464 matches
-
poezie, recenzie de carte, interviu) în limba maternă a autorului respectiv, precum și în limba engleză. Revista este așadar plurilingvă, iar engleza îi conferă deschidere internațională. A.B.Știu că zilele acestea te afli într-un turneu de promovare a ultimelor tale cărți publicate, unde vei merge? Un Festival asemănător, inițiat de același suflet împătimit de carte, Valentin Ajder, va avea loc din 20 iunie la Tulcea. Acolo voi prezenta de asemenea Jurnalul și revista. Pe lângă acestea, însă, am publicat, împreună cu Dan
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
o mică descriere a satului Ipotești; îți trimit aice ceea ce ai dorit, alcătuită de mine și de fiul meu, care a vizitat aceste locuri. Ea se raportă în același timp la cele 5 ilustrații ce vei primi pentru volumul D-tale; și anume: 1) Curtea proprietății din Ipotești-Isăcescu (lot Eminovici); 2) Teii lui Eminescu cu clopotnița bisericii din Ipotești; 3) Biserica din Ipotești, cu mormântul părinților lui Eminescu; 4) Monumentul lui Eminescu din piața Marchian, din Botoșani, din 1890; 5) Monumentul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
poate nici nu a venit (...). Cu bine și sănătate, Stela Lovinescu </citation> <citation author=”LOVINESCU Stela” loc="București" data =”16 martie 1972”> Stimate Domnule Dimitriu, Mă conduc după dictonul francez: „Mieux vaut (plus) tard que jamais” și răspund dorințelor D-tale cu oarecare Întârziere. M-am ocupat, În limita timpului disponibil, de problemele care te frământă, În legătură cu zestrea muzeului nostru mult așteptat și am obținut de la Muzeul de literatură română, listele alăturate, privind creațiile celor doi Beldiceni. Mata extrage ce te
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
se poate și pace bună. Lucrez să pun În ordine restul de material ce mi-ai cerut. Aștept și pe D-na Ungureanu, căreia ai avut amabilitatea să mă recomanzi. Cu cele mai bune urări de sănătate A(l) D-tale M.V. Pienescu P.S. Fotografia costă 39 de lei. Spune, te rog, prof. Ciurea cele mai respectuoase salutări și cordiale urări de sănătate. Până astăzi 26.V. crt. D-na Ungureanu nu a apărut. </citation> <citation author=”PIENESCU Mircea V.” loc
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
Canada. De la familia Millo am pus ochii pe un sigiliu, care mi-a fost promis, dar tot În septembrie. Și tot atunci ne vom Întâlni spre a vedea și alte lucruri care ar mai fi. Cele cuvenite Doamnei și D-tale de la soția mea și de la M. V. Pienescu </citation> <citation author=”PIENESCU Mircea V.” loc=”(Varatic)” data =”11 august 1974”> Dragă Tov. E. Dimitriu, Îți mulțumesc pentru străduința ce o pui ca să mă aduci la Fălticeni. Te rog să transmiți prietenești
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
că mi-ai prilejuit aceste clipe. Cele cuvenite D-nei. Te Îmbrățișez M. V. Pienescu </citation> <citation author=”PIENESCU Mircea V.” loc=”București” data =”21 oct. 1974”> Dragă Eugen, Am primit scrisoarea care m-a Întristat foarte mult. Eu atribuisem tăcerea D tale unui concediu petrecut pe cine știe ce locuri și m-am așteptat să te Întorci vesel și plin de noi forțe pe care să le consumi, cu același entuziasm, ca și până acuma. La boală nici nu m-am gândit și nici
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1279]
-
una smintită de tot, spre a face efect asupra spărietului portar, și amândoi ieșiră repede din mănăstire, spre a-și stâmpăra graba mersului abia în drumul mare, ce ducea la oraș. {EminescuOpVII 120} II - Contesă, voi face pe părintele D-tale să te silească ca să fii a mea. - Cine se-ndoiește c-o poți face aceasta, cine, că ești în stare s-o faci. Tatăl meu îți datorește bani și d-ta vrei fata lui. Nimic mai natural. Vă veți învoi
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
uita pe ferești la duduci! Se-nțelege că fără... - Se-nțelege. - Mă mir cine dracul te-a călugărit pe tine, blestematule Ieronime? - Mă mir cine te-a călugărit pe tine, părinte! - Cine? Dracul. II - Contesă, voi face pe părintele D-tale să te silească ca să fi a mea. - Cine se-ndoiește că ești în stare s-o faci? Nimic mai natural. Vă veți învoi amândoi asupra prețului, ca doi oameni de onoare ce sînteți... dar, până nu-ți sunt femeie, am
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
bătrân tăie una smintită de tot, spre a face efect asupra spărietului portar, și amândoi ieșiră repede din mănăstire, spre a-și stâmpăra graba mersului abia în drumul mare ce ducea la oraș. II - Contesă, voi face pe părintele D-tale să te silească ca să fii a mea. - Cine Se-ndoiește c-o poți face aceasta, cine, că ești în stare s-o faci. Tatăl meu îți datorește bani și d-ta vrei fata lui. Nimic mai natural. Vă veți învoi
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Te iubesc, Senora, zise el c-un ton sec și scurt... dar nu voi să te nefericesc... Dar prezența d-tale ar fi în stare de-a mă face egoist, căci ești atât de frumoasă... Senora, renunț la mâna d-tale cu o condiție numai... foarte ușoară de-mplinit, se-nțelege.. Trebuie să mă congediați chiar în astă sară... Să-mi puie caii la trăsură... plec... Aveți bunătatea de a-mi da condei și hârtie, ca să scriu renunțarea mea... chemați pe părintele
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Ah... cum poți crede cumcă aur, cumcă numai interes poate mișca inima mea... Nu, nu! Sunt în stare de-a renunța... dar te voi iubi în veci... Sunt în stare, speriată de această inimă crudă, să fug de prezența d-tale... dar nu sunt în stare să te uit... - Ella, toată averea mea... milionul întreg... iata-l în acest portofoliu... E-nsoțit de un act formal de dăruire... Il pun pe masă... mă duc... Nu voi ca prezența mea să te facă
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
oameni ce se iubesc făr-a se potrivi... - Să știi că m-am supărat... să știi că nu mai vorbesc cu tine... Tu nu mai ai mamă, s-o știi asta... - Iubita mea mamă, zise el, sărutîndu-i mînile. - Mă rog d-tale... Ah! cât mi-e de ciudă... De te-aș putea urî c-o ură neagră și cumplită... Dar peste putință... Îmi vine să te sărut... Să te sărut, lavă înghețată ce ești... Știi tu ce te va învinge? Răceala... Dacă
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
de a vorbi... Nu", zic eu. "Haide-n astă - sară în clubul Amicilor întunericului, dacă vrei să-l vezi... Dar nu voi să-l văd... " "Sania mea te va lua", zise el. Dar nu voi să merg cu sania d-tale... " " Ea va sta la portița grădinei d-tale", zise el, ridicîndu-se și surâzând. Angelo, m-am dus noaptea în grădină, am deschis portița, m-am pus în sanie și iată-mă-s. Ea luă dreapta lui în amândouă mânuțele, o
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
la focul nopților de iarnă, când nu ne vom mai iubi atât, cu povești pagîne de iubire vor lumina viața noastră când se vor întuneca... Dar acuma... acuma răspundă-mi ochii... eu bat cu degetul în murul marmoreu al gîndirei tale, pe fruntea ta... părul tău îmi curge pin degete... nu-mi ține mînile... știu că sunt insolent... ține-nchisă, lăcata cea de corale... nu împlea c-o vorbă timpul unei sărutări... Nu suntem singuri, nu ne iubim? Să-ți întreb
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
Nimeni nu își poate reveni din pierderile pe care la avem noi. Nimeni. E vorba de viața mea, de cariera mea, de reputația mea. Și de milioane de dolari. Tot viitorul nostru! —Viitorul nostru n-a depins niciodată de milioanele tale, spuse Aidan. Și ai să ieși cu reputația intactă, știi prea bine. Au mai existat cazuri din astea și probabil că or să mai existe. Toată lumea știe că sunt și verigi slabe în lanț. Dar tu nu ești una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
o zi de muncă În grădină și În curte, o excursie la cimitir e un adevărat răsfăț, pe care ți-l poți permite numai În ceasul apusului, după ce vin vacile de la ciurdă. o priveliște nemaipomenită se desfășoară la picioa- rele tale după ce termini cu smulsul buruienilor rebele care năpĂdesc florile de pe morminte, cu pusul lumânărilor, cu lacrimile și cu rugăciunea. Acolo sus, pe deal, culcat În iarbă, totul e numai cer, greieri și miros de ierburi sălbatice. Soarele scaldă munții Trascăului
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
couch, 335 The double rooted Labyrinth soon wav'd around their heads. But then the Spectre enter'd Los's bosom. Every sigh & groan Of Enitharmon bore Urthona's Spectre on its wings. Obdurate Los felt Pity. Enitharmon told the tale Of Urthona. Los embrac'd the Spectre, first aș a brother, 340 Then aș another Self, astonish'd, humanizing & în tears, În Self abasement Giving up hîș Domineering lust. "Thou never canst embrace sweet Enitharmon, terrible Demon, Till "Thou art
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
che coniuga immanente a trascendente, rendendo quest'ultimo vissuto e non un che di arcano, piuttosto conosciuto e riconosciuto credibile, non esoterico e sacerdotale, mă umano e rivelato, essoterico, comune a tutti perché possibile conoscenza valida ed efficace per chiunque. Tale acquisizione però è verosimile unicamente quale frutto di un'esperienza, non solo sensibile, mă anche spirituale e di raccoglimento sul proprio dolore, affinché tutto ciò che și acquisisce come trascendente fortifichi la realtà sensibile e immanente. Nel kintsugi, anch'esso
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
Chi mai potrà donarmi,/ o donne dilette,/ una parolă consolante,/ un messaggio di gioia?/ Lasciatemi dunque,/ voi consolatrici./ Ché mai non finiranno/ questi mâli per me,/ insolubili mâli;/ mai avrà quiete îl dolore,/ mai avrà fine îl lamento"2. În tale lamentazione, quasi una geremiade, Elettra approfondisce îl suo stesso dolore e ne vive îl riscatto mediante îl lamento: la catarsi dal male è provocată dall'agonia, dove îl gemito, îl pianto, diventano transiti all'essere-consapevoli del proprio destino per poterlo
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
și oppone alla morte, cioè l'amore, quell' amore già narrato forțe come la morte 9, mă che tuttavia necessita della morte per essere e per rivelarsi e per vivere, perché è în quell'istante în cui la vită soffre tale bisogno del mistero del suo proprio essere che la stessa vită, finalmente, risorge quale fulcro di pienezza della salvezza e diviene, la vită, evento nel mondo, contemporaneità assoluta nell'universo, senza inizio e senza fine. Questo evento è appunto colto
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
durată necessaria a farlo, una misura per l'uomo sempre incompletă, non quantificabile. Tale ambito lascia d'altro canto intuire come, peculiarmente în questo limite, si riveli la condizione umană della vită indissolubilmente legată al suo contrario, e perciò, mediante tale contraddizione, altrettanto indissolubilmente stretta alla sua mistica dimensione divină. Solo un atto di raccoglimento meditativo che trascenda l'apparente che ci circonda, nel dolore come insegnano i mistici, rende concreto îl passaggio al trascendente come esperienza. La dilatazione, quindi, verso
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
rivela esattamente a margine della sua stessa "Vită", divenendo quest'ultima morte dell'uomo-Cristo, în quell'aporia mistica, cioè misterica e sacra, già evidenziata în precedenza, che indică la vită essere imprescindibile legame del suo opposto, proprio perché è da tale paradossalità che emerge poi quell'Amore a lungo atteso, în grado di lasciar risorgere Gesù alla Vită, avvenendo egli stesso Dio, perché Gesù accada anche nell'esistenza quale supremo sacrificio della nostră vită, lascito incommensurabile del tempo come durată eternă
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
sua notă Metafisica, la rilevanza della questione tempo-infinito, si conseugue sviluppare, mediante un'assiomatizzazione critică, proprio quelle problematiche, svolgendo un'analisi della continuità della formă ed una riflessione dell'elemento tempo mistico nella sua dimensione discretă. Tuttavia esattamente da una tale cesura di discontinuità îl tempo ritrova la sua peculiarità di limitato-continuo/ discreto-infinito: è îl paradosso del tempo che sottolinea già l'illimitatezza dello spazio che misura e dal quale è costretto però a rendere misura del movimento di ciò che
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
cui și perde irrimediabilmente coscienza, proprio perché ravvolge îl mistero del nostro stesso esistere: aporia di una vită che deve ineluttabile raggiungere la sua "morte", senza però che a nessuno sia dato sapere îl quando, îl dove e îl come. Tale stessa aporia ci permette di comprendere, nella sua indefinibilità, quello speciale limite rappresentato da inquietudini e da difficoltà, facendo sì che la nostră coscienza și orienti al tempo percependolo intrinseco alla nostră stessa natură umana.E se îl tempo è
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]
-
dire che è legato come le anime che trasmigrano nel samsara, perché în lui non c'è ombra di passione; mă non è neppure un'anima che și possa chiamare liberata, perché non fu mai legată al samsara"27. În tale argomentazione tucciana emerge un aspetto rilevante nella questione del rapporto tra Dio, mondo e uomo: ci și potrebbe chiedere în fondo per quale ragione Dio abbia fatto îl mondo se poi esso stesso sia stato pervaso dalla dualità bene-male; e
[Corola-publishinghouse/Science/84976_a_85761]