697 matches
-
și istoric literar, eseist și animator Ion Alex. Angheluș și este, pentru zilele noastre, criticul literar, eminescologul și publicistul Theodor Codreanu. Numele celor doi a fost asociat nu o dată în anii din urmă, dată fiind prietenia lor devenită de notorietate, strivită brusc de destin și perpetuată în posteritatea poetului. Cel care a omagiat, în sesiuni comemorative, personalitatea unică a celui dispărut a fost tocmai Theodor Codreanu, care s-a simțit chemat, în virtutea atâtor fapte luminoase săvârșite împreună, să întrețină cultul prietenului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
tatălui meu. Am alergat ca o nebună la aeroport ca să iau primul avion, lăsând în urma mea tot ce aveam, așa cum am făcut și când am părăsit „țara tristă și plină de humor”, numai să ajung la timp să văd fața strivită, plină de sânge a tatălui meu, pentru care nu exista nici un viitor în lumea deformată și brutală de atunci. Fugind din toate puterile ca să prind avionul pentru Constanța și București am trecut în revistă „geografia” dureroasă a locului, am văzut
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2032_a_3357]
-
Guido, nelegiuitul, e surghiunit pentru partizanat, mai zise messer Duccio. Dante se limită să Încuviințeze din cap. El semnase ordinul de exil. Iar inima Îi era Încă Îndurerată. În biserică, o mulțime de bărbați și femei se Îngrămădea În naos, strivită, de pilaștri și de pereții aspru din piatră, de către cei ce continuau să intre. Între ultimii doi pilaștri se Întinsese un lanț de fier care tăia spațiul, Împiedicând intrarea către altar. Înapoia lespezii simple de marmură, un prag delimita perimetrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
așezat Înțelepții Greciei. Aristotel și marele Ptolemeu. Lacurile acelea de foc și de beznă despre care tu vorbești nu sunt stâlpii lumii, ci ceva ce ochii noștri poate că ar fi În stare să vadă, chiar dacă mintea noastră ar rămâne strivită. Dumnezeu e departe de noi și nici măcar Avicenna al tău n-ar putea socoti pașii care ne despart de El. Arabul nu replică. Gândul lui Dante lunecase iarăși spre lanțul de crime. Îi revenise În minte chipul lui Fabio, matematicianul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
obiectiv. Am ajutat-o să suie în mașina care gâfâia, împrumutată de la Einhorn. Tensionată, nerăbdătoare, a spus la revedere și am pornit - eu fiind la comanda aparatului mare și greu de mânuit al mașinii ostile și învăpăiate ca o roșie strivită și al bucșei de mașină de pompieri. Dingbat tocmai mă învățase să conduc. Nu am schimbat o vorbă. Nu pun la socoteală ce a zis în mijlocul aglomerației de pe Bulevardul Michigan, pentru că n-a făcut decât să comenteze traficul. După ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
în cazul tău, ești un mare fraier. Să lași să ți se întâmple ce e predeterminat. Lucrurile astea triste, tragice, abia așteaptă să te atragă - pârnaia, clinicile, cozile pentru un blid de mâncare care știu ce-nseamnă omul înfrânt și strivit, îmbătrânit, în capul căruia și-au făcut toți nevoile și s-au pârțâit, cel căruia i s-a furat și ultima fărâmă de speranță. Și cine-o să se mire că ai pățit și tu așa ceva? Ești materialul ideal pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
i se vedea pielea capului grasă. Te cam descuraja faptul că fetele erau moștenitoarele averii lui și mi-a și spus-o imediat, ghicind probabil că nu îi împărtășeam floarea șarmului meu de dragul bătrânului lui nas cu cartilaj greoi și strivit, demn de un Rembrandt, nici al părului său de culoarea prafului de pușcă. Bineînțeles că nu. Și voia să știu în ce ligă mă pregăteam să joc. Eu n-am dat nici măcar un pas înapoi. Niciodată nu m-am lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
să înhaț și eu o bucată din acest festin al dragostei. Consimțisem să îi cânt în strună, însă nu eram destul de rapid să fac totul ca la carte. Aveam și eu o mare de sentimente sub greutatea căreia mă simțeam strivit. Cred că toate bănuielile nerezolvate pe care le aveau în legătură cu Simon mi-au fost puse mie în cârcă. Păreau să aștepte să mă dezvinovățesc cumva - cu toții, rumeni și uriași, inclusiv bunicuța care începea să piardă din aceste calități, decolorându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1872_a_3197]
-
Silsburn și cu mine ne-am răsucit la timp ca s-o vedem privind în direcția soțului ei, pentru prima dată de când ne urcasem în mașină. — N-ai putea să te tragi puțin mai încolo? l-a întrebat ea. Sunt strivită aici, abia de mai pot respira. Locotenentul, chicotind, și-a desfăcut mâinile a neputință. — Iepuraș, eu stau practic pe aripă. Și atunci, doamna de onoare și-a întors privirea, cu un amestec de curiozitate și dezaprobare, spre celălalt vecin de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
el însuși era în total dezacord cu realitatea. A spune că era narcisist ar însemna să spunem prea puțin. Majoritatea dintre noi suntem narcisiști și numai în puține cazuri, și nu întotdeauna cu rezultate fericite, narcisismul poate fi înfrânt (doborât, strivit, anihilat) prin disciplina religioasă sau prin psihanaliză. George era un narcisist desăvârșit, un expert și devotat trăitor al vieții duble, într-un fel care nu era întotdeauna compromițător pentru el. Cu alte cuvinte, din unele puncte de vedere, nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1938_a_3263]
-
Rămăseseră patru. Un fel de chintă spartă... Primul, ca întotdeauna, pășea pe drumul desfundat Îngerul blond, emisarul Cerurilor, cu tricoul lui galben, pătat de gudron și cu blugii gri mototoliți, năpădiți de scaieți și murdăriți circular, în tur, de la iarba strivită. La un metru în spatele său, umăr la umăr, înaintau sub perdeaua razelor lunare, în noaptea fără vânt, Poetul și cu Fratele, cel dintâi sensibil mai optimist și mai bine dispus, ca efect al coniacului aceluia veritabil, maturat, de plăcerea căruia
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
O muscă mare și grasă, verde-albăstruie, ca arama țigănească coclită, aterizează pe neașteptate, zbang! în mijlocul ziarelor de pe masă și pornește să se preumble înfometată, printre firimituri și coji de pâine, printre petele de grăsime, de muștar și printre foițele transparente strivite, de ceapă. O pală de aer rece, mai rece decât Curentul Labradorului, se stârnește din senin și, zvâcnindu-și tâmpla, Avocatul încremenește... Îngheață! În pragul ușii, este Șobolanul! Cumplit la vedere, exact ca un diavol, hăituit și hăituitor. Cu îmbrăcămintea
Apocalipsa după Sile by Dinu D. Nica [Corola-publishinghouse/Imaginative/889_a_2397]
-
șic și s-a uns cu o cremă specială. N-au trecut douăzeci de secunde și i-au crescut o pereche de aripi mari, de toată frumusețea. Apoi s-a urcat pe pervazul ferestrei cu atenție, ferindu-se de chiștoacele strivite unul lângă altul, și și-a luat zborul către planeta sa îndepărtată. Bineînțeles, și-a luat și valijoara cu ea. Și-o fi pus-o pe sub vreo aripă pe undeva. Simțeam nevoia să râd. Să-i strivesc amintirea. Să o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
al cărui renume plutește Într-o discreție nemeritată. E foarte posibil ca unii dintre voi să fi avut cunoștință de o mică parte din aceste informații, iar și alții, de o altă mică parte, și așa mai departe - cu urechea strivită, uneori, pe difuzorul radioului emițînd posturile de radio Europa Liberă sau Vocea Americii. Dar procentul acestora nu avea cum să miște muntele Întunecat al lipsei de informare generală (un cocktail pe bază de cenzură, de Îndoctrinare și dezinformare și control
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
miliție... nu e clar ce s-a Întîmplat, cert e că acum e mort și figurează În documente ca terorist... O poză de-a lui mort a apărut În ziare - o mărturie a unei morți oribile, cu capul pe jumătate strivit. Ce tîmpenie! Auzind povestea, mi-am dat seama ce prostie am făcut cînd am fugit de Anul Nou din spital, Într-un trening roz. Pe care scria NEON, cu litere cauciucate. Mai bine aveam o țintă. În fine... trei ore
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
liceului - el nu spune «nu», dar încă nu i s-a iscat prilejul să plece. Mă gândesc cu emoție la momentul acela. Cum vei reacționa când mă vei revedea? Eu, oricum, voi părea indiferentă, nici nu s-ar putea altfel, strivită cum voi fi, între două realități străine posibilității mele de comunicare: cu tine și cu tata - mai ales cu tine, cu abia perceptibila ta infatuare.” - „Infatuare ai spus?” - „Da, așa am spus. Poate nu infatuare, greșesc, dar e singura mea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
poporul este privit și tratat ca o turma. Există, spunea, și câțiva idealiști între ei, de bună seamă, - foarte puțini - dar prinși în chingile unei puteri de fier, devin neputincioși, dacă între timp n-au fost azvârliți pe bordură și striviți. - Are dreptate... cu ce se ocupă, acum? - Terturian la vremea lui a fost om de afaceri, avea studii de comerț. Deși nu speculase, nu deranjase pe nimeni a devenit în regimul de azi portar la Uzina de curent electric; nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1887_a_3212]
-
de vin. Se ridică și, fără să zică nimic, i-o Întinse Sergentului. Acesta o izbi cu dosul palmei și o azvârli În iarbă. Vinul hâltâcâi de câteva ori și Începu să se scurgă. Se răspândi un miros de iarbă strivită, de țărână Înmuiată și de venin de albine. Militarilor le puțeau bocancii a seu de oaie rânced. „Pe lângă că ați călcat frontiera, vă faceți vinovați și de braconaj la pește În sezon interzis și de foc deschis În pădure. Vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Închina văzutelor și nevăzutelor, ca semn de mulțumire și rugăminte de Îmbunare. În roata uriașă de pâine ea știa să Închipuie totul. Mâinile zbârcite, cu degete Încovoiate și strâmbate de boală, izbuteau să dea chip În aluatul ce se lăsa strivit ori mângâiat nu numai lucrurilor, dar și Întâmplărilor. Mai Întâi făcea lucrurile. Cine avea răgaz să se uite cu luare-aminte la fața rumenită a Ploconului găsea acolo meșteșugite cu migală: Soarele, Luna, stelele, norii; apa Dunării, leneșă lângă maluri, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
Încărca butelii pe sub mână călcase pe cap un motociclist. Totul se Întâmplase chiar În fața școlii. Când ajunseseră ei, sângele Începuse să se Înnegrească. Mulți dintre ei nu dormiseră nopți Întregi căci, de cum Închideau ochii, li se ivea sub pleoape chipul strivit al mortului și dâra pe care creierii o făcuseră, Împreună cu o bucată de țeastă cu păr negru pe ea, când țâșniseră la zece pași depărtare. În bucata aceea de chică neagră zăriseră sânge Închegat. Vițelul, În goana lui, Îi stârnise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
dacă ai fi fost pe deplin convins cu ăl de le scrisese fusese și sincer. La sfârșit jura iubire veșnică și semna unul, Gelu. Pe tavan se vedeau pete galbene de la infiltrații ori pistrui de sânge uscat țâșnit din țânțarii striviți, pe când era vreme caldă, cu (bănuiam eu) un tratat masiv și cartonat de Rezistența Materialelor. Se vedea că locuia acolo cu chirie, Înconjurată de mobilă veche, pestriță, cu lacul plesnit. M-am arătat, În joacă, nespus de gelos pe tâmpitu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
rafturile cu marfă ale prietenului său niște rahat cu aromă de fistic, săptămâni bune după aceea fiind Încredințat că furtul se petrecuse aievea și ocolindu-l pe oacheșul nea Titi. Acela, Înainte cu câteva zile de a-și sfârși zilele strivit de o remorcă de lemne, apucase să-l lămurească pe Ectoraș că nimeni nu furase niciodată nimic din păguboasa lui prăvălioară și că ar fi fost bine să-și reia relațiile de prietenie. După moartea lui Titi, afacerea fusese preluată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
gogoșile, dând impresia ochilor Înspăimântați că ramurile erau vii și-și Încrețeau coaja ca pe o piele sub care colcăia, prin vase proeminente, un soi de sânge cu mișcări leneșe, dar amenințătoare. Se obișnuise, până la urmă, și cu mirosul târâtoarelor strivite În palmă - era cu neputință să te cațeri În pom, cu o găleată atârnată de gât, fără să-ți proptești mâna În omizi - și cu măruntaiele lor mucioase. Ce-l supăra cel mai tare erau țepii otrăvitori din spinările lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
biată marfă ghemuită lângă un vraf de piei uscate. Fruntea lui Ectoraș se Încingea atunci când Își Închipuia că aleargă cu Aleasa, Închidea ochii ca să-i ferească de loviturile bezmetice ale crengilor, avea În nări miros de frunze și de buruieni strivite, gâfâia amarnic și-și lăsa sufletul copleșit de un simțământ tulbure, amestec de iubire crâncenă și de presimțire a morții. Imaginea celor doi fugari Îl hotărâse pe Ectoraș - căruia pe atunci nu i se spunea Încă nici Monstrulică, nici Repetentu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2306_a_3631]
-
de romancier cu un balaur, voievodul Ștefan fiind considerat arhanghelul Mihail care are misiunea sacră de a străpunge "fiara ismailiteană". De altfel, Origene a confirmat identitatea balaurului cu șarpele, ca simbol demoniac, în legătură cu Psalmul 73. Capetele de balaur sau șerpii striviți reprezintă biruința lui Hristos asupra răului. Zoomorfismul apare nonechivoc în poezia Patul lui Procust. Dacă, așa cum am remarcat, mai demult, Fred și d-na T. ne apar ca eroi solari, Ladima se situează în cealaltă extremitate; la primii doi existența
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]