3,534 matches
-
iaz, acolo unde pescuiesc și se hrănesc bâtlanii și alte păsări cu ciocul lung asemănătoare, veți observa un obicei ciudat. Din când în când, bâtlanul ia un cioc de apă, își întoarce gâtul și își introduce ciocul în propriul anus, scuipând apa cu forță spre intestine, pentru a elimina resturile putrezite și alte reziduuri lăsate de regimul său alimentar pe bază de pește. Cine le-a învățat pe aceste păsări să facă asta? Natura. Și adeptul taoismului nu respectă nici un maestru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
cu degetul mare de la mâna care v-a rămas liberă și să trageți soluția încet prin nara superioară (figura 3.2). Continuați să trageți apa prin nară până când simțiți cum soluția caldă vă curge pe gât, dar nu o înghițiți. Scuipați-o, în schimb, afară pe măsură ce se scurge. Aveți grijă să nu inhalați aer în timp ce vă turnați soluția în nas. După ce ați terminat aproximativ jumătate din soluție prin una din nări, schimbați-vă poziția pe partea cealaltă, înclinați-vă capul invers
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
visător din țigară și zicea: Ce bine de tine, Petre dragă, că mai știi o limbă În plus! Tutungiul vorbea perfect ungurește și nemțește dar pe acestea nu le mai socotea „străine”. Când Își termină țigara, strivea mucul sub talpă, scuipa fără motiv aparent și se ridica să Încerce câteva mișcări mai energice ale picioarelor și brațelor sale obosite de sedentarism. Am auzit că ai tăi nu se prea omoară cu scrisul, nici În anul ăsta... Nu prea, recunoscu el rușinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
precum Fecioara Maria de soarta micului Isus În icoanele de bâlci. Regreta că nu ceruse și ea o vodcă, sau un coniac. I-ar fi prins bine o Înghițitură, Își simțea inima undeva În gât. Încă puțin și o putea scuipa În palmă ca pe un sâmbure de cireașă. S-ar dovedi cu această ocazie că ea nu avea inimă ci, de necrezut, un sâmbure de cireașă. Sau, și mai bine, o migdală amară. Când ajunsese ea petrecerea era În toi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
În Țara Făgăduinței. Pe rând sau În același timp ea se numea Israel, Palestina, Ierusalim. Salcâmii din fața Muzeului de Artă Înfloriseră a doua oară. Câțiva copii cățărați pe gardul cu grilaj acoperit de iederă, mestecau Îndelung florile dulci-amărui și le scuipau apoi nepăsători pe trotuar În calea celor ce se Încumetau să Înfrunte căldura neobișnuită a amiezii, ieșind de sub umbra protectoare a părculețului din Piața Carolina. Fostă “Regele Ferdinand”, fostă “23 August”, actuala Piață a “Reconcilierii Naționale” era locul de Întâlnire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
universitari În slujba patriei, cei de la Grupul școlar minier aveau țeluri mult mai modeste: handbaliști, rugbiști, voleibaliști de performanță, ceea ce le asigura un salariu de miner cu vechime, călătorii În străinătate, țoale ca lumea, gagici mișto și șansa de a scuipa pe nenorociții lor de profesori și chiar pe țară la o adică. Nimic nu le Întreținea mai mult dorința de a o lua din loc decât poarta aceea de metal care le aluneca În fiecare dimineață În spate ca o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
dacă nu cumva imposibil de atins Într-o viață de om... Să vă spun drept, dom' profesor, dacă aspirația asta s-ar face cu mai puține zerouri, ar fi mai bine, dar acum e târziu. Am semnat, ori eu ce scuip nu mai ling. Rămâne deci să mă văd cu doamna Ster și să terminăm afacerea. Până atunci, mă mulțumesc cu fotografiile. O săptămână trece repede. Se ridică de la masă, sărută protocolar mâna Iolandei, ținându-și buzele cărnoase lipite de ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
cu fotografii ce înfățișau femei îmbrăcate sumar, majoritatea cu capul în jos. Baia puțea a urină stătută, iar în bucătărie erau trei pisici care adulmecau niște conserve de ton pe jumătate goale. Când am dat să mă apropii, m-au scuipat. Am aruncat cu un scaun după ele și m-am întors la tata. Se sprijinea de balustrada verandei și își mângâia barba. L-am apucat de braț, de teamă să nu se ducă de-a dura, și, înghițindu-mi lacrimile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
sau sunt eu un caz mai special? Din mulțime răsunară urale. Am întors capul și l-am văzut pe partenerul de antrenament al lui Blanchard prăbușindu-se la podea. Johnny Vogel urcă în ring și-i scoase proteza. Cel căzut scuipă un jet lung de sânge. Când m-am uitat la Kay, am văzut c-a pălit și s-a ghemuit în jacheta ei sport. I-am spus: — Mâine seară o să fie și mai rău. Ar trebui să rămâi acasă. Kay
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pansament apretat. CAPITOLUL PATRU Am ieșit din vestiare în același timp, la sunetul soneriei de avertizare. Când am deschis ușa, am simțit un puseu de adrenalină. Cu două ore în urmă, mestecasem o friptură în sânge, îi înghițisem sucul, dar scuipasem carnea, iar acum simțeam că transpir sânge de animal. Dansând în vârful picioarelor, m-am îndreptat spre colțul meu și am străbătut cea mai incredibilă gloată amatoare de box pe care am văzut-o în viața mea. Sala era plină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
la corp. Mâinile domnului Foc căzură neputincioase pe lângă corp. I-am expediat un upercut scurt. Gongul bătu exact în momentul în care se rezemă, năuc, în corzi. În timp ce mă deplasam spre colțul meu, publicul scanda „Buck-kee! Buck-kee! Buck-kee!“ Mi-am scuipat proteza și am tras adânc aer în piept. M-am uitat spre suporteri și mi-am dat seama că toate pariurile din lume nu mai aveau nici o importanță, că o să-l fac pe Blanchard carne tocată și o să mulg Arestările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Arde-l! Arde-l! Mahării care făceau pe arbitrii de pe margine îmi zâmbiră de lângă ring. Le-am răspuns cu salutul lui Bucky Bleichert, dezvelindu-mi dinții de iepuroi. Fisk îmi turnă apă în gură. Mi-am clătit cerul-gurii și am scuipat în găleată. El îmi vâră sub nas un flacon cu amoniac și îmi schimbă proteza, după care se auzi gongul. De acum se trecea la prudență maximă - specialitatea mea. În următoarele patru runde am dansat, am eschivat, am expediat directe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
refuzau să facă pasul înapoi. Am simțit cum șireturile mănușii mele îi deschid iar arcadele sparte și mi s-a întors stomacul pe dos când am văzut fața lui Blanchard acoperită de sânge. Mi s-au înmuiat genunchii. Mi-am scuipat proteza și m-am prăvălit în corzi. Am văzut cum vine-n zbor spre mine o dreaptă nimicitoare. Ziceai că-i o bombă lansată de la o distanță de câțiva kilometri și mi-am dat seama că aș avea timp s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
în întuneric și într-o lumină de un galben încins. Mi-am ridicat privirea spre lumina orbitoare și m-am simțit ridicat de jos. Duane Fisk și Jimmy Lennon au răsărit lângă mine și m-au luat de brațe. Am scuipat sânge și am îngăimat: — „Am învins.“ La care Lennon mi-a răspuns: — Nu în seara asta, băiete! Ai pierdut prin K.O. în runda a opta. Când mi-a picat fisa cum stau lucrurile, am izbucnit în râs și am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
dar eu aș căuta la FDA, spuse ea și le întinse cuplului de alături. — Dalia Neagră, murmurară ele, șocate. Nț! exclamară apoi amândouă. Ultima limbistă spuse: — Niet, nein, nu și, în plus, nu sunt genul meu. Îmi azvârli pozele, apoi scuipă pe podea. — Noapte bună, doamnelor, le-am salutat eu și m-am îndreptat spre ușă, urmărit de cuvântul „Dalia“, repetat în șoaptă în spatele meu. La The Dutchess am primit alte două băuturi gratuite, alte douăzeci de priviri ostile și tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
afiș, am tras aer în piept și am accelerat. Fata se împiedică de bordura de vizavi, poșeta îi zbură cât colo, iar eu am făcut un ultim salt și-am prins-o. Se ridică de pe trotuar și începu să mă scuipe și să mă lovescă cu pumnii în piept. I-am prins pumnii mici, i-am dus mâinile la spate și i le-am prins în cătușe. Apoi Lorna a încercat să-mi tragă șuturi: niște lovituri scurte, bine țintite spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
scurte, bine țintite spre gambele mele. Mi-a tras una în fluierul piciorului, dar și-a pierdut echilibrul din cauza cătușelor și căzut cu fundul pe trotuar. Am ajutat-o să se ridice, iar drept mulțumire m-am ales cu un scuipat pe cămașă. Lorna începu să țipe: — Sunt o minoră emancipată! Și dacă mă atingi în absența unei asistente sociale, te dau în judecată. Gâfâind, am împins-o spre locul unde zburase geanta. Am ridicat-o și am fost surprins de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de pe mână pe mâneca lui. De Witt se prăbuși la pământ, apoi se târî până la closet și vomită. Când încercă să se ridice, Fritzie îi împinse capul înapoi în closet și-l țintui acolo cu ciocatele lui masive, lustruite cu scuipat. Fostul proxenet și spărgător de bănci înghiți apă cu pișat și vomă. — Lee Blanchard e în TJ, iar tu ai venit aici glonț, direct de la Marele Q. Asta-i o coincidență a naibii de ciudată și nu-mi place. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
cap gânduri de răzbunare, poate că am vorbit tâmpenii cu colegii de celulă, dar de când frumușelul de Lee i-a mătrășit pe negroteii ăia... Vogel îl trase un croșeu de dreapta de-l dădu peste cap cu scaun cu tot. Scuipând sânge și dinți sfărâmați, filfizonul îmbătrânit gemu și râse în același timp. Fritzie îngenunche lângă el și-i presă artera carotidă, tăindu-i astfel fluxul sanguin către creier. — Bobby, băiete, nu mă prea omor eu după sergentul Blanchard, dar e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
hârtie, o chiuvetă și o cheie de la W.C.-ul public pentru bărbați de afară. Mi-am pus valiza pe scrin și, înainte să ies, ca măsură de precauție, mi-am smuls două fire de păr și le-am lipit cu scuipat de tocul ușii. Dacă dușmanii or să se furișeze în cameră, o s-o știu și eu. M-am îndreptat spre centrul plin de neoane al orașului. Străzile erau înțesate cu oameni în uniformă: cămăși maro, soldați și mateloți americani. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
apropiat agale, făcând pe Americanul Onest, ce se coboară mult sub nivelul lui. Curtea era pustie. Mi-am luat cheia de la panou. Apoi o lumină de la etajul întâi mătură ușa camerei mele, de pe care lipseau firele de păr lipite cu scuipat. Mi-am scos revolverul și am lovit ușa cu piciorul. Un alb așezat pe scaunul de lângă pat avea deja mâinile ridicate și o propunere pe vârful limbii. — Ușurel, băiete! Sunt prieten. Nu-s înarmat și dacă nu mă crezi, poți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Era o căutătură pe care știam că n-aș fi în stare s-o egalez, așa că mi-am scos insigna LAPD - numărul 1611 - și i-am arătat-o. Îmi zâmbi. Am încercat s-o imit. Se îndreptă spre mine și scuipă pe bucata de metal. Apoi trânti ușa în urma ei, iar fotografiile de pe pereți fâlfâiră. Vocea îmi reveni în hohote dureroase: — O să-l prind, n-o să-ți mai facă niciodată rău, o să mă revanșez față de tine, Betty, futu-i cristelnița mă-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
auzi o coincidență? Credeam că Eldridge nu s-a avut bine cu nimeni din familie, dar am găsit chitanța. Ramona Sprague a fost cea care i-a vândut tabloul. Timp de o fracțiune de secundă am avut impresia că Gwynplain scuipă sânge spre mine. Jane mă apucă de brațe. — Bucky, ce ai pățit? Mi-am recăpătat glasul. — Mi-ai povestit că soțul tău ți-a cumpărat tabloul acum doi ani, de ziua ta. Corect? — Da. Ce...? — În ’47? — Da. Buck... — Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
acolo. Blondul sări și înălță capacul lăzii. Zeci de pachete de nailon cu un praf albicios stăteau frumos orânduite în ladă. Cu vârful baionetei blondul sparse unul, își umezi arătătorul și gustă. — Ei? întrebă nerăbdător bărbosul. — „Dero”, răspunse blondul și scuipă. — „Dero”? făcu dezamăgit bărbosul. La ce vă trebuie atâta „Dero”? — Pentru curățenie, răspunse timid Stejeran. Știți, nava e cam veche și... dacă n-o ținem lună... — Da’ aurul? Unde țineți aurul? Sau platina! zise bărbosul. Ia să vă văd plăcuțele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
a făcut o rugăciune pentru ca acest copil să supraviețuiască. Îngropase deja șapte fii și fiice. Dar mulți au rămas convinși că copilul era un demon. Dintr-un motiv ascuns, Laban, care era cel mai superstițios om care se poate întâlni (scuipa și făcea plecăciuni ori de câte ori se întorcea spre stânga, urla la fiecare eclipsă de lună), a refuzat totuși să plece urechea la cei care susțineau că Lea ar trebui lăsată să moară noaptea afară. A proferat niște înjurături, mai degrabă blânde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2312_a_3637]