3,724 matches
-
se Întoarse spre Karp. Putem s-o luăm de la Început? — Dacă vreți. Ghidul nostru se duse la o planșă cu ceva ce părea de la distanță o plantă sau un fluture. Recunoașteți acest organ? Apostolul spermei. Însuși simbolul fundației noastre, zâmbi umil. Martin consideră munca de sexolog o misiune. Și ce ar putea simboliza mai bine datoria noastră de a răspândi mesajul lui Amor decât acest Înger Înfloritor? Desigur, noi predicăm o oricare dintre Evangheliile sexuale. Nici o orientare nu e irelevantă, nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
și adevăr, mi-am dat seama că motivul pentru care mă rugase să mă ascund În șifonier ar putea fi mult mai dubios decât mi-ar fi plăcut să cred. După noapte aceea de ianuarie, când ficțiunea venise atât de umil În ajutorul realității, nu ne-am mai văzut o perioadă Îndelungată. Am vrut s-o rog, nu să mă ierte, dar măcar să reevalueze relația noastră - dacă ar fi vrut să m-asculte. Dar zburase deja pe scări, dispărând În noaptea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
de ușor cumpătul. Mă simt ca o idioată... Beth lăsase capul În jos, privind țintă În podea. Norman se gândi că era interesant felul În care alunecase de la starea agresivă de Încredere În sine la polul opus, În de autocompătimire umilă. Fără nici o stare intermediară. — Hai să n-o lungim prea mult, spuse Norman. Suntem obosiți cu toții. — Pur și simplu, mă simt oribil, continuă Beth. De-a dreptul oribil. Simt că v-am dezamăgit pe amândoi. În primul rând, nu trebuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
păstrez pentru viitor clipa anticipării și dăltuirii În piatră a indiciilor pe care le-am cules. — Cu neostoita nădejde că În viitorul domniei voastre se va crăpa odată și-odată de ziuă, a intervenit Shu T’ung, reînnod aici firul umilei mele istorisiri. Când Tai An a dat buzna teafăr și nevătămat În casa din strada Deán Funes, vecinii indolenți, ce dormeau ca tomurile clasice care burdușesc o bibliotecă rectilinie, nici nu l-au zărit barem. Dar se presupune că trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Nici că-mi pasă de emoțiile pe care le trezește, de lacrimi, aplauze, strâmbături. Nu mi-am propus să dau lecții, nici să emoționez sau să amuz. Opera este mai presus de toate acestea. Aspiră la tot ce-i mai umil și mai Înalt: un loc În univers. Înfipt Între umeri, capul solid nu s-a clintit. Ochii nu mă mai vedeau de-acum. Am Înțeles că vizita luase sfârșit. Am ieșit cum am putut. The rest is silence. În căutarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
să discearnă și să publice enorma activitate, dispersă pe atunci, a Meșterului Pedro Zúñiga, Morarul. Ne referim, desigur, la contele de Labata. Iată-ne, deci, În 1805. Contele e seniorul ogoarelor cultivate cu cereale, care Înconjură terenurile stâncoase din Guarra; umil, Zúñiga nu irosește apele care Îi Învârt moara. În tăcerea rurală, el Îi zice din chitară. Se Întâmplă un lucru căruia nicicând nu-i vom afla tâlcul. Poate răgetul unei lăute, poate cântecul unei sirene intonat la nai, poate versul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
tâmplă. Tocmai ei, despre care afli, azi despre unul, mâine despre altul, că și-a omorât nevasta, că a fost internat pentru reale turburări de comporta- ment pricinuite de sifilis, că a înfundat pușcăria, sau a ajuns pe cea mai umilă treaptă în profesiune din pricina beției sau a vreunei muieri oarecare... De ce îmi plăcea istoria? Fiindcă aveam sentimentul că trăiesc de atunci, de pe vremea egiptenilor și asirienilor. Aveam cincisprezece ani, dar îmi simțeam gândirea milenară (sentiment miraculos, care se micșorează pe măsură ce
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
al Școlii normale, și nu vă permit... Dar cel care nu putea permite era celălalt, instalat într-o clădire în care era stăpân și a chemat portarul să ne dea afară. Și ne-a și dat. Simpla lui prezență, deși umilă, dar hotărâtă, ne-a convins că trebuie să ieșim. - Un imbecil, un zbir, a zis Diaconescu în stradă. Arăta liniștit, stăpân pe sine, deloc jignit de cele întîmplate.... Da, dar ce era de făcut cu mine? - O să te descurci, o să
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
dintre magistrați și oamenii politici și oamenii de afaceri, precum și modul cum puneau problema. M-a șocat numărul mare de magistrați care erau adunați în jurul senatorului și care veneau la el ca la stăpânire. M-a surprins, iarăși, conduita lor umilă în fața acestui senator, care spunea că poate rezolva orice chestiune, oriunde, în justiție. — Am discutat despre acest tip de relație ca fiind reflexul magistratului de dinainte de 1989, obișnuit să intre într-un raport de supunere, de subordonare față de puterea politică
Preţul adevărului. Un procuror în luptă cu sistemul by Dan Tăpălagă, Daniel Morar () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1338_a_2715]
-
peste picior. "Băiete, tu ar trebui să ajungi la Belle Arte". Și a râs. N-a lipsit mult să-i arunc cu creionul și cartonul în cap, dar, din fericire, m-am stăpânit. După ce a trecut pericolul, i-am zâmbit umil: "Vă mulțumesc, domnule, sînteți prea bun cu mine". Clipa aceea mi-a decis cumva soarta. Mai întîi am jurat în sinea mea să ajung, într-adevăr, la Belle Arte. Apoi văzând pe mutra doctorului câtă plăcere i-au făcut vorbele
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
față când puteam să obțin ceea ce doream, mult mai ușor și mai sigur, prin viclenie, părând smerit și supus. Am descoperit astfel, singur, ipocrizia; modestia îmi putea fi de folos dacă mă serveam de ea bine, micșorîndu-mă pe mine cu umilă fățărnicie ca să-i ajut pe ceilalți să se creadă importanți. Fiindcă așa sânt oamenii. Cu cât ești mai aproape de starea unui vierme, cu atât îi înduioșezi mai mult, pe când valoarea ta îi pune în stare de alarmă, socotind-o o
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
în cămașa de forță, respiră liniștit. În sfârșit, sânt liber", suspină el de fiecare dată intrând pe poarta ospiciului. 2 decembrie Azi a venit un pacient cu barbă roșcată, ochi albaștri, un albastru diluat, cenușiu. Se uita ca un câine umil la mine. L-am întrebat cum îl cheamă. N-a răspuns nimic. "Cum te cheamă?" am repetat. Tăcere. Se uita la mine, cu ochi ficși, goi. Mi s-a făcut frică. M-am stăpânit, să nu vadă. Și ca să-mi
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
vedere socio-economic, în pofida mesajului pseudovizionar al poetului oficial. Bogăția reală a Albionului (trâmbițată de patricienii insulari ca expresie a eficienței unui imperiu luminat) a rămas, cam până în secolul al XX-lea, adică până în perioada în care până și cei mai umili supuși ai Coroanei au început să simtă cu adevărat gusturile narcotice ale prosperității materiale și ale libertății individuale, un desideratum fără vreo acoperire în practică. La vreo trei sute de ani după dansul ridicol al astrului lui Carol al II-lea
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
nebuni suntem și noi, balcanicii extravertiți, cu pretențiile noastre de trândăveală levantină, și ei, germanii sau niponii introvertiți, cu seriozitatea și cu politețea care te calcă pe nervi. Omul este mult prea profund pentru a se simți perfect satisfăcut de umilele posibilități reale pe care le deschide, plicticos si senil, cosmosul. Nihilismul activ sau iluzia sinuciderii Nu există decât o singură problemă filosofică în mod autentic serioasă: sinuciderea. Albert Camus La 25 noiembrie 1970, cel mai important scriitor japonez de la acea
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
poseda, fapt de limbă inimaginabil pentru un indo-european, nu trimite decât la starea de existență a unui lucru, subiectul nefiind mai mult decât o localizare spațială unde ia formă această existență: carte există, eventual la mine, de cele mai multe ori însă umil adaos, simțit drept superfluu. Și nu: eu am o carte. Pe lângă această pasivitate fundamentală, caracterul imprecis al subiectului japonez face ca individul să nu poată fi niciodată în prim-plan: neavând prea mare importanță cine săvârșește acțiunea contemplației, un individ
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Îmi pare doar rău că, între paginile buletinului meu, nu se găsea nimic spectaculos. Deși sunt conștient că impunătorul milițian, ca orice trestie gânditoare sau, încă mai elocvent, ca măsură a tuturor lucrurilor, are o nevoie acută de fonduri, poziția umilă de bugetar îmi permite prea rar să practic hobby-ul mitei. Etosul muncitorului constructor Nu fi rea cu mine, păpușă. Muncitor constructor anonim din Oltenia Doamnele și domnișoarele îl cunosc, din nefericire, cel mai bine. Câte adolescente pline de farmec
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
Răspunsul trebuie căutat, cred, în prestigiul și autoritatea degajate de cel mai mare maestru de chanoyu din istorie, Sen Rikyu (1522-1591), căruia îi datorăm ingenioasa încifrare a artei ceaiului în formule care țin de wabi. Wabi desemnează simplitatea modestă, armonia umilă emanată de obiecte aparent lipsite de importanță și frumusețea imperfecțiunii. În acord cu aceste deziderate artistice, de pildă, cu cât sunt mai rafinate defectele prezentate de un chawan (adică de un "bol de ceai"), cu atât valoarea acestuia crește în
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
a le repune într-o nouă, instabilă încercare de a cuceri armonia supremă, pe care o simplă strângere de buze a lui Reiko o prăvălea necruțător în neant, ea devenind, spre deliciul ochilor mei înfometați, tot mai transparentă și mai umilă cu fiecare nouă înfrângere. Și, atunci, se întâmplase. Greșise numărătoarea banilor, poate că la socoteala ei înfrigurată, pierdută, mugurii de pini încremeniți în tăcerea zahărului coagulat se strecuraseră de mai multe ori între albele rotocoale de zăpadă, cu trupul proaspăt
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
ale artei nipone) desăvârșesc profilul uneia dintre primele reușite romanești ale lumii literare moderne. În contrapunct, ce finețuri ne oferă romanul lui Filimon? Trama, dacă-mi permiteți să aplic un termen pretențios din sfera poeticii asupra unui material atât de umil, este cât se poate de simplă: un Mischie al secolului al XIX-lea, Dinu Păturică, inițial ciubucciu la curtea postelnicului Andronache Tuzluc, parvine cu abilitate și cu viclenie, acaparându-i generosului protector întreaga avere (între bunurile mobile intrând și amanta
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
în atmosfera rarefiată a minusculei încăperi? Brusc rușinată, încep să mestec în tăcere. Întorc pagina, Genji își adună parfumurile îngropate adânc în pământ, lângă râu, pentru ca firele de tămâie să se unească unele cu altele, în unica, irepetabila combinație. Mestec. Umilă răsuflarea mea, în ceața altui veac... Vremea Apusului S-a ivit, apoi, ocazia să întâlnesc o gheișă, șansă pe care, desigur, n-am putut-o refuza. Arthur Golden Precum naiul lui Pan se stingea lin în umbra mai puternicei cruci
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
poartă acasă îți povestește că în Shibata-machi, nu departe de aici, miile de cireși care străjuiesc râul sunt acum în floare; a fost el acolo cu familia ieri; și te întrebi, în pofida a tot, în ce alt colț de lume umilul șofer de taxi este preocupat de soarta florilor de cireș? Este adevărat, nu rămâne decât un clișeu cultural, un reflex condiționat; totuși, este un reflex care te ajută să trăiești mai frumos decât trăim noi îmi spun. Da, mâine, te
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
orașului, chiar și în acest cartier mărginaș. Prin fața ochilor, îmi trec deja camere mari de sfat de la primărie, consilierii și primarul nedormiți, veghind, dând ordine, luptând, în același fel în care vecinul meu își făcuse mai înainte datoria, pe scările umile ale casei noastre. De dimineață, se vor trezi cu toții în același oraș curat și liniștit, ordonat și cinstit și vor deschide felicitările de Noul An primite. Ca și vederile din vară, trimisul acestor nengajo este reglementat de tradiție, fiecare familie
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
și altul... Anonim În fața mea, pe bancheta opusă. Îngrijit, cu ovalul perfect încadrat de părul drept, lucios în întunecimea lui absolută, chipul ei nu pare viu. Nici un sentiment nu răzbate; ochii plutesc peste spații inventate, măturând vidul care se retrage umil spre genunchii ei. Acolo unde se găsește, strânsă în palide mâini mici, gentuța roz. Doar dacă privești cu atenție, cu mare atenție, observi că încordarea mâinilor este nefirească. Din când în când, un tremur le străbate. Apoi, este din nou
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
aceeași, pentru că toți membrii familiei folosesc aceeași apă: tatăl, capul familiei, ceilalți bărbați din casă, dacă sunt, copiii și la urmă femeile, după vârstă. Mama este ultima, dacă nu cumva nora tânără locuiește acolo, pentru că atunci ea ar încheia șirul, umilă slujnică în casă. La țară, se păstrează acest model tradițional cu fidelitate. Dar și cele mai moderne apartamente mențin acest design al băii, cu scurgerea în mijlocul podelei, pentru dușul care se face, obligatoriu, în afara căzii. Atunci când am zis "furată colectivității
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
formulelor rituale, aceste chei te remodelează fără drept de apel, oricât ai încerca tu să le denunți falsitatea, drept străinul arhetipal, zămislit în somnul colectiv japonez, de secole, cu precizia luminoasă pe care numai imaginile din vis o pot avea. Umilul, imperfectul, suferindul înveliș de carne pe care ai învățat să-l porți cu necesitate este retranscris conform unor stindarde celeste și o icoană pură, fără pată vine să i se suprapună. Tu nu te poți împotrivi, nu poți decât să
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]