912 matches
-
Un spectacol-răspuns, plin de poezie și muzică. Bărbatul e cel care, de astă dată, tace. Cântă la mandolină într-un colț al scenei și soarbe din paharul de vin, în timp ce dintr-un munte de sare, mâinile subțiri ale femeii scot sticluțe și tije argintii, strâng șuruburi și, iată, se fierbe cafeaua pe muntele alb, cu grijă tasat de palmele ei, o masă instabilă sub care se adăpostește povestea. Femeia (Roberta Carreri) trăiește în limitele insulei, praful alb zboară și curge, o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
scârțâiturile podelei de deasupra capului meu, că lucrează în lut în camera nepoatei ei. Se duce de multe ori acolo după-amiezile. A fost camera ei atunci când era mică, se pare. Stă ore întregi și se joacă cu jucăriile fetiței - aranjează sticluțele cu sclipici și lipici din seturile de artă, face inventarul pantofilor de plastic ai păpușilor. Câteodată adoarme acolo și trebuie să mă duc și s-o trezesc pentru masa de seară. Întotdeauna arată mai degrabă tristă și stranie, așa cum stă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
chiloți și șosete care se făcuseră țepeni de la uscat. Lângă cadă era un mic suport de plastic pe care se aflau obiectele de toaletă ale lui Bangs, aliniate minuțios într-o simetrie perfectă. Un baton de săpun Imperial Leather. O sticluță mică de spray pentru păr Silvirkin. Un tub de ceva numit Krazy Hair. Și un set de bărbierit care arăta antic, fiecare instrument având un mâner de plastic roșu decolorat, pe care scria The Burgundy Collection. E ciudat, într-adevăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
Dar probabil că acum e ultima dată cînd mai calc pe acest drum. Trag după mine valiza de lemn În care mi-am Îndesat toate bunurile: multe perechi de ciorapi, o periuță de dinți și un aparat de ras, o sticluță cu rivanol, un caiet și un manual de engleză. Ordinul de mutare Îl am În buzunarul interior de la piept al tunicii. Nu știu unde mă grăbesc, cu pași din ce În ce mai greoi și mai lenți. O stare proastă, În care depistez și niște regrete
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Andi, citindu-mi din mers necunoașterea. Whisky american. Domnilor, fiți, vă rog, martorii acestei drame: iată cîte lucruri pierd, armata asta mă nenorocește; o să rămîn un sărăntoc, băga-mi-aș... Așa că facem cumpărături. Țigări și Coca Cola. Și apoi cîteva sticluțe de burboane - din alea micuțe, cu care te servesc În avion cînd zbori la Bangkok. Și de Johnny. Și apoi mai cumpărăm niște țigări, ca să fim siguri. Și Încă una mică de Jack. Și Încă două cutii de Coca Cola
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
ulterioare. În mijlocul lui, Joanna desenă litera T, care rămase de asemenea un simplu gest. Acum se dovedi rolul foarte important pe care-l aveau de Îndeplinit Femeile Trimise. CÎteva dintre ele Îl ajutară pe Valerian să aducă de la Dacia papuc sticluța cu ulei, sacii de plastic și cele trei boluri, unul cu apă, unul cu sare și unul gol, iar altele o Înconjurară pe Joanna-Jeni, pentru a-i fi de ajutor În caz de nevoie. După ce-și unse mîinile cu
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
sacii de plastic și cele trei boluri, unul cu apă, unul cu sare și unul gol, iar altele o Înconjurară pe Joanna-Jeni, pentru a-i fi de ajutor În caz de nevoie. După ce-și unse mîinile cu uleiul din sticluță, numit Doza Eroică, Joanna-Jeni o Înapoie Femeilor Trimise, pentru a se unge și ele, care apoi o transmiseră mai departe celor doritori să facă la fel. În sfîrșit, Joanna-Jeni luă vasul cu apă și pe cel cu sare În cîte
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
capete de pește și gheare de pui. Ba mai mult, mai trebuiau să și plătească pentru acest privilegiu. Ca să evite o asemenea situație, Își Înșfăcau mâncarea În secunda În care le era adusă. După care Își așezau paharul de bere, sticluța cu sos de soia și vaza mică, albă, În care se afla garoafa În așa fel Încât să existe o zonă interzisă, impenetrabilă ca frontiera nord-coreeană. N-avea nici un motiv să creadă că Sam ar putea fi unul dintre tipii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
doi tipi la mine la spital care, când mergem la vreun restaurant chinezesc, nu Împart niciodată mâncarea. Am crezut că-i un obicei englezesc. Sunt de-a dreptul ciudați tipii ăia. Ridică În jurul farfuriilor lor baricade din paharele de bere, sticluța cu sos de soia... Și din vaza mică, albă, cu garoafa, râse ea. —Ai văzut și tu chestia asta? De vreo două ori, răspunse ea. Aproape terminaseră de mâncat, când intrară doi bărbați burtoși, de vârstă mijlocie, și se așezară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2001_a_3326]
-
lingură de Înghețată În cornet și bărbatului Îi turna țuică Într-un țoi cu gâtul lung, vechi de dinainte de ultimul război - că de atunci nu se mai folosiseră. De fapt, după naționalizare - dar asta e altă poveste. Omul golea scurt sticluța și, Înveselit de această frumoasă Întâmplare, Își lua de unde le lăsase treburile prin curte ori, dacă Îl apuca așa, un sentiment de melancolie, Își turna niște țuică din damigeana lui, după care se Îmbăta și urmările le știți și voi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
niște muncitori de la drumuri. Tractorul l-a dus până la vreo douăzeci de kilometri de Satul nostru cu Sfinți. Și pe viforu-ăla a luat-o frumușel la pas către unde-l chema datoria. Chiar dacă prin buzunările paltonului avea ascunse mai multe sticluțe cu rom, e o minune cum de a izbutit să ajungă și nu s-a prăbușit În vreun nămete. Au zis unii, Încercând să explice miracolul, că n-ar fi scăpat dacă i-ar fi bătut vântul din față. Cum-necum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
dat să bea niște lichior de cacao și s-au Întors cu spatele când fata se dezbrăcase. La Început se rușinase să stea goală În fața a doi bărbați ce-și păstrau țoalele pe ei, mai apoi, Însă, ajutată și de sticluța de lichior, Își uitase sfiala și Încerca să urmeze cât putea de bine indicațiile pe care pictorul i le dădea cu voce sigură și cumva rece, de profesionist. Instinctele masculine nu i se treziseră lui Foiște nici măcar atunci când, nemaisuportând vederea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
o seară ploioasă de toamnă Ectoraș. Strângea În palma asudată, vârâtă În buzunar, douăzeci de monede și căuta, Înspăimântat de câte i se ofereau, un cadou pentru ziua de naștere a mamei sale. Nu izbutea să se hotărască Între o sticluță cu parfum de trandafiri, o pereche de papuci turnați din plastic și un batic verde pe care erau desenate un fel de valuri Înspumate de mare. Deși era potopit de emoția unei atât de grele alegeri, mergea Încruntat și foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de pirogravat. La Început voise să monteze pe acel cadru măiastru două țevi, Însă s-ar fi dovedit prea complicată fabricarea și montarea mecanismelor, așa că până la urmă se hotărâse pentru o singură gură de foc. Cerșise de la tâmplarul satului o sticluță cu baiț și puțin lac. Arma lui era, de acum, cea mai frumoasă din sat și Îi stârnise invidia chiar și lui Titel Meșteru care, după ce o privise atent și o cântărise În palme, strâmbase oarecum din nas și spusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
aprinse o țigară, aruncă priviri tulburi Împrejur și rosti către nimenea: „Lua-v-ar dracu’ de boi Încălțați!”. Repetentu se porni către casa Însinguratului nea Mitu Păcătosul ca să-i ducă, Într-o pungă de plastic, câte ceva de mâncare și o sticluță cu un sfert de vin roșu. Bătrânul devenise neputincios și aproape orb, Încetase să mai povestească Încâlcit tot soiul de Întâmplări pe care le Înflorea cu adâncă desfătare. Rămăsese singur: fiica lui, care lucrase la un doctor de femei, zăcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
vieții erau cuprinse de agitație și forfotă. Deodată, clopotele bisericilor începeau să sune și vaierul lor părea că anunță cea mai mare nenorocire abătută cândva asupra lumii. Din toate părțile soseau trăsuri, cu femei palide, aproape leșinate, ținând la nas sticluțe cu eter. Oameni străini, ciudați și ceremonioși, luau în primire porțile îmbrăcându-le în pânze de doliu, transformându-le în negre, spăimântătoare arcuri de triumf; nimic nu era mai bine organizat în orașul acela decât ceremoniile funebre (G. Bogza, 1968
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
viitor își fac, cu cine sunt în conflict și de ce... Aparent, nimic grav sau care să nu fie cunoscut de toată lumea. Detaliile puteau merge până la meniul zilnic, prețul coșniței lunare, cadourile primite din străinătate, titlul cărților din bibliotecă sau numărul sticluțelor de ojă din baie. Mulți informatori deconspirați după deschiderea arhivelor se apără invocând caracterul anodin al notelor pe care le-au semnat: „N-am spus nimic important, ci doar lucruri pe care le știa toată lumea”. Le știa toată lumea, însă de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
disponibilități să primesc tot felul de propuneri. Dar Grete de astăzi zice cu inima ușoară: NU. Și când mă mai năpădesc vechile simțiri, atunci îmi cumpăr un cârnat proaspăt de porc și un cașcaval și, pe deasupra, un castravete și o sticluță de bere, și imediat capătă și viața o față mai prietenoasă. ERNA: Tocmai la mâncare se poate economisi frumos. Eu cunosc pe unul foarte ieftin, pe Wottila 9. Ăsta are tot timpul lebărvurștul la preț scăzut. Nicăieri nu găsești un
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
bărbații triști, pentru că ceea ce a ales ea este de acum în stăpânirea ei și nu se lasă amestecat cu alte lucruri de același soi. (Grete este istovită și fericită, își șterge sudoarea.) Aaah, minunată a fost... MARIEDL: Și Mariedl deschide sticluța și dă pe loc pe gât o dușcă de parfum... ERNA: Asta n-am știut, tu, Mariedl, tu, că ești o gaură de closet așa de gălăgioasă. Nu vezi că Erna și Wottila stau comod unul lângă altul? Ar fi
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
Pe stânga, la o masă așezată la o parte (față de masă, pahar de apă cu flori) stă Perechea Frumoasă; pe mijloc, o masă goală. Urmează masa unde stau Karli și Herta (pahare de plastic, un stelaj de condimente ambalate în sticluțe; tot aici își petrece cea mai parte a timpului și Fotzi, la dreapta sunt adăpostiți Schweindi și Hasi. Cârcimăreasa stă cea mai mare parte a timpului în spatele tejghelei, JÜRGEN se agită prin față. Lumea bea vin sau bere. Perechea Frumoasă
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]
-
metode obișnuite de manipulare emoțională. Amenință și vrea să se răzbune desfigurându-și amantul; cumpără vitriol, Îi ia urmele ca un detectiv, caută momentul prielnic și trece la fapte, după ce prima Încercare - limitată doar la cuvânt - eșuase: „MIȚA: Vezi tu sticluța asta? (Scoate din buzunar o sticluță mică și i-o arată.) NAE: Ei, ce? MIȚA: Știi ce are Înăuntru? NAE: Cerneală... MIȚA: Nu cerneală, Năică... vitrion englezesc! NAE (dându-se Înapoi): Vitrion? ești nebună? MIȚA: Da, vitrion! Ți-e frică
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
și vrea să se răzbune desfigurându-și amantul; cumpără vitriol, Îi ia urmele ca un detectiv, caută momentul prielnic și trece la fapte, după ce prima Încercare - limitată doar la cuvânt - eșuase: „MIȚA: Vezi tu sticluța asta? (Scoate din buzunar o sticluță mică și i-o arată.) NAE: Ei, ce? MIȚA: Știi ce are Înăuntru? NAE: Cerneală... MIȚA: Nu cerneală, Năică... vitrion englezesc! NAE (dându-se Înapoi): Vitrion? ești nebună? MIȚA: Da, vitrion! Ți-e frică? NAE: Firește că mi-e frică
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
curat? NAE: Pentru că tu nu știi ce e vitrionul... MIȚA: Ba da... e un fel de metal... NAE: Nu știi ce poate face? MIȚA: Ba da: pârlește, Năică, arde, Bibicule, momentan tot, tot și mai ales ochii! NAE: Dă-mi sticluța...”. Și, prin vicleșug, Nae Îi va lua Miței sticluța. Dar Mița nu desperă, e tenace: „MIȚA (care a pândit momentul, n-apucă el să- și scoață masca, și-i aruncă sticluța În ochi): Na, mizerabile! (Fuge prin fund.) CATINDATUL: A
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
MIȚA: Ba da... e un fel de metal... NAE: Nu știi ce poate face? MIȚA: Ba da: pârlește, Năică, arde, Bibicule, momentan tot, tot și mai ales ochii! NAE: Dă-mi sticluța...”. Și, prin vicleșug, Nae Îi va lua Miței sticluța. Dar Mița nu desperă, e tenace: „MIȚA (care a pândit momentul, n-apucă el să- și scoață masca, și-i aruncă sticluța În ochi): Na, mizerabile! (Fuge prin fund.) CATINDATUL: A! Săriți! ajutor! (Vrea să fugă.)” Mița Își motivează exploziile
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]
-
tot, tot și mai ales ochii! NAE: Dă-mi sticluța...”. Și, prin vicleșug, Nae Îi va lua Miței sticluța. Dar Mița nu desperă, e tenace: „MIȚA (care a pândit momentul, n-apucă el să- și scoață masca, și-i aruncă sticluța În ochi): Na, mizerabile! (Fuge prin fund.) CATINDATUL: A! Săriți! ajutor! (Vrea să fugă.)” Mița Își motivează exploziile comportamentale prin temperament: „NAE: Vrei scandal cu orice preț? MIȚA: Da (ridicându-se), vreau scandal, da... pentru că m-ai uitat pe mine
Personajul feminin din opera comică a lui I. L. Caragiale by Iulia Murariu Hînțești () [Corola-publishinghouse/Science/91904_a_92327]