738 matches
-
de sistemul economic. Mediul natural constituie ultimul depozitar al deșeurilor economice, dar are și propriile deșeuri. Doar că, și aici stă diferența esențială între cele două sisteme, mediul natural spre deosebire de sistemul economic are capacitatea de a-și recicla deșeurile proprii („propensiune sau înclinație automată” de reciclare). Reluând schema anterioară într-un cadru mai complet, reprezentarea este următoarea: Astfel, cantitatea de deșeuri în orice moment este egală cu cantitatea de resurse naturale utilizate (egalitate asigurată de prima lege a termodinamicii): Relația a
Capitalul uman şi dezvoltarea economică Influenţele capitalului uman asupra dezvoltării economice by Mircea ARSENE () [Corola-publishinghouse/Science/100960_a_102252]
-
schimbarea culturală care produce tranziția de la stagnare la creștere economică. Deci schimbarea personalității este variabila explicativă în dezvoltarea economică. W. W. Rostow sugera că variabilele comportamentului oamenilor, relevante pentru dezvoltarea economică, pot fi rezumate într-o serie de înclinații sau propensiuni: de a dezvolta știința, de a aplica știința, de a produce, de a face eforturi pentru progresul material etc. Irma Adelman și Cynthia Morris au studiat 74 de țări în dezvoltare, legând performanțele economice (în special, nivelul și rata de
Capitalul uman şi dezvoltarea economică Influenţele capitalului uman asupra dezvoltării economice by Mircea ARSENE () [Corola-publishinghouse/Science/100960_a_102252]
-
publicat o lucrare în 1830, intitulată The Results of Machinery, adevărat „psalm a lui David”, consacrat beneficiilor invențiilor și descoperirilor științifice. Două decenii mai târziu, în 1855, lucrarea a fost republicată într-o ediție extinsă sub titlul Knowledge is Power! Propensiunea economiștilor din „secolul lung”, pentru cercetarea rolului științei, al cunoașterii, în general, în dezvoltarea societăților a culminat și, în mare parte, s-a epuizat pentru o lungă perioadă de timp odată cu opera lui Alfred Marshall. „Facultățile mintale ca și dexteritatea
Capitalul uman şi dezvoltarea economică Influenţele capitalului uman asupra dezvoltării economice by Mircea ARSENE () [Corola-publishinghouse/Science/100960_a_102252]
-
au determinat performanțele economice neobișnuite ale „tigrilor” și „dragonilor” asiatici? În ce măsură politicile economice au determinat și stimulat cadrul general favorabil creșterii economice susținute? Unde se situează educația în „formula de succes economic” al acestor țări date fiind tradiția culturală și propensiunea pentru cunoaștere a locuitorilor lor? Aceste întrebări au făcut obiectul majorității studiilor consacrate explicitării procesului de creștere accelerată a regiunii, în perioada 1960-1996. Analiza contribuției capitalului uman la dezvoltarea economică ia în considerare țările din Asia de sud-est, în triplă perspectivă: abordarea
Capitalul uman şi dezvoltarea economică Influenţele capitalului uman asupra dezvoltării economice by Mircea ARSENE () [Corola-publishinghouse/Science/100960_a_102252]
-
dintre ei să viseze uneori la aventura unei lovituri de stat. Dar nu există nici o condiție pentru ca astfel de veleități să se transforme într-o acțiune reală. Un anumit grup poate avea un potențial de influență ridicat, dar o slabă propensiune spre unitatea de acțiune. Capacitatea de influență reală, conchide Dahl, este o funcție nu numai a potențialului de influență, ci și a potențialului unității și a acțiunii coordonate. În opinia lui Dahl, o altă eroare posibilă constă în a trage
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
întâlni va fi cu siguranță mai mare în rândul anumitor elite culturale. Cât despre elitele din domeniul juridic și păstrarea ordinii, logic ar fi ca în cadrul lor să întâlnim cel mai frecvent opinia potrivit căreia reprezentanții altor elite prezintă o propensiune exagerată spre angelism în fața perturbărilor de tot felul. Astfel, diverse elite tind să se constituie în grupuri de influență, adesea în serviciul unor interese particulare, dar, în mod fundamental, în serviciul unor viziuni distincte despre viața în societate și exigențele
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
altele sunt obsedate de „integrare” și „universalitate”. Cu rădăcini în lumea „de la țară”, proveniți dintr-un popor care n-a cunoscut niciodată o ancestrală aristocrație, cărturarii români - religioși sau nu - moșteniseră sănătoase intuiții „organiciste”. Că liturghia din biserică are o propensiune spre universalism sau că viața mănăstirească - organizată în jurul unor personalități charismatice - devine lucrătoare numai prin legătura directă cu poporul (urma stărețismului slav pe pământ românesc), iată câteva intuiții care au fecundat tacit mitologia seculară a cărturarilor noștri. Să ne aducem
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
Biserica sfinților? Cum să risipim „puterea schismei” pentru a ne exersa în „arta speranței”? Cum vom găsi pacea care „covârșește toată mintea”, lăsând sufletul să adaste într-o „margine de tăcere” (Vladimir Lossky)? Acolo, „exigente și vertiginos atemporale, teologia și propensiunea mistică” se vor dovedi drumuri către adevărata și singura noastră cetate: Ierusalimul ceresc. Asceza mărturisirii creștine. Scrisoare către un prieten de departetc "Asceza mărturisirii creștine. Scrisoare către un prieten de departe" Poate că, în afara conversației libere, nu există pentru confesiuni
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
autorul: să șocheze. Liniile grave se clatină, făcând ca tragicul să cedeze grotescului, artificialului ori parodicului; se ajunge la Galgenhumor - la „umorul de spânzurătoare”. Pare limpede că Herodiada lui Mallarmé a dictat împărțirea în cântece, inclusiv apelul la secvențe dialogate. Propensiunea spre grotesc stă însă și sub influența Salomeei lui Jules Laforgue, de unde resorturi funambulești, tentația de a descompune un profil, o scenă consacrată, pentru a le reface apoi parodic. De la autorul Moralităților legendare provine ideea subtitrării, încât modelul Hamlet sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287984_a_289313]
-
erosul care se manifestă cu plenitudine în lirica neogreaca. Altădată, în eseuri sau în comentarii aplicate, găsește puncte de asemănare între cultură greacă și cea română. Astfel, între Odysseas Elytis și Nichita Stănescu identifica nuclee de relaționare, cum ar fi propensiunea către apolinic, măi propriu spus, catre soare, centru de energie și vitalism, reflectat la ambii, prin prisma sufletului poetic, aspirând mereu la perfecțiune. R. este și un bun traducător în neogreaca al liricii contemporane românești, selecția să oprindu-se la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289093_a_290422]
-
aventuroasă, învățat umanist și pictor de talent, s-a retras, octogenar, într-o localitate din Țările de Jos, unde își redactează amintirile. Cartea ilustrează însușirile tradiționale ale genului: epicul predomină asupra reflexivității (care totuși nu e absentă, fiind convingător reprezentată). Propensiunea scriitorului către frescă se evidențiază din nou, cu mai multă vigoare și mai mult succes decât în Noaptea așteptărilor. Deși foarte dens, cu multe personaje, situații, întâmplări, priveliști, descripții bine „documentate”, considerații morale, romanul este lipsit de un conflict central
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286496_a_287825]
-
deformări de caracter” (Freud, 1915/1981), întrucât „pulsiunea refulată stă mereu trează pentru a-și conserva contrariul” (Freud, 1926/1995). În această situație putem vorbi într-adevăr de formațiune reacțională. Apoi, putem remarca în mod paradoxal, alături de această rigiditate, o propensiune a instinctelor inhibate spre reapariție, deoarece ele sunt „întotdeauna gata să profite de cea mai mică ocazie pentru a-și asigura satisfacerea” (Freud, 1915/1981). Să ne reamintim de imaginea noului lăcaș de cult construit peste cel vechi. Ne-am
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
mai rară. Nu citarea studiilor românești este problema, ci nereferirea critică la ele. Cum se explică inflația publicistică? Cauza principală, cred eu, este procedura de evaluare pe care o practicăm. O voi analiza imediat mai jos. A doua cauză a propensiunii spre cantitate este „disperarea însingurării”. Scrii. Crezi că ai idei noi și interesante. Dar nimeni nu le bagă în seamă. Dacă ideile tale nu sunt apreciate, atunci trebuie să scrii mult ca să fii apreciat. Oricum nu prea se citește ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
un indice ridicat de corelație, în condițiile unor factori contextuali: carențe educative; locuirea într-un cartier „criminogen”; venit familial redus; tulburări psihice frecvente. Expunerea la TV mai mult de 3 ore pe zi în jurul vârstei de 14 ani mărește semnificativ propensiunea tinerilor (băieți) să comită ulterior agresiuni fizice și încăierări, între 16-22 ani; expunerea mai îndelungată la TV nu are aceleași efecte asupra fetelor, în măsura în care se asigură controlul factorilor contextuali. În ansamblu, anchetele longitudinale au evidențiat un efect bidirecțional: conduitele violente
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]
-
autorul Fântânii somnambule are cele mai substanțiale afinități și chiar metafora titulară e o replică la Corabia beată. În Rimbaud își are una din rădăcini expresionismul și, încă din primele trei cărți de versuri, romantismul funciar al lui P. învederează propensiuni expresioniste. Potrivit propriei declarații, insidios autopersiflantă (din Iubiți-vă pe tunuri, 1981), stilul efuziunilor sale e un „romantism desuet și expresionist”. Nu atât stilul, cât atitudinea situează o parte a acestei poezii în prelungirea expresionismului. Prezumtivul străbătător al infiniturilor deploră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288731_a_290060]
-
nu rămâne izolat, ci "crește" categorial spre o tipologie reprezentativă pentru o mulțime de alte aspecte accidentale. Exponent al unei categorii limitate ale cărei uniformități tipice le întruchipează, personajul realist rămâne întotdeauna la o viziune secvențială, atomistă; în absența unei propensiuni cosmice către o lume situată dincolo de realitatea imediată, el refuză perspectiva holistă pe care o deschidea ideea romantică privitoare la Marele Tot. Aici viziunea holistă, esențial romantică, a lui Dilthey se desparte vădit de realismul pozitivist. 3. Poziția lui Dilthey
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
răspundere, făcându-l pe elev responsabil pentru eșecul său” (Gosling, 1992, p. 61). Oricum ar fi, a pune performanțele școlare pe seama motivației ni se pare în spiritul pedagogiei moderne și al reformelor în curs de desfășurare în sfera educației. Dimpotrivă, propensiunea către atribuirile la efort se află în flagrantă contradicție cu ideea inteligenței înnăscute care, de altfel, poate să ducă la pesimism pedagogic și la pasivism. Feed-back-ul pe care profesorii îl furnizează elevilor se află în legătură cu atribuirile lor. Faptul că profesorii
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
a ordinii mundane și implicit o celebrare a acestei libertăți: saturnaliile implică modelul. Dincolo de toate, probabil că există populații mai dispuse la dinamica identificatorie, mai aplecate către comunicarea gălăgioasă, exuberantă, cu Ceilalți, cu lumea...Prea multă teorie pentru a defini propensiunea națională spre petrecerea colectivă nu este necesară. O știa prea bine Caragiale, îmbătat de plăcerea de a privi și de a fi în posesia adevărului uman cuprins în pornirea spre existența indistinctă, ce acordă gregarității, in-diferenței, un loc categorial. Cine
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
lui Caragiale este "actuală" sub impulsul identificator, în hazul de necaz al sincerității cu sine a românului. Așadar, ...viceversa, cum ar veni. "Caragialești" se trezesc situațiile de viață, verbiajul, vidul gîndirii, impostura demagogică, fatalitatea, viceversa, amorul fără glorie, angel radios, propensiunea belicoasă... lesne reversibilă (firește că în:) opusul ei. "Republicanii" de la Ploiești și de aiurea, "boborul", rromânii verzi, revoluția, reacțiunea, dar și Piața Independenții ca etern reper al schimbării de umoare, al concilierii contrariilor au devenit, vai, emblemele liber consimțite ale
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
norii, apa curgătoare, zbuciumul vântului și se dorește îngropat la țară, unde „să-i cânte cucul pe troian” și „să-l spele apa-n dungă”. Invarianta producției sale poetice, de la debut până la senectute, adunată în 1996 în volumul Poezii, e propensiunea spre meditație: nu coborând de la idee la imagine, ci ridicând la gândire emoția contactului cu palpitul vital. Sensibilitatea individuală devine, într-o manieră emfatică, grandilocvent-retorică, o cutie de rezonanță a istoriei mondiale și a vieții cosmice. Versurile mai noi comunică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287508_a_288837]
-
decât ansamblul rupturilor consumate la nivel european, înainte de Reformă). Europa a reușit cel mai bine să disimuleze discontinuitățile istoriei sub forma organică a "emergentelor" creatoare, treptat incluse în propriul sistem de reprezentări; și nicăieri nu se observă mai limpede această propensiune decât în Biserica Catolică, al cărei pluralism intern ordine, congregații, curente menține și îmbogățește ansamblul" (Baconsky, 2007, pp. 15-16). Unul din argumentele invocate pentru unificarea europeană în cadrul granițelor actuale este cultura comună. Dar ce înțelegem prin "cultură comună"? Cultura de
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
ale Inscripțiilor pornesc, ce-i drept, din stări similare sau înrudite, dar acestea sunt transpuse în imagini mai puțin șocante, cu excepția uneia, a adorării „sclipirii putrezitelor organe”, din Poză, cu un contur mai puțin precis, lăsând câmp mai larg sugestiei. Propensiunea spre miniatură și ornament, vizibilă aici în câteva Arabescuri, e valorizată complet abia mai târziu, în versurile din volumul Leagăn de cântece. În cele 122 de catrene duble, simbolismul de suprafață este părăsit pentru un lirism mai decantat, în care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286704_a_288033]
-
în cele principial opuse (baroc, manierist, romantic), cultivat uneori programatic și constituit în curent artistico-literar. Productiv și în literatura română, c. ar concretiza, după unii gânditori și poeți (Mihail Dragomirescu, Lucian Blaga, Ion Pillat, Tudor Vianu, Vladimir Streinu ș.a.), o propensiune structurantă a psihicului românesc. Aceasta se exprimă în întreaga creație artistică națională, începând cu cea populară și cea de expresie religioasă și de caracter istoric. Scrisul unor autori din epoca veche, cu deosebire al lui Dimitrie Cantemir și Miron Costin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286294_a_287623]
-
de natură, elegii, tirade patetice, viziuni cosmogonice, culegerile sale de versuri conțin ode în stil clasic, fabule, satire, adică specii cultivate în c. Compoziția unor piese lirice, inclusiv a pseudobaladei Zburătorul, capodopera poeziei heliadești, învederează o tendință de structurare clasică. Propensiuni în aceeași direcție există și în proza scriitorului, în fiziologii mai ales (Coconul Drăgan, Coconița Drăgana), iar Domnul Sarsailă autorul e considerată de unii comentatori un pamflet antiromantic. Prin „fundamentele teoretice ale artei sale”, afirmă D. Popovici, Heliade e „legat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286294_a_287623]
-
și instanțelor intermediare variaz). Structurile nu produc în mod direct efectele. Ele nu acționeaz) în sensul care o fac agenții. Cum pot fi atunci înțelese forțele structurale? Cum poate cineva consideră cauzele structurale ca reprezentând ceva mai mult decat vagi propensiuni sociale, sau tendințe politice prost definite? Agenții și instanțele intermediare acționeaz); sistemele că ansambluri, nu. Ins) acțiunile agenților și instanțelor intermediare sunt afectate de structură sistemului. Prin ea ins)și, o structur) nu conduce direct la un rezultat, măi degrab
[Corola-publishinghouse/Science/2255_a_3580]