441 matches
-
îi fulgeră inima. - Dacă păsărica întruchipează sufletul Fetei!... își zise el. Și alunecă în genunchi lângă mormânt. Gândul lui era un amestec ciudat de superstiție și de bun simt. Să mă rog să doarmă în pace!... murmură el cu glas tremurat. Era singur cu Fata lui, inima îi era liniștită... Închise ochii pentru o clipă, îngropându-i toate dorințele. Tăcerea din jur îi coborî în suflet ca o piatră de mormânt. Inima îi bătu mai tare în piept... loviturile ei răsunau
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
zvonuri ale nopții, cu gândul la suferințele tăinuite ale sufletelor umile care luptă, fără să se plângă, pe toată întinderea pământului, uită de sine și de suferințele proprii. De jos, dintr-un tufar, un greier rupse tăcerea scâncind subțire și tremurat, ca un răspuns, parcă, la tremurul stelelor de pe cer. Iorgu îl asculta ca vrăjit... Apoi, tăcu... totul se liniști. Și acum, ca și în liniștea nopților trecute, i-au venit în amintire anii tinereții, chiar ce ai copilăriei, regăsindu- se
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
viața parcă s-ar fi oprit în loc... Tăcerea aceea purta în ea ceva neobișnuit, cu un rost adânc și întunecos, pe care sufletul lui nu-l putea pătrunde. De jos, dintr-un tufar, un greiraș rupse tăcerea scâncind subțire și tremurat... ”cri-cri... cricri”, ca un răspuns parcă, la tremurul stelelor de pe cer. Drept în creștet, o stea a tras o vrâstă albă, pe răbojul cerului și s-a stins la o margine de zare... Iorgu tresări... murmurând. -O stea cade și
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
butoaie, la magazinul din comună. Peștii mei nu căzuseră din cer, cum eram tentat să cred, ci din butoaie. POVEȘTI DE ADORMIT P|RINȚII Trei fetițe și un timp Diana SOARE Șuvițele pământii mi s-au părut dintotdeauna fascinante... Fire tremurate, troienite precum dunele de nisip în deșert. Modele fantastice și incredibil de fragile, spulberate într-o clipă cu degetele care fac valuri în apa ruginită. Joc de copil lângă o cadă de baie, demult. Milena „Mă uit la pat. E
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2170_a_3495]
-
și notez toate astea trântit în pat, cu o oboseală ciudată în tot corpul. Dumnezeule, dar ce se întîmplă? Sânt iar la masa de scris. Mi-e imposibil să-mi stăpânesc panica, bătăile inimii... Pe brațe am pielea înfiorată. Scriu tremurat, zgârii 37 de fapt pagina, dar trebuie să scriu, fiindcă fulgerările dureroase de amintiri pe care le-am avut toată ziua, prea rapid stinse ca să pot prinde ceva din ele în afara emoției pure, s-au desfăcut deodată sub țeasta mea
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
sau o mare lumină, așa cum, oricâte chipuri himerice vezi în focul de vreascuri, privești de fapt numai flacăra. Era ca un film vechi, pâlpâitor, derulat de un aparat de proiecție antediluvian. Lumina difuză, galbenă-sepia, era străbătută rapid, vertical, de dungi tremurate, stropi și zigzaguri sclipitoare. Am văzut interiorul unei camere în care personaje ectoplasmatice abia se deslușeau între mobile. Se mișcau lent în câmpul camerei fixe, ca niște pești alburii într-un iaz, într-o pantomimă ciudată, de neînțeles, cum ai
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
decedată să-și ocupe locul care îi era sortit în corul ceresc, trânti fără veste o rugăciune în care spunea că „Omul născut din femeie nu are de trăit decât o viață scurtă și plină de nenorociri”, intonând cu vocea tremurată rău „Rămâi la mine!”, Eva renunță la orice încercare de a se autocontrola și se jelui extrem de patetic „Iute coboară umbra înserării”. în momentul în care ajunseră la „Am nevoie ceas de ceas de prezența Ta”, părintele St John Froude
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
simt o durere tot mai mare era faptul că vedeam cum se micșorează șansele să petrec revelionul cu ea, la niște prieteni care ne invitaseră. O văzusem de atâtea ori, în imaginație, ciocnind cu mine paharul de șampanie, la lumina tremurată a lumânărilor, și apoi sărutîndu-ne la miezul nopții... îmi și făcusem, în secret, primul costum de comandă, cu vestă, și eram mândru de felul în care arătam. Nu știam să dansez, dar soră-mea mă învățase câțiva pași și, în
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
nu mințea cu plăcere. Știam că nu are rude în provincie, așa că ori rămăsese în oraș, ori plecase la munte, în orice caz cu cineva. Gina avea să ciocnească paharul de șampanie și să se sărute cu altcineva la lumina tremurată a lumânărilor. Nici măcar după acel telefon nu am putut să cred, nu am putut sa-mi imaginez că este posibil. De revelion am rămas acasă. Părinții mei nu pregătiseră nimic deosebit: un litru de vin și atât. De la ora nouă
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
dureros în partea de sus a stomacului, care, brusc, părea că se îmbolnăvise. În drum spre florărie, am hotărât, nu știu de ce, să intru în holul unui hotel scump și la modă. Împingând ușa batantă în care se oglindi imaginea tremurată a casei din față, am intrat și am străbătut vestibulul. Dar la bar era atât de pustiu și mirosurile de țigară, de apret, de aramă, de piele și de cafea sugerau atâta singurătate, încât, simțind că nu voi putea rămâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
a ridica ziduri în jurul bărbatului. Astfel când Dania părăsește țara, aflându-se în una din nenumăratele ei excursii, Sandu speră că va fi ascultat din depărtări, pentru că vocea lui va fi purtattă de undele radio. În timpul conferinței radiofonice bărbatul trimite tremurate semnale ale dragostei sale , dar la capătul firului nu se găsește nimeni. Cu o altă ocazie , Sandu știe că se va transmite la radio muzică italiană din secolul șaptesprezece: “Și ce minunată va fi tovărășia noastră, prin spațiu, vibrând la
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
scurte, exista totuși o sursă de adevăr - una singură. Și în clipa aceea în întuneric s-au auzit pârâiturile și hârâitul paraziților de pe unde scurte, câteva cuvinte în franceză, o frântură în germană, o bucățică din Simfonia I de Brahms tremurată ca și cum sunetul ar fi venit printr-o membrană întinsă de cauciuc și apoi, tare și clar: Sunt Howard W. Campbell, Jr., unul dintre puținii americani liberi care au mai rămas și vă vorbesc din Berlinul liber. Vreau să-i salut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
fiul său care pleacă în cătănie... M-am ridicat de la masă și, cu o adâncă plecăciune, i-am sărutat dreapta. Bătrânul, fără să spună un cuvânt, m-a strâns la piept, oftând adânc... Într-un târziu, a vorbit cu glas tremurat: Drum bun, dragule! Drum bun și să nu-ți uiți bătrânul tău prieten... Să-ți mai faci cale încoace... Mai avem încă atâtea de vorbit! Am să țin minte asta, părinte... Rămâi cu bine, sfințite! Îți mulțumesc pentru bunăvoință, găzduire
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
numai la fete întreținute, ca să le toci banii. Otilia avea pe Pascalopol, iar eu pe general. Ce zici? Lui Felix i se făcu un vârtej în cap și se ridică, împleticindu-se, de pe scaun. - Domnișoară Georgeta, zise el, cu glasul tremurat demînie, e adevărat că am dormit cu dumneata azi, dar eu te respect și te rog să mă respecți, la rândul dumitale. Georgeta îi puse repede mâna albă și plină de inele la gură: - Taci, pentru numele lui Dumnezeu, că
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
că mai puteai s-o dai jos dân fotoliu. Și de cum intrai, te trăznea mirosu : de cărți vechi, și de igrasie, și de carne bătrână. Că slăbise madam Ioaniu, și ochii-i avea mai sticloși, și-avea și-un mers tremurat, și părul alb tot începuse să i se rărească. De unde era atât de des, că-l fila, ajunsese câteva fire ; s-a tot rărit, s-a tot rărit, până îi vedeai pân el țeasta. Da baba tot își mai împletea
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
da. Pentru șchiop, nu, că nu m-am supărat. E ca și cum ți-aș striga eu că ești brunetă. Și afurisită, bineînțeles, rîde Mihai. Îmi spui? o roagă pe un ton calm, apropiat. Pînă acasă la el, începe Liliana cu vocea tremurată, Andrei mi-a vorbit mult, să-mi abată tristețea. Am intrat într-un bar și-am băut cîte un coniac. Am stabilit că a doua zi vom începe demersurile pentru căsătorie. Ajunși la el, mi-a pregătit îndelung camera în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de provincie, oamenii se cunosc între ei, mai ales cei ce lucrează într-o întreprindere. Așa că a urcat. În față, la volan, era Teona. Alături, Tamara. Bună! a răspuns Teona încet la un "sărut mîinile!" spus de Mihai cu vocea tremurată. Chiar mă întrebam cine e cel care stă ore în șir nemișcat la soare, a schimbat ea tonul, înveselindu-se. Mă gîndeam... a murmurat Mihai. Ca să vezi cum petrec unii duminica! a aruncat Teona un zîmbet spre Tamara, care continua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
carte din fiecare, cu autograf. Promit! Bucuroasă, fetița ridică privirea spre mama sa. Ochii Simonei însă au rămas ațintiți asupra lui Mihai, obligîndu-l la o înfruntare plină de un calm abia stăpînit. Apoi, vocea ei se aude ca o rugă, tremurată puțin: Vreau să revii odată cînd e soțul meu acasă! Am putea discuta mai multe... Sîntem maturi și e bine să trecem prin viață demni, cu fruntea sus... La ușă, Mihai sărută mîna femeii, murmurînd ceva aducînd a mulțumire sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în camera lui, a rămas sprijinită de tocul ușii. O spaimă născută din întrebarea: cum va reacționa el?! Mihai descifrează neliniștea femeii și forțează jocul, hotărînd: Mergem la tine, să mi-o repeți! Și Teona? întreabă Tamara cu vocea ei tremurată contrastînd parcă neclintirea ochilor. Teona e departe... răspunde Mihai încet, deja învins de privirea în care se simte țintuit. Minți! Doamne, cum minți și încerci să te minți... surîde Tamara plină de amărăciune. Teona e aici, prezentă mereu în tine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
zîmbi. — Domnișoară Soto, ți-a plăcut Dream-a-Dreamland? —Dumnezeule, da, foarte mult! — Mă bucur și vreau să știi că oricînd vei dori, ai asigurată o slujbă aici. Trebuie doar să ne dai de știre. — Vă mulțumesc, domnule, spuse Inez cu glas tremurat. Ed o liniști și se uită la mesaj. „Stensland la o chermeză la Raincheck Room, 3871 W. Gage. Adunătură de infractori, polițiștii de la Eliberări Condiționate avertizați. Te așteptăm. Keefer.“ Cei doi parteneri se Înclinară ceremonios și se Îndepărtară. Inez le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
și lăsă umerii să-i cadă. Nu mai știa ce să creadă. După toate aparențele, se putea să-și fi imaginat totul. Nu-i păsa. Panica Îl istovise, Îl golise. Își șterse fața din nou și zise cu un glas tremurat, plin de obidă. — Ar fi cazul să mă duc acasă. Așteaptă, zise Fraser. Mai Întîi bea puțină bere. — Bine. Dar s-o torni tu. Fraser ridică cana și umplu paharele. Duncan sorbi o Înghițitură, apoi alta. Trebuia să-și țină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
semnele aparte care dintr-odată li se par atât de evidente. — Vă rog! îi imploră el. Vă rog, lăsați-mă înăuntru! De partea cealaltă, paznicul mârâie la el să dispară. — Vă rog! Deschideți! Nici un răspuns. Unchiul meu, strigă cu glas tremurat, o să vină și o să vă biciuiască. Atunci o să vă pară rău. Spre încântarea lui, se aude cum este tras zăvorul și poarta albastră se întredeschide. Apare o mână care aruncă o fotografie sepia în praf. Apoi poarta se închide din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
voce de copilă, întreruptă de tuse, iese din gâtlejul doamnei Pereira. — Tra, la, la! Eu sunt! Cei din jurul mesei rămân în tăcere. — Hey, la! Ce distracție! Așa de întunecați, așa de posomorâți, de ce sunteți supărați? Domnul Shvipuri vorbește cu glas tremurat. — Spirite! Cine ești? — Cine sunt? Cine sunt? Eu sunt, prostuțule! Te întreb din nou, cine ești? — Mi se spune Mica Orhidee, prostuțule, am rămas tânără de la începutul lumii! Îmi place să mă distrez! Îmi place distracția! Distracție pentru mine și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
În timp ce Daou ascultă genealogia sa, umbra povârnișului se lungește treptat. Se târăște asupra lui și a oamenilor săi. Pe când istoricul cântă primul nume de strămoș, numai albii și servitorii lui se mai află în lumină. Vocea lui este puțin cam tremurată când le spune vizitatorilor că este rândul lor. Tânărul este împins în față și începe să cânte în limba lor. Jonathan începe să cânte (cam fără convingere pe melodia: Tărâm al Speranței și gloriei, „Fiul lui Jeremy Chapel, cel deștept
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
pustiu și tăcut, se legăna în ceața înserării. Stepa părăginită se desfășura nemărginită, netedă ca o foaie de hârtie de împachetat, boțită și pătată, înțepată cu copaci răzleți, desfrunziți și sfâșiați de obuze. Pozițiile se desenau ca niște dungi mohorâte, tremurate, cârligate și capricioase, fără început și fără sfârșit. În apropierea bateriei, Bologa se opri căutând, în zigzagul de șanțuri, postul cel mai înalt de observație, unde a fost și azi-noapte. Când i se păru că l-a găsit, gândurile lui
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]