595 matches
-
se numește viscozitate cinematică. Viscozitatea se poate măsura cu diferite tipuri de viscozimetre. Cum s-a spus, controlul temperaturii în timpul măsurătorilor este esențial. Tipuri de viscozimetre: Pentru fluide nenewtoniene, aparatele se numesc "reometre". În Sistemul Internațional unitatea de măsură a viscozității dinamice este "Pascal-secunda" (Pa s), care este egală cu 1 kg m s. Dacă între două plăci situate la distanța "d" se pune un fluid cu viscozitatea de 1 Pa s iar placa este deplasată lateral sub o tensiune de 1
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
Pentru fluide nenewtoniene, aparatele se numesc "reometre". În Sistemul Internațional unitatea de măsură a viscozității dinamice este "Pascal-secunda" (Pa s), care este egală cu 1 kg m s. Dacă între două plăci situate la distanța "d" se pune un fluid cu viscozitatea de 1 Pa s iar placa este deplasată lateral sub o tensiune de 1 Pa, ea se va deplasa în timp de o secundă pe distanța "d". Pentru unitatea Pa s s-a propus denumirea de "Poiseuille" (a nu se
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
ea se va deplasa în timp de o secundă pe distanța "d". Pentru unitatea Pa s s-a propus denumirea de "Poiseuille" (a nu se confunda cu "poise"), însă încă nu este acceptată. În sistemul CGS unitatea de măsură a viscozității dinamice este "poise", numită după Jean Louis Marie Poiseuille. Curent se folosește subdiviziunea "centipoise" (cP), deoarece la 20 apa are viscozitatea de 1,0020 cP, o coincidență convenabilă. Relația dintre poise și Pa s este: În Sistemul Internațional unitatea de
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
Poiseuille" (a nu se confunda cu "poise"), însă încă nu este acceptată. În sistemul CGS unitatea de măsură a viscozității dinamice este "poise", numită după Jean Louis Marie Poiseuille. Curent se folosește subdiviziunea "centipoise" (cP), deoarece la 20 apa are viscozitatea de 1,0020 cP, o coincidență convenabilă. Relația dintre poise și Pa s este: În Sistemul Internațional unitatea de măsură a viscozității cinematice este "m² s". În sistemul CGS unitatea de măsură a viscozității dinamice este "stokes" (St), numită după
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
poise", numită după Jean Louis Marie Poiseuille. Curent se folosește subdiviziunea "centipoise" (cP), deoarece la 20 apa are viscozitatea de 1,0020 cP, o coincidență convenabilă. Relația dintre poise și Pa s este: În Sistemul Internațional unitatea de măsură a viscozității cinematice este "m² s". În sistemul CGS unitatea de măsură a viscozității dinamice este "stokes" (St), numită după George Gabriel Stokes. Uneori se folosește subdiviziunea "centistokes" (cSt). Viscozitatea cinematică exprimată în grade Engler se poate converti în unități SI cu
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
cP), deoarece la 20 apa are viscozitatea de 1,0020 cP, o coincidență convenabilă. Relația dintre poise și Pa s este: În Sistemul Internațional unitatea de măsură a viscozității cinematice este "m² s". În sistemul CGS unitatea de măsură a viscozității dinamice este "stokes" (St), numită după George Gabriel Stokes. Uneori se folosește subdiviziunea "centistokes" (cSt). Viscozitatea cinematică exprimată în grade Engler se poate converti în unități SI cu relația:
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
poise și Pa s este: În Sistemul Internațional unitatea de măsură a viscozității cinematice este "m² s". În sistemul CGS unitatea de măsură a viscozității dinamice este "stokes" (St), numită după George Gabriel Stokes. Uneori se folosește subdiviziunea "centistokes" (cSt). Viscozitatea cinematică exprimată în grade Engler se poate converti în unități SI cu relația:
Viscozitate () [Corola-website/Science/309777_a_311106]
-
da Vinci (observații și experimente), Galileo Galilei (a influențat indirect hidraulica experimentală și a revizuit conceptul aristotelian al vacuumului), Evangelista Torricelli (barometrul), Blaise Pascal (a clarificat principiile barometrului, presei hidraulice și transmiterea presiunii precum și unele elemente de hidrostatică), Isaac Newton (viscozitatea), Henri de Pitot (a inventat un dispozitiv de măsurare a vitezei apei - tubul Pitot). Dezvoltarea hidraulicii a fost continuată de Daniel Bernoulli cu descrierea matematică a dinamicii fluidelor în lucrarea sa "Hydrodynamica" (1738), unde a enunțat și celebra ecuație a
Mecanica fluidelor () [Corola-website/Science/309561_a_310890]
-
a fost întreprins de Claude-Louis Navier și George Gabriel Stokes, care obțin renumitele ecuații Navier-Stokes, pe când condițiile la limită au fost investigate de Ludwig Prandtl. Numeroși cercetători, ca Osborne Reynolds, Andrei Kolmogorov, Geoffrey Ingram Taylor etc., au facilitat înțelegerea conceptelor viscozității și turbulenței. Mecanica fluidelor este o subdisciplină a mecanicii mediilor continue, așa cum este ilustrat și în tabelul de mai jos: Din punct de vedere mecanic, fluidul este un mediu care nu suportă sarcini taietoare. Ca orice model matematic din lumea
Mecanica fluidelor () [Corola-website/Science/309561_a_310890]
-
scleros și dur - tratament: antiinflamatoare, osteotomia de realiniere, artroplastia unicompartimentală sau totală. Este bine să se desfășoare astfel: a.) tratamentul inițial este nefarmacologic, folosind terapia fizică și educarea pacientului b.) tratamentul medicamentos include antiinflamatoarele nesteroidiene, injectarea intraarticulară de suplimentatoare de viscozitate și injectarea intraarticulară de corticoizi. c.) tratamentul artroscopic se adresează cazurilor severe, în care durerea este intensă și există și o pierdere semnificativă a mobilității și tratamentul medicamentos nu mai este eficient. Terapia fizică: sunt recomandate: - tonifierea musculaturii (antrenamentul muscular
Gonartroză () [Corola-website/Science/307567_a_308896]
-
ameliorarea durerii (în gonartrozele cu durere severă). Avantaje: acțiunea începe imediat, dozarea este foarte variată, existând multe clase de antiinflamatoare. Dezavantaje: toxicitatea gastro-intestinală (ulcerații, perforare, sângerare, obstrucție), toxicitate renală, răspunsul este variabil, nu impiedică evoluția bolii. 2) suplimentat oarele de viscozitate: încearcă să restaureze proprietățile normale ale lichidului sinovial (lubrifiere, efect antișoc), au efect dovedit analgezic timp de luni după administrare la 70% din cazuri. Indicații: pacienții cu uzură moderată > 40 de ani. Contraindicații: sensibilitate la produs, uzură articulară mare (în
Gonartroză () [Corola-website/Science/307567_a_308896]
-
index de refracție de 1.026, asemănător cu al unui gaz, ceea ce face suprafață să atât de greu de văzut dacă plutele de polistiren sunt adesea folosite pentru a arăta unde este suprafață. Acest lichid incolor are o foarte mica viscozitate și o densitate de 8 ori mai mică decât cea a apei, care este doar o pătrime din valoarea așteptată de fizica clasică . Mecanica cuantică este necesară pentru a explica această proprietate și, astfel, ambele tipuri de heliu lichid sunt
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
observată. Teoria actuala explică acest lucru, folosind modelul "două lichide" pentru heliu ÎI. În acest model, heliu lichid sub punctul de lambda conține o proporție de atomi de heliu într-o "stare de bază", care sunt superfluid și curge cu viscozitatea egală exact cu zero, precum și o parte din atomii de heliu într-o stare excitata, care se comportă mai mult ca un fluid obișnuit În "efectul fântână", o cameră este construită și conectată la un rezervor de heliu ÎI printr-
Heliu () [Corola-website/Science/302350_a_303679]
-
artilerie, studiază comportarea ghiulelelor și proiectilelor lansate în rotație. Considerăm o sferă care se rotește în raport cu axa sa și situat într-un fluid față de care are o mișcare de translație pe o direcție perpendiculară pe axă. Datorită forțelor de frecare (viscozitate), sfera antrenează straturile de fluid din vecinătatea sa, în sensul mișcării sale de rotație. Să considerăm că sfera se deplasează de-a lungul axei Ox într-un fluid aflat în repaus. Pentru simplificarea raționamentului, putem considera că, invers, sfera se
Efectul Magnus () [Corola-website/Science/326398_a_327727]
-
devenite clasice, a explicat discordanța dintre datele experimentale și cele teoretice stabilite la acea dată punând în evidență existența a două regimuri de mișcare a fluidelor: "laminar" și "turbulent". Studiile sale experimentale au contribuit decisiv la clarificarea problemelor legate de viscozitatea fluidelor și de curgerea în regim turbulent. Tot în secolul al XIX-lea au fost stabilite criteriile de similitudine hidraulică de către Reynolds și Froude. În secolul XX hidraulica s-a dezvoltat în paralel (dar și în strânsă legătură) cu aerodinamica
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
este utilizată în special la studiul curenților în albii deschise, la dinamica navelor, la mișcările efluente prin orificii, deversoare, sifoane etc. Dacă se consideră ca forțe dominante ale fenomenului de modelat forțele de inerție și forțele de frecare interioară datorate viscozității fluidului, din legea lui Newton formula 37 (unde formula 38 este coeficientul de viscozitate dinamică a fluidului, formula 39 secțiunea pe care acționează forța de frecare, "v" viteza de curgere și "y" normala la direcția vectorului viteză) rezultă: Egalând formula 31 cu expresia coeficientului
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
navelor, la mișcările efluente prin orificii, deversoare, sifoane etc. Dacă se consideră ca forțe dominante ale fenomenului de modelat forțele de inerție și forțele de frecare interioară datorate viscozității fluidului, din legea lui Newton formula 37 (unde formula 38 este coeficientul de viscozitate dinamică a fluidului, formula 39 secțiunea pe care acționează forța de frecare, "v" viteza de curgere și "y" normala la direcția vectorului viteză) rezultă: Egalând formula 31 cu expresia coeficientului de scară pentru forțele de inerție (formula 30) se obține: Deci formula 46, sau
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
cu "p" și "m" (referitoare la prototip, respectiv la model): formula 47 Raportul adimensional formula 48 se numește "număr Reynolds"; cu ajutorul său, condiția de similitudine dinamică a fenomenelor hidraulice în care sunt predominante forțele de inerție și forțele de frecare interioară datorate viscozității fluidului("criteriul de similitudine Reynolds") se poate scrie formula 49, adică numărul Reynolds al curgerii să fie același la model ca și în natură ("Re = idem"). Modelarea după criteriul de similitudine Reynolds este utilizată în special la studiul mișcării fluidelor în
Hidraulică () [Corola-website/Science/328009_a_329338]
-
o stea neutronică sau o gaură neagră. Forma structurii a luat naștere prin acțiunea forței gravitaționale, atrăgând materialul spre corpul central, diferitele viteze inițiale ale particulelor, care antrenează materialul în formă de disc, și împrăștierea de energie în el, prin viscozitate, antrenând materialul în spirală spre organul central. Împrăștierea de energie antrenează diverse forme de emisiuni de radiație electromagnetică. Gama de frecvențe a acesteia din urmă depinde de obiectul central. Discurile de acreție ale stelelor tinere și ale protostelelor radiază în
Disc de acreție () [Corola-website/Science/334802_a_336131]
-
datorat faptului că fluidele sunt incapabile să preia eforturi tangențiale cînd se află în echilibru static. Spre deosebire de solide în care eforturile tangențiale sunt în funcție de deformare, la fluide ele sunt funcție de viteză de deformare. Gradul în care opun rezistență se numește viscozitate. Efortul normal (la suprafață de separație) se numește presiune. Comportamentul fluidelor poate fi descris printr-un set de ecuații parțial-diferențiale: ecuațiile de conservare a masei, a conservării impulsului, a momentului unghiular (ecuațiile Navier-Stokes) și a conservării energiei. Mecanică fluidelor are
Fluid () [Corola-website/Science/306300_a_307629]
-
matematice ale filozofiei naturale" (publicată în 1687), Isaac Newton a formulat pentru prima dată legile fundamentale ale mecanicii. De asemenea, Newton a introdus conceptul de masă, a definit mai precis noțiunea de forță și a descoperit legea de frecare internă (viscozitatea) în lichide și gaze. Pe baza legilor lui Kepler, a dedus legea atracției gravitaționale. Alături de Leibniz, Newton este considerat creatorul calculului diferențial și integral, cu ajutorul căruia s-a putut exprima matematic legile mișcării și astfel s-a deschis o nouă
Istoria mecanicii clasice () [Corola-website/Science/334776_a_336105]
-
în mecanica cerească. Mecanica fluidelor dobândește o deosebită dezvoltare. Conceptului de forță arhimedică (cunoscut încă din antichitate), inventării barometrului (de către Evangelista Torricelli în 1643) și legii lui Pascal li se adaugă cercetările lui Euler, D'Alembert, Lagrange, Laplace, Poisson privind viscozitatea și curgerea fluidelor. Astfel, în 1755 Euler formulează ecuațiile lui Euler, care, pe baza legii conservării masei, descriu curgerea fluidelor. Luând în considerare și frecarea interioară și viscozitatea, Claude-Louis Navier (în 1822) și George Gabriel Stokes (în 1845) au generalizat
Istoria mecanicii clasice () [Corola-website/Science/334776_a_336105]
-
li se adaugă cercetările lui Euler, D'Alembert, Lagrange, Laplace, Poisson privind viscozitatea și curgerea fluidelor. Astfel, în 1755 Euler formulează ecuațiile lui Euler, care, pe baza legii conservării masei, descriu curgerea fluidelor. Luând în considerare și frecarea interioară și viscozitatea, Claude-Louis Navier (în 1822) și George Gabriel Stokes (în 1845) au generalizat aceste ecuații, obținând ceea ce ulterior aveau să fie denumite ecuațiile Navier-Stokes. În 1772 Joseph-Louis Lagrange a încercat să rezolve problema celor trei corpuri și a introdus conceptul numit
Istoria mecanicii clasice () [Corola-website/Science/334776_a_336105]
-
mari. La toate procedeele de foraj se folosește un lichid de sondă cu polimeri pentru a stabiliza gaura de foraj, lichid care necesită o greutate specifică mare - pentru aceasta se adaugă baritină, lichidul de foraj trebuind să aibă o anumită viscozitate. Capul de foraj, "freza", este prevăzut cu tăișuri cu vârf de diamant, iar coloana de sondă este alcătuită din țevi de oțel care se montează împreună prin înșurubare (una în alta), această coloană atingând lungimi de până la câteva mii de
Petrol () [Corola-website/Science/305702_a_307031]
-
una în alta), această coloană atingând lungimi de până la câteva mii de metri. În cazul zăcămitelor de petrol care nu se află sub presiune, această presiune se realizează prin pomparea de apă sau gaz, iar în cazul zăcămintelor cu o viscozitate ridicată se presează lichide pentru reducerea viscozității. <br clear="all"> Petrol
Petrol () [Corola-website/Science/305702_a_307031]