1,205 matches
-
apropiem de Soare. A început să fie o căldură insuportabilă. ML: Dacă nu v-ați dezagreat, o să luați foc! Sau vă pierdeți în infinit de unde știți că nu mai există cale de întoarcere. Gigel: ML, am eu o presimțire că Soarele este un tip bun și misto. Și apoi ar fi fantastic să călătorim în infinit.. ML: Gigele, tu nu știi ce înseamnă infinitul... Gigel: ...Păi cred că ține, așa, cât un an de școală și ne întoarcem înainte
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]
-
întregește îmbrățișarea lui Mihai cu fiecare gest, infim, fie el chiar și tresărirea unui deget pe spatele lui. Îți mulțumesc pentru urările aduse odată cu florile! șoptește Mihai, sărutîndu-i mîna. Cu bine, Mihai! înclină Cristina privirea, luîndu-și mănușile și poșeta. Am presimțirea că binele ăsta, ce mi-l dorești, va fi legat de prezența ta conchide Mihai, retrăgîndu-se puțin, atît cît să sugereze că o lasă să plece. Cristina își aruncă ochii spre el, cu capul întors brusc, speriată aproape, și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
producă cine știe ce pagube prin casă, poate chiar o să-i dea foc. Era posibil și să poarte hainele lui Greg. Cu siguranță că treaba o să se termine rău. Pe la ora când bănuia că Tom trebuie să se întoarcă, Emma, ros de presimțiri și de curiozitate, ieși din casă și o porni spre Crescent, în întâmpinarea lui. În drum, reflecta la natura misterioasă a iubirii. La urma urmei, în ce constă aceasta? Ce o face să nu semene cu nimic altceva? O subită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
în stare să citească Paradisul pierdut, nesimțindu-se în stare să lucreze la cântecul lui pop, nesimțindu-se în stare nici măcar să se uite la televizorul în culori al lui Greg. Era de-a dreptul bolnav de anxietate și de presimțiri negre, străin de el însuși, de parc-ar fi trecut printr-un violent acces de gripă. Curiozitatea arzătoare care urmase întrevederii pălise sau mai curând se preschimbase în ceva sinistru, în senzația că era captiv. Continua să simtă cu intensitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
cu o energie inutilă, răsucindu-se abrupt, spasmodic, la capătul celor câțiva metri. Diane îl urmărea cu îngrijorare; bucuria ei abia de mai mocnea, teama și panica stăteau din nou la pândă. Mișcările lui dereglate o oboseau, o umpleau de presimțiri. Trecând pe lângă pian, George luă în mână o maimuțică de metal negru, foarte mică, pe care Diane o purtase cu ea peste tot, de când își putea aduce aminte. Micuțele obiecte, substitutele copiilor ei, așa cum le numise cândva, cu răutate, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
geamuri. Te rog, spune-mi ce era scris, insistă Emma. Iar numărul 13 Îi spuse. Firma are plăcerea de a mă informa că am fost reconfirmată pentru Încă șase luni. Emma se apropie de asistentul de sală, cuprinsă de niște presimțiri sumbre, urâte. Îi ceru permisiunea de a-și consulta căsuța electronică. — Nu ai nici un mesaj din partea firmei, Îi răspunse. Întoarce-te la postul tău. Timpul de așteptare nu trebuie să depășească două minute. Își puse din nou căștile. Ce Însemnau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
de cînd erai copil, avînd un bilet prin sindicat la Eforie Nord pentru sfîrșitul lui iulie, ți-a zis că-ți aranjează să vii și tu la mare. Că-ți aranjează... nu știi exact care e socoteala ei, ai niște presimțiri... e În stare de surprize. În orice caz, vara anului lui Dumnezeu 1989 se arată a fi foarte solară, ca o saltea pe care eroul nostru anonim cade În urma unui eșec lamentabil. Scurt răsfățul, pentru că În toamnă Îl așteaptă serviciul
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
nu vă pierdeți cu firea, stratul de prudență de tovarăși cetățeni români s-a subțiat considerabil, dacă nu cumva a dispărut, sînteți și Îmbătați, dar și un pic beți, și toată seara turuiți prostii, fără frînă. Tu le povestești despre presimțirile pe care le-ai avut Înainte să veniți. Clasa a 11-a ți-a fost marcată nu de procesul de educație, ci de imaginea profesorului tău de română vorbindu-vă o dată, În clasă, cu un aer transpus, lipsit de prudența
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Întovărășiți În toate prostiile și joaca unei vîrste line, făcută din linii drepte și suprafețe de lumină pură și din pete de Întuneric catifelat, dar mai ales din multe obiecte sparte sau stricate și din exasperarea părinților și din acea presimțire a aventurii și a pericolului care Îți Îmbată mintea neștiutoare - mucul unui mugure care crește la piciorul unui munte. Și toată treaba asta se Întîmplă Într-un bloc din periferia unui cartier standard comunist, la mijlocul anilor ’70. Stă mărturie această
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
minciună. Pe 17 decembrie după-amiaza privim amurgul timpuriu ascunși de adierile de vînt tăios În dosul unei biute de pămînt. Fumăm, e un moment de liniște, o liniște grea, plină de neliniște. Pe sub ușile Închise din jurul nostru se strecoară o presimțire stranie. Toți părem preocupați de ceva, dar, dacă ne-ai Întreba care e motivul, am spune că nu ne frămîntă nimic, probabil că ne irită plictiseala unui moment. Sau poate e doar foamea obișnuită care, ca de atîtea ori, sfîrșește
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
obișnuită care, ca de atîtea ori, sfîrșește În miezul capului, căutînd soluții. Una sau alta, se pare că acele uși care au fost Închise au Început să se deschidă, iar noi, ca niște gîngănii minuscule, primim În antene această informație. Presimțiri incredibile care ne tulbură mințile. Caporalul Cerbu iese fără chef din punctul de comandă, așa că ne lasă să mai fumăm o țigară. Ne spune că Tovarășul urmează să plece din țară În Iran și sîntem, așa cum se Întîmplă În astfel
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
să-i tragă un șut În cur, poate niște palme peste scăfîrlia tunsă și să-l trimită la culcare după o noapte petrecută la cazanul centralei. Dar asta nu se Întîmplă. Cumva, știm că are dreptate. Ne lasă munciți de presimțiri și gînduri - știm că ceea ce ne-a povestit ciudatul s-ar putea să fie adevărat. În cîteva minute, fratele mai mare, Claudiu, Îi ia locul. Practic, ne găsește Înlemniți În aceleași poziții În care ne-a lăsat mezinul. Ne spune
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Pavel, supărată, pe „uitarea și nepăsarea” soțului, intră râzând, să le ia singură, fapt de care soțul nu se sinchisi, ca și cum ar fi fost firesc, și continuând o frântură din conversația începută, vorbi: - Domnule judecător, nu știu... dar am niște presimțiri (...) - Ce presimțiri, domnule Pavel? Mă uitam la el, mă miram că-l bântuiau îngrijorări politice ca probleme personale, acum la pensie, când ar fi trebuit să stea cum a stat toată viața, să-și vadă de liniștea lui, alături de cea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
pe „uitarea și nepăsarea” soțului, intră râzând, să le ia singură, fapt de care soțul nu se sinchisi, ca și cum ar fi fost firesc, și continuând o frântură din conversația începută, vorbi: - Domnule judecător, nu știu... dar am niște presimțiri (...) - Ce presimțiri, domnule Pavel? Mă uitam la el, mă miram că-l bântuiau îngrijorări politice ca probleme personale, acum la pensie, când ar fi trebuit să stea cum a stat toată viața, să-și vadă de liniștea lui, alături de cea a doamnei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
de dulcile-i sindrofii săptămânale. Se poate ca el să fi fost o fire ciudată, sau poate toată viața a avut asemenea preocupări, dar din prudență perpetuă de funcționar cu mânecuțe, chiar șef de serviciu fiind, nu le mărturisea. - Ce presimțiri? repetă. Uitați-vă la presa de stânga, a devenit tot mai violentă. Zvonurile care sunt mai importante decât presa... Râsei. Nu, nu râdeți, reluă el, așa cum vă spun, se vorbește tot mai mult de instaurarea dictaturii. - Eu nu cred. V-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
alături, în compartimentul încins de căldură, fără să ne cunoaștem. Nu știam nimic unul despre celălalt, eu aveam numai curiozitatea de a-i vedea chipul, de a mă uita în ochii ei, - ea de-a-mi afla identitatea -, însă nici unul cu presimțirea a ceea ce avea să urmeze, că ne vom cunoaște mai târziu, ciudate întâmplări ale vieții, în chiar casa mătușii ei, al cărei chiriaș aveam să fiu. Dar acestea-s căile sorții, întotdeauna necunoscute. Trufia în care se învăluise nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
spusele șefului de depozit, dar imediat după aceea se răzgîndi și obiectă, ridicînd un deget În aer: — Depinde la ce nivel e organizat. Camaradul său susținea, destul convins, că așa ar fi trebuit să stea lucrurile: soldatul Khapsek avusese o presimțire. Consemnul era să se deplaseze pe țărm, de-a lungul estacadei, menținînd permanent o distanță de treizeci de yards Între ei. Uneori această distanță se reducea la zero, atunci cînd Khapsek, care mergea Înainte, se oprea să-și aprindă țigara
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
că magazinul avea să rămînă surorii sale Jessica, acum În vîrstă de abia șaptesprezece ani, dar care lucra deja la magazin ca vînzătoare. — Băiete, Îl rugă Vic pe un ton cît se poate de calm și Înțelegător, vorbește-mi de presimțirea aceea. Ce anume a presimțit? — A presimțit că-i umbla cineva prin buzunare, răspunse Iuffo. — Cum a presimțit asta? se miră Vic. — Păi... CÎnd ne apropiam de postul N2, mai aveam doar cîțiva pași pînă acolo, s-a Întors spre
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
care va fi atribuită opoziției, pentru a confirma funcționarea normală a democrației pluri partide? Nu, această idee Îi va veni În cursul după-amiezii. Mai simplu și mai la Îndemînă ar fi să spunem că fusese o intuiție sau o vagă presimțire. Presimțirea nu se poate demonstra și nu trebuie explicată. Tocmai de aceea explică atît de multe lucruri și e atît de greu de combătut. Abia luni dimineață, colonelul Pruritanal va afla de ce-l contrazisese fără motiv pe maiorul Smith, cînd
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
va fi atribuită opoziției, pentru a confirma funcționarea normală a democrației pluri partide? Nu, această idee Îi va veni În cursul după-amiezii. Mai simplu și mai la Îndemînă ar fi să spunem că fusese o intuiție sau o vagă presimțire. Presimțirea nu se poate demonstra și nu trebuie explicată. Tocmai de aceea explică atît de multe lucruri și e atît de greu de combătut. Abia luni dimineață, colonelul Pruritanal va afla de ce-l contrazisese fără motiv pe maiorul Smith, cînd va
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
și se repeziră către rezerva lui Iuffo, apoi la fereastra rămasă deschisă... Era deja prea tîrziu. La acea oră, trupul lui Iuffo se legăna nepăsător pe valurile Pacificului de Sud, În vreme ce sufletul lui Își făcea desigur intrarea În Iad. Astfel, presimțirea colonelului Pruritanal se verifica sută la sută, deși nu fusese niciodată exprimată. Din păcate, odată cu Iuffo, În apele Pacificului Își găsise sfîrșitul și un elicopter Apache al armatei americane, destul de scump, cu care Iuffo Încercase să ajungă pe o insulă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
la un final convenabil, căci găsise totuși ceva, dădu să intre, Însă avu o primă surpriză: barul era cu intrare plătită și bine păzită de un vlăjgan roland cu jumătate de metru mai Înalt decît el - ceea ce Îi procură neplăcuta presimțire că aici prețurile erau exagerat de mari. Abia cînd duse mîna la buzunar, doctorul Thomas descoperi, mirîndu-se, că nu avea portmoneul la el, fiindcă Îl uitase cu tot cu pardesiu la depozit. Iar asta era abia a doua surpriză. A treia surpriză
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
să nu fi știut nimic, la fel cum nici doctorul nu știa nimic despre adevărata misiune a maiorului. Ajuns aici cu raționamentul, maiorul se pomeni copleșit de un gînd nou, care i se ivi mai Întîi În tălpi, ca o presimțire neplăcută, și urcă apoi pînă În creștet, sub forma unui leșin fierbinte cu furnicături, sau mai precis, ca atunci cînd descoperi brusc că ai comis o gafă de mari proporții. Dacă Între timp doctorului i se Întîmplase ceva rău - și
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
un fel de conținut care Îl Împiedica să vadă ce e Înăuntru. Ciudat era mai ales faptul că avea conștiința deplină a sensului lor - știa că știe despre ce e vorba! Mai degrabă, presimțea. Numai că totul rămînea la nivelul presimțirii, nereușind să depășească pragul de potențial care să le facă accesibile. Era, În toate acestea, un fel de nedumerire a minții, care se vedea În imposibilitatea de a ajunge la propriile gînduri. Ca și cum ar fi cîntat un cîntec din care
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
Mda. Asta e o parabolă, zisei. Din care Înțeleg că nu ești destul de cinstit, de vreme ce Încă nu ai Înnebunit. — Încă nu-i timpul pierdut! Ecoul cuvintelor lui mi-a produs atunci o senzație dèja vu. Am avut dintr-o dată ciudata presimțire că Bazil nu va scrie niciodată romanul acela. Poate că presimțire e prea mult spus. Preț de cîteva clipe, alunecasem pe nesimțite Într-un alt spațiu, cu alte reguli de perspectivă, fără să se fi schimbat totuși nimic. Mă aflam
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]