558 matches
-
niciodată, era crâncen cu pedepsele și i se dusese vestea de om rău, dar drept, pentru că avea pentru toți vinovații o singură pedeapsă: îi trăgea în țeapă, în locuri publice. Se auzea că cetatea Târgoviștei ar fi fost plină de vaietele muribunzilor și că oamenii mergeau pe străzi cu mare băgare de seamă să nu facă vreun rău, cu voie ori fără voie. De aceea, spătarul a luat doar trei băieți, în afară de vizitiu, anume pe Iscru, Ioniță și Pampu, primeniți cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2299_a_3624]
-
rețele, cu nume, clienți, metode și tarife la zi. Cam toată presa urlă sterp că se sufoca sub mafie. Cel mai tare țipă, desigur, simbriașii ei. Emigrăm! Fugim în lume! Mesajul e: fără speranță! Complet fals. Panica, oroarea aditivată și vaietul populist omoară gândirea practică. Sistemul e în agonie, dar încă poate fi reparat. Există soluții. Așa că acum vorbesc ca să înțelegeți dumneavoastră, cât mai descifrat cu putință. Mai întâi înțelegem, apoi vedem împreună ce se poate face. Originea rețelei. „Colegule, ascultă
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
cutia și descoperi că era încuiată. § Într-o cameră de la etaj, așezată singură la o masă de joc, Marfa Denisovna se uita își privea mâinile pline de negi. Aranja cărțile pentru o pasiență și accepta, fără plăcere, dar și fără vaiete, hazardul cărților așa cum își acceptase negii sau restul lucrurilor date de la Dumnezeu. La cei șaizeci și șase de ani, Marfa Denisovna era de-o vârstă cu secolul. Pentru ea aceasta era o coincidența convenabilă, în caz că și-ar fi uita vreodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2228_a_3553]
-
încet și poticnit, ca și cum de fiecare dată ar fi vrut să se apropie de pământul mustind de apă, într-un gest de închinare către cine știe ce zeu păgân. Poate, din partea spre care înaintau ei, sau poate de aiurea, se auzi un vaiet stins, prelungit peste șes până spre pădurea de sălcii, încremenind acolo laolaltă cu ultimele licăriri ale zilei înecate de ploaie, stârnind sufletele păcătoșilor pierduți la vreme de iarnă în rătăcirea fulgilor mulți, când această câmpie devine un coșmar. Se opriră
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
de apă. A fost un vis Un vers O melodie Ce n-am cântat-o poate niciodată Porni cu pași rari pe tăblia metalică a podului de cale ferată. O pală întârziată de vânt trecu prin schelăria metalică scoțând un vaiet aproape omenesc... Spaima Un huruit prelung, ca și cum o gigantică stivă de pietre, sau o schelărie făcută din lemne tari, dar ineficient consolidată, sar fi prăvălit deodată, făcând să vibreze nemilos aerul până departe, îi lovi dureros timpanele, prelungindu-se apoi
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
el îl chema Axinte după numele lui de familie, terminând sticla, chiui odată cu un glas gros și răgușit și o aruncă departe în vale spre crengile despuiate de frunze ale unui nuc. Sticla sclipi stins prin aer apoi se auzi vaietul ei jalnic atunci când s-a spart făcându-se în mii de țăndări. Zise apoi cu glas întretăiat de o precipitare neașteptată: Unde este floarea mea? Dacă vă prind că măcar ați atinso, vă cotonogesc. Copiii au știut acum cu părere
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
mai puternică decât se aude de obicei un foc de armă de vânătoare. Văzu într-o sclipire de o clipă, foc ieșind pe amândouă țevile armei ridicate spre cer de cineva pe undeva pe lângă poarta de la intrare. Se auzi un vaiet de femeie și mulți se buluciră într-acolo, apoi se întoarseră ca valul după ce izbește țărmul. Muzica tăcuse. De undeva, de aproape de el, o femeie întrebă: „Ce s-a întâmplat acolo? S-a împușcat careva?”. Un bărbat îi răspunse tărăgănat
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
rumegat oleacă, după care a îngăduit: - Aveți voie să le păstrați. Poarta s-a deschis, și am trecut de ea, scăpând de acele burdufuri preluate de veteran și de camaradul care-l slujea. În timp ce intram în clădirea cazărmii, am auzit vaiete venind dinspre temniță. M-am prefăcut surprins și am întrebat: - Ce-a fost asta? Soldatul a mormăit nepăsător: - Grohăieli de porci longobarzi. Gundo s-a stăpânit cu greu, albindu-se la față. Am mâncat azimă cu șuncă sărată. Am băut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
nou să se agite și să țipe, dar destul de slab. Au lăsat-o să lunece jos încet și, cu cât se zbătea mai mult, cu atât parul intra în ea, despicând-o. Când sângele a început să curgă pe lângă lemn, vaietele erau atât de slabe, de parcă nu se auzeau. Când cel puțin o jumătate de cot a pătruns în ea, un spasm a cutremurat-o din cap până-n picioare, a dat ochii peste cap, și capul i-a căzut din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Domnia Sa, să mă urmeze. Sakon porni În galop drept spre linia inamică, fără o singură privire În urmă ca să vadă dacă-l urma cineva. Treizeci sau patruzeci de soldați se luară după el, alergând către o moarte sigură. Aproape imediat, vaietele, strigătele și zăngănitul de săbii și lănci se amestecară printre gemetele zăpezii purtate de vânt, Învălmășindu-se Într-un vârtej. — Sakon nu trebuie să moară! strigă Ieyasu. Nu mai era deloc În apele lui. Vasalii Încercară să-l oprească, apucând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
asemenea, În apropiere, cum era și câmpul de luptă unde clanurile Asai și Asakura ținuseră piept clanului Oda, transformându-se În munți de cadavre. Cu gândul la acele ruine și bătălii trecute, se putea Înțelege că frumusețea peisajului răsuna de vaietele stafiilor. Mitsuhide stătea ascultând sunetul ploilor de vară timpurie și amintindu-și. Între timp, Mitsuharu se afla Într-o ceainărie mică, privind focul din vatră și ascultând sunetul vesel al apei care fierbea Într-un ibric de ceai făcut de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
moarte. Muneharu protestă, glumi și mustră, dar nu reuși să-i Înduplece. Nu mai știa ce să facă. Dar, În cele din urmă, nu aprobă cererea nimănui. Îi ordonă unui ajutor să pregătească o barcă. Tot castelul se umplu de vaiete amarnice. Când cererile tuturor vasalilor Încetară, iar Muneharu păru să aibă puțin timp să respire, Gessho, fratele său mai vârstnic, veni să-i vorbească. Am auzit tot ce-ai spus, zice Gessho. Dar nu e nevoie să mori. Lasă-mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu durere. Pe Lúvah nu îl văd așa că de demult, văd doar picioarele-i 230 Ca niște stîlpi de pară călătorind prin întuneric și neant". Astfel se vaită ea zi și noapte, silită să trudească-n suferință. Zadarnic auzea Luváh vaietele ei: zadarnic dragostea-i Îl aducea naintea ei în felurite chipuri, totuși ea nu-l știa, Totuși îl detesta, chemîndu-i numele și neștiindu-l, 235 Totuși de ură plină, si totusi iubitoare, trudind mereu în fum. [Și Los și Enitharmon
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Pe sub Adîncuri în groaznice Tenebre sub noian. 280 Cu groază Los de la corvoada-i se dădu napoi; marele ciocan Din mină îi căzu, si focurile sale în fum și-ascunseră puternicele mădulare; Căci în devastatoare huiete și prăbușiri, ciocniri și vaiete, Nemuritorul dăinuia, deși în somn de moarte-ncătușat. Ochii lui Los fost-au cuprinși de groază și păliră pe cînd bătea în jur 285 Pe demonul care se prăbușea; înfricoșat de chipurile Luate de înrobita omenire, in ce privea se prefăcu
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
din moment ce a recurs la o avalanșă de citate din corifeii comuniști, iar D. George Burlacu, interpretând momentul 1963, într-o carte atent elaborată, surprinde stilul lui L. Rusu, care i se pare „neculcian, presărat la tot pasul cu interogații retorice, vaiete, tânguieli, interpelări hazlii”. C.I. Gulian îi răspunde primul lui L. Rusu în Contemporanul (nr. 24, 14 iunie 1963, p. 7), însă unele dintre frazele scrise atunci nu pot să ne stârnească decât zâmbete: „Prof. Rusu ignoră complet faptul că pe
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
cu tineri. Și mamele au rămas fără copii și copiii se făceau orfani și într-un cuvânt din toate vârstele erau luați pradă amărâtă, de la oameni până la vite, mulțime fără număr. Și a fost atunci multă plângere și suspin și vaiet al Moldovei” 563. în Ardeal, turcii și tătarii le chinuiau și le ucideau pe femei. Târgul Aiud a suferit astfel de consecințe ale năvalei din 1658 564. Pribegia părea a fi singura soluție, dar și căile de scăpare erau împânzite
[Corola-publishinghouse/Science/2282_a_3607]
-
însă mai voalat, ținta fiind totalitarismele în general: "Spectacol consternant, intelectualii noștri cei mai cunoscuți s-au cocoțat pe una sau alta din aceste fiare ale apocalipsului (n.r. lutheranismul, respectiv stalinismul) și, ocupați să peroreze în vânt, n-am auzit vaietele ce urcau din pământ. Occidentul a scăpat de ororile ideologiei, întrupate datorită străvechii lui culturi creștine care a constrâns ateismul să ia forma tolerabilă a laicității păzindu-l de spiritul de sistem..." (Întrebări despre Dumnezeu, André Frossard). Curajul Biografiile celor
by Adrian Vasile SABĂU [Corola-publishinghouse/Science/984_a_2492]
-
nici o logică dacă privim exemplul elenilor. Sunt o țară mică, de la coada Uniunii Europene, au un fotbal fără vedete și care nu atrage interesele companiilor multinaționale și, totuși, împotriva tuturor calculelor, au câștigat Campionatul European. E timpul să renunțăm la vaietele naționale. În fotbal, norocul ți-l mai faci și singur, prin luptă, organizare și investiție. Când vom avea un arbitru? În fine, poate că acest turneu final mai suportă o referire la România. Au lipsit arbitrii noștri, deși mulți dintre
Agenda2004-28-04-Sport () [Corola-journal/Journalistic/282640_a_283969]
-
începu din nou să se agite și să țipe, dar destul de slab. O lăsară să lunece jos încet și cu cât se zbătea mai mult, cu atât parul intra în ea, despicând-o. Când sângele începu să curgă pe lângă lemn, vaietele erau atât de slabe de parcă erau mimate. Când cel puțin o jumătate de cot din acel par pătrunsese în ea, un spasm o cutremură din cap până-n picioare, dădu ochii peste cap și capul îi căzu din nou pe piept
MARCO SALVADOR by Geo Vasile () [Corola-journal/Journalistic/8873_a_10198]
-
mari scriitori ai ultimelor decenii.” Fernando Valls ,,Un autor de valoare certă”. Ricardo Senabre Cât e ceasul? O clipă am crezut că au venit deja zorile, chiar am auzit țipete de copii și zgomot de trafic. O fi fost, pesemne, vaietul vreunui bolnav sau vreo targă trasă pe coridor. Sau poate că am adormit fără să-mi dau seama. Astăzi e joi? Suntem în octombrie? Uneori, tot ceea ce ating devine ireal. Dar asta ni se întâmplă aproape tuturor, nu credeți? Să
Luis Landero - Portretul unui bărbat imatur () [Corola-journal/Journalistic/5607_a_6932]
-
pe fața vie a sentimentului, pentru a face posibil șocul, surpriza, revelarea „demonului" prezent în orice joc... Vitalitatea, astfel stăpânită, cedând regulilor, ritualului. Rupând convenția, - gura se deschide larg, bucuria și durerea amestecându-se în spațiul ei, trimițând în sus vaietul lung, acel amestec de sunete, care alcătuiesc țîpuritura frenetică, și dansul pe toc, pe vârf, pe talpă și iar pe toc, la dreapta, la stânga, din nou pieptiș, o azvârlire a fustelor albe, încrețite, ciocnindu-se între ele în serii înspumate
Mireasa răpită by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/6216_a_7541]
-
cu sodă și săpun, și acesta produs domestic la început. Cu excepția unor orașe din Ardeal, unde se folosea gazul metan, cea mai mare parte a țării se încălzea la foc de lemne, aduse cu căruța, tăiate cu drujba (al cărei vaiet e memorabil) și crăpate cu toporul. O dată cu mizeria comunistă, au reapărut cărbunii și "gazul", folosit în godine, niște sobițe de metal cu burlan propriu. Fierul de călcat era încins cu cărbuni. În plină sărăcie, cînd devenise un lux să aprinzi
Se schimbă lumea by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/15092_a_16417]
-
-o de mai multe ori, am fost incapabilă să o scriu eu, puteți înțelege prea bine ce s-a petrecut atunci cu mine. De altminteri mai multe pagini din "La apă Vavilonului" sînt consacrate acestei imposibilități de a transcrie un vaiet. D.J.: Povestiti-ne, vă rog, ceva despre proiectatul muzeu E. Lovinescu în care va exista si o încăpere Ecaterina-Bălăcioiu Lovinescu. M.L.: Casă memoriala E. Lovinescu aparține încă proiectului. Am cerut înapoi apartamentul din Bulevardul Elisabeta, ce-mi aparține nu dintr-
Interviu cu Monica Lovinescu by Doina Jela () [Corola-journal/Journalistic/17573_a_18898]
-
din cap face semn că va ajunge cândva și acasă respirația cărnii are colțurile mototolite de înaltă tensiune carapacele și corpurile consumate de arhitecți sunt reciclate de refugiați vasul cosmic e rotit gingaș un milimetru de un balaur somnoros un vaiet de durere se ridică prin spinarea yoginului la lotusul aprins lumile dintre interstițiile vizionarilor sunt iuți și strașnice o sectă de corpuri luminoase cu dinți pitici din zahăr candel fac din frumusețe și urâțenie niște muște supte între labele unui
Ospățul alchimic by Ruxandra Cesereanu and Andrei Codrescu () [Corola-journal/Imaginative/9745_a_11070]
-
îndoit cum face olena. ca o femeie bătrână. ca un animal în așteptarea loviturii. simte cum i se întinde pe sub piele o plasă rece care se înnoadă în dreptul inimii. bătăile ei se ridică în urechi întâi sacadat apoi ca un vaiet de clopot răspândit în tot trupul plăpând. spart în frisoane domolite de valuri de moleșeală cărora le urmează alte frisoane până când își reazemă bărbia de genunchi și rămâne împietrită cu privirea în gol. împietrită de spaimă. acum uca poate începe
sisi la zander by Cornelia Maria Savu () [Corola-journal/Imaginative/5573_a_6898]