942 matches
-
Cu toate acestea, articolul lui Katz și Postal lasă deschisă problema descrierii din unghi generativist a expresiilor idiomatice, care, în cercetarea respectivă, sunt delimitate printr-o singură trăsătură (și aceasta aplicabilă doar expresiilor verbale care înglobează în cadrul lor un verb tranzitiv): imposibilitatea pasivizării. 3.2. Cea mai ambițioasă tentativă de a integra expresiile idiomatice în cadrul teoretic al generativismului rămâne aceea întreprinsă de către Uriel Weinreich în 1969. Spre deosebire de Katz și Postal, profesorul de la Columbia University era familiarizat cu cercetările frazeologiei sovietice din
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
lexicale ale lexemelor: aparțin aceleiași clase lexemele care permit aceleași combinații lexicale sau gramaticale ori lexicale și gramaticale în același timp."260 Asemenea exemple de clase sunt, pentru substantive, "ființele vii", "lucrurile", pentru adjective, "pozitiv" și "negativ", iar pentru verbe "tranzitiv" și "intranzitiv". 4.3.1.2. În cadrul integralismului lingvistic, structurile paradigmatice secundare corespund domeniului tradițional al "formării cuvintelor", pe care Coșeriu l-a reformat în mod fundamental. Caracterul lor "secundar" rezidă în faptul că "un termen primar primește o determinare
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
relație propozițională de tipul "A este B". În funcție de particularizările acestei relații, textemele pot fi împărțite în două mari categorii. 5.1. În textemele eventive ("dinamice"/contingente/ ternare), afirmarea predicației prototipice "A este B" conține o trăsătură semantică suplimentară cu caracter "tranzitiv"345. Mai exact, structura "A este B" apare, în cazul textemelor eventive, sub forma "A devine B" sau "A (se) face B". În această categorie de texteme intră, de fapt, majoritatea expresiilor idiomatice de tipul III: a se face luntre
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
determinant sau, dimpotrivă, poate rămâne și ea liberă. De altfel, gradul de determinare a beneficiarului ne oferă un prim criteriu de subcategorizare a textemelor eventive. Putem avea, așadar: A. Texteme cu beneficiar determinat (indiferent dacă acesta are caracter reflexiv sau "tranzitiv"): a strica orzul pe gâște, a se face luntre și punte etc. B. Texteme cu beneficiar nedeterminat: a face cu ou și cu oțet (pe cineva) etc. Desigur, nu este exclus ca același referent să ocupe în egală măsură atât
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
etc. Desigur, nu este exclus ca același referent să ocupe în egală măsură atât poziția subiectului (A), cât și pe aceea a beneficiarului (C). Conform acestui criteriu, textemele eventive cu beneficiar determinat se împart în două categorii: a) texteme eventive "tranzitive", în care A este diferit de C: [A ca subiect nedeterminat] strică orzul (B) pe gâște ( C)/ taie frunze ( B) la câini (C)/ face cu ou și cu oțet (B) [pe cineva] (C) etc. b) texteme eventive reflexive, în care
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
s-a terminat oferta". (userul "iulian.dronca", http://forum.softpedia.com/lofiversion/ index.php/t138850.html). De altfel, autonomia textemului a traduce în raport cu omonimul său lexematic se verifică prin comportamentul sintactic distinct al celor două unități: chiar dacă ambele forme sunt tranzitive, sensul de dicționar al termenului indică o predilecție pentru construcțiile de tip relațional-instrumental (a traduce în/prin/cu), pe când sensul textemului caragialian manifestă o afinitate pentru construcțiile de tip sociativ (a traduce [împreună] cu). 2.2.2. Dacă în cazul
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
o alegere și mai nefericită decât diasketice. 342 Richard P. Honeck, A Proverb in Mind, pp. 182-184. 343 Eugeniu Coșeriu, "Determinare și cadru", în Teoria limbajului și lingvistica generală, pp. 296-297. 344 Idem, "Las solidaridades léxicales". 345 Folosim aici termenul tranzitiv nu în accepțiunea sa gramaticală (din formule precum "verb tranzitiv"), ci în accepțiunea sa etimologică, ce privește capacitatea unui element de a transfera o calitate sau o acțiune dinspre un obiect către altul. 346 Eugeniu Coșeriu, "Las solidaridades léxicales". V.
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
Honeck, A Proverb in Mind, pp. 182-184. 343 Eugeniu Coșeriu, "Determinare și cadru", în Teoria limbajului și lingvistica generală, pp. 296-297. 344 Idem, "Las solidaridades léxicales". 345 Folosim aici termenul tranzitiv nu în accepțiunea sa gramaticală (din formule precum "verb tranzitiv"), ci în accepțiunea sa etimologică, ce privește capacitatea unui element de a transfera o calitate sau o acțiune dinspre un obiect către altul. 346 Eugeniu Coșeriu, "Las solidaridades léxicales". V. și infra, IV.1.3.2. 347 Eugeniu Coșeriu, "Sistemul
[Corola-publishinghouse/Science/84995_a_85780]
-
de unde îl au↑ ca: ca: ca virgulă copil? de la părinți. <R dacă noi i-l dăm>↑ A: găSEȘte el portița să nu-și ajute părintele (IVLRA: 29−30) (ii) opacizează referința la persoană prin se impersonal (care în cazul verbelor tranzitive cumulează și valoare pasivă), distanțându-se astfel de acțiunea exprimată prin conținutul propozițional, pentru a se delimita de aceasta și/sau de protagoniștii implicați (și cum i se răspunde?, 59 pentru "și cum îi răspund colegii de an?"), din dorința
[Corola-publishinghouse/Science/85005_a_85791]
-
57). De aici se trage concluzia conform căreia ceramica bicromă precede ceramica tricromă, fiind mai veche decât aceasta. Stratul Izvoare II 1b se caracterizează prin prezența simultană a ambelor categorii de ceramică pictată (bicromă și tricromă), căpătând astfel un caracter tranzitiv spre Izvoare II 2 (exclusiv tricrom). În urma acestei situații, Radu Vulpe se crede îndreptățit să concluzioneze că ceramica tricromă cucuteniană se naște în etapa stratului Izvoare II 1b, direct din ceramica bicromă, prin simpla adăugire a culorii negre (VULPE 1956
Hoiseşti - La Pod. O aşezare cucuteniană pe valea Bahluiului by George Bodi () [Corola-publishinghouse/Science/1143_a_1893]
-
două condiții mai simple și mai apropiate de realitate să fie reunite: • între două alegeri, A și B, individul determină dacă preferă A (A > B) sau B (B > A) sau dacă este indiferent între cele două (A = B); • alegerile sînt tranzitive, adică faptul că A > B și B > C determină ca A > C. În aceste condiții, se poate construi o funcție de preferință, care clasează într-o ordine de preferințe toate combinațiile posibile ale celor două bunuri. O curbă de indiferență reprezintă
Economie politică by Tiberiu Brăilean, Aurelian P. Plopeanu [Corola-publishinghouse/Administrative/1420_a_2662]
-
Tranzitivitatea alegerilor colective. Dacă societatea estimează că A>B și B>C, atunci ea estimează de asemenea că A>C. Altfel spus, procedura alegerii colective trebuie să evite paradoxul lui Condorcet (sau efectul Condorcet), enunțat în 1785 astfel: preferințe individuale tranzitive pot antrena alegeri colective nontranzitive, dacă se decide astfel prin votul majorității. Alegerile colective riscă să fie arbitrare și instabile. Arbitrare, deoarece alegerea depinde de ordinea în care chestiunile sînt supuse la vot, adevărata putere aparținînd atunci celor care stabilesc
Economie politică by Tiberiu Brăilean, Aurelian P. Plopeanu [Corola-publishinghouse/Administrative/1420_a_2662]
-
Bolintineanu (Manoil) până la Ștefan Bănulescu (Cartea Milionarului). Criticul postulează existența unui paralelism între acest joc de forțe narativ, pe de o parte, și relația dintre ființă și transcendență în discursul intelectual modern, pe de alta. Principalele etape stabilite sunt romanul tranzitiv, în care naratorul e omniscient, personajul este narat și are iluzia apartenenței la realitate; romanul reflexiv, în care personajul e și narator, dar își conservă iluzia vieții; în fine, metaromanul, în care personajul accede la conștiința auctorială, pierzându-și însă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290153_a_291482]
-
dar reacția față de compoziția plastică este diferită. În fragmentul ultim un element al picturii, personajul cu scufie, este receptat ca fiind semnul unei posibile salvări din universul orbilor, ireversibil condamnați la moarte. Cele două fragmente ekphrastice ilustrează tipul descrierii ekphrastice tranzitive. Dominanta acestui tip de ekphrasis este înregistrarea și comentarea reacției contemplatorului. Ceea ce interesează în descrierea ekphrastică tranzitivă nu este atât reprezentarea verbală fidelă a scenariului plastic, ci comentariul compoziției plastice și, mai mult, al reacțiilor pe care contemplarea ei o
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
este receptat ca fiind semnul unei posibile salvări din universul orbilor, ireversibil condamnați la moarte. Cele două fragmente ekphrastice ilustrează tipul descrierii ekphrastice tranzitive. Dominanta acestui tip de ekphrasis este înregistrarea și comentarea reacției contemplatorului. Ceea ce interesează în descrierea ekphrastică tranzitivă nu este atât reprezentarea verbală fidelă a scenariului plastic, ci comentariul compoziției plastice și, mai mult, al reacțiilor pe care contemplarea ei o produce în rândul personajelor. Alți orbi, alte refugii Descrierea ekphrastică a tabloului lui Pieter Breughel deschide romanul
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
strigătului. Dacă Gert Hofmann pune în discuție problema reprezentării, scriitorul român chestionează problema receptării operei plastice. Interesul lui Augustin Buzura pentru receptarea picturii se argumentează prin două elemente. În primă instanță, descrierea ekphrastică a Parabolei orbilor din Refugii (descriere ekphrastică tranzitivă) mizează pe dramatizarea actului contemplativ. Tabloul flamand stimulează confesiv cei doi contemplatori ai tabloului: protagonista este înspăimântată de figurile dizgrațioase ale orbilor (vezi nota 11) și, mai mult, orbitele celui de-al doilea îi creează senzația unui vertij care o
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
ale compoziției operei de artă. La rândul ei, tipologia descrierii ekphrastice conturează câteva categorii, puse în evidență dintr-o perspectivă structurală. Din punctul de vedere implicării personajelor narațiunii în construcția ekphrastică, am identificat două tipuri de pasaje ekphrastice: descrierea ekphrastică tranzitivă și descrierea ekphrastică reflexivă. Descriere ekphrastică reflexivă (Lumea în două zile și Galeria cu viță sălbatică, Ucenicul neascultător, Căderea în lume) se constituie ca o descriere pentru altul. Pasajul ekphrastic reflexiv este subiectul unui dialog între personajul principal și un
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
este subiectul unui dialog între personajul principal și un alt personaj, dialog în care personajului principal îi revine rolul de descriptar - lui i se descrie tabloul și este invitat să îl contemple. Al doilea tip de ekphrasis este descriere ekphrastică tranzitivă (Refugii) în care personajul principal își asumă rolul de descriptor într-un dialog cu alt personaj, el fiind autorul descrierii tabloului, dar și al descrierii reacției pe care acesta i-o provoacă. În descrierea ekphrastică tranzitivă descrierea tabloului este dublată
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
ekphrasis este descriere ekphrastică tranzitivă (Refugii) în care personajul principal își asumă rolul de descriptor într-un dialog cu alt personaj, el fiind autorul descrierii tabloului, dar și al descrierii reacției pe care acesta i-o provoacă. În descrierea ekphrastică tranzitivă descrierea tabloului este dublată de redarea "întâmplării" figurate de scenariul pictural, dezvoltarea unui detaliu - drumul orbilor și posibila lor destinație, dar și de explicitarea unor comparații cu alte opere literare inspirate de același tablou. Tipologia reflexiv/tranzitiv în clasificarea ekphrasis-ului
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
În descrierea ekphrastică tranzitivă descrierea tabloului este dublată de redarea "întâmplării" figurate de scenariul pictural, dezvoltarea unui detaliu - drumul orbilor și posibila lor destinație, dar și de explicitarea unor comparații cu alte opere literare inspirate de același tablou. Tipologia reflexiv/tranzitiv în clasificarea ekphrasis-ului demonstrează că problema centrală a descrierii ekphrastice în romanele analizate rămâne reprezentarea emoției provocate de contemplarea obiectului de artă vizuală. În descrierea ekphrastică reflexivă domină intenția scenică. În Lumea în două zile secvența ekphrastică are un dublu
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
100, 102, 105, 107, 122, 130, 133, 135, 137, 138, 140, 141, 143, 152, 165, 170, 171, 173, 174, 175, 178, 182, 183, 184, 190, 191, 193, 196 descriere ekphrastică reflexivă, 99, 108, 109, 127, 143, 185, 186 descriere ekphrastică tranzitivă, 170, 173, 185 Dezideriu, Iacob, 61 Diderot, 41, 69 discurs, 16, 22, 30, 33, 35, 39, 43, 45, 49, 52, 70, 93, 96, 97, 99, 101, 107, 108, 121, 124, 137, 141, 143, 163, 170, 176, 183, 186, 194 Drișcu
[Corola-publishinghouse/Science/84951_a_85736]
-
care să poți alege; publicul este nevoit să aleagă dintre cîteva alternative pe care i le oferă elitele aflate la guvernare. Cum societatea are nevoie de o formă de guvernămînt, democrația este considerată mai bună decît alternativele ei. Logica preferințelor tranzitive ne arată că democrația nu trebuie să fie evaluată ca satisfăcătoare sau bună. Dacă alternativa este un regim dăunător, atunci este de preferat o democrație cu multe greșeli, fie și pentru că este un rău mai mic. În timp ce abordarea idealistă creează
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
vedere semantic, predicatul ce apare în al patrulea segment deține un rol privilegiat, diferitele predicate euforice (verde + de neclintit și masiv = are totul pentru a fi îndrăgit) sunt într-o relație de izotopie. Din punct de vedere enunțiativ, agentul verbului tranzitiv absent: "a fi îndrăgit", cere întotdeauna un "de către cineva", a fi sursa de plăcere a cuiva. Conform unei retorici specific publicitare, acest loc vid trebuie complinit de către cititor: Pasul Ursului are totul pentru a fi îndrăgit de DUMNEAVOASTRĂ/îndrăgit de
by Jean-Michel Adam [Corola-publishinghouse/Science/1083_a_2591]
-
sugestive, cuvinte și structuri gramaticale mai puțin obișnuite în cazul curent". Denotație și conotație Orice persoană care transmite un mesaj prin intermediul limbajului, care spune sau scrie ceva, urmărește ( conștient sau nu) una din cele două intenții ale limbajului: cea tranzitivă sau cea reflexivă. Stilul științific se caracterizează prin tranzitivitate maximă, urmărind să exprime o idee ori o lege, să descrie fenomene sau relațiile dintre ele într-un mod cât mai clar, precis, exact, corect. El nu lasă loc altor înțelesuri
NOŢIUNI DE TEORIE LITERARĂ by LUCICA RAȚĂ () [Corola-publishinghouse/Science/1771_a_92267]
-
electroni de valență, ea este unghiulară dacă nu este liniară”. Molecule liniare: CO2, CS2, N2O, NCO , N3 Molecule unghiulare: NO2, NO2 , F2O, SO2 Modelul Gilespie nu poate fi aplicat decât la compușii covalenți ai elementului netranzitiv, nu se aplică elementului tranzitiv cu nivelul d sau f incomplet și nici combinațiilor ionice. Geometria prevăzută după modelul Gilespie corespunde unei molecule izolate, statice, deci unei molecule observate la un moment dat, modelul Gilespie nu permite prevederea conformațiilor moleculare. Geometria unei molecule de dimensiuni
CHIMIE ANORGANICĂ SUPORT PENTRU PREGĂTIREA EXAMENELOR DE DEFINITIVAT, GRADUL II, TITULARIZARE, SUPLINIRE by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaiei, Vasile Sorohan () [Corola-publishinghouse/Science/726_a_1055]