăndoiu etc. D. Maingueneau observă că, prin cele două postulate metodologice, abordarea inductivă și preeminența acordată secvențialității în descriere, analiza conversației se distinge atît de analiza discursului, cît și de abordările interacționiste inspirate de E. Goffman. V. alteritate, conversație, corpus, discurs, enunț. DSL 2001; CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002; GA 2005; BUSSMANN 2008. RN ANALIZĂ A DISCURSULUI
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
1978; MOESCHLER - REBOUL 1994. NM IMPLICIT. Implicitul este un tip de conținut care se grefează pe conținutul explicit al unui enunț și care, în cazul unui trop implicativ (acel context care favorizează conținutul implicit în defavoarea conținutului explicit), beneficiază chiar de preeminență. Detectarea implicitului constă într-un efort de interpretare a informațiilor oferite de enunț, atunci cînd prezența implicitului în enunț se face prin mărci lexicale sau morfo-sintactice, și a factorilor exteriori pe care se bazează enunțul, atunci cînd prezența implicitului în
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
În primul rând, pentru omul arhaic, comunicarea cu propria divinitate era nu numai un act mai important decât oricare alt act de comunicare, dar mai important decât oricare alt act al său. Cercetările actuale în domeniul istoriei religiilor au evidențiat preeminența raportării omului arhaic la propria divinitate înaintea oricărei alte raportări. De fapt, orice act, orice manifestare a omului arhaic avea în mod clar, ca intenție primă, comunicarea cu propriul zeu; lucru care avea loc prin intenția secundă ca orice act
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
dincolo de diversitatea de abordări și teorii, apar câteva puncte de convergență esențiale, în măsură să definească specificitatea situațiilor de comunicare și să permită degajarea unor reguli sau principii fundamentale pentru o comunicare eficientă și autentică. Prima regulă se referă la preeminența climatului asupra tehnicii în comunicarea umană: calitatea relației este principalul factor care generează calitatea comunicării. În situația comunicării dintre indivizi și comunicarea în grupuri restrânse, cel mai bine va comunica nu un expert, ci individual care este în măsură să
Comunicarea eficientă a omului cu Dumnezeu şi cu semenii săi by Ștefan Maxim () [Corola-publishinghouse/Science/694_a_1168]
-
observației specifice romanului naturalist, trecând prin tipare compoziționale expresioniste și suprarealiste, își afirmă unitatea de substanță în respectarea programatică a unei orientări care, redefinind ierarhia tradițională a genurilor, s-a impus odată cu revoluția romantică drept unul din principiile modernismului literar: preeminența lirismului. Într-un interviu acordat lui I. Valerian, V. declara: „Nu există decât un gen literar: poemul. Numai el poate conține în stare pură esența poeziei. Toată așa-numita literatură psihologică sau de document nu interesează. Este lucru mort”. Ceea ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290575_a_291904]
-
la forță și la amenințarea cu forța; la acest proiect se adăugase ideea Elveției privind elaborarea unei metode de reglementare pașnică a diferendelor. Se opuneau delegațiile URSS și ale altor state din Est, care susțineau că prin aceasta se acordă preeminență unor principii față de altele, vor apărea repetări și inconsistențe. Alții se refereau, în acest domeniu, la activitatea ONU, a Consiliului de Securitate, căreia nu trebuia să-i aducem atingere. Propunerea elvețiană suscita dificultăți și din Est și din Vest. Noi
[Corola-publishinghouse/Science/1455_a_2753]
-
postulează centralitatea identității și că ipoteza de lucru formulată este că dacă se dorește funcționarea eficientă a politicii europene de securitate și apărare trebuie generată o identitate europeană comună și compusă o "narațiune" strategică unică (pentru că s-ar părea că preeminența culturilor strategice naționale împiedică crearea unui discurs comun european privind securitatea și apărarea), am pornit metodologic de la asumarea identității drept concept cheie al abordării constructiviste și, după clarificarea conceptuală, am explorat opțiunile de analiză și interpretare în relație cu paradigma
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
între paranteze", considerând-o exogenă proceselor și problematicilor avute în atenție 184, să asume că aceasta este un dat și să nu o considere ca făcând parte dintre subiectele de interes de pe agenda disciplinei relațiilor internaționale. Timp de mulți ani, preeminența studiilor privind identitatea națională, la fel ca și percepția statului ca actor central pe arena internațională, a lăsat impresia că apartenența etnică sau națională a cuiva avea cea mai mare importanță, prevalând față de alte concepții despre sine.185 Considerând statul
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
argumentat că multe aspecte fac parte din înțelegerea de sine a unei persoane. Statele, la rândul lor, au identități multiple la care apelează în funcție de situație. Adesea, aceste construcții identitare nu sunt doar complexe, ci și contradictorii. Timp de mulți ani preeminența studiilor cu privire la identitatea națională, precum și perceperea statului ca actor central al arenei internaționale, a lăsat impresia că apartenența etnică sau națională este de importanță majoră și că prevalează față de alte concepții despre sine. Însă, recunoașterea caracterului multiplu al identității ridică
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]
-
servi ca instrument epistemologic în încercarea de a explica și înțelege spațiul relațional pe care îl împărtășim cu semenii noștri. O astfel de abordare presupune, în chip nedisimulat, o trecere de la "negativ" la "pozitiv". Nu revendic, într-un asemenea context, preeminența unui "pasaj" dialectic, ci a unuia conceptual. Și asta pentru că, până în prezent, ideologia a fost gândită, atât în cadrul filosofiei, cât și în cel al teoriei social-politice, ca având o profundă conotație negativă. De altfel, o astfel de înțelegere a atras
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
pot fi menținute și la nivelul rezervat cunoașterii politice. Scopul celui de al treilea capitol este configurarea unui răspuns la această întrebare. Deși, pe parcursul desfășurării demersului argumentativ, consider ca fiind secundară funcția politică a ideologiei, ea își revendică în per-manență preeminența. E o realitate implicată de faptul că problematizarea acestei funcții aduce în atenție aspecte importante ale cunoașterii, explicării și înțelegerii fenomenelor politice, așa cum sunt cele legate de dominație și interese. În acest sens, cred că este rezonabilă conturarea unor modele
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
absențe a consensului între pretenția celor care vor să conducă și credința celor care se supun în autoritatea instituită legitim, după cum nu o eliminăm nici pe aceea ca un eventual consens inițial să se erodeze și să determine, cu timpul, preeminența funcției de distorsionare a ideologiei (transformată astfel în pură propagandă) asupra celei de integrare. În acest din urmă caz, funcția de legitimare a autorității social-politice s-ar menține, dar integrarea ar fi operată nu prin consens, ci prin propagandă și
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
la marxism o ideologie) îi este opusă o ideologie utilizată ca instrument critic. O situație în care, cu alte cuvinte, utopiei în sens de critică a ideologiei îi este opusă o ideologie în sens de critică a utopiei, fiecare susținând preeminența propriului interes. Într-un astfel de caz, delimitarea rațională dintre ideologie și utopie este susținută, în principal, de un criteriu al diferențierii fundamentat moral-politic. Avem de-a face, așadar, cu o critică a utopiei care intenționează să sublinieze dificultățile conceperii
by Daniel Şandru [Corola-publishinghouse/Science/1033_a_2541]
-
în scenă liceeni, alta expunând o idilă între un june fost pușcăriaș și o virtuală doamnă Bovary. Capcana de nichel conține o investigare a confruntărilor din familia unui medic, a voinței de realizare și a mentalităților filistine, estompate însă de preeminența intrigii gratuite, facile, menită să impresioneze prin răsturnări imprevizibile de situații, prin senzațional. Memorialul de călătorie al lui L. aduce imagini și impresii din orașe europene (Praga, Moscova, Viena, Paris ș.a.) și eurosiatice (Tbilisi, Baku, Erevan), precum și din Dobrogea, ținutul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287896_a_289225]
-
multiplicitatea perspectivală și secvențialitatea arhitectonică din Legăturile primejdioase. Numai că, în vreme ce scrierea lui Laclos poartă pecetea unor tipare retorice recunoscute și acceptate - pe care autorul, în aparență absent, le folosește pentru a conduce din umbră acțiunea -, romanul lui P. afirmă preeminența subiectivismului ca unică modalitate de cunoaștere și creație, marcând astfel diferența, definitorie pentru modernitatea literară, dintre convenție - obiectivă, normativă și generalizatoare - și tehnică - subiectivă, autoreferențială și individualizantă. (La nivel pur teoretic, distincția apare în eseul Romanul polițist, care opune schematismului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288780_a_290109]