6,994 matches
-
Îl Înregistrez la biroul de brevete. Gatobilis, circa 1200 Î.Hr, a fost construit de felinele mari - „pume“, presupune Never Stop - și apare menționat atît la Herodot, cît și În Vechiul Testament. Orașul constă din galerii extrem de Întortocheate și frumos decorate, săpate În pereții antici de gresie, legate Între ele de scări și coloane dărîmate. Never Stop a dat peste el pe cînd căuta un loc unde să se lase să moară de foame, căci asta a fost intenția lui spirituală inițială
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
pe el - spunându-mi că fusesem în halul ăsta. Lui James nu i-a plăcut încrederea mea în mine. I-a fost teamă de asta. Așa că, într-un mod absolut cinic și plin de răutate, s-a decis să mă sape, ca să ajung dependentă de el. Ce ticălos! Știți ceva? Cred că l-am urât mai puțin atunci când am aflat c-a făcut sex cu Denise. Asta era cea mai gravă formă de trădare. —Mamă, am strigat în josul scărilor. —Ce-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
mai primise de atunci nici un mesaj care să-i aducă liniștea în legătură cu soarta acestui prieten sincer, devotat, deosebit de curtenitor și cu un suflet asemenea unei pâini calde abia scoasă din cuptor. Nu-l suspecta de infidelitate. Nici un gând negru nu săpa în sufletul său îndoieli când era vorba de Mihăiță al ei. Nu aventura îl făcuse să rătăcească prin lume, ci se căuta pe el, voia să-și împlinească un vis ce-l purta încă din anii de liceu: să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
când doctorul Teodoru era de gardă, ca să-și consume mai lesnicios timpul, îi făcu o vizită profesoarei. Apariția lui în cadrul ușii o surprinse plăcut pe Simona. Voia demult să stea de vorbă cu dânsul, să-i mărturiseacă un gând ce săpa în creierul ei cu puterea unui buldozer. Cât mă bucur, domnule doctor, cât mă bucur că pot sta puțin de vorbă cu dumneavoastră... Cât mă bucur!, repetă ea. Aici am senzația că sunt izolată de lume, ca și cum aș fi într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
se clădinau doi sâni masivi, chemători. Sub pânza albă, bine mulată, formele corpului apăreau amplu desenate. Aflat într-o oarecare dificultate, doctorul găsi o motivație: Nu am la dispoziție decât un sfert de oră. Vrei? te întreb. Cred că nu sapă prăpastii între noi, acest vrei, nu?! Domnișoară Simona... Nu, simplu, Mona, și nu domnișoară, fiindcă nu mai este de actualitate acest apelativ. Aș începe cu o nostimadă: cei mai mulți socotesc engleza o limbă imposibilă, fiindcă, în primul rând, nu are reguli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
iar somnul nu i se așezase geană pe geană, gândurile intersectându-se cu cele mai cumplite prezumții. Din multele alunecări știute sau neștiute, ceea ce făptuise în noaptea care trecuse, însemna pentru el un pas spre adâncimile unui infern care se săpa cu fiece clipă ce trecea, în mintea, în sufletul său rătăcit. Se lăsase târât într-o aventură în care partea lui de vină se datora unei clipe de inconștiență, pe când era clar că Mona avusese pregătit acest plan cu minuție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
imaculat cu scânteieri lucitoare. Nu peste mult timp însă, un soare blând și dulce avea să vină binevoitor să înflorească întreaga zi. Trecu pe lângă un grup de bărbați îmbrăcați în haine cadrilate. Erau deținuții de la penitenciarul de minimă securitate care săpau un șanț pentru montarea unei conducte de apă. Îi supravegheau gardieni cu pistoalele automate în bandulieră, care își fumau liniștiți obișnuitele țigări. La trecerea ei, cei mai mulți deținuți lăsară uneltele în pământ, privind-o cu interes masculin. Curând însă au fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
ei nu mai poate veni, e în cimitir. Fără să mai aștepte alte explicații, alergă așa cum era, în capot, la cimitir, luă la rând mormânt cu mormânt și unde văzu scris pe o cruce Radu Deleanu, 5 ani, începu să sape cu mâinile mormântul încă reavăn. Săpa fără spor cu unghiile, luând în căușul palmelor pământul și dându-l la o parte, în timp ce lacrimile îi curgeau fără istov. Fiecare fărâmă de pământ era însoțită de cuvinte dureroase, vorbe ce tăiau ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
în cimitir. Fără să mai aștepte alte explicații, alergă așa cum era, în capot, la cimitir, luă la rând mormânt cu mormânt și unde văzu scris pe o cruce Radu Deleanu, 5 ani, începu să sape cu mâinile mormântul încă reavăn. Săpa fără spor cu unghiile, luând în căușul palmelor pământul și dându-l la o parte, în timp ce lacrimile îi curgeau fără istov. Fiecare fărâmă de pământ era însoțită de cuvinte dureroase, vorbe ce tăiau ca lama unui brici sufletul ei îndoliat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
a doua zi îl încălca, fiindcă ceva nedeslușit o chema mereu spre malul apei, exact în aceleași loc. După ce privea un timp salcia prăvălită pe mal, avea aceeași și aceeași halucinantă imagine care se repeta obsesiv. În mintea ei, nelămuririle săpau aceeași întrebare: De ce mi-a luat copilul și unde-l duce?" Un timp nu mai veni la malul râului spunându-și în sinea ei: Nu vreau s-o mai văd pe femeia aceea care mi-a răpit copilul și-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1550_a_2848]
-
cerc?...” m-am întrebat. Era un alt loc iluzoriu al labirintului prin care călătoream?... Am decis să schimb direcția și m-am îndreptat spre o formațiune de stânci înalte care păreau să ascundă un pasaj prin care valurile și vremurile săpaseră sculpturi, lăsând razele de lumină să dezvăluie ceva dincolo de pereții de piatră pe care scoici uscate și alge desenau amestecuri de culoare... Imediat ce am trecut dincolo de intrarea ascunsă printre stânci am văzut ceva care strălucea în mijlocul pasajului. Deasupra, pescărușii pluteau
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
pământul toți știu asta. Stăpânirea lumii Înseamnă stăpânirea a ceea ce se află dedesubt. A curenților subpământeni“. Mi-am amintit de o Întrebare pusă de Agliè În biroul lui și de druidesele din Piemont, care invocau curenții telurici. „De ce oare celții săpau sanctuare În inima pământului, cu galerii ce comunicau cu un puț sacru?“ continua Salon. „Puțul se cufunda În straturi radioactive, se știe. Cum e construită Glanstonbury? Și nu-i oare vorba de insula Avalonului, de unde ia ființă mitul Graalului? Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
Mu, pătrunseseră până În deșertul central al Australiei - când toate continentele erau un unic nucleu ce putea fi parcurs, minunata Pangeea. Ar fi de-ajuns să mai putem citi acum (cum știu s-o facă băștinașii, care Însă tac) misteriosul alfabet săpat pe marea stâncă de la Ayers Rock, ca să avem Explicația. Ayers Rock e antipodul marelui munte (necunoscut) care este Polul, cel adevărat, Polul inițiatic, nu cel la care ajunge orice explorator burghez. Ca de obicei, și cum e evident pentru oricine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
secretul curenților fără hartă și fără pendul, interogând din nou, de la Început, respirația șarpelui? Iată că puteau fi luate de bune intuițiile lui Salon: mai mult sau mai puțin pe timpul lui Foucault, lumea industrială, creație a aripii baconiene, Începe să sape rețelele metropolitane În inima marilor orașe europene. „E adevărat“, zicea Belbo, „secolul al XIX-lea e obsedat de subterane, Jean Valjean, Fantomas și Javert, Rocambole, un Întreg du-te-vino prin galerii și canale de colectare. Doamne, dacă stau să mă gândesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
curată, naturală, sapiențială, descoperă energia atomică, tehnologică, murdară, contaminată...“ „Spațiu-timp, eroarea Occidentului“, zicea Diotallevi. „Este pierderea Centrului. Vaccinul și penicilina ca o caricatură a Elixirului de viață lungă“, Întrerupeam eu. „Tot așa și celălalt templier, Freud“, zicea Belbo, „care, În loc să sape În labirinturile subsolului fizic, sapă În cele ale subsolului psihic, ca și cum despre ăsta n-ar fi spus totul, și mai bine decât el, alchimiștii.“ „Păi tu ești acela care caută să publice lucrările doctorului Wagner“, insinua Diotallevi. Pentru mine psihanaliza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
atomică, tehnologică, murdară, contaminată...“ „Spațiu-timp, eroarea Occidentului“, zicea Diotallevi. „Este pierderea Centrului. Vaccinul și penicilina ca o caricatură a Elixirului de viață lungă“, Întrerupeam eu. „Tot așa și celălalt templier, Freud“, zicea Belbo, „care, În loc să sape În labirinturile subsolului fizic, sapă În cele ale subsolului psihic, ca și cum despre ăsta n-ar fi spus totul, și mai bine decât el, alchimiștii.“ „Păi tu ești acela care caută să publice lucrările doctorului Wagner“, insinua Diotallevi. Pentru mine psihanaliza e o chestie pentru nevrotici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
mă mai desparte. Am regăsit-o după secole, căci Îmi fusese răpită de bărbatul acela cu saxofon. Acum ea merge În poante pe spătarul băncuței, azurie și blondă, nici acum nu știu ce ascunde sub tulul vaporos ce-o Împodobește. Capela e săpată În stâncă, altarul e străjuit de o pânză neliniștitoare ce Întruchipează chinurile condamnaților În măruntaiele infernului. Câțiva călugări cu glugă Îmi fac loc să trec printre șirurile lor tenebroase, și Încă nu mă tulbur, fermecat cum sunt, de fantezia iberică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
profitat de Învălmășeală, ca să ajung la statuia lui Gramme. Soclul era Încă deschis. Am intrat, am coborât și la capătul scăriței m-am pomenit pe un mic palier luminat de un beculeț, spre care se deschidea o scară În spirală, săpată În piatră. Iar la capătul acesteia am intrat Într-un coridor cu bolți destul de Înalte, luminat slab. Mai Întâi nu mi-am dat seama dintr-o dată unde mă aflam și de unde provenea clipocitul pe care-l auzeam. Apoi mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
În ritmul Încă unei strofe din Jingle Bells. Harry chicoti și-și continuă drumul până când ieși din raza vizuală a celorlalți. De fapt, descoperi că se afla la capătul cărării. Iar acolo, ce noroc, dădu peste un pisoar. Acesta era săpat În piatră, avea cam o jumătate de metru lățime și un pic mai mult de jumătate de metru Înălțime, cu un recipient care la prima vedere părea să dea pe dinafară, plin cu urină și chiștoace. (În realitate, era apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
șir indian. Pe fiecare deal stăteau cocoțate două sau trei case, iar În jurul fiecăreia se găseau grădini și adăposturi pentru animale. Spre cer se ridica fumul de la focurile cu cărbuni, odată cu funinginea care murdărea aerul. Pe pantele mai abrupte, oamenii săpaseră trepte Într-o bucată de stâncă sau Într-o scoarță subțire de copac, suficient de late cât să-ți Încapă talpa. De-o parte și de alta a potecii erau Înfipți niște pari pentru ca trecătorii să se poată ține de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
un joc de-a aruncatul și prinsul mingii cu o minge de tenis de cauciuc. Prima dată când Lush o dusese pe Saskia la un copac, ceilalți membri ai echipei de căutare izbucniseră În râs. Saskia le spusese atunci să sape lângă copac, În locul cel mai ferit vederii. Și, Într-adevăr, au dat peste oase, iar după ce Saskia le-a explicat de ce câinii detectează mirosul la trunchiul copacului, ceilalți exclamaseră: —Doamne-Dumnezeule! Un copac băutor de sânge și carnivor. Dar era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
a lăsa urme în cugetul nostru și face ca violența durerii să se estompeze de-a lungul anilor ce se acumulează, iar speranța răfuielii ce se amână an după an să devină, la un moment dat, irelevantă. Cred că urmele săpate în cuget de timpul care s-a scurs, exprimându-se printr-un fel oarecare de patimă potolită față de realitatea ireversibilă, explică de ce, la aproape șaizeci de ani de la sângerosul an 1944, am găsit cu putință să vizitez Ungaria. Nu am
Confesiunile unui diplomat by Eliezer Palmor [Corola-publishinghouse/Memoirs/927_a_2435]
-
colecția de arbuști scuturau cât ținea aprilie și mai parfumata lor ploaie de confetti. Acum rozele sunt îngropate, grădina e tristă: vântul nopții îmi aduce miros de pământ umed, proaspăt răscolit pentru toaleta de iarnă, la fel cu mirosul pământului săpat pentru un mormânt proaspăt". Alte scrieri de Eugen Herovanu se succed, pe teme diverse: Dragoste și răzbunare (poem dramatic, 1897, pus în scenă la "Naționalul" ieșean, în 1900 și 1920); Răni vechi (nuvele, 1901); Paria (roman, 1905); Zile de zbucium
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
ca într-o lume pe care n-o mai cunosc... Ce mult e de atunci! Mai mult, desigur, decât o arată numărul anilor care s-au scurs unul după altul; mai mult decât o arată părul meu înălbit și brazdele săpate în fruntea mea palidă; mai mult, nespus mai mult decât mi-aș fi putut închipui. Așa de mult, încât mă-ntreb: a existat cândva lumea aceasta pe care imaginația mea o evocă? Am existat, în adevăr, eu însumi, cel de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]
-
colecția de arbuști scuturau, cât ținea Aprilie și Mai, parfumata lor ploaie de confetti.... Acum rozele sunt îngropate, grădina e tristă: vântul nopței îmi aduce miros de pământ umed, proaspăt răscolit pentru toaleta de iarnă, la fel cu mirosul pământului săpat pentru un mormânt proaspăt. Îmi reiau drumul în noapte. Și curios, ori pe unde trec, Iașul îmi apare în aspectele lui vechi, conservate mai mult în mine, în amintirile și în imaginația mea, decât în pietrele și în formele lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1539_a_2837]