745 matches
-
amintit: "Aceasta-i tristețea cea mare a spicelor / că nu sunt tăiate de lună, / că numai de fierul pămîntului / li s-a menit să apună." (CÎntecul spicelor) Dar, În haiku-ul românesc există și un alt poem care exprimă același tragism, e adevărat mai puțin subtil, devoalînd trăirea care ar fi trebuit să fie Încorporată În imagine : lotus În amurg În sacul pescarului doar deznădejde Simona Dobrescu Despre ce vorbesc totuși cele două pome? Ele nu vorbesc. Cel puțin nu În
Mulcom Picurând by Corneliu Traian Atanasiu () [Corola-publishinghouse/Science/1259_a_2200]
-
obiectivitate, o stilistică sobră. Din romantism reține doar puterea simbolului, iar din naturalism, elocvența detaliilor. Comparat cu modelele, cu avarii din literatura universală, de la Euclio al lui Plaut până la Grandet și Gobseck ai lui Balzac, Hagi-Tudose se individualizează printr-un tragism ce covârșește latura comică. Acest găitănar de mahala, fost băiat de prăvălie, care își adunase cu frenezie tăcută aurul, lipsindu-se de orice altă bucurie, își trăiește clipele din urmă într-o tensiune halucinantă, înspăimântat la gândul că averea i-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286716_a_288045]
-
de aici. Ideea unei privilegieri absolute a normalității e pe cât de naturală, pe atât de vulgară și chiar criminală. Totul este aici prestabilit și conformist, configurându-se ca un „drept”; chiar și ceea ce se opune unui astfel de „drept” (inclusiv tragismul și misterul, implicite în actul sexual) este în mod conformist asumat. Din inerție, conducătorul acestei violențe majoritare este din nou Biserica catolică, chiar în vârfurile sale progresiste și avansate (a se citi cumplitul paragraf de la pagina 323 din Biserica și
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
lor, care însă le condiționează deciziile. Trilogia Renașterii ilustrează preferința lui K. pentru teatralitate, fast, senzualitate. Conflictele sunt numeroase și dense, replica bine articulată, caracterele căpătând consistență prin acțiune. În toate cele trei piese clasicismul se întrepătrunde cu romantismul prin tragismul declarat al confruntărilor, ca și prin replica oratorică sau prin antrenarea atent supravegheată a unui număr mare de personaje. Borgia este compusă ca o suită de scene în care eroii se prezintă și se definesc în lupta necruțătoare pentru putere
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287715_a_289044]
-
de aceea exclude absurdul. Publicistica de după 1989 - Crimă și moralitate (1993), Cronica melancoliei (1998), A vorbi într-un pustiu (2001) - impune o voce fermă, nemiloasă cu sine și cu ceilalți, o conștiință lucidă, morală și socială, căreia nu îi lipsesc tragismul și sarcasmul. Autoarea se dezvăluie, pe sine și pe ceilalți, fără menajamente, fiind angajată într-o nesfârșită călătorie spre „mine însămi”, care nu poate să ignore lumea din jur. Paginile incluse în aceste culegeri, cât și altele mai vechi, din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287968_a_289297]
-
gratuit, cu dedicație un glonț în ceafă. Evident sunt și variante mai elegante, cum ar fi înscenarea unor accidente sau a unor eșecuri politice. Recunosc, acest scenariu conspiraționist este captivant și chiar seducător. Are însă și o imensă încărcătură de tragism. Dezvăluie câte ceva din fața nevăzută a istoriei. Este adevărat? Sincer, nu știu. Pentru a îndrăzni un răspuns direct trebuie să am serioase argumente. Un om obișnuit ca mine nu le are. Sunt însă curios și liniștit la gândul că, totuși, există
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
schimbarea modului narativ într-unul psihologic, se constituie cap de serie în literatură. Protagonistul cărții, Apostol Bologa devine victima unui întreg proces de conștiință împinsă până la obsesie. Eroul antrenează cu sine o vastă și gravă problematică umană, se confruntă cu tragismul primului război mondial, ceea ce face ca drama „datoriei” să fie o dramă a cunoașterii. Personajul principal din Ciuleandra (1927) se caracterizează printr-o ereditate încărcată, care generează crima pasională.Romanul prezintă un simplu caz de monomanie, interesant dar lipsit de
VIZIUNE GENERALĂ ASUPRA ȚĂRANULUI ÎN OPERELE LUI REBREANU by ANCA CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91620_a_92349]
-
Petre Petre, iar dintre cei înstăriți se desprind figurile lui Pravilă, primarul, Luca Talabă sau Lupu Chirițoiu care îndeamnă la liniștirea spiritelor. Grație multitudinii mediilor și categoriilor implicate în această frescă istorică, socială și politică a lui 1907, impresionantă prin tragismul unor destine umane, autorul a găsit formula unui personaj liant. Este vorba de Titu Herdelea prezent încă din Ion care evoluează în stil balzacian în Răscoala și care va face carieră. În Jar (1934), o studentă în litere, Liana Rozmarin
VIZIUNE GENERALĂ ASUPRA ȚĂRANULUI ÎN OPERELE LUI REBREANU by ANCA CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91620_a_92349]
-
al unor regiuni precum aceea a Orientului Apropiat și Mijlociu. Orientarea integristă a unor mișcări musulmane, cotată în mod generalizat drept sursă principală a terorismului, ar trebui să fie încadrată în contextul social-politic mai larg al regiunii menționate. Ca disfuncție, tragismul atentatelor de la 11 septembrie 2001 este la fel de percutant ca și efectele agresiunilor reciproce israeliano-palestiniene. Impresionante la nivel de conștientizare general umană, aceste efecte au fost receptate totuși relativ diferit, în funcție de marile diferențieri economico-sociale din lume ca și de sistemele de
Geografia mediului by Irina Ungureanu, Valerian Dragu, Ionel Muntele, Constantin Gheorghiţă [Corola-publishinghouse/Science/880_a_2388]
-
Se continuă „dialogul” cu divinitatea, rostirea întrebărilor fără răspuns asupra hotarelor de nedepășit din condiția umană. Acceptarea misterelor inaccesibile (Psalmul mut), afirmarea necesității interioare căreia îi răspunde „fantoma” divinității (Psalmistul) stau alături de răzvrătirile când vitalist-dionisiace (Marele Cioclu), când patetice în tragismul viziunii de chin absurd, sisific, prin care este interpretat destinul (Haruri), și de certitudinea pribegiei și a căutării. Morții i se opune sacrificiul salvator, împlinit prin poezie (Poetului necunoscut). Lăsate să plutească în muzicalitate și imaginar, odată cu ieșirea de sub tensiunea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
teme predilecte, dar, aspirând să pătrundă câte un înțeles, poetul percepe totul ca pe un spectacol factice, tragicomic. În Declinul elegiei (1983), ochiul-spectator, martor însingurat, surprinde iluzia, „farsa” pretutindeni în „teatrul lumii”. Farsa există chiar și „în orice elegie”, puritatea, tragismul lumii fiind pierdute; doar orbirea (tema centrală a volumului) ar putea recupera „augusta lumină” pierdută. Scrisori (1988) și Uite viața, nu e viața! Poezii de lume (1992) se concentrează în jurul încercării de definire a cuvântului, în arte poetice de inspirație
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286447_a_287776]
-
a temporalității. Poetul simte legătura cu lucrurile, cu timpul, prin pasul femeii care leagă prezentul de viitor. O imagine a singurătății în mijlocul lucrurilor, aspirația spre lumea atemporalului sunt sugestiv exprimate în versul: "Pasul trece, eu rămân". Dar, pentru a evita tragismul situației, se înscrie într-o temporalitate, căreia i se provoacă regenerarea continuă: "Mai rămân cu mersul tău/ parcă pe timpanul meu". Poezia În dulcele stil clasic este "o sinteză între elegantul stil trubaduresc și lamentațiile amoroase din timpul lui Ienăchiță
Dicţionar de scriitori canonici români by George Bădărău [Corola-publishinghouse/Science/1401_a_2643]
-
de cancerul minusurilor sale ce altfel s-ar fi putut estompa, dacă el ar fi ales altă cale. Există întotdeauna răscruci unde poți schimba drumul. Ele apar și în calea lui Ghiță. Decizia acestuia e însă mereu aceeași. Neputință, nevolnicie, tragism... nu știm. Răspunsul nu pare să se contureze de acum. "Confruntarea între Ghiță și Lică din capitolul V al nuvelei Moara cu noroc nota într-un interesant studiu 69 din 1977 Alexandra Indrieș constă în conflictul dintre două moduri diferite
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
opuse. Suntem puși, parcă, în situația cel puțin bizară de a alege între un Ghiță "puternic, dostoievskian" pentru care "omorul are mai ales înțelesul unui act de dragoste, ba chiar și de paternitate"72 și un Ghiță slab, "de un tragism fără nimic măreț"73 al cărui joc duplicitar e perceput doar la prima vedere încărcat de dramatism pentru ca, ulterior, la o analiză mai profundă, să fie văzut ca unul "cinic și dement"74. E limpede că este vorba de o
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
reală, ce nu o are (iar Ana simțise treptat aceasta), ci fiindcă prin pierderea dragostei ei își pierde și ultima iluzie despre sine. (...) Acesta e, urmărit la un nivel al adâncurilor, Ghiță axial personaj tragic al nuvelei, însă de un tragism fără nimic măreț"88. Persoana a cărei moarte e încărcată de "patetism" scena fiind totodată un "exemplu sugestiv despre măiestria cu care Slavici știe să atace momentele psihologice majore"89 este Ana. Teza de doctorat a lui George Marinescu din
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
care va fi supus românul Corbei de către autoritățile austro-ungare e unul kafkian. Un proces similar, dar unul al conștiinței cu lumea pe care o părăsește, cunoaște Filimon Palea, cel care se împacă cu aceasta abia atunci când se separă de ea. Tragismul vieții lor e potențat de structura lor interioară. Amândoi eroii sunt homo moralis și nu homo ethicus. De altfel nu credem că se poate imagina tragedie în afara unui asemenea mod de a fi, singurul compatibil cu o povară imensă de
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
tragici". De la Antigona la Stavroghin, de la Oedip la Joseph K., între sublim și grotesc sau ridicol (cum vede Ileana Mălăncioiu parcursul lor existențial sau capătul de drum), personajele ce se așază sub orizontul tragicului nu se dezic niciodată de sine, tragismul lor rezultă tocmai din căutarea unei soluții în rațiune pentru a putea rezolva optim inadaptarea la conștiință a problemei de viață cu care se confruntă. Vinovații tragici "au capacitatea de a suferi pentru vina lor și de a se autopedepsi
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
de viață pe care îl poate accepta. S-au scris multe despre cele trei interdicții care jalonează existența Persidei: cea națională, socială și psihologică 210. Fiecare în parte închide în sine o lege a cărei încălcare poartă în sine suficient tragism pentru a impresiona: Sara cunoscuse confruntarea doar cu cea dintâi și spectatorul reținuse tensiunea ca find una de altitudine. Ceea ce uimește cititorul și particularizează eroina din Mara este dificultatea de a afla de unde are aceasta capacitatea de a duce lupta
by Steliana Brădescu [Corola-publishinghouse/Science/1060_a_2568]
-
mai semnat Utopius și Modestin. După realizarea monografiei despre Giuseppe Verdi, deopotrivă informată și atractivă, S. își desăvârșește arta portretului în cartea despre Ciprian Porumbescu (1975), prezentându-l pe compozitor în manieră romanescă, sub înfățișarea unui personaj romantic, marcat de tragism. Intenția autorului e, totuși, să îmbine mărturia documentară cu ficțiunea. Cea mai importantă carte a lui rămâne scrierea memorialistică Fragmentarium clujean (1987), alcătuită ca un bildungsroman care încadrează și imaginea Clujului de altădată. Evocarea se oprește asupra anilor de școală
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289859_a_291188]
-
regim ludic) cu discreția extremă a metaforei, universul casnic sau familiar cu zbuciumul sfâșierii existențiale, peisagistica de atmosferă - de factură deseori onirică - cu fronda, cu vaticinarea obscură ori cu chestionarea ontologică - obosită, suspendată, desolemnizată de autoironie, dar deloc privată de tragism - și cu „expierea în text”. Iată, de pildă, cum dintr-un tablou vag alegoric se degajă o neliniștitoare senzație de profunzime, de gravitate și urgență: „pe unde plutiră cetăți vâslește și lacrima/ ochiului nostru care este al doisprezecelea/ iar dincolo
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288071_a_289400]
-
armistițiu acordat tumultului vieții, este destul de prezență: senitătatea morții supremă bucurie (Silabe pentru Erato). Funcția lor consolatoare, în consonanta cu viziunea leopardiană, dispare însă din poezia de dupa al doilea Război Mondial, în care imaginea însângerata a morții transmite cruzime și tragism; aducătoare doar de suferință, ea nu mai avea puterea să consoleze: sau nici moartea nu-i mai mângâie acum / pe cei vii (Scrisoare). Deși uneori este invocată cu tonuri blânde, trecerea în neființă capătă rol central în descompunerea lumii, deopotrivă
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
ale Romei, decăzute după dispariția republicii. Leopardi nu îl vede în postura de tiranicid și îi justifica gestul violent prin existența unui scop mai înalt: restabilirea vechilor orânduiri. Sinuciderea lui Brutus confirmă însă faptul că iluziile antice nu pot renaște. Tragismul acestei idei leopardiene atinge apogeul în convingerea că este imposibil să reconstruim fericirea originilor (Giorgio Barberi Squarotti, "Leopardi e gli eroi antichi", Leopardi e îl mondo antico, cît., pp. 226-227). Într-o scrisoare din 26 aprilie 1819 adresată lui Pietro
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
înseamnă a descoperi divinul din noi. Prin știință suntem ființe evoluate din celula primară printr-un proces evolutiv explicabil științific, prin credință suntem creația lui Dumnezeu. Și fiecare este ceea ce vrea să fie, pentru a rămâne în spiritul filosofiei unamuniene. Tragismul și comicul, ca extreme în care s-a căutat mereu spre a se defini și a afla adevărul, devine un stil inconfundabil unamunian, diferit de cel al acelora care căutau adevărul ca medie, eliminând extremele (via remotionis). La Unamuno extremele
by Miguel de Unamuno; [Corola-publishinghouse/Science/1089_a_2597]
-
istoric, Sovietul Suprem al U.R.S.S. În august 1940 a invadat și a pus stăpânire pe teritoriul basarabean. Urmare a represiunilor sângeroase, a injustiției față de populația românească, un număr mare de etnici au trecut frontiera În România, unde, cu tot tragismul Înprejurărilor refugiații basarabeni au fost primiți cu toată Înțelegerea și ospitalitatea. Nordul județului Hotin evocă personalități românești strălucite. O bună parte din oamenii de cultură porniți de pe meleagul hotinian s-au consacrat În țară Înbogățind tezaurul culturii românești. Bogdan Petriceicu
ROMÂNII DIN UCRAINA by VLAD BEJAN () [Corola-publishinghouse/Science/91686_a_107355]
-
la închisoare ca simpatizant al Partidului Comunist. Poezia sa angajată aduce în discuție motivele specifice, muncitorii, nevoia de pâine, de dreptate, de o viață nouă, conducătorii (Gheorghiu-Dej), sirena. Apar câteodată însă și secvențe de o ironie amară, de un anumit tragism, astfel poliția arestează "câte-o anarhistă primejdioasă/ cu doi dușmani ai poporului agățați de fuste". Un alt caz este cel al poetului Victor Tulbure care inițial oscilează între o poezie mesianică anunțând vremurile noi (Vioara roșie - ce poartă cu ea
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]