1,330 matches
-
I s-a arătat, ca „vestire”, și Păstorului. Eroul l-a descifrat cu luciditate, ca orice ins cultivat prin tradiție, înțelegîndu-i semnificația mai înaltă. Viziunea perspectivistică, momentul feeric al trecerii (mutația ontologică nuntă-moarte) și imaginea estetizată a morții exclud imaginarul terifiant și teama. Iluzia integrării în cosmicitate nu se poate concepe sub presiunea strivitoare a unui ecran sumbru. Este drept că momentul trecerii presupune un ritual complex, avînd multe etape în anterioritate, cu caracter inițiatic, pregătitor, care să asigure transformarea liturgică
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
Distrugerea ordinii vechi și instaurarea celei noi s-au f...cut, și aici, Într-o atmosfer... de team... colectiv..., provocat... de m...șurile excepționale luate făt... de oameni. Rezistență societ...ții civile est-europene nu a fost Înfrînt... decît printr-o terifiant... violent... instituționalizat.... Redutabila eficacitate a sistemului represiv Mijloacele de represiune folosite de cele opt Partide-state ne par ast...zi colosale. Se estimeaz... c... efectivele aparatelor de coerciție atingeau, la Începutul anilor ’50, 1% din populația total... a fiec...rei ț
[Corola-publishinghouse/Science/2022_a_3347]
-
care înrăutățesc situația celor mai favorizați membri ai societății, ci și acele egalizări care ar înrăutăți situația tuturor, inclusiv a celor mai defavorizați. În orice caz, așa cum a evidențiat Parfit, un egalitarian este nevoit să accepte ca drepte inclusiv situații terifiante, de vreme ce, conform egalitarianismului "orice inegalitate este rea. Este rău, de exemplu, că unii oameni au capacitatea de a vedea, în vreme ce alții sunt orbi. Prin urmare, conform egalitarianismului, am fi întemeiați să luăm, dacă am putea, câte un ochi de la cei
Dreptate distributivă şi sănătate în filosofia contemporană by Loredana Huzum [Corola-publishinghouse/Science/1416_a_2658]
-
sfârșit să contrabalanseze tristețea animală în fața cosmosului, trecem de la idolul religios la imaginea de artă, acest mediu al finitudinii umane. Gustăm aici un moment de echilibru între neputință și performanță, un pas pe culme, punct de trecere de la o natură terifiantă la o natură stăpânită. "Delectarea" clasicului, cea a lui Poussin, este dobândită împotriva groazei ceea ce-i conferă valoarea. Frumusețea este tot o groază domesticită. Iar seninătatea rezultatului artistic, fructul unei încrâncenări fizice asupra unei materii fizice. Consistența unei opere cere
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
acest lucru a alertat cancelariile lumii: era pentru prima oară când, în afara partidelor unioniste lipsite de șanse, s-au aliat două formațiuni din cele două republici surori. Emisiunile de pe micul ecran, precum și fotografiile din presa scrisă au abundat în imagini terifiante cu cadavrele animalelor ucise. Prin rețelele de socializare de pe internet, mișcarea a devenit virală. Milioane de oameni de pe toate continentele au luat atitudine imperativă față de cele ce se petreceau lângă "gardul ucigaș", cerând nici mai mult, nici mai puțin decât
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
abuzurilor și torturilor din Închisori. A devenit celebru după ce a inițiat „experimentul Stanford”, un dispozitiv psihosocial de schimbare dirijată a structurii personalității de bază, În condițiile unei situații sociale controlate. Participanții, studenți voluntari, au fost implicați Într-un „joc social” terifiant - viața Într-o Închisoare. Li s-au distribuită la Întâmplare, roluri de prizonieri sau gardieni. După ce au intrat prea convingător În roluri și au Început să apară ecouri sociale defavorabile, experimentul a fost Întrerupt. A fost ceva În sensul altui
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
Nicolae Mărgineanu, fiul fostului renumit profesor de psihologie care și-a petrecut 16 ani În Închisorile comuniste, readuce În discuție această problemă. Filmul Supravegheat de securitate. Anii ’70-’80 (consultant - Cristina Anisescu, psiholog), lansat recent, ne reamintește un context social terifiant: „supravegherea informativă”, controlul total al celor considerați dușmani sau potențiali opozanți, percheziții, interogatorii, anchete, racolări și delațiuni, dosare de urmărire. La Consiliul Național pentru Studierea Arhivelor Securității există 20 de mii de metri lineari de arhivă și peste un milion
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
doua constatare: coperta lui Radu Răileanu, cu care colaborez și eu (bine) la colecțiile de psihologie, anunță aproape totul - moara părăsită și fantoma zămislită de istoria ei recentă, dulapul În care se conservă delațiunile, foile răzlețite ale „scriitorilor” satului, atmosfera terifiantă a unui univers Închis, care se menține și se reproduce cu o Înverșunare pe care numai această lume o poate susține. Și culorile copertei, o combinație care refuză bunul-simț, pierdut demult, roșu pe verde. Satul, tradițional, acum strident, conservator, dar
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
importanți și insignifianți, oficiali expirând putere sau supuși neimportanți, cu toții sunt stăpâniți de o forță malefică ce acționează din umbră, uneori crudă, acaparatoare, alteori disimulată În iubit, concubin, protector calin. Fantoma e simbolul fricii. Al fricii acumulate după multe experiențe terifiante, care s-a generalizat și domină acum totul - gând, atitudine, gest - modificând capacitatea de reacție a organismului. A declanșat-o un cuvânt, o umilință, o amenințare, o etichetare. Dar efectul ei se multiplică, dat fiind că este contagioasă, se propagă
Psihologia servituţii voluntare by Adrian Neculau () [Corola-publishinghouse/Science/854_a_1579]
-
Hafiz din Șiraz sau Zarathustra, dar nu din Sils-Maria sau de la Weimar, ci din Badakșan”. Din acest punct de vedere, distanța față de Eliade e destul de mare. Despre Asia istorică va începe să scrie abia după război, mai ales despre răspândirea terifiantă a marxismului 4. După începutul războiului, Wikander se retrage în Suedia, la Lund, iar depărtarea de Germania îi aduce treptat un ton mult mai sceptic față de evoluția evenimentelor - deja în martie 1940 el scrie: „În spatele acestei pasivități fără speranță se
[Corola-publishinghouse/Science/2332_a_3657]
-
ia (n care ve(i reveni singuri, lucrurile se vor derula mai bine (...)"11. (ntîlnirea cu Cel(lalt poate fi a(adar una obi(nuit(, poate s( lase un gust amar sau, dimpotriv(, poate fi o experien(( tulbur(toare (i terifiant( ce te poate atrage (i respinge deopotriv(. Cercet(rile (ntreprinse (n societ((ile tradi(ionale sau "primitive" abund( de astfel de exemple. Aici (ntîlnirea celuilalt e departe de a sta sub semnul banalului, obi(nuitului. Nu pot fi ignorate (ns
by HENRI PERETZ [Corola-publishinghouse/Science/1003_a_2511]
-
Marian Keech le-a propus sau pe care, măi degrab(, i-a convocat prin ordin s( prezideze reuniunea din 23 noiembrie. El s-a gîndit s( invite grupul să mediteze (n lini(te (i să aștepte inspirația. Or, lini(tea terifiant( ce se a(ternuse a fost (ntrerupt( de primă transformare a Berthei Blatsky (n medium. F(r( aceast( lini(te (i eschivare personal( a falsului adept, evenimentul nu s-ar fi produs" [Festinger et alii., 1993, pp. 241-242]. Cu toate
by HENRI PERETZ [Corola-publishinghouse/Science/1003_a_2511]
-
imaginea despre natura umană care rezulta la capătul acestui demers experimental. De fapt, întregul travaliu de cunoaștere a pornit cu intenția de a identifica surse cauzale ale comportamentelor delirante proprii Holocaustului, în care oameni altfel obișnuiți au dovedit o cruzime terifiantă și o lipsă de responsabilitate de neînțeles în fața unor semeni lipsiți de apărare, pe care i-au ucis în masă, cu sînge rece. Într-o serie de replici la acest experiment, s-au obținut rezultate contrariante, în multe dintre acestea
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
la regimul democrației populare (Doi intelectuali de rasă și Șoarecele B), ori intelectualul onest prins în malaxorul sistemului, acesta fiind figurat kafkian-birocratic (Bivolițele) sau marxist-educativ (Caz disciplinar). Povestirea Perpetuum mobile și, la un nivel artistic superior, Cimex lectularia sunt, în terifianta lor circularitate, niște epure perfecte ale societății contemporane ieșite din matcă, pe fundalul unei istorii degradate și agresive. Tutilă, etern învingătorul Tutilă (preluat ulterior în romanul Adio, Europa!), îi trece progeniturii cea mai bună moștenire: viclenia sa unsuroasă, care îl
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289705_a_291034]
-
era pentru el autorul unei pagube, o secțiune iresponsabilă a sorții. Și acel răufăcător asupra căruia cădea atunci pedeapsa, ca o altă secțiune a destinului, nu simțea altă "vină interioară" decât dacă era victima unei catastrofe neprevăzute, a unui fenomen terifiant al naturii, un bloc de piatră care se rostogolește și care strivește totul în trecere, fără ca împotriva lui să existe posibilitatea unei lupte"42. Împotriva convingerii generale că pedeapsa ar avea proprietatea de a trezi în vinovat sentimentul greșelii, fiind
Filosofia sistemelor normative: dreptul şi morala by Raluca Mureşan [Corola-publishinghouse/Science/1443_a_2685]
-
cărți: Thomas Mann (1965) și Hegel și arta (1980), amândouă construite din perspectiva unui autor „luminist prin formație, raționalist prin atașament”, dispus să rețină de la cel dintâi limpezimea tenebrelor traversate, iar de la celălalt, constructivismul „grandios, logic și istoric, teribila și terifianta măreție”. Alte patru cărți au drept obiect spațiul culturii ruse: Dostoievski. „Tragedia subteranei” (1968), Romanul unui oraș. Petersburg-Petrograd-Leningrad (1972), Poveste cu doi necunoscuți: Dostoievski și Tolstoi (1977) și Romanul unei drame: Lev Tolstoi (1991). Dostoievski și Tolstoi se înscriu, din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287485_a_288814]
-
de inocență din primele volume ale lui Mircea Dinescu. Poetul revoluției române de la 1989 era lăudat că nu a căzut în capcanele postmodernismului, opunându-se, cu un bun instinct, desacralizării universului și "reacționând cu o vehemență până la sarcasm în fața spectacolului terifiant care distruge inocența originară". Într-adevăr, asemenea atitudine contravenea canonului postmodernist dezabuzat. E tocmai și ceea ce îi va reproșa Ion Bogdan Lefter lui Mircea Dinescu, văzându-l un refugiat în timpul revolut al sămănătorismului.228 Formula care l-ar caracteriza pe
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
fluent în matca exprimării tradiționale. Sensul este dominat de violența metaforelor șocante, ce vor să sugereze înțelesuri prin simpla înșiruire într-un discurs lipsit de logica frazării inteligibile. Agresivitatea textului încearcă să denunțe un univers existențial maculat, o ordine socială terifiantă, supuse unor interogații vehemente (Razele dor ca roua). Totul în jur pare un fantastic coșmar, transcris în imagini ale abjecției: ochii „dospesc”, „frâiele vomei s-au rupt / lângă haitele în putrefacție”, „odraslele coșmarului inspiră aroma tenebrelor”, „somnul e purtat prin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286203_a_287532]
-
sângele în cana cu ceai amar/ așteptând căruța cu un câine/ pe coviltir...” (Drapel la indigo). Imaginea trupului (dinăuntru, cel cu organe bolnave, ori trupul dinafară, spiritual) revine obsedant, deghizând boala și spaima de moarte în mici „spectacole”, liniștite sau terifiante, realiste sau onirice: „Respirația cicatrizată/ printre sceptre și oase colorate,/ abandonează pieptul despuiat/ asemeni unui ciocan uitat în ploaie - / râul negru ni se refugiază în obraji/ și sub stern - / dintr-un clopot uriaș,/ fără limbă,/ cad pisici roșietice - / prin mine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289476_a_290805]
-
procesul proiectiv. Un cerc vicios apare: fiecare manifestare pulsională amplifică trebuința proiectivă, ceea ce accentuează sentimentul de vid, de ruptură, de absență, care întărește trebuința pulsională etc. Sub efectul mâniei și al dorinței, reprezentările sunt destabilizate, chiar distruse, ceea ce provoacă angoasa terifiantă a „deșertului” mental, a neantului care este rezultatul furtunii emoționale și nu cauza” (Ladame, 1988). Adolescentul trăiește un „vid intern”, vid al reprezentării, al afectului, al emoției, al investiției, el trăiește această plictiseală care ia puțin câte puțin forma unei
[Corola-publishinghouse/Science/1929_a_3254]
-
ales. Apoi, în anii maturității depline, fusese intrigat predilect de efectul soporific al construcției asupra bestiei; meditase îndelung la somnul fatidic indus ei de sinuozitățile monotone ale zidăriei, ce trebuie că îi răpiseră cea mai mare parte din puterea-i terifiantă, iar Labirintul îi păruse atunci indisolubil legat de pierderea vigilenței, ce precede pierzania finală: un mirabil instrument de previzualizat imprevizibilul, de uzat puterea lui de surprindere. Dacă dormea atât de adânc încât să fie surprins de Tezeu, Minotaurul se va
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
printr-o pululație nesfârșită și amețitoare de fațete ale acelorași lucruri, toate chipuri ale familiarului; și totuși, dincolo de ele - nu se putea spune în care direcție anume - coerența cunoscutului ar fi putut oricând ceda, lăsând să se întrezărească o viziune terifiantă. Labirintul încetase să mai fie situat undeva anume, într-un loc prevăzut cu intrare și ieșire distincte; cu anii, îl cuprinsese insidios latură cu latură, colț cu colț, strângându-se pe el ca o rufă intrată la apa curgătoare a
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
încearcă să descopere divinitatea în propriul suflet: „Lângă inima nopții veghez/ luceferii stinși din sufletul meu./ Poate, mă doare acest drum povârnit, / căutându-l în mine pe Dumnezeu”. Stăpânit de neliniști, schițează, cu peniță argheziană muiată în expresionism, un spectacol terifiant: „Vulpile fug spre vizuini, / Pădurea sare din rădăcini, / Nicăieri nu e bine, / Taci și ascunde-te-n tine”. Priveliștile sumbre sunt contrapunctate când și când de scene idilice. Pe măsura avansării în timp, în versuri se precizează o tendință de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290297_a_291626]
-
războinic În fiară. Nu este vorba de curaj sau de putere, ci „de o experiență magico religioasă care modifică radical felul de a fi al tânătului războinic. Acesta trebuie să-și transmită umanitatea printr-un acces de furie agresivă și terifiantă, care Îl asimila carnasierelor turbate.” De reținut este faptul că pentru a deveni războinic se asimila magic comportamentul fiarei și, de asemenea, tânărul era Îmbrăcat ritual În pielea lupului pentru a semnifica preschimbarea În lup. Se realizează o interesantă substituție
Magie si mantica in credintele populare romanesti by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Science/1602_a_2911]
-
prin excelență, În carne și oase, astfel Încît partitura sa este mai degrabă aceea de Mengele. Pentru reeducații aduși În pragul schizoidiei, chiar și după epuizarea reeducării (adică după ce Țurcanu a fost executat), Țurcanu este un călău adorat, un zeu terifiant și protector În același timp, reeducații-model neacceptându-i moartea și considerându-l mereu viu. Se cuvine precizat totuși că puțini dintre cei care au participat la fenomenul Pitești au fost călăi structurali (cu excepția primului lot de reeducatori), majoritatea fiind torționari
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]