519 matches
-
a unor oameni care nu-și băteau capul să se gândească la faptul că tot ceea ce sunt e scris undeva într-o spirală în fiecare celulă a corpului lor. Și, undeva și mai adânc, un sentiment de déjà vu îl sâcâia din ce în ce mai tare. Simțea că se află în fața unei probleme pe care o mai rezolvase odată, demult, în tinerețe. Artefactul îi aducea aminte de ceva... ― Măcar dacă nu ai fi scris bazaconiile alea pe hârtia din container. Dacă face cumva și
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
ta nu mai e ca la început, dar, fără îndoială, încă e o femeie frumoasă. Audbert ridică din umeri și privi drept în ochii migdalați ai celui cu care vorbea. — Important e că își face bine treburile și nu mă sâcâie. Dacă vrei, în seara asta ți-o trimit să-ți încălzească așternutul. — Balamber surâse: — Cunosc ospitalitatea ta și îți mulțumesc. Știi, și lui Atila îi plac tare mult femeile burgunde. Se întrerupse pe neașteptate și râse scurt. Apoi, scuturând din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
le considerau simulacre idolatre. în ultimii ani, Hippolita aglomerase într-atât casa cu asemenea lucrări, încât devenise din ce în ce mai greu să găsească pentru toate un locșor potrivit în camerele, destul de numeroase de altfel, ale villa-ei. Clemantius evita, pe cât posibil, să o sâcâie pe domina cu socotelile sale, astfel că nu o ținea prea des la curent cu dificultățile tot mai mari pe care le întâmpina în a obține credite ori în a achiziționa rentele de la coloni, care, incitați de diaconi, se simțeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
se stingeau una câte una, înghițite de noaptea ce stătea să coboare. Gândindu-se că se oprise să controleze dacă unitatea era întreagă și în ordine, îl întrebă: — E ceva în neregulă? Nu cred să fi rămas cineva în urmă. Sâcâit de trezirea aceea bruscă la realitate, Balamber se limită să-i arunce o privire ostilă și trase de hățuri, întorcându-și calul și mânându-l spre centrul satului. Prietenul său, văzându-l iritat, i se alătură în tăcere. Abia trecuseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
știe dânsul - că, la urma urmei, morții îi aparțin și nu are nimeni voie să-l mai întrebe de ei; că, dacă va obține pentru încă patru ani mandatul și imunitatea presupusă de el, să nu mai îndrăznim să-l sâcâim cu astfel de lucruri, fiindcă se enervează și nu mai răspunde de ceea ce va face. Această întâmplare ieșită din comun, tratată cu mai mult humor decât s-ar fi cuvenit, a fost transformată, conform obiceiurilor casei, într-un avantaj. Ea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
destule relații în branșa constructorilor. I-ar fi plăcut mult să locuiască într-o zonă verde, afară din oraș, unde existau încă animale și pajiști, unde puteai să stai în grădină și să observi păsările cu binoclul fără să fii sâcâit de larma unei străzi sau de construcțiile de beton. Și tata începu să caute o poziție mai rurală pentru casa lui. XXIVtc "XXIV" Onoruritc "Onoruri" Nu departe de coasta plantată cu vii, tata, încăpățânat în decizia lui, și totuși ros
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
picior peste picior. N-are nici loc suficient pentru atare demers care se lasă doar cu niscai gâfâituri și o renunțare cinstită. Ciuvică se face că muncește. Mugur! Se răsucește Emil marțial la 90 de grade și nevralgia intercostală îl sâcâie din nou. Pipăie nervul rebel și repetă: Mugur, tu ai memorie, când am jucat noi cu Irlanda, în ’97 sau ’98? Divagațiile astea îl deranjează vizibil pe tânăr. Se moaie a înduplecare, ziceați ceva de o strategie... Io am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
așa fără să te-ntrebe nimeni, ia spune-mi de unde și pînă unde am eu senzația că glăsciorul ăsta al tău îmi este și mie foarte cunoscut? — Asta-i mai puțin important chiar decît numerele extrase în momentul ăsta, îl sîcîie Patru Ace, ia să vedem, își aruncă ochii cînd la ecranul colorat, cînd la talonul lui Roja, pufnește din piept, iar n-aveți noroc, dom’ Căpitan, îl vestește. — Mare pagubă, spune Roja cu gîndul aiurea, uitîndu-se în ochii celuilalt fără
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
ochii, să amețească, simte că-și pierde echilibrul, o să ngheți aici dacă nu te hotărăști mai repejor s o iei din loc, se gîndește, dar nu se poate dezlipi încă de locșorul ăla care-i amintește de ceva care-l sîcîie. Patru Ace, hai să zicem că e doar un profitor care n-are prea mare legătură cu miezul afacerii, încearcă să-și facă ordine în cap, l-a băgat la înaintare bătrînul său, ia semnează tu hîrțogăriile astea, i-o
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
întinsă, în loc să-i atârne peste curea. Altfel, era neschimbat: un frate Baldwin puțin cam turtit și uitat de toată lumea, cu fața puțin prea lătăreață ca să facă o carieră în film și de aceea lăsat în părăsire de restul familiei. O sâcâia ceva, o mică diferență. Poate o simplă chestiune de ritm. Devenise mai lent cu două bătăi, nu mai mult, mai deschis și pașnic. Acidul, neutralizat într-o oarecare măsură. Mai puțin lunecos, mai puțin agresiv, mai puțin mulțumit de sine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
a luat în brațe. Îi vedeam părul lucind de sudoare la ceafă, cămașa mea udă se lipea de cămașa lui udă. Începuse să mă doară piciorul, pantoful ortopedic îl trăgea în jos. Boala mea nu era una care să mă sâcâie cu dureri. Puteam totuși merge, ca și unchiul meu, cel care avea o problemă cu alcoolul. În fiecare dimineață se ducea pe picioarele lui până la cârciumă. Un drum de trei sute de metri. Seara îl cărau alții acasă. Tot ce făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
cât mai mult. Asemenea baruri puteai să vezi și în filmele western, cele cu John Wayne. El pășea în încăpere și se auzea o melodie cântată la pian. Stătea la tejghea și niște bărbați din cei obosiți începeau să-l sâcâie. De ei scăpa el repede. Probleme mai mari îi făceau însă alții, care îl urmăriseră și veneau înăuntru. Numai că el îi zărise în oglinda din spatele tejghelei și era pregătit. Avea totul sub control. Când punea jos paharul și se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
se cuvine, așa e regula. Eu m-am mirat că știe el o regulă care nu-l lasă cu căciula pe cap, dar îi dă voie să scuipe în apartament oricând vrea. În fine, pe țigani nu trebuie să-i sâcâi cu asemenea întrebări, altfel te blestemă și n-o să-ți mai reușească nimic în viață. De la depărtare, nu putem vedea fața Mihaelei. Zăcea în sicriul deschis, înconjurată de coroane de flori. Sicriul era așezat pe un dric împodobit cu flori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
De fapt, sculptez... —Ei bine, mi se pare de prost gust să veniți aici să căutați de muncă la atât de puțin timp după moartea unui angajat. Au trecut abia patru zile, pentru numele lui Dumnezeu. Găsește pe altcineva să sâcâi. „Nu devia de la subiect, am vrut să-i zic, spune-mi ce părere ai despre mine.“ Și-a pus ochelarii înapoi la ochi întorcându-și privirile asupra hârtiilor ei. Interviul se terminase. Nu sunt aici să-mi caut de lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
de finanțare a Fundației Naționale pentru Paralizie Infantilă, care a sprijinit cercetările ce au dus, în 1955, la descoperirea, de către Jonas Salk, a vaccinului antipoliomielitic. 1 Mâncăruri din carne. 2 Nebune (meșughe: nebun, smintit). 1 Nebunie. 2 A cicăli, a sâcâi, a plictisi. 1 Penis. 1 În mitologia elină, tatăl lui Agamemnon și Menelaus, blestemat de fratele său Thyestes, căruia i-a omorât fiii și i-a servit la masă. 1 Baie de aburi. 2 Vai, vai. 1 German-American Volksbund, organizație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
cine o gâdila-o mai bine, oh, ar muri, ar face moarte de om dacă i-ai spune asta. Sau de unde știi că n-o fi plecat fiindcă tot așa făcea și cu ea? N-o lăsa să doarmă, o sâcâia, îi mânca nervii și mințile... — Ai face bine să mă lași se dorm, Milică-tată. Io nu-s ca tine, cum ai pus capul jos, te pui pe sforăit. — De trei ore pun capul jos. Bineînțeles că acum nu. Trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
stomac și o neliniște ce nu și-o poate explica nu-i dau pace. Nu din cauza atacului, oricum acesta se va declanșa indiferent de cât de mult s-ar fi gândit la el. Nu, este cu totul altceva. Se surprinde sâcâit de ideea că mai trebuie să facă ceva, dar ce oare? Se caută prin buzunare după o țigară. Hm, cam puține. Aprinde una și trage puternic fumul în plămâni. Simte cum somnul îi dă târcoale. Capul îi este greu, ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
special. M-am lipsit de prostrări în fața unor ciocuri portocalii; am urcat la o nouă mănăstire, căreia nu-i cunoșteam numele. Aici am iernat. Pe urmă n-am mai vrut să plec, deși caprele negre și vulturii începuseră să mă sâcâie. L-am întâlnit pe maestrul Sakha și am vibrat din aură. Aveam și eu slăbiciunile mele. Mi-a vorbit despre Samsara stârnind în mine ecouri care au ignorat cu pace cunoștințele despre funcționarea encefalului, despre explicația științifică a tunelului negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
a făcut-o să plece înțepată de lângă mine și să se smiorcăie un pic în timp ce se uita pe geam. Știam că nu e decât o schemă, pentru că se întorcea proaspătă și înviorată după cinci minute și iar începea să mă sâcâie. Lacrimile erau mijlocul prin care alunga în mod convenabil tensiunile și frustrările, și adeseori am încercat să-i urmez exemplul, însă în cazul meu episoadele de plâns nu dădeau rezultatul scontat, căci odată ce simțeam cum mă înăbușea tristețea și obrazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
străzile Întortocheate din Chinatown, se Îmbarcă În funiculare, făcând ca zăngănitul clopoțeilor acestora să sune ca niște geamanduri, se cațără În vârful Turnului Coit până când n-o mai vezi, invadează districtul Mission, unde mariachi, muzicienii ambulanți, dorm Încă, și-i sâcâie pe turiști. Ceața din San Francisco, pâcla aceea rece care spală identitatea, rostogolindu-se peste oraș În fiecare zi, explică mai bine ca orice de ce acel oraș este ceea ce este. După cel de-al doilea război mondial, San Francisco a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
metal alb, reluam fără-ncetare cele câteva fapte din tabăra de la Budila, meditând la ele ca la un desen mistic, inextricabil... Privind pe fereastră pădurile-ntunecate, ninse, deformate de vinele de gheață lipite de geamuri... Ascultând distrat muzica de la difuzor... Sâcâit de ceilalți inși în pijamale și halate stacojii, ce-mi aruncau cu casete de Novotryptin în păr sau mă chemau la un joc de cărți... Și Lulu privindu-mă drept în ochi, pupilele dilatîndu-i-se și contractîndu-se lent, pletele de liță
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
că transfuzia ce urmează totuși să o fac e doar cu vitamine, nu trebuie să mă îngrijorez degeaba... pot pleca imediat după aceea... Mă scuz, dânsa mă lasă să ies pe ușa principală. Pe lângă mine, prin hol, trec bolnavi-credincioși... Sunt sâcâit că nu mi s-au dat cărțile cerute prin telefon... dar am siguranța că le voi găsi cumva... Mă trezesc... Lucrez la „Convorbiri literare“, corector cu jumătate de normă, într-o cameră de mărime mijlocie (în realitate era foarte mică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
mai contează dacă știe sau nu? Până când o să se-ntoarcă, noi o să fim în Țara Tuturor Posibilităților. — Căcat! exclamă obosit Gaskell. Și într-una din zilele astea o să ne bagi pe amândoi până-n gât în așa ceva. — Gaskell dragule, uneori mă sâcâi îngrozitor cu toate grijile astea pe care ți le faci! — Dă-mi voie să-ți spun ceva. Tu mă îngrijorezi, cu atitudinea asta nenorocită față de bunurile altor oameni! — Proprietatea e furt. — Da, cum să nu! Adu-i numai pe polițai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
facem o ieșire cu mașina și atunci e Eva Wilt. E cam singurul moment din săptămână când mă întâlnesc cu ea și asta din cauză că eu conduc, iar ea nu are nimic de făcut, așa că stă într-un loc și mă sâcâie de-mi ies din minți. — încep să înțeleg sistemul, spuse dr. Pittman. Doamna Wilt era... este pasionată de joaca de-a personajele. Asta sugerează o relație instabilă, în care dumneavoastră n-ați reușit să vă vă impuneți un rol al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
trântit la pământ, și fetița în cadrul ușii larg deschise, iar în spatele ei, de la intrarea în castel și până la camera din centru, sute de uși date de perete, cu lacătele însîngerate. M-am trezit cu o senzație stupidă, care m-a sâcâit toată dimineața, dar nu mi-am amintit visul decât după prânz, mai întîi ca niște fulgerări de emoție pură în plex, apoi, la școală, pe când îmi ascultam elevii, ca niște secvențe dureroase ininteligibile. Mi-a trebuit și ziua următoare ca să
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]