617 matches
-
Români și al Academiei Libere Păstorel, Iași, redactor șef al revistei satirice Booklook, obține numeroase diplome și premii la concursurile din țară, colaborator la diverse cenacluri, despre care Ion Arhip scria: „Printre remarcabilele talente se află și Eugen Deutsch, un umorist cu „vechi state de serviciu”, un „academician” ce dă grupării din Iași multă p restanță .” Nu întâmplător acad. Valeriu Cotea îi găzduiește producțiile „cotnărești” în monumentala sa lucrare „Podgoria Cotnari” Iată câteva mostre: Destin nemuritor Zdrobiți sub nemiloasa apăsare Dur
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
-și poezia din acest prea-plin lăuntric - scria Lucian Vasiliu într-o pertinentă prezentare a cărții „Agățat de brumă”(2002) „Cei mai buni prieteni ai lui au fost copiii, publicul spectator cu care își trăia fiecare rol, fie care replică. Un umorist de mare talent făcea în așa fel ca scena să nu fie niciodată goală, chiar dacă pe scena era singur”. (Bogdan Ulmu).”... în timp ce scriu acest poem, se moare./ îl dăruiesc la cei ce nu vor fi./ E ofranda mea depusă la
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
priceput în schițele de costume și în alegerea fondului muzical, a ilustrat, ca grafician, cărți și a realizat afișe. Incidental a compus versuri de reflex parodic. Îl pasionează regia, și în această ipostază (ca de altfel și în aceea de umorist) a cucerit, la diferite festivaluri, multe premii. Ludic impenitent, cu febrilități postmoderne, U., exhibând disponibilități de autor dramatic, e, ca director de scenă, un inventiv pândit întrucâtva de excesul de orgoliu. Aproape nimic în romanul Saltul (1975), debutul lui U
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290331_a_291660]
-
cititor. Proza lui V. se individualizează deopotrivă prin tematică și prin viziune, prin procedee și tehnică a scriiturii. Tematic, este ceea ce se numește o „proză rurală”, iar prin viziune și tehnică i-a adus scriitorului renumele de ironist fin, de umorist de calitate, de creator înzestrat cu o „remarcabilă capacitate de invenție verbală”, atent la „plăcerea spectacolului verbal” (Eugen Simion). Tematica e „rurală”, dar spațiul din care se alimentează nu e unul tradițional, imuabil, ci unul în plină schimbare, din primii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290480_a_291809]
-
cu Nicolae Velea), RMB, 1963, 5 882; Damian, Direcții, 180-198; Mihail Petroveanu, „Opt povestiri”, VR, 1964, 6; Georgescu, Păreri, 340-345; Simion, Orientări, 288-289; Mircea Anghelescu, Nicolae Velea, LCF, 1966, 7; Ardeleanu, Însemnări, 187-193; Oprea, Mișcarea, 151-169; Alexandru Piru, Un prozator umorist, LCF, 1968, 16; Nicolae Manolescu, „Zbor jos”, CNT, 1968, 16; Ion Bălu, Proza lui Nicolae Velea, VR, 1968, 10; Paul Georgescu, „Zbor jos”, RMB, 1968, 7 403; Cristea, Interpretări, 100-102; Dimisianu, Prozatori, 88-93; Regman, Cronicari, 141-149; Ardeleanu, „A urî”, 105-112
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290480_a_291809]
-
27 aprilie 1880, se editează la Oradea, unde se stabilește și Vulcan și unde revista va apărea în continuare. Experiența de publicist și de redactor, pe care o câștigase prin colaborarea la „Foaie pentru minte, inimă și literatură”, „Aurora română”, „Umoristul” ș.a., i-a servit lui Iosif Vulcan atunci când s-a hotărât să scoată o revistă literară proprie. La începutul lunii aprilie 1865, adresa Prefecturii Poliției din Pesta o cerere pentru editarea unei publicații periodice. El schițează cu acest prilej și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286948_a_288277]
-
impresionat deosebit pe Eduard; în plus, fata i s-a părut prea cultivată, pedantă și prea... poetă, calități care contează la un european (mai ales la un german sau francez), dar care la un englez pot constitui tot atîtea defecte. Umoristul britanic de origine maghiară George Mikes a surprins exact antipatia britanicilor față de europenii (și mai ales de femeile, numite bluestocking) care fac paradă de cunoștințe enciclopedice. În cartea lui de enorm succes How To Be A Brit care s-a
by ADRIAN NICOLESCU [Corola-publishinghouse/Science/1104_a_2612]
-
probabil, la „Constituționalul”, „Biciul” (1901), „Moș Teacă”. Alături de Emil Andrieș conduce „Revista ilustrațiunilor române” (1910). Admirator al lui Al. Macedonski și prețuit de acesta, a frecventat cenaclul poetului. Deși a scris numeroase versuri lirice, s-a afirmat mai întâi ca umorist, fiind nelipsit de la rubricile sau revistele de umor de după 1875 și întâlnindu-se aici, uneori, cu I. L. Caragiale, cu care a fost, într-o perioadă, în relații amicale. În „Minerva literară ilustrată” semnează, între 1909 și 1914, poezii și cronici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290125_a_291454]
-
sentimentale de album, idile delicate, încheiate de obicei cu o glumă sau cu o ironie, în maniera pe care o va desăvârși mai târziu G. Topîrceanu. Epigramele (adunate în volum în 1900) și cronicile rimate i-au consolidat faima de umorist și au creat o adevărată tradiție: D. Anghel și St. O. Iosif (în Calendarul lui A. Mirea), G. Ranetti, G. Topîrceanu ș.a. Poetul T. s-a relevat pe deplin abia în versurile apărute în „Minerva literară ilustrată” și mai ales
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290125_a_291454]
-
partinic angajată. C. îi citea pe Marx, pe Lenin și pe Jdanov, citea și cărțile despre care scria, alegea ce se potrivea cu citatul, dar în prima lui culegere, Cronici și articole (1953), prefera să scrie mai ales despre un umorist la modă în epocă, G. Topîrceanu. E drept însă că în 1960, când realismul socialist cu greu mai putea fi controlat spre a nu se transforma într-un periculos realism pur și simplu, C. se simțea obligat să se solidarizeze
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286519_a_287848]
-
Al. I. Cuza. O. ține să lanseze și un personaj popular, Fâl-fâl-son: Trei feți logofeți sau Povestea lui Fâl-fâl-son, Botezul lui Fâl-fâl-son în balta Cișmegiului, Căința lui Fâl-fâl-son (toate tipărite în 1857). Dar anecdotica lui e cu totul nesărată. Ca umorist, O. are un haz forțat, grosier și chiar imund uneori. Satirele lui - incluse și în cele trei volume de Opere satirice (1875) - impun prin alura teribilă, prin temeritate, șocând prin violențele de limbaj. Cu firea lui pătimașă, gazetarul nu e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288565_a_289894]
-
învățământ a fost apreciat și iubit. în presă avea mulți prieteni dar era conștient că din 100 de participanți "erau" 102 talente ! A colaborat la diverse ziare și reviste cu materiale de interes general și de divertisment. Membru al Cenaclului umoriștilor. Epigrama i-a adus destule satisfacții iar din ce a publicat în MERIDIANUL se vede ușor ce resurse 176 bogate avea ! Regret că nu a reușit să-și "ilustreze" dosarul de la Securitate. Iute la minte, atât preotul cât și scriitorul
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
fim și noi cât mai prezenți în hora globalizării..... (MERIDIANUL, An IX, nr.29 (707), joi, 9 august 2007, Editorial) VALENTIN SILVESTRU -prietenul TV.V. prietenul nostru Puțini știu cât de apropiat am fost cu binecunoscutul (atunci) și aproape uitatul (acum) umorist, adoptat ca fiu al Vasluiului, născut în 1924, la Scânteia. Foarte puțini știu cât a contribuit la ceea ce a 181 fost FESTIVALUL UMORULUI (în gloria sa) și, și mai puțini cunosc partea de suflet rămasă în TV.V. Cum câteva ediții
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
la Radio, TV.V., Vremea nouă, Scânteia tineretului, Obiectiv, 369 Adevărul de Vaslui, Monitorul de Vaslui, ș.a. A fost directoare a Bibliotecii Județene Vaslui. O viață închinată cărții. PRACSIU, Teodor, n. 2 iunie 1946, Râmnicu Vâlcea: critic literar, critic teatral, publicist, umorist. Studii primare, gimnaziale și liceale în orașul natal. Absolvent al Facultății de Litere a Universității "Al. I. Cuza" din Iași, promoția 1972. Funcționează ca profesor la Școala din Fălciu (1967-1973), redactor, redactor principal, redactor șef adjunct al ziarului județean Vremea
MERIDIANUL by Dumitru V. MARIN () [Corola-publishinghouse/Science/1703_a_2970]
-
Colorado, Grigore Vasiliu-Birlic, Sică Alexandrescu, Bulandra) cu texte care nu vor fi semnate cu numele său. Din toamna anului 1944 își reia scrisul, colaborând la „Fapta” și „L’Indépendance roumaine”. Scoate singur, fără personal redacțional (dar cu colaborarea unor scriitori umoriști), revista de satiră și umor „Papagalul”. În 1947 și 1948 este consilier la Ministerul Artelor (pentru teatrele din provincie). În ultimii ani scrie la „Revista română”, publicație cu difuzare în străinătate. Își reia și activitatea propriu-zis literară, ca dramaturg (e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288147_a_289476]
-
argheziană, concretizată în prima carte, Pasărea paradisului (1939), culegere de versuri care inaugurează o colecție îngrijită de G. Călinescu, se bucură de aprecierile criticii și reprezintă, poate, vârful valoric al scrisului lui P. Vocația lirică e dublată de aceea de umorist, în genul epigramatic; numit în 1945 redactor-șef al ziarului constănțean „Cugetul liber”, dar stabilit un an mai târziu la București, va deține mai bine de două decenii funcția de redactor la revista „Urzica” (1952-1974). Următoarele două volume, Arca lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288738_a_290067]
-
asumare a unui tipar, cultivând construcția prozodică savantă, formula prețioasă a sonetului, concentrarea „ermetică” a catrenului. În epigrame specifică este ironia casantă, exagerarea dusă la absurd, într-o manieră senin-cinică. Realitatea pe care o acoperă textul pare să-i devină umoristului, așa cum și afirmă undeva, cu totul indiferentă, ridicând-o la grația unui joc superior, eliberat de orice finalitate satirică, etică. Epigrama ajunge, astfel, un fel de „răutate estetică” aducătoare de bucurie spiritului liber. A tradus din lirica franceză versuri de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288738_a_290067]
-
două decenii, îi sunt editate, într-un ritm alert, numeroase volume, în limba română, dar și în ebraică, printre care Kova tembel (1987), cu o prefață de Marin Sorescu, Râsete în Olimp (1989), Hotare (1992), Cer cuvântul la diverse (1996). Umoristul versifică dezinvolt, ingenios, produce sau doar transcrie „perle” și „briliante”, dă la iveală în cascadă „umor în pastile”, truvaiuri sclipitoare, întotdeauna percutant actuale. Va obține, de altfel, un premiu la Festivalul de Umor de la Vaslui (1995). Tot acum, publică romanul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285454_a_286783]
-
unui spațiu nedefinit, pe rând idilic ori coșmaresc, cultivând ludicul ca unică modalitate de exprimare. Păstrându-se la egală distanță de patetismul și sarcasmul feminist, însă fără ca prin această detașare să-și piardă sensibilitatea proprie sentimentalului travestit în ironist și umorist, B. reia, într-o suită fragmentaristă de proze spirituale, tema războiului dintre sexe, definind, bunăoară, „billclintonianul” drept un bărbat care are curajul de a-și asuma faptele. Cărțile pentru copii („povești pentru adulți și alți copii”) urmează aceeași schemă, fiind
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285909_a_287238]
-
sancționat de cealaltă parte. Și omul, figură a cafenelei bucureștene și campion al șezătorilor literare, stârnea, cu înfățișarea lui hirsută, pitorească, cu spiritul mușcător și verva pe măsură, reacții dintre cele mai diferite. Situat de Tudor Vianu între ironiști și umoriști, alături de I. A. Bassarabescu, D. D. Pătrășcanu, Gh. Brăescu ș.a., C. își susține „excelența” mai cu seamă prin întinderea și varietatea ambianței umane pe care o circumscriu schițele, povestirile, foiletoanele și anecdotele sale. E o lume extrem de pestriță, plasată „între
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286148_a_287477]
-
să prevestească chiar ei. Nu suntem totuși siguri dacă fiind întrebați ar fi preferat nemurirea, morții imediate. In orice caz, suntem îndreptățiți să credem că împărații chinezi, încă din acea vreme, aveau dreptul de a pretinde o asemenea precizie. Un umorist englez, le-a compus, cam tardiv ce-i drept - în 1894 e.n., un epitaf ce începe astfel: " Aici zac oasele lui Hi și Ho A căror soartă a fost tristă..." De frică, următoarele generații de astronomi de la curtea chineză, care
Astrologia odinioara si azi by Constantin Arginteanu [Corola-publishinghouse/Science/295559_a_296888]
-
concurenței bazate pe criteriul valorii și al profesionalismului vor grăbi selecția „naturală” a redactorilor din TVM. Numai procedând astfel vom avea poate la TVM emisiuni respirabile, vom scăpa de nesfârșitele ore de muzică populară, de glumele cu efect tembelizant ale „umoriștilor” noștri, de „șezătorile” primitive ale lui Tudor Tătaru, de apostolatul obscur al lui Ion Druță, de faconda prolixă și arogant-servilă a lui Ion Gonța (un moderator care își „interoghează” invitații din spatele unor lentile fumurii), de moldovenismul rusofon al lui C.
[Corola-publishinghouse/Science/2015_a_3340]
-
C. Mazilu), București, 1986; Căluțul de ciocolată, Iași, 1989; Mac, de la margine de lac, București, 1990; Ace la purtător, București, 2002. Ediții, antologii: Cincinat Pavelescu, Versuri, epigrame, amintiri, corespondență, pref. Victor Crăciun, București, 1972 (în colaborare cu Victor Crăciun); Zece umoriști români, cu ilustrații de Tia Peltz, București, 1974; Miron Radu Paraschivescu, Scrieri, III-IV, București, 1974-1975, Amintiri, București, 1975; Ceasul muncii și al privighetorii, cu ilustrații de Mircia Dumitrescu, București, 1976; Zâmbete la umbră, cu caricaturi de Al. Clenciu, București, 1976
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290706_a_292035]
-
impunătoare.”2 El este și rămâne un critic de încredere, lipsit de prejudecăți literare, „crezând în flacăra curată a emoției estetice.”3 Șerban Cioculescu, „născut polemist, fiu legitim al rațiunii”4, vădește un „spirit vioi, în conversație lucid, polemic și umorist, iar în scris mai puțin spontan, aproape elaborat, rece și destul de distant,adică serios și chiar grav dar totdeauna cu voința lucidității, a informației textelor, scotocitor și perseverent...”5 La D. Popovici, în amplul studiu consacrat de acesta lui Heliade
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]
-
Renaștere”3Ă, Shakespeare („Hamlet face parte dintre capodoperele care descurajează critica de la documentația completă”4Ă, Rainer Maria Rilke („spiritualizare anonimând violențele contururilor”5Ă, André Gide, cel mereu actual prin tipul uman și literar pe care l-a reprezentat, Pierre Daninos („umoristul sentimental”Ă, Maiakovski (autorul unei opere unice, ce se comunică prin „cuvinte proiectile, prin versuri pârâitoare ca o mitralieră, prin poeme care sunt tot atâtea guri de foc, de calibru neobișnuit, în continuă deflagrație”6Ă, Esenin, al cărui scris era
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92909]