1,293 matches
-
el dintr-o suflare. Din intenția ei de a-și îmbrăca bluza albă, Maria se oprește și-l privește insistent, pînă îl vede cum se pierde tot, ca un puști. Soțul meu și-a spălat greșeala... Cu alde Coca Muraru... pufnește Mihai ironic, dar imediat își dă seama că prea a întins coarda, așa că murmură un "scuză-mă, te rog!", dar cînd observă că Maria a devenit neliniștită, gîndește că cel mai bine este să atace, înainte de a da femeii posibilitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1493_a_2791]
-
Încercat să fugă sau ceva de genul ăsta. N-ai de unde să știi la ce anume se așteptau, spuse ea plină de dispreț. — O să-l sun, Lou. Pe sergentul Hawkins, adică. Vreau să-i spun ce-am aflat ieri. Lou pufni. — Asta n-o să fie de ajuns ca să-i silească să-i dea drumul lui Derek. — Știu. Dar s-ar putea să se lege cu ceva ce au deja. Și-aș vrea să aflu ce probe dețin Împotriva lui. Poate e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
e un om cu atât de multe prejudecăți. Nu uita că și Fisher e de culoare și o să depună mărturie Împotriva lui. — Nu l-a văzut cu ochii ei pe Derek lovind-o pe Linda, așa-i? am zis eu, pufnind. În plus, e atât de implicată În toate astea, Încât nu e tocmai un martor obiectiv. Dacă mă Întrebi pe mine, e mult mai probabil ca ea Însăși să fi comis crima. Dar cum dracu’ să dovedesc asta? Întrebă el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
el, cu aerul cuiva care oferă un pretext. Acum te Întorci? — Da. — Și eu, spuse, mergând alături de mine. Ce-ai mai făcut În ultima vreme? — Am trecut pe la Fliss, i-am răspuns absentă. Jeff luă replica mea drept aluzie și pufni: — Fliss! A scăpat cam ieftin, după părerea mea! M-am uitat la el. — Te referi la cearta ei cu Linda? — Ah, s-au certat? Întrebă el surprins. Nu știam. Dar situația dura de ceva vreme. — Ce situație? am spus, nedumerită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
În atari dezbateri politice sofisticate, preferând să-și pună reciproc bombe. — Jeff Roberts, am spus, cu sentimentul cuiva care scoate siguranța unei grenade, o aruncă, apoi se retrage și speră să explodeze. N-am avut mult de așteptat. — Jeff Roberts? pufni Pegg neîncrezător. La dracu’, am fost În aceeași celulă! Am presupus că se referea la celulele politice, nu la cele de la poliție, dar n-am vrut să declanșez o avalanșă cerându-i lămuriri. — Jeff nu e nici pe departe feminist
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
oameni needucați și se dau că au crescut În sudul Londrei. — Ei bine, probabil că a trebuit să imite accentul ca să fie primit În rândurile Socialiștilor Militanți, am sugerat pe un ton liniștit. Nu păcălește pe nimeni și știe asta, pufni Pegg. Poate să urle mai tare decât oricine și să vândă tone de ziare pe la demonstrații, că tot un rahat burghez rămâne. Scuzați. Mai luă o gură de bere. — N-am nimic cu burghezii, atunci când nu sunt fățarnici. Numai târâturile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
să izbucnească din nou În plâns, dar Își Înghiți cu curaj lacrimile. — Și tu, Sam... Tocmai voia să mă sărute, dar i-am oferit În schimb mâna, iar el mi-o scutură ferm. — Nu știu cum să vă mulțumesc, repetă el. Lou pufni. — Mulțumește-ne pentru ce n-ai fost În stare să faci singur. Sau n-ai vrut să faci, adăugă ea, punând punctul pe „i“. Derek scutură din cap. — N-am putut, Lou. Nu m-a lăsat inima să denunț pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2136_a_3461]
-
opintindu-se greoi în marginea ciobită a mesei de cârciumă, de la înălțimea celor aproximativ doi metri ai săi și din străfundul a unsprezece halbe rase, de bere economică, hai, mai rapid, tată, ce, te pomenești că dai la porci? Și pufnește arțăgos, printre perii deși ai mustăților și ai bărbii tutunii, recăzând ostenit și transpirat în scaun către Marele Sile. Acela zace complet abandonat, stupid, nepăsător, pe scaunul opus, rezimând fericit cu fruntea tăblia tare de PFL, acoperită cu o mușama
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
nu e nici al nostru. Doi: de-atât amar de veac, de când tot vii și revii peste noi, neinvocat, ai fi putut măcar să-nveți și tu, acolo, un mișmaș. Un flecușteț. Să spui, "Te rog!" Ba chiar, " Te rog frumos!" pufni Bursucul. Corect! Hai, zii! Să te vedem! plusă Ureche Albă. Tăcere, voi, gângănii fără minte, fățarnice, nevolnice, neghioabe, insignifiante, blestemate și obraznice! Tăcere...! Potirul, doar! În schimbul neînsemnatelor voastre două existențe de apoi, mizere și nemernicite! K'ay! Acum! Este ultima
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
-ta! O treabă din aia, care nu suportă amânare! Părinte Costicuță! se insinuează și Dănuț. Tu de ce te-ndeși? face Silică, deranjat. Ajunge unu', care să strige, ca ogaru'... Părinte, scoal' părinte! prinde glas și Vierme. Voi v-ați tâmpit? pufnește agresiv Matahala. Ce este...? Care ești acolo, bă? Ce naiba vreți? se aude vocea preotului-paroh, de după ușă. Hait! E băut! recepționează Fratele un timbru morocănos inconfundabil și de rău augur, în vocea prea-sfinției sale. Părinte, avem nevoie, repede, de un botez
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
în această noapte? Din cauza răutății, lăcomiei și a stricăciunii oamenilor, dar și a prostiei din capu' tont al ăluia! și Fratele îl ațintește acuzator, cu degetul, pe nefericitul de Vierme. Ăsta delirează! Își bate joc! Halal, fost magistrat! Bețivan nenorocit! pufnește disprețuitor Mânecuță. Ba sunt cât se poate de treaz! Dacă doriți, poftim, testați-mă cu alcoolscopul...! Sau, mai bine, nu! Pot să continuu? Da? Mersi... Pentru botez, am mers la Sfântu' Filimon. Popa Costică era la domiciliu, bineînțeles, dar a
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
ordine de idei, Bibi e porc spinos! E coi! Mai dă-l în mă-sa! Da' parcă se simte la ei și oleacă de gust de..., de fum, nu? se izmenește Vierme. Normal, băi, dacă-s mici pârliți pe mangal! pufnește Cezărică. Ce-i, Boss? Ce nu-ți place? Vrei o clismă? îl abordează și Dănuț. Domn' Dan, mai e bere în sticla aia, din dreapta matale? vrea să afle Vali, Tipul cu creierul prolapsat, afișându-și fudul zâmbetul cel mai cabotin
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
erau parcați și distruși definitiv. Ieri descoperise cu nespusă părere de rău că nici unul dintre elevii de la a treia B nu călcase vreodată Într-o bibliotecă. — Plec, motănel, spuse Sasha, Întinzând mâna spre pisoi. Godot, conștient deja de iminentul abandon, pufni Înspre el, nervos, și Îl evită printr-un balans. Felină capricioasă. Trebuie să fii răbdător cu noi. Avem atât de puțin timp pentru a fi Împreună. Îmbrăcându-se, privi Încă o dată cu duioșie peretele din spatele patului. Între afișul expoziției lui Vermeer
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cu mâna. De obicei se Întrista la gândul că Simba - chiar fără să vrea - Își ucisese tatăl. Îi aducea aminte că și el Își ucisese tatăl, povestind Întâmplarea aceea cu atacul armat. În seara asta Însă, În momentul tragic, Îl pufni râsul, căci tati era În camera de alături, viu și simpatic. — Du-te de aici, Vale, Îți miros picioarele! o alungă Kevin, Împingând-o. Valentina aruncă În el cu o pernă. Dar poate că dihorul avea dreptate. După meci nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
auzit-o întrebând. Ted Mawson își frecă mâinile nervos: — Oh, zise Antonia, ca să nu se poată uita elevii la noi și să se strâmbe. Bill Rumer, șeful catedrei de chimie, care stătea lângă Antonia pe una din canapelele de burete, pufni zgomotos auzind una ca asta. — Antonia, de fapt noi suntem cei care încercăm să nu ne uităm la ei. Ca să apuce să se snopească în bătaie unul pe altul - să-și facă porția de violuri și furturi -, iar noi să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
asta, dar, cumva, când a venit vorba, posomoreala a fost mai ușor de mimat decât entuziasmul. — O, draga mea, a zis Richard. O asculta doar cu o ureche. — Cred că o să mă bag în pat, a zis Sheba. El a pufnit, absent. Și, chiar când ea punea mâna pe clanță, el a ridicat capul: — Și, Caitlin, cum e? — O, bine. Un pic revărsată și șleampătă, a zis Sheba zâmbind, ca pentru a o scuza pe inocenta ei prietenă. — Ei, a spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
maistru. Păi și tu ce crezi că ești? țipă el, În continuare iritat. Sergentul Începe să rîdă și mă concediază. Seara, dau peste Csabi și Bogdan, la locul de fumat. Își admiră vestimentația nouă și curată. CÎnd mă văd, Îi pufnește rîsul. Pantalonii sînt mai scurți decît cei vechi și nu vor să stea vîrÎți În bocanci. — Coase-le un elastic la capătul cracului, Îmi zice Bogdan, Îl petreci pe după talpă și nu se mai ridică. — N-am ce să le
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
la acea vreme ca și astăzi. Să mă fi văzut Keti îmbrăcat astfel, în croiala cea mai burgheză a timpului, pe mine, elevul de altădată, care-și păstra în buzunar bucata de postav cu numărul matricol de la mână, ar fi pufnit în râs și mi-ar fi sărit de gât sărutându-mă: - „Ești prea grav, dragul meu!” Dar atunci... Mă simțeam în seara aceea, printr-un ciudat absenteism al ființei, detașat de realitatea ce mă înconjura. Dădeam impresia a privi totul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
spui și ai permis să se transforme Într-o telenovelă? —Am Încercat să dau de tine ca să-ți cer voie să organizez Săptămâna Guatemaleză, dar erai plecată În vacanță. Credeam că ai să te superi dacă te deranjez. — Săptămâna Guatemaleză? pufni Stella. Tu ce-ți imaginezi că conduci aici pe banii mei, o afacere sau o operă de caritate din Lumea a Treia? — O afacere, dar una cu suflet și conștiință socială - mai ales În apropierea Crăciunului. Stela făcu urechea toacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
ținea gândul că Într-o zi el urma să aibă cutezanța de a Înălța ochii către ea. Până atunci, Însă, năuc, lipea obrazul de coaja dudului. Erau nopți când razele de lumină albastră a cerului cădeau În pulberea drumului și pufneau ușor, ca și cum picături reci de ploaie s-ar fi scufundat În praful acela fierbinte. Frunzele copacilor și ale buruienilor se plecau lin, fără foșnet, sub lumina albastră și rece. Mihai Enin n-ar fi spus nimănui ce vedea și auzea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
că dumnealui a uitat drumul până acilea de n-a mai venit. Ori poate l-a apucat boieria și nu-l mai Îndeamnă gândul să stea de vorbă cu prostimea, ori cine știe...” Fără să Înțeleagă de ce, pe Enin Îl pufni râsul În timp ce se Îndrepta către prietenul său atârnat În nuc ca la abator: „Ce, băi, Canafase, ai făcut vreo drăcie și s-au hotărât ăștia să-ți taie gogoloaiele? Lasă, nu fi supărat, nu ești nici primul, n-o să fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
numai să profiți În neștire de avantaje: mai trebuie să și transpiri nițeluș prin noroaie, că statul nu te ține În puf numai să te rățoiești de la catedră când nu pricep elevii care e diferența dintre comparație și metaforă...” Foiște pufni de câteva ori, apoi răspunse cu un glas vesel și din care se Înțelegea și un soi de Încântare, pe jumătate sinceră, pe jumătate ironică: „Cu admirație vă spun, tovarășe director, și cu neprefăcut respect: dacă În partidul comunist care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
recepții, unde el își pune pe umeri mantaua grea de catifea stacojie, și adaugă: Asta se întâmplă când ne purtăm prostește! Este punctul său de vedere, de om modern care, atunci când se drapează în păun și se uită în oglindă, pufnește în râs. Cred că prin această atitudine ironică este mai aproape de adevărata tradiție a țării sale decât tatăl său. Va domni peste germani serioși și conștiincioși, care nu au nevoie să fie orbiți de stăpânul lor pentru a rămâne credincioși
by CONSTANTIN IORDAN [Corola-publishinghouse/Science/996_a_2504]
-
Broșteni. Numai cînd vedea căluții sfîrșiți, se îndupleca să facă pentru dînșii popas. Acum începeau să ardă ochii ei și să se stingă ai flăcăului. Caii ronțăiau cu mulțămire orzul, vîrîndu-și adînc boturile în trăistile aninate pe după urechi; se scuturau, pufneau, așteptau apa, ca să prindă în ei puterea pămîntului. Flăcăul începea să doarmă mai puțin și să se tragă la față. - Așa îți șade mai bine, îl încredință maică-sa, cu zîmbet răutăcios. - S-or sfîrși ele ș-acestea..., zise Gheorghiță
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
îi tălmăci cu plăcere numaidecât observările filosofice ale șătrarului. Toate șoaptele co nteniră și urechile se ciuliră, ascultând fără să înțeleagă limba străină de la marginea pământului, care suna în acel col ț depărt at al lumii, pe tărâmul celălalt. „Pf! Pufni mai mult în sine și mai mult către urechile calului, cu dispreț, șătrarul Lăzărel; pe mine nu mă ajunge mintea cum se pot pricepe oamenii cu asemenea vorbe p ocite.” Beizade auzi observarea și, râzând singur, voia s-o tălmăcească
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]